Was it ever there at all or have I lost my way?
The path of least resistance is catching up with me again today
~Brandi Carlile
Auw, grumbels, auw. Hoeveel pech kan een persoon in 1 uur hebben? Ik had een wrap in de oven gedaan om als avondeten te verorberen. Aangezien ik nog steeds geen ovenwanten heb gekocht, en het in theorie prima zonder, haalde ik ook vanavond weer de schaal uit de oven met een theedoek. Helaas ging het deze keer iets minder soepsel en brandde ik drie vingers. Omdat het toch wel pijn deed en ik blaren voelde opkomen besloot ik mijn hand maar even in de vriezer te houden, terwijl ik tegelijker tijd verder ging met het lezen van een studieboek op de computer. Om dit mogelijk te maken liep mijn laptopaccusnoer dwars door de kamer. Toen ging de telefoon... terwijl ik opstond was ik even dat lange onhandige snoer vergeten die aan mijn laptop vastzat, dus RINKELBAMPATS viel er een bord van mijn dresser op de grond. Die val van ongeveer 1 meter zorgde ervoor dat dat bord in 1000 stukjes op de grond lag. Vervolgens moest ik natuurlijk stofzuigen, waarbij ik heel gemeen een spiertje in mijn rug heb verrekt. Grumbels, daar zit ik nu dan met drie blaren op mn recchterhand unable to move.
Het lijkt ons kerstfeest wel, met zoveel dingentjes die misgaan. Al waren dat vooral grappige dingetjes. Zo ging mijn vader helpen met het maken van de traditionele langervinger kerstpudding.
Het idee; doordrenk langevingers in kersensap, en leg deze op de bodem en langs de rand van een schaal. Stort de kersen op de lange vingers en daarbovenop weer zelfgemaakte pudding. Laat dit geheel en dagje/nacht trekken op een koele plek (oftewel de garage) en stort de volgende dag een laag slagroom op de pudding en graneer het geheel af met een paar losse kersen. Nu gign mijn vader alleen bij de eerste stap de miust al in. ij begon droge lange vingers in de schal te stapelen. Natuurlijk lagen mijn moeder en ik dubbel van het lachen.
Verder maakten we hartige taart en toen we de geitenkaas wilden paneren, kwamen we erachter dat we alle eieren al door de hartige taart hadden gebruikt... Hmzz dan maar met water, helaas bleek dat niet een knapperig korstje op te leveren waardoor de geitenkaas nogal mislukt was. We hadden een zeer gevarieerd kerstdinee wat ook wel moet met een gezin waarin twee vleeseters zijn, een zeer kieskeurige vleeseten (oftewel mn kleine zusje die het meest tevreden is met een hamburger), een vegetarier die wel vis eet en een vegetarier die geen vis, vlees, stremsel, gelatine of wat dan ook eet... dan krijg je wat aparte combinaties op tafel ;)
De woensdag voor kerst had ik ook al zo'n apart kerstdinee met de gerechten die ik met mijn huisgenootjes had gemaakt. We hadden van te voren niet echt afgesproken wie nou wat zou maken, alleen in termen van "hoofdgerecht" "toetje" "hapjes". We hadden om 18.00 afgesproken, alleen kwam de jongen die voor het hoofdgerecht zou zorgen niet opdagen. Dus wij begonnen maar alvast aan stokbroodjes met allerlei dingetjes erop en aan gepofte aardappel. 1,5 uur later kwam de jongen van het hoofdgerecht toch aanzetten (gelukkig, want we waren al een beetje bezorgd dat hij onder een tram lag ofzo) met de ingredienten voor kip met kruidenboter in bladerdeeg... het moest alleen wel 50 minuten in de oven :p Het was allemaal even heerlijk en het kwam erop neer dat we om 22uur eens aan het toetje begonnen (A)
De weg met de minste weerstand is misschien wel de makkelijkste weg, maar is het de juiste? Ik heb geleerd dat het de oeite waard is om ergens voor te vechten, om te streven naar het behalen van doelen, ondanks dat de weg er naartoe soms lastig en zwaar is. er zijn momenten dat ik op wilde geven, dat ik gewoon lekker onder de dekens wilde blijven liggen. Maar ik ben blij dat ik door heb gezet. Bijvoorbeeld een extra tentamen doen, in een week waar ik er al 2 hadstaan, was een ambitieuse opgave. Maar een cijfer met 2,5 punt omhoog halen is dan wel weer de moeite waard.
Nu is het alweer bijna 2012. Ik hoop dat de wereld een stukje beter wordt, dat het regenwoud eens overeind blijft staan in plaats van krimpt, dat liefde groeit, vriendschappen worden gesloten, dat er wordt gelachen tot je er buikpijn van krijgt, dat bepaalde dromen uitkomen en andere blijven bestaan tot het moment daar is en oja dat ik op wonderbaarlijke wijze 10 kilo afval ;)
Liefs,
donderdag 29 december 2011
maandag 19 december 2011
De kwelling van tentamenweek
IK MOET LEREN
tentamenweek en ik ben iets té kalm. Zo kalm dat ik het niet kan opbrengen om te leren, om die boeken op te slaan en alles te lezen over logistische regressietechnieken. Het probleem natuurlijk is dat als ik straks dat tentamen moet maken en ik weet dingen niet; dat dat dan mijn eigen schuld is. Grove onderschatting van de werkelijkheid om maar even in statistische termen te blijven.
Dus een lijstje;
maandag: aantekeningen leren + proeftentamen maken
dinsdag: tentamen 1 maken + oefentoets SPSS maken
woensdag: SPSS toets maken + leren hoofdstuk 5
donderdag: oefententamen maken + leren aantekeningen + hoofdstuk 6
vrijdag: tentamen 2 maken en dan.... christmas :) 's avonds naar een feestje, zaterdag totale ontspanning, zondag en maandag kerstvieren en daarna weer flink aan het leren voor mn tentamen van 4 januari. En daarna vlieg ik naar Kaunas :)
Ik heb ontzettend veel zin in feestjes, kerst, oud&nieuw en mijn citytrip, maar eerst moet ik echt even doorzetten en nu gewoon gaan leren. HUP HUP.
tentamenweek en ik ben iets té kalm. Zo kalm dat ik het niet kan opbrengen om te leren, om die boeken op te slaan en alles te lezen over logistische regressietechnieken. Het probleem natuurlijk is dat als ik straks dat tentamen moet maken en ik weet dingen niet; dat dat dan mijn eigen schuld is. Grove onderschatting van de werkelijkheid om maar even in statistische termen te blijven.
Dus een lijstje;
maandag: aantekeningen leren + proeftentamen maken
dinsdag: tentamen 1 maken + oefentoets SPSS maken
woensdag: SPSS toets maken + leren hoofdstuk 5
donderdag: oefententamen maken + leren aantekeningen + hoofdstuk 6
vrijdag: tentamen 2 maken en dan.... christmas :) 's avonds naar een feestje, zaterdag totale ontspanning, zondag en maandag kerstvieren en daarna weer flink aan het leren voor mn tentamen van 4 januari. En daarna vlieg ik naar Kaunas :)
Ik heb ontzettend veel zin in feestjes, kerst, oud&nieuw en mijn citytrip, maar eerst moet ik echt even doorzetten en nu gewoon gaan leren. HUP HUP.
woensdag 14 december 2011
The Solitude
"She remembered lying in the crevasse, buried by snow. She tought of that perfect silence. Also now, like then, no one knew where she was. This time too, no one would come. But she no longer expected them to.
She smiled to the clear sky. With a little effort, she could get up by herself."
~The solitude of prime numbers
Als je maanden en maanden nadat je een boek gelezen heb ineens een zin uit dat boek te binnen schiet, omdat het zo'n indruk op je heeft gemaakt, dan is het een goed boek. The solitude of prime numbers is zo'n boek. Ik heb er al eens eerder over geblogd, en van de week schoot ineens die zin "but she no longer expected them to" in me hoofd. Toen ik het las kon ik de pijn, de hoop en het verdriet van de hoofdpersonen voelen en aan het eind voelde ik de rust die de hoofdpersoon ontving nadat ze alles had losgelaten. She no longer expected somebody to come...
Ik heb nog een boekenbon liggen en ik kan niet wachten om een heerlijk nieuw boek te kopen. Volgende week, na mijn tentamens, ga ik naar een winkel, ik ben de naam even kwijt, gewoon omdat ik dat zo'n mooie winkel vind. Het zit in een oud pand en de boekenkasten lopen in een spiraal omhoog. Er liggen houten krakende planken op de grond en voor sommige boeken moet het personeel echt op zo'n grote bibliotheek ladder klimmen om het voor je te pakken. Dan 1 dag niks anders doen dan in bed liggen met kopjes thee en chocola en lezen :)
Liefs,
She smiled to the clear sky. With a little effort, she could get up by herself."
~The solitude of prime numbers
Als je maanden en maanden nadat je een boek gelezen heb ineens een zin uit dat boek te binnen schiet, omdat het zo'n indruk op je heeft gemaakt, dan is het een goed boek. The solitude of prime numbers is zo'n boek. Ik heb er al eens eerder over geblogd, en van de week schoot ineens die zin "but she no longer expected them to" in me hoofd. Toen ik het las kon ik de pijn, de hoop en het verdriet van de hoofdpersonen voelen en aan het eind voelde ik de rust die de hoofdpersoon ontving nadat ze alles had losgelaten. She no longer expected somebody to come...
Ik heb nog een boekenbon liggen en ik kan niet wachten om een heerlijk nieuw boek te kopen. Volgende week, na mijn tentamens, ga ik naar een winkel, ik ben de naam even kwijt, gewoon omdat ik dat zo'n mooie winkel vind. Het zit in een oud pand en de boekenkasten lopen in een spiraal omhoog. Er liggen houten krakende planken op de grond en voor sommige boeken moet het personeel echt op zo'n grote bibliotheek ladder klimmen om het voor je te pakken. Dan 1 dag niks anders doen dan in bed liggen met kopjes thee en chocola en lezen :)
Liefs,
maandag 5 december 2011
5 stappen richting meer
Veel dingen gingen de laatste tijd een beetje mis. Telkens teleurstellingen is niet goed voor je state of mind. Daarom heb ik een paar stappen genomen.
Stap 1. Ik ging winkelen. Het klinkt zo oppervlakkig, maar he, ik geloof echt dat als je je mooi voelt van buiten, dat ook naar binnen toe werkt. Dus ik kocht een prachtig doosje van de Sephora met daarin 16 kleurtjes oogschaduw en een primer van Urban Decay. Dat is echt een prachtig make-up merk, hele goede kwaliteit en het maakt dat zelfs goedkope douglas huismerk oogschaduw de hele dag blijft zitten zonder te vervagen. Genoeg reclame. Verder heb ik nog sinterklaas inkopen gedaan en mijn suprise in elkaar geknutseld, details kan ik natuurlijk niet zomaar aan cyberspace prijsgeven maar leuk zijn ze zeker :)
Stap 2 op mijn pad van geluk is sporten. Dat is natuurlijk een long-term project waar ik het al tijden over heb, maar sinds ik lid ben van de sportschool ben ik goed bezig. Ik ga in ieder geval twee keer in de week naar de sportschool. Xco is de hit van het moment :p Het staat voor Extreem Core en je traint dan ook vooral je buik en taille. Het is wel zwaar maar na een paar keer gaat het al beter. Kwestie van volhouden dus.
Als ik geen zin heb in zo'n fanatieke les, ga ik naar pilates of naar de les Buik&Rug die maar een halfuur duurt.
Stap 3 is leuke dingetjes doen, om tussen het leren door toch even te ontspannen. Zo heb ik rijdag weer een reunie met de meiden waarmee ik van de zomer weg was.Maar ook relaxend een filmpje kijken en pizza eten of gewoon even gezellig koffiedrinken in wat tussenuren. Dat zijn dingetjes die 09.00 tot 16.30 dagen statistiek doenlijk maken. (Eigenlijk vind ik het vreselijk, statistiek, regressietechnieken en werken met zo'n computerprogramma, maarja je kunt nou eenmaal geen onderzoek doen zonder dat ook te kunnen en hoewel het dus hele droge en saaie stof is, kan ik het nog goed bijhouden)
Stap 4 is sparen. Ik heb in september een spaarrekening geopend en elke maand zet ik een deel van mijn loon weg. Deze maand kreeg ik ook nog een restant van mijn zomergeld (dat zit een beetje ingewikkeld in elkaar) binnen wat ik ook weer naar mijn spaarrekening heb overgemaakt. Hoewel ik nog niet echt een doel heb, is het niet geheel doelloos; ik spaar namelijk voor vliegtickets en reizen. Dat geeft zo'n fijn gevoel, wetend dat je bouwt aan de basis van prachtige mogelijkheden. Het reizen brengt me naar punt 5.
Stap 5 is namelijk redelijk korte termijn en superleuk! Voor mijn verjaardag had ik een vliegticket gekregen en samen met mijn zus ga ik na mn tentamen in de eerste week van januari op citytrip naar Kaunas :) Lekker lowbudget deze -zo het schijnt- super hippe, moderne en upcoming stad uitchecken!
xxx
Stap 1. Ik ging winkelen. Het klinkt zo oppervlakkig, maar he, ik geloof echt dat als je je mooi voelt van buiten, dat ook naar binnen toe werkt. Dus ik kocht een prachtig doosje van de Sephora met daarin 16 kleurtjes oogschaduw en een primer van Urban Decay. Dat is echt een prachtig make-up merk, hele goede kwaliteit en het maakt dat zelfs goedkope douglas huismerk oogschaduw de hele dag blijft zitten zonder te vervagen. Genoeg reclame. Verder heb ik nog sinterklaas inkopen gedaan en mijn suprise in elkaar geknutseld, details kan ik natuurlijk niet zomaar aan cyberspace prijsgeven maar leuk zijn ze zeker :)
Stap 2 op mijn pad van geluk is sporten. Dat is natuurlijk een long-term project waar ik het al tijden over heb, maar sinds ik lid ben van de sportschool ben ik goed bezig. Ik ga in ieder geval twee keer in de week naar de sportschool. Xco is de hit van het moment :p Het staat voor Extreem Core en je traint dan ook vooral je buik en taille. Het is wel zwaar maar na een paar keer gaat het al beter. Kwestie van volhouden dus.
Als ik geen zin heb in zo'n fanatieke les, ga ik naar pilates of naar de les Buik&Rug die maar een halfuur duurt.
Stap 3 is leuke dingetjes doen, om tussen het leren door toch even te ontspannen. Zo heb ik rijdag weer een reunie met de meiden waarmee ik van de zomer weg was.Maar ook relaxend een filmpje kijken en pizza eten of gewoon even gezellig koffiedrinken in wat tussenuren. Dat zijn dingetjes die 09.00 tot 16.30 dagen statistiek doenlijk maken. (Eigenlijk vind ik het vreselijk, statistiek, regressietechnieken en werken met zo'n computerprogramma, maarja je kunt nou eenmaal geen onderzoek doen zonder dat ook te kunnen en hoewel het dus hele droge en saaie stof is, kan ik het nog goed bijhouden)
Stap 4 is sparen. Ik heb in september een spaarrekening geopend en elke maand zet ik een deel van mijn loon weg. Deze maand kreeg ik ook nog een restant van mijn zomergeld (dat zit een beetje ingewikkeld in elkaar) binnen wat ik ook weer naar mijn spaarrekening heb overgemaakt. Hoewel ik nog niet echt een doel heb, is het niet geheel doelloos; ik spaar namelijk voor vliegtickets en reizen. Dat geeft zo'n fijn gevoel, wetend dat je bouwt aan de basis van prachtige mogelijkheden. Het reizen brengt me naar punt 5.
Stap 5 is namelijk redelijk korte termijn en superleuk! Voor mijn verjaardag had ik een vliegticket gekregen en samen met mijn zus ga ik na mn tentamen in de eerste week van januari op citytrip naar Kaunas :) Lekker lowbudget deze -zo het schijnt- super hippe, moderne en upcoming stad uitchecken!
xxx
donderdag 24 november 2011
lyrics
Rebecca Lavelle - Common ground
Common ground, find commmon ground
Keep on looking, til it's found
Got one chance, that's what they say
They're all wrong cos there are many ways
Got to want it
Got to know
And nothing's just as it seems
It's not easy
It's a long, long road to find your dream
Nothing certain, that's so tough
Nothing easy, yeah that rough
Walk towards it or let it go?
Speak the words, the words you know
Got to want it
Got to know
And nothing's just as it seems
It's not easy
It's a long, long road to find your dream
Common ground, find common ground
It is out there, it can be found
Many chances, many ways
Common ground, the road is laid
But you....
Got to want it
Got to know
And nothing's just as it seems
It's not easy
It's a long, long road
A long, long road
It's a long, long road to find your dream
Common ground, find commmon ground
Keep on looking, til it's found
Got one chance, that's what they say
They're all wrong cos there are many ways
Got to want it
Got to know
And nothing's just as it seems
It's not easy
It's a long, long road to find your dream
Nothing certain, that's so tough
Nothing easy, yeah that rough
Walk towards it or let it go?
Speak the words, the words you know
Got to want it
Got to know
And nothing's just as it seems
It's not easy
It's a long, long road to find your dream
Common ground, find common ground
It is out there, it can be found
Many chances, many ways
Common ground, the road is laid
But you....
Got to want it
Got to know
And nothing's just as it seems
It's not easy
It's a long, long road
A long, long road
It's a long, long road to find your dream
woensdag 23 november 2011
Grrrr
Ik ben echt zo gefrustreerd right now. Zo erg had ik me verheugd op de start van mijn stijldanslessen, waarvoor ik me begin oktober aan de balie van het sportcentrum had opgegeven. Ik weet nog dat ik dat ik heel specifiek vroeg of het echt goed zou komen met het koppelen van mij aan een danspartner en of het echt voor beginners was etc.
"Ja ja" zei die vrouw achter de balie toen. Dus ik was helemaal blij.
Vanavond zou het dan beginnen en ik had er zin in. Voor de zekerheid ging ik nog even op de site kijken of er iets stond over kledingvoorschriften. In mijn mail had ik al de bevestiging zitten van tijd en datum, dus daar was ik zeker van. Dus ik op de site, staat daar dat vanavond blok II van module 1 begint. Wat dus impliceert dat je eerst blok I van module 1 moet hebben gedaan. Dus ik voel echt een "grrrrr" opkomen en besluit maar even naar de receptie te bellen. Nu had deze vrouw ook niet bepaald veel verstand van zaken, maar nadat ze even goed speurde kwam ze erachter dat je in blok II aanvullende passen leert, voortbordurend op de basispassen uit blok I en als je die beide hebt gedaan haal je je beginnersdiploma.
Die eerste vrouw heeft het gewoon verkeerd gedaan, en dat kan natuurlijk gebeuren. Maar toch ben ik gefrustreerd en eigenlijk ook wel een beetje boos want ik had het nog zó gevraagd.
En daarbij is het weer een teleurstelling in plaats van de positieve boost die ik juist even nodig had...
"Ja ja" zei die vrouw achter de balie toen. Dus ik was helemaal blij.
Vanavond zou het dan beginnen en ik had er zin in. Voor de zekerheid ging ik nog even op de site kijken of er iets stond over kledingvoorschriften. In mijn mail had ik al de bevestiging zitten van tijd en datum, dus daar was ik zeker van. Dus ik op de site, staat daar dat vanavond blok II van module 1 begint. Wat dus impliceert dat je eerst blok I van module 1 moet hebben gedaan. Dus ik voel echt een "grrrrr" opkomen en besluit maar even naar de receptie te bellen. Nu had deze vrouw ook niet bepaald veel verstand van zaken, maar nadat ze even goed speurde kwam ze erachter dat je in blok II aanvullende passen leert, voortbordurend op de basispassen uit blok I en als je die beide hebt gedaan haal je je beginnersdiploma.
Die eerste vrouw heeft het gewoon verkeerd gedaan, en dat kan natuurlijk gebeuren. Maar toch ben ik gefrustreerd en eigenlijk ook wel een beetje boos want ik had het nog zó gevraagd.
En daarbij is het weer een teleurstelling in plaats van de positieve boost die ik juist even nodig had...
donderdag 17 november 2011
Rollercoaster
Around here it’s the hardest time of year
Waking up, the days are even gone
I can make my own mistakes
Let it bend before it breaks
~Brandi Carlile
Ik luister de laatste tijd veel naar dit nummer en ook de rest van haar album van Brandi Cahttp://www.blogger.com/img/blank.gifrlile. Zij heeft een vet aparte stem en kan daar zoveel gevoel in leggen. Die inzet in het nummer Before it Breaks bezorgt me echt elke keer weer kippenvel.
Als ik uit het raam kijk zie ik alleen mijn boom, langzamerhand helemaal kaal geworden en verder niks. Mist blokkeert het zicht. Het is echt troosteloos weer en het doet me denken aan hoe ik me vorig jaar rond deze tijd voelde, namelijk precies hetzelfde. Verward, eenzaam en beklemd. Het klinkt bijna als de laatste trend om "een winterdip" te hebben, maar het bestaat serieus. Ik heb het al een paar jaar gehad, die nare gevoelens steken op een of andere manier altijd vanaf oktober/november de kop op. Maar dit jaar niet.
Dit jaar is het anders. Ik heb geleerd "to let it bend before it breaks"
Verder is er de afgelopen tijd echt weer zoveel gebeurd, dat ik het gewoon niet meer allemaal kwijt kan. Daarom alleen maar even de gebeurtenissen van de afgelopen paar dagen.
Maandag was echt awesome. Ook dit jaar deed mijn eenheid weer mee aan het huiskamer cabaret festival. Dat houdt in dat er een cabaretier in de keuken gaat staan en er twee keer een groep mensen (die daarvoor een kaartje moesten kopen) langskomen om naar zijn show te luisteren. Ik was dit jaar gastvrouw wat echt heel erg leuk was. Het hield in dat ik Maarten Ebbers, de cabaretier, verwelkomde, te drinken gaf, en toen het publiek er was hem introduceerde. Hij was echt cool, met zijn gitaar en grappige maar echt hele ware nummers speelde. Ik heb zijn optreden natuurlijk 2x gezien, omdat ik hem beide keren moest introduceren en moest zorgen dat het allemaal op tijd liep enzo. Dus zo kwam ik erachter hoe hij improviseerde en inspeelde op het publiek. Er waren ook twee vriendinnen van me en na de optredens zaten we nog wat te chillen in mijn kamer toen het gesprek op Disney uitkwam. We zijn alledrie gek van die films en zo kwam het dat we Anastacia gingen kijken. Die had ik als klein meisje 1x in de bioscoop gezien, maar nu weet ik ook weer waarom! Wat is dat een enge film voor Disneygebruiken! De laatste twintig minuten haperde de film echter (tsja hij is natuurlijk ook uit 1997) maar we wilden hem perse afzien en zaten alledrie ook keihard dat gehaper te negeren. Zo grappig :)
Dinsdag ging ik aan het eind van de middag naar de bloedband. Ik voelde me op en top, of tenminste dat dacht ik. Het bloed geven ging prima; het stroomde het zakje in. Maar toen de verpleegkundige de slangetjes afkoppelde en de naald uit mn arm haalde werd het helemaal zwart voor mijn ogen en toen ben ik flauwgevallen.
Ik was nog nooit eerder in mijn leven flauwgevallen en ik moet zeggen dat het echt een hele bizarre ervaring is. Het flauwvallen zelf is eigenlijk heel erg fijn, want het lijkt net alsof je in een diepe slaap bent net op het moment dat je daar het meeste behoefte aan hebt. Dat duurt natuurlijk eigenlijk maar heel kort, maar het voelt heel lang. Maar dan komt het moment dat ze je wakker proberen te maken en je lichaam schreeuw "nee dat wil ik niet" maar je toch wakker wordt. Het zweet breekt je aan alle kanten uit en dan hoor je "rustig maar,je bent in de bloedbank, alles komt goed". Toch kreeg ik een lichte paniekaanval, wat aan de ene kant ook wel weer goed is omdat mn bloeddruk toen omhoog schoot (een beetje te hoog zelfs). Toen werd ik gigantisch misselijk en heel langzaam trok het gevoel weg. Ik heb er ongeveer een uur over gedaan om bij te komen, want telkens als ze me weer rechtop zetten, werd ik weer misselijk. Maarja, ik kon moeilijk de rest van mijn leven in de bloedbank blijven zitten, dus na een uurtje besloot ik dat het wel weer goed genoeg ging om naar huis te gaan. Ik kwam echter niet verder dan de toiletten (A) Maar uiteindelijk voelde ik me echt veel beter en heb ik de reis terug naar mn kamer ondernomen. Daar rustig wat gegeten en veel thee met suiker en cola (ja cola helpt tegen misselijkheid en het houdt vocht vast dus is echt heel erg goed op zo'n moment) gedronken, ik voelde me nog steeds superslap natuurlijk. Dus om 20.00 ben ik in mijn bedje gaan liggen en ik heb tot 9 uur de volgende ochtend geslapen.
Woensdag voelde ik me alweer stukken en stukken beter, al bleef ik nog wel een beetje slapjes. Toch riep de plicht en moest ik werken. Wat wel weer heel erg leuk was aangezien ik al mijn kerstpakket kreeg :) hahaha ja op 16 november ontving ik al een grote doos met daarin allerlei bodyshop-producten, van een haarmasker tot een lipcare stick, massageolie, allerlei mini showergels en bodylotions, mascara, nagelvijl enzovoorts. Het was zo'n doos met 24 vakjes en eigenlijk hoor je elke dag zo'n vakje open te maken (en dus te beginnen op 1 dec en dan het laatste vakje op kerstavond open maken) maar ik was veels te nieuwsgierig dus ik heb gewoon alles al uitgepakt haha
Dit waren een paar momentjes uit mijn rollercoaster van de afgelopen tijd. Nu is het eerst tijd om naar de uni te gaan, ik schrijf later nog wel over wat ik voor avontuur ik nog meer heb beleefd ;)
Liefs,
Waking up, the days are even gone
I can make my own mistakes
Let it bend before it breaks
~Brandi Carlile
Ik luister de laatste tijd veel naar dit nummer en ook de rest van haar album van Brandi Cahttp://www.blogger.com/img/blank.gifrlile. Zij heeft een vet aparte stem en kan daar zoveel gevoel in leggen. Die inzet in het nummer Before it Breaks bezorgt me echt elke keer weer kippenvel.
Als ik uit het raam kijk zie ik alleen mijn boom, langzamerhand helemaal kaal geworden en verder niks. Mist blokkeert het zicht. Het is echt troosteloos weer en het doet me denken aan hoe ik me vorig jaar rond deze tijd voelde, namelijk precies hetzelfde. Verward, eenzaam en beklemd. Het klinkt bijna als de laatste trend om "een winterdip" te hebben, maar het bestaat serieus. Ik heb het al een paar jaar gehad, die nare gevoelens steken op een of andere manier altijd vanaf oktober/november de kop op. Maar dit jaar niet.
Dit jaar is het anders. Ik heb geleerd "to let it bend before it breaks"
Verder is er de afgelopen tijd echt weer zoveel gebeurd, dat ik het gewoon niet meer allemaal kwijt kan. Daarom alleen maar even de gebeurtenissen van de afgelopen paar dagen.
Maandag was echt awesome. Ook dit jaar deed mijn eenheid weer mee aan het huiskamer cabaret festival. Dat houdt in dat er een cabaretier in de keuken gaat staan en er twee keer een groep mensen (die daarvoor een kaartje moesten kopen) langskomen om naar zijn show te luisteren. Ik was dit jaar gastvrouw wat echt heel erg leuk was. Het hield in dat ik Maarten Ebbers, de cabaretier, verwelkomde, te drinken gaf, en toen het publiek er was hem introduceerde. Hij was echt cool, met zijn gitaar en grappige maar echt hele ware nummers speelde. Ik heb zijn optreden natuurlijk 2x gezien, omdat ik hem beide keren moest introduceren en moest zorgen dat het allemaal op tijd liep enzo. Dus zo kwam ik erachter hoe hij improviseerde en inspeelde op het publiek. Er waren ook twee vriendinnen van me en na de optredens zaten we nog wat te chillen in mijn kamer toen het gesprek op Disney uitkwam. We zijn alledrie gek van die films en zo kwam het dat we Anastacia gingen kijken. Die had ik als klein meisje 1x in de bioscoop gezien, maar nu weet ik ook weer waarom! Wat is dat een enge film voor Disneygebruiken! De laatste twintig minuten haperde de film echter (tsja hij is natuurlijk ook uit 1997) maar we wilden hem perse afzien en zaten alledrie ook keihard dat gehaper te negeren. Zo grappig :)
Dinsdag ging ik aan het eind van de middag naar de bloedband. Ik voelde me op en top, of tenminste dat dacht ik. Het bloed geven ging prima; het stroomde het zakje in. Maar toen de verpleegkundige de slangetjes afkoppelde en de naald uit mn arm haalde werd het helemaal zwart voor mijn ogen en toen ben ik flauwgevallen.
Ik was nog nooit eerder in mijn leven flauwgevallen en ik moet zeggen dat het echt een hele bizarre ervaring is. Het flauwvallen zelf is eigenlijk heel erg fijn, want het lijkt net alsof je in een diepe slaap bent net op het moment dat je daar het meeste behoefte aan hebt. Dat duurt natuurlijk eigenlijk maar heel kort, maar het voelt heel lang. Maar dan komt het moment dat ze je wakker proberen te maken en je lichaam schreeuw "nee dat wil ik niet" maar je toch wakker wordt. Het zweet breekt je aan alle kanten uit en dan hoor je "rustig maar,je bent in de bloedbank, alles komt goed". Toch kreeg ik een lichte paniekaanval, wat aan de ene kant ook wel weer goed is omdat mn bloeddruk toen omhoog schoot (een beetje te hoog zelfs). Toen werd ik gigantisch misselijk en heel langzaam trok het gevoel weg. Ik heb er ongeveer een uur over gedaan om bij te komen, want telkens als ze me weer rechtop zetten, werd ik weer misselijk. Maarja, ik kon moeilijk de rest van mijn leven in de bloedbank blijven zitten, dus na een uurtje besloot ik dat het wel weer goed genoeg ging om naar huis te gaan. Ik kwam echter niet verder dan de toiletten (A) Maar uiteindelijk voelde ik me echt veel beter en heb ik de reis terug naar mn kamer ondernomen. Daar rustig wat gegeten en veel thee met suiker en cola (ja cola helpt tegen misselijkheid en het houdt vocht vast dus is echt heel erg goed op zo'n moment) gedronken, ik voelde me nog steeds superslap natuurlijk. Dus om 20.00 ben ik in mijn bedje gaan liggen en ik heb tot 9 uur de volgende ochtend geslapen.
Woensdag voelde ik me alweer stukken en stukken beter, al bleef ik nog wel een beetje slapjes. Toch riep de plicht en moest ik werken. Wat wel weer heel erg leuk was aangezien ik al mijn kerstpakket kreeg :) hahaha ja op 16 november ontving ik al een grote doos met daarin allerlei bodyshop-producten, van een haarmasker tot een lipcare stick, massageolie, allerlei mini showergels en bodylotions, mascara, nagelvijl enzovoorts. Het was zo'n doos met 24 vakjes en eigenlijk hoor je elke dag zo'n vakje open te maken (en dus te beginnen op 1 dec en dan het laatste vakje op kerstavond open maken) maar ik was veels te nieuwsgierig dus ik heb gewoon alles al uitgepakt haha
Dit waren een paar momentjes uit mijn rollercoaster van de afgelopen tijd. Nu is het eerst tijd om naar de uni te gaan, ik schrijf later nog wel over wat ik voor avontuur ik nog meer heb beleefd ;)
Liefs,
zondag 6 november 2011
50 Questions
These questions have no right or wrong answers.
Because sometimes asking the right questions is the answer.
Dit zijn 50 vragen die je aandacht kunnen opeisen, die je gedachten laten stromen en waarvan de antwoorden je soms verbazen. Ik ga meestal af op intuitie en een antwoord kwam bij bijna alle vragen dan ook meteen in me op. Maar sommige vragen gingen dieper en tolden een beetje rond door mijn dagelijks leven. Die vragen hadden blijkbaar toch wat meer tijd nodig.
1. How old would you be if you didn't know how old you are?
2. Which is worse, failing or never trying?
Waarschijnlijk is je eerste respons "never trying", dat was ook eerst mijn antwoord. En het is eigenlijk ook wel het antwoord wat van je verwacht wordt. Als je iets graag wilt, dan moet je er gewoon voor gaan, 100% no doubt about it. Maar soms is het niet zo erg om iets niet daadwerkelijk te doen, want dan kun je nog wegdromen bij de mogelijkheid, het "als". Misschien is het een illusie maar dan is er altijd nog de kans dat het ooit gaat gebeuren, een kans van slagen. Misschien is het een illusie, maar illusies voelen damm good. Terwijl bij "failing" het definitief voorbij is, misschien put je kracht uit je mislukking, misschien leer je een les. Maar het is wel echt voorbij. En ik betwijfel ten zeerste of dat wel net zo goed voelt als een toekomstdroom.
3. If life is so short, why do we do so many things we don't like and like
so many things we don't do?
4. When it's all said and done, will you have said more than you've done?
5. What is the one thing you'd most like to change about the world?
6. If happiness was the national currency, what kind of work would make you
rich?
7. Are you doing what you believe in, or are you settling for what you are
doing?
8. If the average human life span was 40 years, how would you live your life
differently?
9. To what degree have you actually controlled the course your life has
taken?
10. Are you more worried about doing things right, or doing the right things?
11. You're having lunch with three people you respect and admire. They all
start criticizing a close friend of yours, not knowing she is your
friend. The criticism is distasteful and unjustified. What do you do?
12. If you could offer a newborn child only one piece of advice, what would
it be?
13. Would you break the law to save a loved one?
14. Have you ever seen insanity where you later saw creativity?
15. What's something you know you do differently than most people?
16. How come the things that make you happy don't make everyone happy?
17. What one thing have you not done that you really want to do? What's
holding you back?
Wat me met veel dingen tegenhoudt is geld. Als ik meer geld had gehad, zou ik veel meer dingen kunnen doen; reizen, kleren kopen (en dat klinkt een beetje oppervlakkig, maar kleren waar je je écht mooi in voelt, die laten een vrouw stralen). Maar er was nog iets anders waar ik me door iets liet tegenhouden wat wel aan te pakken is. En dat was op een cursus stijldansen. Ik was bang om me in mijn eentje op te geven, zomaar die zaal binnen te lopen en een partner te moeten vinden. Nu vind ik het nog steeds heel spannend, wat het is toch iets nieuws, maar ik ga het wel doen! Ik heb me een paar weken geleden opgegeven en over 2 weekjes begint de cursus. De vrouw aan de inschrijfbalie heeft gezegd dat zij de jongen-meisje ratio bijhouden en dat ik me dus geen zorgen hoef te maken (natuurlijk dat ik dat nog steeds wel een beetje, maar realistisch gezien weet ik dus dat ik daar sowieso niet in mn eentje kom te staan. En mocht dat gebeuren, nou dan ren ik gewoon heel hard weg en kom ik lekker niet meer terug :p Wat dat betreft is het prima dat het aan de andere kant van amsterdam is.
18. Are you holding onto something you need to let go of?
19. If you had to move to a state or country besides the one you currently
live in, where would you move and why?
20. Do you push the elevator button more than once? Do you really believe it
makes the elevator faster?
21. Would you rather be a worried genius or a joyful simpleton?
22. Why are you, you?
23. Have you been the kind of friend you want as a friend?
Een vraag toegevoegd van mij; wat zegt het als het heel veel moeite kostte om er zo voor iemand te zijn? Vriendschap hoort toch niet vermoeiend te zijn? Is die vriend dan eigenlijk wel een vriend?
24. Which is worse, when a good friend moves away, or losing touch with a
good friend who lives right near you?
25. What are you most grateful for?
26. Would you rather lose all of your old memories, or never be able to make
new ones?
27. Is it possible to know the truth without challenging it first?
28. Has your greatest fear ever come true?
29. Do you remember that time 5 years ago when you were extremely upset?
Does it really matter now?
30. What is your happiest childhood memory? What makes it so special?
31. At what time in your recent past have you felt most passionate and alive?
32. If not now, then when?
33. If you haven't achieved it yet, what do you have to lose?
34. Have you ever been with someone, said nothing, and walked away feeling
like you just had the best conversation ever?
35. Why do religions that support love cause so many wars?
Ik denk dat mensen religie als een excuus gebruiken; ze zijn gelovigen die vechten, maar niet om hun geloof, maar om macht.
36. Is it possible to know, without a doubt, what is good and what is evil?
37. If you just won a million dollars, would you quit your job?
38. Would you rather have less work to do, or more work you actually enjoy
doing?
39. Do you feel like you've lived this day a hundred times before?
Het voelt niet alleen zo, waarschijnlijk is het ook gewoon zo. Maar dat maakt andere dagen weer specialer.
40. When was the last time you marched into the dark with only the soft glow
of an idea you strongly believed in?
41. If you knew that everyone you know was going to die tomorrow, who would
you visit today?
42. Would you be willing to reduce your life expectancy by 10 years to become
extremely attractive or famous?
43. What is the difference between being alive and truly living?
44. When is it time to stop calculating risk and rewards, and just go ahead
and do what you know is right?
45. If we learn from our mistakes, why are we always so afraid to make a
mistake?
46. What would you do differently if you knew nobody would judge you?
47. When was the last time you noticed the sound of your own breathing?
48. What do you love? Have any of your recent actions openly expressed this
love?
49. In 5 years from now, will you remember what you did yesterday? What
about the day before that? Or the day before that?
50. Decisions are being made right now. The question is: Are you making
them for yourself, or are you letting others make them for you?
Eigenlijk is de hele clou van deze vragen je realiseren dat je moet doen wat je zou willen doen, je niet laten tegenhouden door jezelf of anderen. Maar ook -en dit is heel belangrijk- je realiseren dat anderen ook zo leven, en dat de dingen die zij doen hun keuze is en dat je die moet respecteren.
Liefs
Because sometimes asking the right questions is the answer.
Dit zijn 50 vragen die je aandacht kunnen opeisen, die je gedachten laten stromen en waarvan de antwoorden je soms verbazen. Ik ga meestal af op intuitie en een antwoord kwam bij bijna alle vragen dan ook meteen in me op. Maar sommige vragen gingen dieper en tolden een beetje rond door mijn dagelijks leven. Die vragen hadden blijkbaar toch wat meer tijd nodig.
1. How old would you be if you didn't know how old you are?
2. Which is worse, failing or never trying?
Waarschijnlijk is je eerste respons "never trying", dat was ook eerst mijn antwoord. En het is eigenlijk ook wel het antwoord wat van je verwacht wordt. Als je iets graag wilt, dan moet je er gewoon voor gaan, 100% no doubt about it. Maar soms is het niet zo erg om iets niet daadwerkelijk te doen, want dan kun je nog wegdromen bij de mogelijkheid, het "als". Misschien is het een illusie maar dan is er altijd nog de kans dat het ooit gaat gebeuren, een kans van slagen. Misschien is het een illusie, maar illusies voelen damm good. Terwijl bij "failing" het definitief voorbij is, misschien put je kracht uit je mislukking, misschien leer je een les. Maar het is wel echt voorbij. En ik betwijfel ten zeerste of dat wel net zo goed voelt als een toekomstdroom.
3. If life is so short, why do we do so many things we don't like and like
so many things we don't do?
4. When it's all said and done, will you have said more than you've done?
5. What is the one thing you'd most like to change about the world?
6. If happiness was the national currency, what kind of work would make you
rich?
7. Are you doing what you believe in, or are you settling for what you are
doing?
8. If the average human life span was 40 years, how would you live your life
differently?
9. To what degree have you actually controlled the course your life has
taken?
10. Are you more worried about doing things right, or doing the right things?
11. You're having lunch with three people you respect and admire. They all
start criticizing a close friend of yours, not knowing she is your
friend. The criticism is distasteful and unjustified. What do you do?
12. If you could offer a newborn child only one piece of advice, what would
it be?
13. Would you break the law to save a loved one?
14. Have you ever seen insanity where you later saw creativity?
15. What's something you know you do differently than most people?
16. How come the things that make you happy don't make everyone happy?
17. What one thing have you not done that you really want to do? What's
holding you back?
Wat me met veel dingen tegenhoudt is geld. Als ik meer geld had gehad, zou ik veel meer dingen kunnen doen; reizen, kleren kopen (en dat klinkt een beetje oppervlakkig, maar kleren waar je je écht mooi in voelt, die laten een vrouw stralen). Maar er was nog iets anders waar ik me door iets liet tegenhouden wat wel aan te pakken is. En dat was op een cursus stijldansen. Ik was bang om me in mijn eentje op te geven, zomaar die zaal binnen te lopen en een partner te moeten vinden. Nu vind ik het nog steeds heel spannend, wat het is toch iets nieuws, maar ik ga het wel doen! Ik heb me een paar weken geleden opgegeven en over 2 weekjes begint de cursus. De vrouw aan de inschrijfbalie heeft gezegd dat zij de jongen-meisje ratio bijhouden en dat ik me dus geen zorgen hoef te maken (natuurlijk dat ik dat nog steeds wel een beetje, maar realistisch gezien weet ik dus dat ik daar sowieso niet in mn eentje kom te staan. En mocht dat gebeuren, nou dan ren ik gewoon heel hard weg en kom ik lekker niet meer terug :p Wat dat betreft is het prima dat het aan de andere kant van amsterdam is.
18. Are you holding onto something you need to let go of?
19. If you had to move to a state or country besides the one you currently
live in, where would you move and why?
20. Do you push the elevator button more than once? Do you really believe it
makes the elevator faster?
21. Would you rather be a worried genius or a joyful simpleton?
22. Why are you, you?
23. Have you been the kind of friend you want as a friend?
Een vraag toegevoegd van mij; wat zegt het als het heel veel moeite kostte om er zo voor iemand te zijn? Vriendschap hoort toch niet vermoeiend te zijn? Is die vriend dan eigenlijk wel een vriend?
24. Which is worse, when a good friend moves away, or losing touch with a
good friend who lives right near you?
25. What are you most grateful for?
26. Would you rather lose all of your old memories, or never be able to make
new ones?
27. Is it possible to know the truth without challenging it first?
28. Has your greatest fear ever come true?
29. Do you remember that time 5 years ago when you were extremely upset?
Does it really matter now?
30. What is your happiest childhood memory? What makes it so special?
31. At what time in your recent past have you felt most passionate and alive?
32. If not now, then when?
33. If you haven't achieved it yet, what do you have to lose?
34. Have you ever been with someone, said nothing, and walked away feeling
like you just had the best conversation ever?
35. Why do religions that support love cause so many wars?
Ik denk dat mensen religie als een excuus gebruiken; ze zijn gelovigen die vechten, maar niet om hun geloof, maar om macht.
36. Is it possible to know, without a doubt, what is good and what is evil?
37. If you just won a million dollars, would you quit your job?
38. Would you rather have less work to do, or more work you actually enjoy
doing?
39. Do you feel like you've lived this day a hundred times before?
Het voelt niet alleen zo, waarschijnlijk is het ook gewoon zo. Maar dat maakt andere dagen weer specialer.
40. When was the last time you marched into the dark with only the soft glow
of an idea you strongly believed in?
41. If you knew that everyone you know was going to die tomorrow, who would
you visit today?
42. Would you be willing to reduce your life expectancy by 10 years to become
extremely attractive or famous?
43. What is the difference between being alive and truly living?
44. When is it time to stop calculating risk and rewards, and just go ahead
and do what you know is right?
45. If we learn from our mistakes, why are we always so afraid to make a
mistake?
46. What would you do differently if you knew nobody would judge you?
47. When was the last time you noticed the sound of your own breathing?
48. What do you love? Have any of your recent actions openly expressed this
love?
49. In 5 years from now, will you remember what you did yesterday? What
about the day before that? Or the day before that?
50. Decisions are being made right now. The question is: Are you making
them for yourself, or are you letting others make them for you?
Eigenlijk is de hele clou van deze vragen je realiseren dat je moet doen wat je zou willen doen, je niet laten tegenhouden door jezelf of anderen. Maar ook -en dit is heel belangrijk- je realiseren dat anderen ook zo leven, en dat de dingen die zij doen hun keuze is en dat je die moet respecteren.
Liefs
dinsdag 1 november 2011
Texel
Dit was toch echt een prachtig begin van het weekendje Texel. Het was echt een geweldig weekend, waar ik weliswaar een beetje brak ben uitgekomen, maar dat was het meer dan waard :)
De meeuwen rond de boot, dropping, pompoenen uithollen en gezichtjes inmaken,vierkamp, stapelbedden, heel veel spelletjes weerwolven, uitgaan in de Koog geschminkt als poezen en wat bovenal absoluut amazing was, was de strandrit die we met een klein groepje zaterdagochtend hebben gemaakt. In rengalop over het stand; wat is nou een betere manier om wakker te worden. Ik had meer dan een jaar niet meer op een paard gezeten, maar het is iets wat je niet verleerd (het resulteert alleen in een hele hoop spierpijn). Het was iets wat ik altijd al heb willen doen, en toen de mail kwam wie zich op wilde geven voor deze activiteit, hoefde ik dan ook geen seconde te twijfelen.
Liefs,
zondag 23 oktober 2011
That's awesome
"King Of Anything"
While I look outside
So many things I'd say if only I were able
But I just keep quiet
And count the cars that pass by
Who cares if you disagree
You are not me
Who made you king of anything
So you dare tell me who to be
Who died, and made you king of anything
You sound so innocent
All full of good intent
You swear you know best
But I'm not the one who's lost
With no direction oh
But you won't ever see
And who cares if you disagree
You are not me
Who made you king of anything
So you dare tell me who to be
who died,and made you king of anything
~ Sarah Bareilles
http://www.blogger.com/img/blank.gif
Dit is zo'n heerlijk nummer. Ik hoorde hem elke dag dat ik werkte wel een keertje voorbij komen via de bodyshop muziek satelliet. Het is een nummer van de nieuwe cd van Sarah Bareilles, een cd waar weer veel meer mooie nummers opstaan, die niet zo commercieel zijn als haar singles.
Haar teksten zijn echt zo goed. Het nummer Breath again is mijn favoriet.
All I have, all I need, he's the air I would kill to breathe
Holds my love in his hands, still I'm searching for something
Out of breath, I am left hoping someday I'll breathe again
I'll breathe again
Het kiezen van je eigen weg is zo belangrijk. En ik ben volop bezig die te bewandelen. Ik wou dat ik er een minder cliche voor had; maar een cliche is niet voor niks een cliche. Een cliche is een cliche omdat het waar is of waar wordt geacht. En ik kan het beamen; gaan waarvoor je wil gaan. En die keuze in eerste instantie alleen bepalen op basis van JOU gevoel, dat voelt zo ontzettend goed.
Ik doe dingen waar ik zoveel energie van krijg, en hoewel het vorige week even iets té druk was, ben ik weer helemaal back. Ik had een afspraak bij bureau internationalisering. Ik had een 7,5 voor mijn tentamen. Het leren van mijn tentamen van volgende week kost me niet eens heel moeite, want ik vind het interessante materie.
Mijn gewicht bezorgt me nog steeds wel veel negativiteit, maar heel langzaam krijg ik mijn eetpatroon onder controle. Heel langzaam begin ik het resultaat van mijn sportiviteit te zien. En omdat het nu toch wel te koud en vaak ook te nat wordt om hard te lopen begin ik volgende week weer met aerobicslessen in het sportcentrum. Ik zal het zorgvuldig inplannen; BBBB voor de vetverbranding en pilates voor de soepelheid en ik zal volhouden. Volgend weekend ga ik op kamp met mijn studievereniging.
Lekker loltrappen op Texel; er staan van die typische kamp dingen op het programma, dropping enzovoorts (brrr zal wel mega koud worden. Note to myself: vergeet je pluizige sokken niet in je backpack te stoppen).
Ik maak mijn eigen keuzes en maak me niet zo druk om wat anderen vinden. Vroeger op de middelbare school heb ik me daar soms teveel door laten leiden en daardoor heb ik bepaalde dingen niet gedaan. Daar gaat het nummer King of Anything ook over. Je laten beperken door mensen die het beter denken te weten. No more, het zijn mijn keuzes en pas als ik heb ze besloten of aan het uitvoeren ben, deel ik het. En negativiteit, duidelijk uitgesproken of op zo'n ingekapselde manier geuit, kan ik dan van me af laten glijden, want ik ben er dan al mee bezig. En ik word er gelukkig van :)
Liefs,
ps ik moet trouwens wel zeggen dat steun en enthousiasme van sommigen echt geweldig motiverend is. Het is fijn als gezegd wordt "ik denk echt dat het bij je past" of een simpelweg "that's awesome" ;)
While I look outside
So many things I'd say if only I were able
But I just keep quiet
And count the cars that pass by
Who cares if you disagree
You are not me
Who made you king of anything
So you dare tell me who to be
Who died, and made you king of anything
You sound so innocent
All full of good intent
You swear you know best
But I'm not the one who's lost
With no direction oh
But you won't ever see
And who cares if you disagree
You are not me
Who made you king of anything
So you dare tell me who to be
who died,and made you king of anything
~ Sarah Bareilles
http://www.blogger.com/img/blank.gif
Dit is zo'n heerlijk nummer. Ik hoorde hem elke dag dat ik werkte wel een keertje voorbij komen via de bodyshop muziek satelliet. Het is een nummer van de nieuwe cd van Sarah Bareilles, een cd waar weer veel meer mooie nummers opstaan, die niet zo commercieel zijn als haar singles.
Haar teksten zijn echt zo goed. Het nummer Breath again is mijn favoriet.
All I have, all I need, he's the air I would kill to breathe
Holds my love in his hands, still I'm searching for something
Out of breath, I am left hoping someday I'll breathe again
I'll breathe again
Het kiezen van je eigen weg is zo belangrijk. En ik ben volop bezig die te bewandelen. Ik wou dat ik er een minder cliche voor had; maar een cliche is niet voor niks een cliche. Een cliche is een cliche omdat het waar is of waar wordt geacht. En ik kan het beamen; gaan waarvoor je wil gaan. En die keuze in eerste instantie alleen bepalen op basis van JOU gevoel, dat voelt zo ontzettend goed.
Ik doe dingen waar ik zoveel energie van krijg, en hoewel het vorige week even iets té druk was, ben ik weer helemaal back. Ik had een afspraak bij bureau internationalisering. Ik had een 7,5 voor mijn tentamen. Het leren van mijn tentamen van volgende week kost me niet eens heel moeite, want ik vind het interessante materie.
Mijn gewicht bezorgt me nog steeds wel veel negativiteit, maar heel langzaam krijg ik mijn eetpatroon onder controle. Heel langzaam begin ik het resultaat van mijn sportiviteit te zien. En omdat het nu toch wel te koud en vaak ook te nat wordt om hard te lopen begin ik volgende week weer met aerobicslessen in het sportcentrum. Ik zal het zorgvuldig inplannen; BBBB voor de vetverbranding en pilates voor de soepelheid en ik zal volhouden. Volgend weekend ga ik op kamp met mijn studievereniging.
Lekker loltrappen op Texel; er staan van die typische kamp dingen op het programma, dropping enzovoorts (brrr zal wel mega koud worden. Note to myself: vergeet je pluizige sokken niet in je backpack te stoppen).
Ik maak mijn eigen keuzes en maak me niet zo druk om wat anderen vinden. Vroeger op de middelbare school heb ik me daar soms teveel door laten leiden en daardoor heb ik bepaalde dingen niet gedaan. Daar gaat het nummer King of Anything ook over. Je laten beperken door mensen die het beter denken te weten. No more, het zijn mijn keuzes en pas als ik heb ze besloten of aan het uitvoeren ben, deel ik het. En negativiteit, duidelijk uitgesproken of op zo'n ingekapselde manier geuit, kan ik dan van me af laten glijden, want ik ben er dan al mee bezig. En ik word er gelukkig van :)
Liefs,
ps ik moet trouwens wel zeggen dat steun en enthousiasme van sommigen echt geweldig motiverend is. Het is fijn als gezegd wordt "ik denk echt dat het bij je past" of een simpelweg "that's awesome" ;)
donderdag 13 oktober 2011
Relatief Geluk
"I want one moment in time
When I'm more than I thought I could be
All of my dreams are a heartbeat away"
~ Whitney Houston
Wat is geluk toch eigenlijk relatief. Iedereen is tevreden met een ander geluksniveau, maar het lijkt alsof men steeds minder tevreden is.
Hoe kan het dat mensen die wij als arm, hulpeloos en ongelukkig beschouwen, bijvoorbeeld Afrikanen in een sloppewijk, helemaal niet ongelukkig zijn? Is dat omdat ze niet beter weten? Of worden ze echt gelukkig van hele kleine dingen?
Ik zou graag meer leren over de denkwijzen van andere culturen. Want ik denk dat er door het leren over deze volken ook belangrijke lessen te leren vallen over relativiteit en geluk.
Alles moet maar meer, beter, verder. Daardoor wordt er teveel op de toekomst gefocust; dat doe ik zelf ook. En ik weet ook wel zeker dat ik veel geluk ga vinden in de nieuwe dingen die ik op het punt sta te ondernemen. Just a heartbeat away. Echter, het is hard werken. Misschien is het naief, maar ik hoopte toch ergens dat het een beetje makkelijker zou zijn om geluk gewoon hier in het nu te houden. Dat het makkelijker zou zijn, dat het gewoon eens kwam aanwaaien. Maar dat is niet zo.
Hard werken en ondertussen proberen toch wat rust in te bouwen. Want het gaat de laatste weken aan een stuk door, met opdrachten voor de studie waar veel tijd in gaat zitten, twijfels, sporten, werken, constant in mijn hoofd met eten bezig zijn, mijn commissie, afspreken met vrienden; het is druk en hoewel ik meestal veel voldoening haal uit wat ik onderneem, hard werken geeft me echt een goed gevoel, ik kan vertrouwen op mijn eigen kracht. Maar het kost me deze week bijzonder veel energie. Mijn enkel doet pijn en ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.
Gelukkig begint morgen het weekend. Hoewel ik veel moet doen, college's moet doornemen, ga ik ook even wat tijd voor mezelf nemen. Er liggen veel geweldig leuke dingen in het vooruitzicht, maar dat is geen reden voor wat relatief geluk in het nu.
Liefs,
When I'm more than I thought I could be
All of my dreams are a heartbeat away"
~ Whitney Houston
Wat is geluk toch eigenlijk relatief. Iedereen is tevreden met een ander geluksniveau, maar het lijkt alsof men steeds minder tevreden is.
Hoe kan het dat mensen die wij als arm, hulpeloos en ongelukkig beschouwen, bijvoorbeeld Afrikanen in een sloppewijk, helemaal niet ongelukkig zijn? Is dat omdat ze niet beter weten? Of worden ze echt gelukkig van hele kleine dingen?
Ik zou graag meer leren over de denkwijzen van andere culturen. Want ik denk dat er door het leren over deze volken ook belangrijke lessen te leren vallen over relativiteit en geluk.
Alles moet maar meer, beter, verder. Daardoor wordt er teveel op de toekomst gefocust; dat doe ik zelf ook. En ik weet ook wel zeker dat ik veel geluk ga vinden in de nieuwe dingen die ik op het punt sta te ondernemen. Just a heartbeat away. Echter, het is hard werken. Misschien is het naief, maar ik hoopte toch ergens dat het een beetje makkelijker zou zijn om geluk gewoon hier in het nu te houden. Dat het makkelijker zou zijn, dat het gewoon eens kwam aanwaaien. Maar dat is niet zo.
Hard werken en ondertussen proberen toch wat rust in te bouwen. Want het gaat de laatste weken aan een stuk door, met opdrachten voor de studie waar veel tijd in gaat zitten, twijfels, sporten, werken, constant in mijn hoofd met eten bezig zijn, mijn commissie, afspreken met vrienden; het is druk en hoewel ik meestal veel voldoening haal uit wat ik onderneem, hard werken geeft me echt een goed gevoel, ik kan vertrouwen op mijn eigen kracht. Maar het kost me deze week bijzonder veel energie. Mijn enkel doet pijn en ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.
Gelukkig begint morgen het weekend. Hoewel ik veel moet doen, college's moet doornemen, ga ik ook even wat tijd voor mezelf nemen. Er liggen veel geweldig leuke dingen in het vooruitzicht, maar dat is geen reden voor wat relatief geluk in het nu.
Liefs,
woensdag 5 oktober 2011
Prinsen en Joris Linssen
"Smile... it confuses people"
~Sandi Thom
Ik had vannacht een droom. Eerst zat ik in een soort programma dat ik allemaal prinsen moest daten; van die prinsen uit landen waar je nog nooit eerder van had gehoord. Een prins van een Afrikaanse stam die een beetje op Bob Marly leek en een prins van een tropisch eiland. Uiteindelijk ging ik naar Canada om mijn eigen prins daar terug te winnen. Mijn vliegtuig landde op Schiphol, na zo'n 8 uur vliegen was ik eindelijk weer thuis. Ik laadde mijn koffers van de bagageband op zo'n karretje en liep de schuifdeuren door. Toen stonden daar mijn familie met welcome home ballonnen en mijn Canadese prins (terwijl ik uit Canada kwam, wat dus wel een beetje raar was) met bloemen en Joris Linssen met zijn cameraploeg. Blijkbaar zat ik in Hello Goodbye. Mijn aflevering was zo ontroerend dat half Nederland met tranen in hun ogen voor de tv zat...
Toen werd ik wakker en in plaats van eventjes na doezelen van deze iewat vreemde maar toch wel hele leuke droom werd ik luid uit mijn doezel-stand gerukt door "PIEP PIEP PIEP DRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR" Een wagen die achteruit rijdt, of iets uitlaad en de DRRRRRRRRRRRR was een soort drilboor/elektrische heggenschaar geluid, beide vanuit de constructieplaats 100 meter achter mijn flat. Normaal heb ik niet zo'n last van de bouw daar, maar deze week word ik elke ochtend ruw wakker geschud door harde geluiden of zoals gisteren het geval was, werd mijn ontbijtritueeltje verstoord door bovenburen die om 9 uur 's ochtends begonnen met boren. Pfffff.
Maarja, als dat het ergste is, valt het allemaal ook nog wel weer mee ;)
Liefs,
~Sandi Thom
Ik had vannacht een droom. Eerst zat ik in een soort programma dat ik allemaal prinsen moest daten; van die prinsen uit landen waar je nog nooit eerder van had gehoord. Een prins van een Afrikaanse stam die een beetje op Bob Marly leek en een prins van een tropisch eiland. Uiteindelijk ging ik naar Canada om mijn eigen prins daar terug te winnen. Mijn vliegtuig landde op Schiphol, na zo'n 8 uur vliegen was ik eindelijk weer thuis. Ik laadde mijn koffers van de bagageband op zo'n karretje en liep de schuifdeuren door. Toen stonden daar mijn familie met welcome home ballonnen en mijn Canadese prins (terwijl ik uit Canada kwam, wat dus wel een beetje raar was) met bloemen en Joris Linssen met zijn cameraploeg. Blijkbaar zat ik in Hello Goodbye. Mijn aflevering was zo ontroerend dat half Nederland met tranen in hun ogen voor de tv zat...
Toen werd ik wakker en in plaats van eventjes na doezelen van deze iewat vreemde maar toch wel hele leuke droom werd ik luid uit mijn doezel-stand gerukt door "PIEP PIEP PIEP DRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR" Een wagen die achteruit rijdt, of iets uitlaad en de DRRRRRRRRRRRR was een soort drilboor/elektrische heggenschaar geluid, beide vanuit de constructieplaats 100 meter achter mijn flat. Normaal heb ik niet zo'n last van de bouw daar, maar deze week word ik elke ochtend ruw wakker geschud door harde geluiden of zoals gisteren het geval was, werd mijn ontbijtritueeltje verstoord door bovenburen die om 9 uur 's ochtends begonnen met boren. Pfffff.
Maarja, als dat het ergste is, valt het allemaal ook nog wel weer mee ;)
Liefs,
zaterdag 1 oktober 2011
Inspiratie
Doing everything that I believe in
Going by the rules that I've been taught
More understanding of what's around me
And protected from the walls of love
All that you see is me
And all I truly believe
That I was born to try
~ Delta Goodrem
Alweer oktober. Vorig jaar oktober was voor mij niet echt een goede maand. Ik zat niet goed in mijn vel en had het gevoel dat ik alle kansen aan het verliezen was.
Dit jaar is het anders, wordt het anders. Ik heb nieuwe dromen waaraan ik deze maand ga werken. Ik heb nieuwe plannen die ik ten uitvoer ga brengen en het allerbelangrijkste is dat ik het gevoel heb dat ik het kan. Alles.
Vanmorgen heb ik lang uitgeslapen omdat het toch best intensief is om weer zo hard te studeren. Toen ik mijn kamer warm voelde worden van de zon, besloot ik op te staan en heerlijk ovenbroodjes af te bakken als ontbijt. Want halleluja; ik heb eindelijk een oven gekocht.
Het is nu al beste aankoop die ik het hele jaar heb gedaan. Vanavond ga ik pizza eten. En zoals vanmorgen die ovenbroodjes met gesmolten kaas.... heerlijk. Een piepklein nadeeltje is echter dat ik nog geen ovenhandschoenen heb, dus ik moest maar even improviseren en dus gebruikte ik een washandje. Maar washandjes zijn niet zo dik, geheel bedekkend en hittebestendig als ovenwanten, dus het eindigde er wel mee dat ik een brandplek heb. Maar dat was het waard.
Na dit ontbijt ben ik naar het Amsterdamse bos gefietst, waar ik een uurtje heb gewandeld en foto's gemaakt. Hoewel het me niet helemaal de rust gaf waarop ik had gehoopt, voelde het wel gezond.
Vervolgens even naar de supermarkt. Helaas ben ik alsnog vergeten gootsteenontstopper of zo'n oranje zuignap op zo'n stok te kopen, waardoor mijn wasbak nog steeds verstopt zit. Gisteren heb ik de wasbak, die na een dag gebruik tot de rand volzat, leeggeschept met een bekertje en in de wc leeggegooit. Er zat 4 liter in. Ik gebruik gewoon 4 liter water op een dag, en daarbij zit nog niet eens meegerekend het water dat ik gebruik voor douchen, de wc doortrekken en het water dat ik drink. Vier liter klinkt veel; dat zijn 2,5 flessen cola. In 4 liter kun je 2 kilo rijst koken. Zodeju.
Maargoed, morgen weer een dag waarin ik niet zal vergeten ontstopper te kopen.
Hier nog wat foto's van vanmiddag: Ze lijken nogal op de andere foto's die ik maak als ik wandel, maar wat kan ik zeggen. Ik vind het gewoon zo mooi hoe het zonlicht tussen de bladeren door schijnt :) Oh en de stand sepia vind ik ook zo'n prachtig romantisch en een beetje dramatisch effect geven.
En mijn favoriet:
Liefs,
Going by the rules that I've been taught
More understanding of what's around me
And protected from the walls of love
All that you see is me
And all I truly believe
That I was born to try
~ Delta Goodrem
Alweer oktober. Vorig jaar oktober was voor mij niet echt een goede maand. Ik zat niet goed in mijn vel en had het gevoel dat ik alle kansen aan het verliezen was.
Dit jaar is het anders, wordt het anders. Ik heb nieuwe dromen waaraan ik deze maand ga werken. Ik heb nieuwe plannen die ik ten uitvoer ga brengen en het allerbelangrijkste is dat ik het gevoel heb dat ik het kan. Alles.
Vanmorgen heb ik lang uitgeslapen omdat het toch best intensief is om weer zo hard te studeren. Toen ik mijn kamer warm voelde worden van de zon, besloot ik op te staan en heerlijk ovenbroodjes af te bakken als ontbijt. Want halleluja; ik heb eindelijk een oven gekocht.
Het is nu al beste aankoop die ik het hele jaar heb gedaan. Vanavond ga ik pizza eten. En zoals vanmorgen die ovenbroodjes met gesmolten kaas.... heerlijk. Een piepklein nadeeltje is echter dat ik nog geen ovenhandschoenen heb, dus ik moest maar even improviseren en dus gebruikte ik een washandje. Maar washandjes zijn niet zo dik, geheel bedekkend en hittebestendig als ovenwanten, dus het eindigde er wel mee dat ik een brandplek heb. Maar dat was het waard.
Na dit ontbijt ben ik naar het Amsterdamse bos gefietst, waar ik een uurtje heb gewandeld en foto's gemaakt. Hoewel het me niet helemaal de rust gaf waarop ik had gehoopt, voelde het wel gezond.
Vervolgens even naar de supermarkt. Helaas ben ik alsnog vergeten gootsteenontstopper of zo'n oranje zuignap op zo'n stok te kopen, waardoor mijn wasbak nog steeds verstopt zit. Gisteren heb ik de wasbak, die na een dag gebruik tot de rand volzat, leeggeschept met een bekertje en in de wc leeggegooit. Er zat 4 liter in. Ik gebruik gewoon 4 liter water op een dag, en daarbij zit nog niet eens meegerekend het water dat ik gebruik voor douchen, de wc doortrekken en het water dat ik drink. Vier liter klinkt veel; dat zijn 2,5 flessen cola. In 4 liter kun je 2 kilo rijst koken. Zodeju.
Maargoed, morgen weer een dag waarin ik niet zal vergeten ontstopper te kopen.
Hier nog wat foto's van vanmiddag: Ze lijken nogal op de andere foto's die ik maak als ik wandel, maar wat kan ik zeggen. Ik vind het gewoon zo mooi hoe het zonlicht tussen de bladeren door schijnt :) Oh en de stand sepia vind ik ook zo'n prachtig romantisch en een beetje dramatisch effect geven.
En mijn favoriet:
Liefs,
vrijdag 30 september 2011
schoonheidsindustrie
Light up, light up
As if you have a choice
~Leona Lewis
Alweer een tijdje niet geschreven, maar ik was nogal druk met de studie. Straks heb ik tentamen. Vorige week had ik ook al een tentamen en die heb ik gehaald met een 8,3 dus ik heb ook het volste vertrouwen in dit tentamen. Het is toch best een interessant vak gebleken, eerst vond ik het nogal vaag en hoewel het boek nog steeds vaag is zijn de onderwerpen facinerend.
Maandag moesten we een film kijken "beperkt houdbaar". Vervolgens moesten we de denkwijzen van 3 filosofen over het lichamelijke erop loslaten. Het was een film waarin een journaliste zichzelf heel kwetsbaar opstelde en de plastische chirurgie in twijfel trok. Het huidige ideaal beeld is namelijk onmogelijk. Ja oke, weet eigenlijk iedereen, maar die logica vliegt de deur uit zodra je een Vogue of Elle magazine voor je neus krijgt. Als je dan in die film ziet hoe daarin gephotoshopt wordt, hoeveel er besteed wordt aan plastische chirurgie en de cosmetica industrie. De statistieken. Het is schrikbarend.
Slechts 2% van alle vrouwen is tevreden over haar uiterlijk en zou zich bestempelen als "mooi". Zelfs als er genuanceerdere woorden werden gebruikt als pretty of cute was dat percentage niet veel hoger.
Hoe komt dit toch? Vrouwen gaan plastische chirurgie doen omdat ze zich "normaal" willen voelen. Maar als íedereen zich normaal wil voelen en zich gaat verbouwen, betekent dat eigenlijk dat de mooiste vrouwen met grote borsten, een groot achterwerk, wespentaille en rechte neuzen abnormaal zijn en de "normale" vrouwen normaal.
En toch voel je je anders.
Liefs,
As if you have a choice
~Leona Lewis
Alweer een tijdje niet geschreven, maar ik was nogal druk met de studie. Straks heb ik tentamen. Vorige week had ik ook al een tentamen en die heb ik gehaald met een 8,3 dus ik heb ook het volste vertrouwen in dit tentamen. Het is toch best een interessant vak gebleken, eerst vond ik het nogal vaag en hoewel het boek nog steeds vaag is zijn de onderwerpen facinerend.
Maandag moesten we een film kijken "beperkt houdbaar". Vervolgens moesten we de denkwijzen van 3 filosofen over het lichamelijke erop loslaten. Het was een film waarin een journaliste zichzelf heel kwetsbaar opstelde en de plastische chirurgie in twijfel trok. Het huidige ideaal beeld is namelijk onmogelijk. Ja oke, weet eigenlijk iedereen, maar die logica vliegt de deur uit zodra je een Vogue of Elle magazine voor je neus krijgt. Als je dan in die film ziet hoe daarin gephotoshopt wordt, hoeveel er besteed wordt aan plastische chirurgie en de cosmetica industrie. De statistieken. Het is schrikbarend.
Slechts 2% van alle vrouwen is tevreden over haar uiterlijk en zou zich bestempelen als "mooi". Zelfs als er genuanceerdere woorden werden gebruikt als pretty of cute was dat percentage niet veel hoger.
Hoe komt dit toch? Vrouwen gaan plastische chirurgie doen omdat ze zich "normaal" willen voelen. Maar als íedereen zich normaal wil voelen en zich gaat verbouwen, betekent dat eigenlijk dat de mooiste vrouwen met grote borsten, een groot achterwerk, wespentaille en rechte neuzen abnormaal zijn en de "normale" vrouwen normaal.
En toch voel je je anders.
Liefs,
donderdag 15 september 2011
Havana nights
"if you let your heart open up your mind, there’s a whole new world on the other side."
~ Dirty Dancing Havana Nights
Ik ben nu een paar dagen bezig met serieus diëten (oke 2 dagen dat het echt lukt, dinsdag begon heel goed alleen 's avonds had ik borrel en ik ging meteen door uit werk dus het eindigde ermee dat ik een stuk appelkruimelvlaai als avondeten had. Maar dat kleine momentje niet meegerekend gaat het erg goed) Ik hoop dat ik het vol hou. Gewoon een andere gewoonte creëren in plaats van 's avonds willen eten.
Vandaag was ik eerst naar college. Helaas had ik de collegezaal verkeerd in mijn agenda geschreven waardoor ik helemaal voor niks in spitsuur voor de liften van het hoofdgebouw heb staan wachten, 12 verdiepingen de hoogte in, vervolgens erachter komen dat je in een ander gebouw zit, en weer naar beneden.. Al was ik wel vroeg omdat ik al lift trouble had voorzien en uiteindelijk maar een kwartier telaat in de juiste collegezaal. Om 1 uur strekte de vrije middag alweer voor me uit dus ik besloot even naar Utrecht te gaan. Daar heb ik een superleuk winkeltje ontdekt en nog een jurkje gekocht. Met niks dan een gezonde bruine kip-sla sandwich van de AH to go in mijn maag ging ik voldaan weer terug naar mijn kamertje. Koken, eindelijk die langdraadige 60 graden was (die duurt 2 uur want onze wasmachine heeft geen kort programma)uit de weg gewassen (al hangt het nu op een wasrekje die in het midden van mijn kamer staat, dus eigenlijk staat het nog steeds weer een beetje in de weg, maar mijn badkamer vloer is in ieder geval weer vrij). Toen heb ik de rest van mijn kamer opgeruimd, gezellig met Whitney Houston aan en wat kaarsjes voor de final touch. Eenmaal klaar was het pas 21.00 uur!!
Ik dacht dat ik uren en uren bezig was... maar dat viel dus nog wel weer mee.
Wat doe je dan als je ineens nog een paar uur overhebt? Juist lekker wegkruipen op bed en een dvd opzetten. Niet zomaar een dvd, nee het is tijd voor deel 2 van een absoluut klassieker. Dirty Dancing 2 ^^
Liefs,
~ Dirty Dancing Havana Nights
Ik ben nu een paar dagen bezig met serieus diëten (oke 2 dagen dat het echt lukt, dinsdag begon heel goed alleen 's avonds had ik borrel en ik ging meteen door uit werk dus het eindigde ermee dat ik een stuk appelkruimelvlaai als avondeten had. Maar dat kleine momentje niet meegerekend gaat het erg goed) Ik hoop dat ik het vol hou. Gewoon een andere gewoonte creëren in plaats van 's avonds willen eten.
Vandaag was ik eerst naar college. Helaas had ik de collegezaal verkeerd in mijn agenda geschreven waardoor ik helemaal voor niks in spitsuur voor de liften van het hoofdgebouw heb staan wachten, 12 verdiepingen de hoogte in, vervolgens erachter komen dat je in een ander gebouw zit, en weer naar beneden.. Al was ik wel vroeg omdat ik al lift trouble had voorzien en uiteindelijk maar een kwartier telaat in de juiste collegezaal. Om 1 uur strekte de vrije middag alweer voor me uit dus ik besloot even naar Utrecht te gaan. Daar heb ik een superleuk winkeltje ontdekt en nog een jurkje gekocht. Met niks dan een gezonde bruine kip-sla sandwich van de AH to go in mijn maag ging ik voldaan weer terug naar mijn kamertje. Koken, eindelijk die langdraadige 60 graden was (die duurt 2 uur want onze wasmachine heeft geen kort programma)uit de weg gewassen (al hangt het nu op een wasrekje die in het midden van mijn kamer staat, dus eigenlijk staat het nog steeds weer een beetje in de weg, maar mijn badkamer vloer is in ieder geval weer vrij). Toen heb ik de rest van mijn kamer opgeruimd, gezellig met Whitney Houston aan en wat kaarsjes voor de final touch. Eenmaal klaar was het pas 21.00 uur!!
Ik dacht dat ik uren en uren bezig was... maar dat viel dus nog wel weer mee.
Wat doe je dan als je ineens nog een paar uur overhebt? Juist lekker wegkruipen op bed en een dvd opzetten. Niet zomaar een dvd, nee het is tijd voor deel 2 van een absoluut klassieker. Dirty Dancing 2 ^^
Liefs,
zaterdag 10 september 2011
Het Plan
Ik ben heel blij met mijn eigenschap "plannen kunnen maken". Een beetje raar misschien om dat als een eigenschap te beschrijven, misschien kan ik het beter opdelen in doelgericht, praktisch, realistisch en efficient, maar dan in het opzicht van plannen maken.
Als je iets wil veranderen is het belangrijk om die vage ideeen om te zetten in een sterk plan.
Ik kon laatst maar niet in slaap komen; niet moe, 1000 schaapjes geteld, mp3 rustige playlist op, zonder muziek; niks hielp. Onrust spookte door mijn hoofd.
Dus ik maakte een plan en dit keer ga ik niet alleen over dit plan, geschreven in mijn mooiste handschrift, zitten denken, ernaar kijken. Nee dit keer ga ik mijn plan ook nog eens uitvoeren en ik heb er heel veel zin in.
De belangrijkste punten;
* afvallen
door sporten - BBBB training en Pilates
door minder eten - vooral 's avonds (zeer slecht voor de
spijsvertering, inden ik toch een ongelofelijke zoet
behoefte voel opkomen zal ik gaan schoonmaken of
slapen. Verder is fruit altijd veroorloofd)
* sparen
door elke maand 65 euro over te maken naar een nieuw te openen
spaarrekening.
door geen miskopen meer te kopen!!
verder zijn er nog wat punten ter bevordering van mijn sociale welgesteldheid en culturele ontwikkeling en academische aspiraties. Natuurlijk ben ik ook druk bezig met Dayzero; waar ik overig weer een goal van heb gehaald. Een maand lang geen plastic tasjes gebruiken. Wat nog best een uitdaging is, om in kledingwinkels "nee" te zeggen tegen een tasje en je nieuwe kleren gewoon in een stoffentas te doen. Maar hoewel het op sommige punten lastig was, viel het me reuze mee. Iedereen zou gewoon moeten proberen eraan te denken een rugzak mee te nemen naar de supermarkt. Het kan zoveel minder met al dat plasticverbruik; laten we ons best doen!
Ik blijf er in ieder geval mee doorgaan.
Als je iets wil veranderen is het belangrijk om die vage ideeen om te zetten in een sterk plan.
Ik kon laatst maar niet in slaap komen; niet moe, 1000 schaapjes geteld, mp3 rustige playlist op, zonder muziek; niks hielp. Onrust spookte door mijn hoofd.
Dus ik maakte een plan en dit keer ga ik niet alleen over dit plan, geschreven in mijn mooiste handschrift, zitten denken, ernaar kijken. Nee dit keer ga ik mijn plan ook nog eens uitvoeren en ik heb er heel veel zin in.
De belangrijkste punten;
* afvallen
door sporten - BBBB training en Pilates
door minder eten - vooral 's avonds (zeer slecht voor de
spijsvertering, inden ik toch een ongelofelijke zoet
behoefte voel opkomen zal ik gaan schoonmaken of
slapen. Verder is fruit altijd veroorloofd)
* sparen
door elke maand 65 euro over te maken naar een nieuw te openen
spaarrekening.
door geen miskopen meer te kopen!!
verder zijn er nog wat punten ter bevordering van mijn sociale welgesteldheid en culturele ontwikkeling en academische aspiraties. Natuurlijk ben ik ook druk bezig met Dayzero; waar ik overig weer een goal van heb gehaald. Een maand lang geen plastic tasjes gebruiken. Wat nog best een uitdaging is, om in kledingwinkels "nee" te zeggen tegen een tasje en je nieuwe kleren gewoon in een stoffentas te doen. Maar hoewel het op sommige punten lastig was, viel het me reuze mee. Iedereen zou gewoon moeten proberen eraan te denken een rugzak mee te nemen naar de supermarkt. Het kan zoveel minder met al dat plasticverbruik; laten we ons best doen!
Ik blijf er in ieder geval mee doorgaan.
vrijdag 26 augustus 2011
Een vertederende aanblik
I don't wanna spend my life jaded, waiting
To wake up one day and find
That I've let all these years go by wasted
~Carrie Underwood
Vandaag heb ik twee Wonderlijke dingen meegemaakt; tenminste dat is wat ik ervan maak.
Het eerste was vanochtend toen ik mijn flat uitliepen bij mn fiets aankwam. Elke ochtend moet ik wat eerder mn deur uit omdat ik mijn banden moet oppompen, ik weet niet of ze lek zijn of dat er iets mis is met het ventiel, maar wat het ook is, mijn banden lopen telkens leeg. Nu zijn er wel ergere dingen dan eerst je banden te moeten oppompen voordat je kunt gaan fietsen, zoals je fiets 509 meter verderop naar de fietsenman moeten brengen om je banden te laten plakken. Maar vanochtend kom ik bij mijn fiets aan, staat de fietspomp ernaast én zijn mijn banden opgepompt!! Is het een warmhartige daad van vriendelijkheid? Of had iemand een kater en per ongeluk de verkeerde fiets opgepompt? Wat het ook was, en ik hoop het eerste maar vrees het tweede, ik ben er dankbaar voor :)
Het tweede wonderlijke ding dat ik heb aanschouwd, gebeurde op werk. Ik stond een beetje naar het plein voor de winkel te staren, waar een schilder bezig was. Naast de schilder lag een hond op een groen kleedje. Dus ik vroeg aan mijn collega of die hond van de schilder was; toen kreeg ik toch een vertederend verhaal te horen.
De schilder is niet helemaal geestelijk 100%, niet ernstig gehandicapt maar het feit dat hij het winkelcentrum mag schilderen is wel een beetje een kwestie van liefdadigheid. Nu heeft hij de hond uit het asiel gehaald toen de hond al redelijk oud was. Het was een hele lieve hond die zwaar verwaarloosd was door zijn vorige baasjes en nu weg zat te kwijnen in het asiel omdat mensen die een hondje willen toch liever een wat speelser jonger hondje willen.
Dus de schilder nam de oude hond mee en nu staat deze inmiddels heel erg oude hond altijd aan zijn zij. Waar de schilder schildert, ligt de hond er naast te slapen. De enige momenten waarop er beweging in de hond zit is wanneer hij zijn kop optilt en even kijkt of zijn baasje nog dichtbij genoeg is. Mocht de schilder een stuk zijn opgeschoven (nu schiet de schilder niet heel erg op, dus dit gebeurt niet zo vaak) dan komt de hond in de benen om wat dichterbij zijn baasje te liggen.
Als dat geen vertederend voorbeeld van de liefde tussen dier en baas is dan weet ik het ook niet meer.
Liefs,
To wake up one day and find
That I've let all these years go by wasted
~Carrie Underwood
Vandaag heb ik twee Wonderlijke dingen meegemaakt; tenminste dat is wat ik ervan maak.
Het eerste was vanochtend toen ik mijn flat uitliepen bij mn fiets aankwam. Elke ochtend moet ik wat eerder mn deur uit omdat ik mijn banden moet oppompen, ik weet niet of ze lek zijn of dat er iets mis is met het ventiel, maar wat het ook is, mijn banden lopen telkens leeg. Nu zijn er wel ergere dingen dan eerst je banden te moeten oppompen voordat je kunt gaan fietsen, zoals je fiets 509 meter verderop naar de fietsenman moeten brengen om je banden te laten plakken. Maar vanochtend kom ik bij mijn fiets aan, staat de fietspomp ernaast én zijn mijn banden opgepompt!! Is het een warmhartige daad van vriendelijkheid? Of had iemand een kater en per ongeluk de verkeerde fiets opgepompt? Wat het ook was, en ik hoop het eerste maar vrees het tweede, ik ben er dankbaar voor :)
Het tweede wonderlijke ding dat ik heb aanschouwd, gebeurde op werk. Ik stond een beetje naar het plein voor de winkel te staren, waar een schilder bezig was. Naast de schilder lag een hond op een groen kleedje. Dus ik vroeg aan mijn collega of die hond van de schilder was; toen kreeg ik toch een vertederend verhaal te horen.
De schilder is niet helemaal geestelijk 100%, niet ernstig gehandicapt maar het feit dat hij het winkelcentrum mag schilderen is wel een beetje een kwestie van liefdadigheid. Nu heeft hij de hond uit het asiel gehaald toen de hond al redelijk oud was. Het was een hele lieve hond die zwaar verwaarloosd was door zijn vorige baasjes en nu weg zat te kwijnen in het asiel omdat mensen die een hondje willen toch liever een wat speelser jonger hondje willen.
Dus de schilder nam de oude hond mee en nu staat deze inmiddels heel erg oude hond altijd aan zijn zij. Waar de schilder schildert, ligt de hond er naast te slapen. De enige momenten waarop er beweging in de hond zit is wanneer hij zijn kop optilt en even kijkt of zijn baasje nog dichtbij genoeg is. Mocht de schilder een stuk zijn opgeschoven (nu schiet de schilder niet heel erg op, dus dit gebeurt niet zo vaak) dan komt de hond in de benen om wat dichterbij zijn baasje te liggen.
Als dat geen vertederend voorbeeld van de liefde tussen dier en baas is dan weet ik het ook niet meer.
Liefs,
donderdag 18 augustus 2011
dayzero #5
Ik heb zojuist 5km hardgelopen, hardgelopen als in 1 stuk door gerend zonder tussendoor te moeten wandelend lopen :)
Het ging alleen niet sneller dan wanneer ik tussendoor even gewoon loop, maar dat zal vanzelf wel komen.
In ieder geval; hiermee is weer een dayzero goal gehaald: 31% compleet.
Liefs
Het ging alleen niet sneller dan wanneer ik tussendoor even gewoon loop, maar dat zal vanzelf wel komen.
In ieder geval; hiermee is weer een dayzero goal gehaald: 31% compleet.
Liefs
dinsdag 16 augustus 2011
Here I am again
Heerlijk om student te zijn en in het bezit te zijn van een ov-kaart. Dit geweldige bedenksel is vanaf vandaag weer geldig :) Dat betekent ook dat ik weer toegang heb tot een goddelijke uitvinding: AH to go!
Lezend in Wij zijn ons brein van professor Swaab (geniale man, specialist in hersenonderzoek) en een must voor elk persoon in de richting biomedisch/geneeskunde/fysio/psychologie etc. Het is luchtige wetenschap dat boek en prima voor in de trein.
Amsterdam here I come again!
Ik wil de komende weken ook wat meer tijd besteden aan mijn Dayzero's project; ik heb nog 534 dagen te gaan en ik zit op 30% compleet. 534 dagen is praktisch de helft van 1001, dus eigenlijk zou ik meer richting de 50% moeten zitten.
Wat doelen waar ik tijd aan ga besteden;
-10 filmklassiekers kijken
-1000 piece puzzle maken
-kookboek openen op een willekeurige pagina en dat recept maken
-een maand lang geen plastic tasjes gebruiken (daarmee ben ik al een week aan de gang en tot nu toe gaat het prima; er was 1 momentje dat het heel verleidelijk was. Namelijk toen ik met een pak maandverband, een zak chocopinda's en twee pakken wcpapier bij de supermarkt stond en geen tas mee had... Overigens werkte mijn kortingscoupon niet en moest ik met die spullen naar de klantenservice en het was een heel gedoe om 30% korting op een pak wcpapier van 1,80 :p Wat overigens wel heel erg vervelend is, is dat ik wat van dat wc papier wilde meenemen naar mn kamer, omdat ik voor de vakantie door mn wcpapier heen was en ik dacht nou dat scheelt weer mooi dat gesleep op de fiets en dan heb ik tenminste wat, maar ik ben het dus vergeten mee te nemen en nu moet ik alsnog meteen boodschappen gaan doen als ik op mn kamertje ben aangekomen..)
Maar dat zijn dus alweer 4 doelen die ik op het punt sta uit te voeren de komende 3 weken :)
Liefs,
Lezend in Wij zijn ons brein van professor Swaab (geniale man, specialist in hersenonderzoek) en een must voor elk persoon in de richting biomedisch/geneeskunde/fysio/psychologie etc. Het is luchtige wetenschap dat boek en prima voor in de trein.
Amsterdam here I come again!
Ik wil de komende weken ook wat meer tijd besteden aan mijn Dayzero's project; ik heb nog 534 dagen te gaan en ik zit op 30% compleet. 534 dagen is praktisch de helft van 1001, dus eigenlijk zou ik meer richting de 50% moeten zitten.
Wat doelen waar ik tijd aan ga besteden;
-10 filmklassiekers kijken
-1000 piece puzzle maken
-kookboek openen op een willekeurige pagina en dat recept maken
-een maand lang geen plastic tasjes gebruiken (daarmee ben ik al een week aan de gang en tot nu toe gaat het prima; er was 1 momentje dat het heel verleidelijk was. Namelijk toen ik met een pak maandverband, een zak chocopinda's en twee pakken wcpapier bij de supermarkt stond en geen tas mee had... Overigens werkte mijn kortingscoupon niet en moest ik met die spullen naar de klantenservice en het was een heel gedoe om 30% korting op een pak wcpapier van 1,80 :p Wat overigens wel heel erg vervelend is, is dat ik wat van dat wc papier wilde meenemen naar mn kamer, omdat ik voor de vakantie door mn wcpapier heen was en ik dacht nou dat scheelt weer mooi dat gesleep op de fiets en dan heb ik tenminste wat, maar ik ben het dus vergeten mee te nemen en nu moet ik alsnog meteen boodschappen gaan doen als ik op mn kamertje ben aangekomen..)
Maar dat zijn dus alweer 4 doelen die ik op het punt sta uit te voeren de komende 3 weken :)
Liefs,
zondag 14 augustus 2011
Childeren acting tough
Little princess gives a smile
She has a mummy with blue bruises
And a daddy who sometimes looses it
saying it will be better in a while
Boy with eyes so brown
and long black curly hair
Lived on streets almost everywhere
saying nothing could get him down
Childeren acting oh so tough
are just longing for some love
They are saved, they got a home
But there are many many more
where we could fight for
She has a mummy with blue bruises
And a daddy who sometimes looses it
saying it will be better in a while
Boy with eyes so brown
and long black curly hair
Lived on streets almost everywhere
saying nothing could get him down
Childeren acting oh so tough
are just longing for some love
They are saved, they got a home
But there are many many more
where we could fight for
donderdag 11 augustus 2011
belevenissen in de thuiszorg
"I may never loose that fear
that keeps me brave"
~ Audre Lorde
Morgen is mijn laatste dagje als huishoudelijke hulp en ik heb toch veel grappige en typerende dingetjes meegemaakt. Echt er zijn veel ergere baantjes te vinden ;)
Zo is er een keurig meneertje, die mij neerzette voor koffie en mij begon te vertellen over het graf van zijn vrouw, waarna hij automatisch uitkwam bij de oorlog. 25 minuten laten moest ik toch echt weer even aan het werk, maar ik had nog niet 1 overhemd aan de waslijn gehangen of hij riep me "heb je deze foto's weleens gezien?" Dus ik erheen en een heel mapje foto's bekijken van mijn stadje in de oorlogstijd. Meneer las op zo'n manier waarop oude meneertjes die niet meer zo heel goed kunnen zien en lezen de bijschriften aan me voor en vertelde dan nog wat bij de foto. Geweldig zulke dingetjes. Dit zelfde meneertje kijkt ook elke donderdagochtend ochtendgymnastiek op tv. Niet dat hij zelf nog zou kunnen strekken en buig en buig en buig en weer wandelen...
Wat ook heel leuk is om op de achtergrond te horen is het nieuws. Het volgende heb ik bij meerdere mensen meegemaakt. De meeste van mijn klanten waren natuurlijk een beetje dement (of nogal dement) aan het worden. Nu vinden deze oudjes het heel interessant om het nieuws te kijken. Dus ze zetten nederland 1 aan en kijken het 10 uur journaal, vervolgens gaat de tv zacht tijdens de reclame en als het nieuws weer begint gaat de tv weer harder, alleen.... om die tijd wordt de hele tijd hetzelfde journaal herhaald.
Dus ze zitten gewoon 5 keer naar hetzelfde journaal te kijken totdat om 11 uur weer een nieuw journaal (dat overigens ook weer bijna exact gelijk is aan het 10 uur journaal, omdat er nou eenmaal niet zoveel nieuws bijkomt in een uur). En ze hebben het oprecht niet door. De meneer uit het eerste stukje las trouwens ook hardop de krant aan mij voor.
Gisteren belde ik aan bij een vrouwtje waar ik nog niet eerder was geweest. "hallo mevrouw, de hulp!" oh kom maar binnen klonk het door de intercom en de deur ging open, ik loop de 5 verdiepingen (waarom dacht ik er niet aan de lift te nemen!) de vrouw doet haar deur open "ik had je niet verwacht, je zou toch gisteren komen"
ik "huh nee hoor, op mijn briefje stond vandaag"
vrouw "nou op die van mij stond gisteren" *en zij pakt haar brief erbij*
"kijk maar: de 10e om 13.00"
ik "ja maar het is vandaag de 10e" * opgelucht dat ik niet oprecht verkeerd was*
vrouw "nee hoor, de 10e was woensdag"
ik "maar mevrouw, het is vandaag woensdag!" hahahaha
Daarna voelde die vrouw zich helemaal schuldig want normaal gesproken maakte ze altijd schoon vóórdat de hulp kwam (hoorde ik dat nou goed..) want dan kon de hulp er zo doorheen met de stofzuiger zonder dat die eerst hoefde te stoffen. "maar mevrouw, ik wil ook wel even voor u stoffen" maar nee, dat mocht niet. Ik hoefde alleen te zuigen, badkamer en toilet even te doen, strijken en koffie drinken en de verhalen horen over haar geweldige kleinzoon in Indonesië. Ik weet niet wat het is deze week, maar het is plots niet meer zo zwaar :p
Als laatste zal ik even een belofte inlossen: het aantal items met katten die in het ene kleine huisje van het kattenvrouwtje hangen/staan/liggen zijn 326. OMG. Het was trouwens nog een aardig karwei om dat allemaal te tellen, vooral alle beeldjes en dingetjes in een vitrinekast, ik maakte maar heel uitgebreid het glas van die kast schoon met glassex zodat ik even de tijd had om ongegeneerd naar de spulletjes in de kast te kijken hahaha.
Nog een dagje te gaan...
Liefs
that keeps me brave"
~ Audre Lorde
Morgen is mijn laatste dagje als huishoudelijke hulp en ik heb toch veel grappige en typerende dingetjes meegemaakt. Echt er zijn veel ergere baantjes te vinden ;)
Zo is er een keurig meneertje, die mij neerzette voor koffie en mij begon te vertellen over het graf van zijn vrouw, waarna hij automatisch uitkwam bij de oorlog. 25 minuten laten moest ik toch echt weer even aan het werk, maar ik had nog niet 1 overhemd aan de waslijn gehangen of hij riep me "heb je deze foto's weleens gezien?" Dus ik erheen en een heel mapje foto's bekijken van mijn stadje in de oorlogstijd. Meneer las op zo'n manier waarop oude meneertjes die niet meer zo heel goed kunnen zien en lezen de bijschriften aan me voor en vertelde dan nog wat bij de foto. Geweldig zulke dingetjes. Dit zelfde meneertje kijkt ook elke donderdagochtend ochtendgymnastiek op tv. Niet dat hij zelf nog zou kunnen strekken en buig en buig en buig en weer wandelen...
Wat ook heel leuk is om op de achtergrond te horen is het nieuws. Het volgende heb ik bij meerdere mensen meegemaakt. De meeste van mijn klanten waren natuurlijk een beetje dement (of nogal dement) aan het worden. Nu vinden deze oudjes het heel interessant om het nieuws te kijken. Dus ze zetten nederland 1 aan en kijken het 10 uur journaal, vervolgens gaat de tv zacht tijdens de reclame en als het nieuws weer begint gaat de tv weer harder, alleen.... om die tijd wordt de hele tijd hetzelfde journaal herhaald.
Dus ze zitten gewoon 5 keer naar hetzelfde journaal te kijken totdat om 11 uur weer een nieuw journaal (dat overigens ook weer bijna exact gelijk is aan het 10 uur journaal, omdat er nou eenmaal niet zoveel nieuws bijkomt in een uur). En ze hebben het oprecht niet door. De meneer uit het eerste stukje las trouwens ook hardop de krant aan mij voor.
Gisteren belde ik aan bij een vrouwtje waar ik nog niet eerder was geweest. "hallo mevrouw, de hulp!" oh kom maar binnen klonk het door de intercom en de deur ging open, ik loop de 5 verdiepingen (waarom dacht ik er niet aan de lift te nemen!) de vrouw doet haar deur open "ik had je niet verwacht, je zou toch gisteren komen"
ik "huh nee hoor, op mijn briefje stond vandaag"
vrouw "nou op die van mij stond gisteren" *en zij pakt haar brief erbij*
"kijk maar: de 10e om 13.00"
ik "ja maar het is vandaag de 10e" * opgelucht dat ik niet oprecht verkeerd was*
vrouw "nee hoor, de 10e was woensdag"
ik "maar mevrouw, het is vandaag woensdag!" hahahaha
Daarna voelde die vrouw zich helemaal schuldig want normaal gesproken maakte ze altijd schoon vóórdat de hulp kwam (hoorde ik dat nou goed..) want dan kon de hulp er zo doorheen met de stofzuiger zonder dat die eerst hoefde te stoffen. "maar mevrouw, ik wil ook wel even voor u stoffen" maar nee, dat mocht niet. Ik hoefde alleen te zuigen, badkamer en toilet even te doen, strijken en koffie drinken en de verhalen horen over haar geweldige kleinzoon in Indonesië. Ik weet niet wat het is deze week, maar het is plots niet meer zo zwaar :p
Als laatste zal ik even een belofte inlossen: het aantal items met katten die in het ene kleine huisje van het kattenvrouwtje hangen/staan/liggen zijn 326. OMG. Het was trouwens nog een aardig karwei om dat allemaal te tellen, vooral alle beeldjes en dingetjes in een vitrinekast, ik maakte maar heel uitgebreid het glas van die kast schoon met glassex zodat ik even de tijd had om ongegeneerd naar de spulletjes in de kast te kijken hahaha.
Nog een dagje te gaan...
Liefs
zaterdag 6 augustus 2011
Dingen die iets betekenen
Sunlight creeps in between the curtains
Lose the sheets there's no time for sleep
I lie, I pretend 'til I'm almost certain
It's a beautiful world
~ Carolina Liar
Kippenvel, dat is wat ik krijg van bepaalde muziek, van bepaalde teksten.
De afgelopen weken maakte ik schoon bij mensen thuis. 's Ochtends een klant, en 's middags een klant. Ik zal niet zeggen dat het meeviel; het is lichamelijk gewoon zwaar om 2 huisjes per dag schoon te maken. Volgende week is mijn laatste week, en hoewel ik daarna wel blij ben dat het klaar is, vond ik het ook niet heel vervelend werk. De meeste mensen zijn heel lief, en bijv een heel leuk vrouwtje wil eigenlijk niks liever dan de hele tijd met me kletsen en koffie drinken.
Maar het is ook interessant om al die kamers te zien; met name omdat er heel vaak prachtige schilderijtjes hangen met mooie teksten. Er staan kasten vol met wijsheidtegeltjes. Grappige spreuken zoals bij een klant die ik de kattenvrouw noemt aangezien ze alleen maar hardop tegen haar twee katten aan het praten heeft en van deurmatten tot beeldjes tot kalenders en theedoeken; alles is bedrukt met katten. Ik zal de volgende keer een gaan tellen hoeveel items met een kat erop in haar woonkamer hangen/staan. Zij heeft een grappige spreuk "iemand die niet van katten houdt is in zijn vorig leven vast een muis geweest".
Maar ook in Servie; in een tijdschrift dat we daar als prijsje voor de bingo hadden gekocht stond een stukje over nieuwe cd's en dvd's. Natuurlijk kon ik het niet lezen, maar mijn oog viel op de nieuwe cd van "2 cellos - Luka Sulic & Stjepan Hauser". Ik houd van het warme geluid van een cello, van de uitdrukking die musici op hun gezicht hebben als ze hun instrument bespelen; de passie en hoe ze helemaal opgaan in hun muzien, alsof er niks anders meer bestaat. Daarom hou ik van de film August Rush, een verhaal over een zoontje van 2 muzikanten die zijn ouders gaat zoeken en geleid wordt door muziek. Hij komt binnenkort weer op tv trouwens. Maar toen ik thuiskwam ging ik even wat van hun muziek opzoeken en hun cello-spel is werkelijk WOW. Echt een aanrader.
Nog een zin waar ik helemaal kippenvel van kreeg; op de laatste dag begon het te regenen. Zegt zo'n jongen uit het tehuis "heaven cries because your leaving".
What else is there to say, zoiets breekt je wel van binnen. Ik wil zeker meer vrijwilligerswerk doen, ik weet nu dat ik een verschil kan maken. Al was dit project nog iets relatiefs kleins, slechts 2 weken en de kinderen verkeerden niet in hele ermbarmelijke omstandigheden. Maar alles wat de wereld een stukje beter maakt helpt, vind ik. En er is nog zoveel pijn, honger en armoede op de wereld; er is nog zoveel te verbeteren.
En daardoor weet ik dat ik mijn richting internationale volksgezondheid goed heb gekozen.
Lose the sheets there's no time for sleep
I lie, I pretend 'til I'm almost certain
It's a beautiful world
~ Carolina Liar
Kippenvel, dat is wat ik krijg van bepaalde muziek, van bepaalde teksten.
De afgelopen weken maakte ik schoon bij mensen thuis. 's Ochtends een klant, en 's middags een klant. Ik zal niet zeggen dat het meeviel; het is lichamelijk gewoon zwaar om 2 huisjes per dag schoon te maken. Volgende week is mijn laatste week, en hoewel ik daarna wel blij ben dat het klaar is, vond ik het ook niet heel vervelend werk. De meeste mensen zijn heel lief, en bijv een heel leuk vrouwtje wil eigenlijk niks liever dan de hele tijd met me kletsen en koffie drinken.
Maar het is ook interessant om al die kamers te zien; met name omdat er heel vaak prachtige schilderijtjes hangen met mooie teksten. Er staan kasten vol met wijsheidtegeltjes. Grappige spreuken zoals bij een klant die ik de kattenvrouw noemt aangezien ze alleen maar hardop tegen haar twee katten aan het praten heeft en van deurmatten tot beeldjes tot kalenders en theedoeken; alles is bedrukt met katten. Ik zal de volgende keer een gaan tellen hoeveel items met een kat erop in haar woonkamer hangen/staan. Zij heeft een grappige spreuk "iemand die niet van katten houdt is in zijn vorig leven vast een muis geweest".
Maar ook in Servie; in een tijdschrift dat we daar als prijsje voor de bingo hadden gekocht stond een stukje over nieuwe cd's en dvd's. Natuurlijk kon ik het niet lezen, maar mijn oog viel op de nieuwe cd van "2 cellos - Luka Sulic & Stjepan Hauser". Ik houd van het warme geluid van een cello, van de uitdrukking die musici op hun gezicht hebben als ze hun instrument bespelen; de passie en hoe ze helemaal opgaan in hun muzien, alsof er niks anders meer bestaat. Daarom hou ik van de film August Rush, een verhaal over een zoontje van 2 muzikanten die zijn ouders gaat zoeken en geleid wordt door muziek. Hij komt binnenkort weer op tv trouwens. Maar toen ik thuiskwam ging ik even wat van hun muziek opzoeken en hun cello-spel is werkelijk WOW. Echt een aanrader.
Nog een zin waar ik helemaal kippenvel van kreeg; op de laatste dag begon het te regenen. Zegt zo'n jongen uit het tehuis "heaven cries because your leaving".
What else is there to say, zoiets breekt je wel van binnen. Ik wil zeker meer vrijwilligerswerk doen, ik weet nu dat ik een verschil kan maken. Al was dit project nog iets relatiefs kleins, slechts 2 weken en de kinderen verkeerden niet in hele ermbarmelijke omstandigheden. Maar alles wat de wereld een stukje beter maakt helpt, vind ik. En er is nog zoveel pijn, honger en armoede op de wereld; er is nog zoveel te verbeteren.
En daardoor weet ik dat ik mijn richting internationale volksgezondheid goed heb gekozen.
zondag 31 juli 2011
Dusko Radovic - Servie #1
I believe the children are our are future
Teach them well and let them lead the way
Show them all the beauty they possess inside
Give them a sense of pride to make it easier
Let the children's laughter remind us how we used to be
~ Withney Houdston
Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik ben nu een week thuis, een week terug in het koude regenachtige Nederland. Het was zo'n ongelofelijke ervaring.
Zoveel geleerd, zoveel gezien en ik hoop ook dat ik iets kon bijdragen, dat ze echt wat waard zijn en niet gedoemd zijn om in de goot te belanden zoals iedereen van hun verwacht.
Twee weken vrijwilligerswerk in tehuis "for childeren without parental care" Dusko Radovic met 8 andere geweldige meiden. Nis, een stad 3 uur met de bus van Belgrado. toen ik daar de bus uitstapte had ik al een lichte cultuurschok. Het was namelijk een straat met allerlei soort kraampjesachtige winkeltjes, en de hele sfeer ademde een andere cultuur uit. Heel anders dan ik ooit was geweest en wat ik misschien meer bij het middenoosten of Azie had verwacht.
Deze foto is genomen op een zondag na 17uur, doordeweeks was het veel drukker met allemaal boeren die hun groente en eieren verkochten en uitgestalde eetkraampjes met stoeltjes ervoor enzo.
We hebben zo ontzettend veel gedaan, dat wanneer ik alles zou beschrijven ik wel even bezig zou zijn. Toch wil ik niks vergeten en ben ik wel bezig alles in een schrift te zetten.
Dit jaar was er een begeleidster -master psychologie- die goed Engels kon spreken en heel betrokken was bij de kinderen. Dit was meteen heel anders dan ons door de voorgaande groepen was verteld. Dit was geen begeleidster die de hele dag in haar kantoortje zat, met de voeten op het bureau en haar facebookpagina aan (zoals de andere begeleiders dus wel waren.) Nee, dit was een vrouw die echt een hart had voor de kinderen en alles deed wat ze maar kon om het beter te maken. Ze ruilde haar shiften zodat ze met ons en de kinderen meekon naar het parkje Niska Banja. Een parkje waar bijna niks was behalve een fontein. Al vanaf de eerste dag vroegen de kinderen om "Niska Banja! Niska Banja!" en we kwamen er snel achter waarom. Ze vonden het geweldig om eindeloos in de fontein te zwemmen.
Alles met water vonden ze geweldig. De jongens die zich eerst een beetje te stoer vonden om mee te doen met het tshirt maken kwamen helemaal los toen we buiten op de speelplaats (oftewel een betonnen plein waar een basket stond en een volleybalnet hing) gingen stoepkrijten en zij de gelegenheid zagen om een watergevecht te beginnen.
Het is apart. Een jongen was 13, en aan de ene kant leek hij veel ouder. Niet alleen de littekens op zijn arm lieten zien dat hij veel heeft meegemaakt, er was ook iets in zijn iewat boze uitdrukking dat uitstraalde dat die jongen het absoluut niet makkelijk heeft gehad. Net als de anderen kinderen in het tehuis en in het blijf-van-mijn-lijfhuis. Maar deze jongen kon soms lachen, zoals met het watergevecht en dan weer zo'n 'klein' jongetje lijken. Sowieso leken veel van de kinderen ouder dan dat ze eigenlijk waren, maar tegelijkertijd ook veel kleiner. Hier zouden meiden van 15 het niet leuk vinden om sieraden te knopen of zich te laten schminken, maar zij vonden het geweldig. En wij ook.
Ik zal besluiten met een verhaal wat meteen symboliseert hoe de mensen die Servië zijn; kritisch op de overheid maar trots op hun land en heel gastvrij.
We zaten in een restaurantje te eten, maar omdat wij de Servische menu kaart niet konden lezen (het syrillische schrift is heel ander alfabet, dus daar konden we zelfs met onze ANWB taalboekjes niks mee) en omdat de ober zijn Engelse menu kaart niet kon lezen gaf hij ons 2 keuzes; kebab of hamburger. Dus wij bestellen kregen we alleen een schaal met vlees en brood.
Gelukkig waren onze volgende restaurantpogingen beter
Dus wij naar de andere -door Serviers bezette - tafels kijken en de heerlijkste gerechten zien. Dus wij aanwijzen dat er toch echt wat sla en friet bij moet. Uiteindelijk kregen we alles, en we zaten de hele tijd druk te kletsen over van alles en nog wat, zoals dat gaat als je 9 meiden bij elkaar zet. Horen we ineens "hee nederlands!" waren twee mannen aan een ander tafeltje van oorsprong Servisch, maar ze woonden in Nederland en kwamen in de vakantie hun ouders even opzoeken. In ieder geval, we raakten aan de praat met deze Micha en Steve. Omdat Micha iets terug wilde doen voor het feit dat wij iets voor zijn land deden met de woorden "jullie doen iets goeds voor mijn land, dus nu wil ik iets voor jullie doen" belde hij even heen en weer en hij zou ons meenemen naar een cafeetje voor een drankje. Zo aardig en wat je in Nederland niet echt gewend bent.. Maar toen wij wilden betalen, bleek dat hij ook al onze restaurantrekening had betaald! :o "Ach was maar 30 euro" (wat overigens spotgoedkoop was voor 9 personen, maar desalniettemin geeft het je toch een beetje een bezwaard gevoel. Maar hij wilde er niks van weten en stond erop dat hij betaalde.
Mensen zijn nou eenmaal zo daar (al had hij natuurlijk wel meer geld dan de gemiddelde Servier omdat hij gewoon een Nederlands inkomen had). Ook bijvoorbeeld toen we een ijsje gingen kopen kregen we nog een hand vol knetterijsjes (die niet over de datum ofzo waren) gratis mee "Hollandia =)" zei die ijsjes verkoper. Eigenlijk heb ik maar 1 onaardige Servier meegemaakt, maar dat wordt een beetje een lang verhaal, dus daar kom ik later op terug.
Eerst maar eens een kopje thee en wat foto's op facebook uploaden!
Liefs,
Teach them well and let them lead the way
Show them all the beauty they possess inside
Give them a sense of pride to make it easier
Let the children's laughter remind us how we used to be
~ Withney Houdston
Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik ben nu een week thuis, een week terug in het koude regenachtige Nederland. Het was zo'n ongelofelijke ervaring.
Zoveel geleerd, zoveel gezien en ik hoop ook dat ik iets kon bijdragen, dat ze echt wat waard zijn en niet gedoemd zijn om in de goot te belanden zoals iedereen van hun verwacht.
Twee weken vrijwilligerswerk in tehuis "for childeren without parental care" Dusko Radovic met 8 andere geweldige meiden. Nis, een stad 3 uur met de bus van Belgrado. toen ik daar de bus uitstapte had ik al een lichte cultuurschok. Het was namelijk een straat met allerlei soort kraampjesachtige winkeltjes, en de hele sfeer ademde een andere cultuur uit. Heel anders dan ik ooit was geweest en wat ik misschien meer bij het middenoosten of Azie had verwacht.
Deze foto is genomen op een zondag na 17uur, doordeweeks was het veel drukker met allemaal boeren die hun groente en eieren verkochten en uitgestalde eetkraampjes met stoeltjes ervoor enzo.
We hebben zo ontzettend veel gedaan, dat wanneer ik alles zou beschrijven ik wel even bezig zou zijn. Toch wil ik niks vergeten en ben ik wel bezig alles in een schrift te zetten.
Dit jaar was er een begeleidster -master psychologie- die goed Engels kon spreken en heel betrokken was bij de kinderen. Dit was meteen heel anders dan ons door de voorgaande groepen was verteld. Dit was geen begeleidster die de hele dag in haar kantoortje zat, met de voeten op het bureau en haar facebookpagina aan (zoals de andere begeleiders dus wel waren.) Nee, dit was een vrouw die echt een hart had voor de kinderen en alles deed wat ze maar kon om het beter te maken. Ze ruilde haar shiften zodat ze met ons en de kinderen meekon naar het parkje Niska Banja. Een parkje waar bijna niks was behalve een fontein. Al vanaf de eerste dag vroegen de kinderen om "Niska Banja! Niska Banja!" en we kwamen er snel achter waarom. Ze vonden het geweldig om eindeloos in de fontein te zwemmen.
Alles met water vonden ze geweldig. De jongens die zich eerst een beetje te stoer vonden om mee te doen met het tshirt maken kwamen helemaal los toen we buiten op de speelplaats (oftewel een betonnen plein waar een basket stond en een volleybalnet hing) gingen stoepkrijten en zij de gelegenheid zagen om een watergevecht te beginnen.
Het is apart. Een jongen was 13, en aan de ene kant leek hij veel ouder. Niet alleen de littekens op zijn arm lieten zien dat hij veel heeft meegemaakt, er was ook iets in zijn iewat boze uitdrukking dat uitstraalde dat die jongen het absoluut niet makkelijk heeft gehad. Net als de anderen kinderen in het tehuis en in het blijf-van-mijn-lijfhuis. Maar deze jongen kon soms lachen, zoals met het watergevecht en dan weer zo'n 'klein' jongetje lijken. Sowieso leken veel van de kinderen ouder dan dat ze eigenlijk waren, maar tegelijkertijd ook veel kleiner. Hier zouden meiden van 15 het niet leuk vinden om sieraden te knopen of zich te laten schminken, maar zij vonden het geweldig. En wij ook.
Ik zal besluiten met een verhaal wat meteen symboliseert hoe de mensen die Servië zijn; kritisch op de overheid maar trots op hun land en heel gastvrij.
We zaten in een restaurantje te eten, maar omdat wij de Servische menu kaart niet konden lezen (het syrillische schrift is heel ander alfabet, dus daar konden we zelfs met onze ANWB taalboekjes niks mee) en omdat de ober zijn Engelse menu kaart niet kon lezen gaf hij ons 2 keuzes; kebab of hamburger. Dus wij bestellen kregen we alleen een schaal met vlees en brood.
Gelukkig waren onze volgende restaurantpogingen beter
Dus wij naar de andere -door Serviers bezette - tafels kijken en de heerlijkste gerechten zien. Dus wij aanwijzen dat er toch echt wat sla en friet bij moet. Uiteindelijk kregen we alles, en we zaten de hele tijd druk te kletsen over van alles en nog wat, zoals dat gaat als je 9 meiden bij elkaar zet. Horen we ineens "hee nederlands!" waren twee mannen aan een ander tafeltje van oorsprong Servisch, maar ze woonden in Nederland en kwamen in de vakantie hun ouders even opzoeken. In ieder geval, we raakten aan de praat met deze Micha en Steve. Omdat Micha iets terug wilde doen voor het feit dat wij iets voor zijn land deden met de woorden "jullie doen iets goeds voor mijn land, dus nu wil ik iets voor jullie doen" belde hij even heen en weer en hij zou ons meenemen naar een cafeetje voor een drankje. Zo aardig en wat je in Nederland niet echt gewend bent.. Maar toen wij wilden betalen, bleek dat hij ook al onze restaurantrekening had betaald! :o "Ach was maar 30 euro" (wat overigens spotgoedkoop was voor 9 personen, maar desalniettemin geeft het je toch een beetje een bezwaard gevoel. Maar hij wilde er niks van weten en stond erop dat hij betaalde.
Mensen zijn nou eenmaal zo daar (al had hij natuurlijk wel meer geld dan de gemiddelde Servier omdat hij gewoon een Nederlands inkomen had). Ook bijvoorbeeld toen we een ijsje gingen kopen kregen we nog een hand vol knetterijsjes (die niet over de datum ofzo waren) gratis mee "Hollandia =)" zei die ijsjes verkoper. Eigenlijk heb ik maar 1 onaardige Servier meegemaakt, maar dat wordt een beetje een lang verhaal, dus daar kom ik later op terug.
Eerst maar eens een kopje thee en wat foto's op facebook uploaden!
Liefs,
vrijdag 8 juli 2011
Artis en veel gezelligheid
You can chase a dream that seems so out of reach
And you know it might not ever come your way
Dream it anyway
~ Martina McBride
Gisteren was ik naar artis (dayzero #89). Vijf jaar lang hadden zij en ik contact gehouden via mail/msn/sms/hyves/facebook en nu gingen voor het eerst meeten. Het was super gezellig. Ik had Artis voorgesteld zodat je meteen iets te doen hebt, dan heb je altijd iets om over te praten; maar dat bleek niet nodig. In het begin moest het even loskomen maar we hebben van 11uur 's ochtends tot half 11 's avonds aan een stuk door gekletst, gekeken naar alle nieuw geboren babies; Mumba het olifantje,
Verder waren er twee zeeleeuwtjes, een Anoa baby, gorilla baby, baviaanbaby, een wolvenkind en een niet zo mini giraffe.
Een van de mooiste dingen vond ik nog wel het aqarium; prachtig koraal en vissen in allerlei kleuren.
Na artis gingen we even langs de supermarkt en bij mij thuis een heerlijke tagliatelle met stukjes kip, brie en een witte saus maken, met een simpele salade (ik dacht dat ik nog slasaus had, maar dat bleek niet zo te zijn :p) en als toetje Mona citroencheesecake-yogurt. Heerlijk.
Nadat ze weg was, moest ik mijn koffer toch daadwerkelijk gaan inpakken. Veel werk en uiteindelijk lag ik er toch pas hartstikke laat in (A) oeps... aangezien ik straks weer moet werken en daarna een reisgenootje van me komt zodat we morgenochtend samen naar de bus kunnen reizen. Zij woont namelijk in Nijmegen, dus anders had ze het never nooit niet gered om om 6 uur bij de bus in Amsterdam te staan... Maar dat wordt dus wel 4 uur opstaan (A) Gelukkig zijn mijn reistabletjes killers en kan ik daar heel goed van slapen haha.
Dus een tijdje geen blog van mij, al probeer ik in Servie wel 1 of 2x op een computer te gaan ;)
mnogo ljubavi!!
And you know it might not ever come your way
Dream it anyway
~ Martina McBride
Gisteren was ik naar artis (dayzero #89). Vijf jaar lang hadden zij en ik contact gehouden via mail/msn/sms/hyves/facebook en nu gingen voor het eerst meeten. Het was super gezellig. Ik had Artis voorgesteld zodat je meteen iets te doen hebt, dan heb je altijd iets om over te praten; maar dat bleek niet nodig. In het begin moest het even loskomen maar we hebben van 11uur 's ochtends tot half 11 's avonds aan een stuk door gekletst, gekeken naar alle nieuw geboren babies; Mumba het olifantje,
Verder waren er twee zeeleeuwtjes, een Anoa baby, gorilla baby, baviaanbaby, een wolvenkind en een niet zo mini giraffe.
Een van de mooiste dingen vond ik nog wel het aqarium; prachtig koraal en vissen in allerlei kleuren.
Na artis gingen we even langs de supermarkt en bij mij thuis een heerlijke tagliatelle met stukjes kip, brie en een witte saus maken, met een simpele salade (ik dacht dat ik nog slasaus had, maar dat bleek niet zo te zijn :p) en als toetje Mona citroencheesecake-yogurt. Heerlijk.
Nadat ze weg was, moest ik mijn koffer toch daadwerkelijk gaan inpakken. Veel werk en uiteindelijk lag ik er toch pas hartstikke laat in (A) oeps... aangezien ik straks weer moet werken en daarna een reisgenootje van me komt zodat we morgenochtend samen naar de bus kunnen reizen. Zij woont namelijk in Nijmegen, dus anders had ze het never nooit niet gered om om 6 uur bij de bus in Amsterdam te staan... Maar dat wordt dus wel 4 uur opstaan (A) Gelukkig zijn mijn reistabletjes killers en kan ik daar heel goed van slapen haha.
Dus een tijdje geen blog van mij, al probeer ik in Servie wel 1 of 2x op een computer te gaan ;)
mnogo ljubavi!!
maandag 4 juli 2011
Inpakhectiek
"I shine a little more lately"
~ Anna Nalick
Vandaag heerste/heerst grote hectiek in huize nummer 11. Natuurlijk is het altijd hectisch zo vlak voor de vakantie, maar nu was het extreem.
Ik was vandaag nog bij mijn ouders thuis, omdat ik naar de tandarts moest en mijn zusje vanavond haar diploma uitreiking van de MAVO heeft.
Nu begon de hectiek al vroeg in de morgen. Ik lag om kwart over 9 's ochtends nog lekker in mn bedje, toen mn wekker ging. Huh waarom had ik ook alweer mijn wekker gezet... Oja om de tandarts te bellen om te vragen hoelaat mijn afspraak was. Dus ik even bellen "oh die is om half 10" AAAH inmiddels had ik nog maar 10 minuten om me aan te kleden, tanden te poetsen, op de fiets te springen en naar de tandarts te racen. Ik had geen eens tijd om mn lenzen in te doen, dus het is nog een wonder dat ik niet de gracht ben ingereden haha. Maar gelukkig viel het tandartsbezoek weer reuze mee.
Hierna had ik alle tijd om alle vakantiedingen voor elkaar te maken, aangezien mijn ouders vannacht vertrekken en ik vanavond ook weer terug naar Amsterdam ga. Dus "even" wat boodschappen doen, zoals een rugzak, primatour reistabletjes, boterhamworst van de HEMA (dat is het enige soort dat mn zusje eet) enzovoorts enzovoorts. Toen ik weer thuis kwam begon de ellende pas.
Want mijn zusje had het in haar hoofd gehaald dat ze een doos met daarin een knuffelbeest en een ketting als verjaardagscadeautje voor een vriendin ging opsturen. Naast het feit dat dat hartstikke onpraktisch en duur is, moest ze dat ook weer allemaal lastminute voor elkaar maken, aangezien zij ook nog allerlei dingen als naar de tandarts, wat boodschapjes en nu dus ook nog langs het postkantoor voor elkaar moest krijgen.
Maar na dat geklooi met het pakketje *haast haast* wist ze niet welk adres erop moest. Pff dus dat weer uitzoeken, etiket zoeken dat op de doos kon en klaar om te gaan... ... als ze haar portemonnee niet kwijt was geweest. De portomonnee waarin haar ID bewijs zat welteverstaan... dus mijn ouders in de stress want als dat ID bewijs kwijt zou zijn, zouden ze niet op vakantie kunnen.
Gelukkig is mijn moeder een goede speurder en werd de portomonnee na een halfuurtje uiteindelijk gevonden: crisis voorbij.
Toen haalde mijn vader de oplader met batterijen uit het stopcontact waardoor het pinnetje verboog en afbrak. Dus geen batterijoplader meer om mee te nemen... Nieuwe crisis; mijn vader snel naar de stad om een nieuwe oplader te gaan kopen. Die crisis ook weer voorbij. Al lopen we nu nog verder achter op de dagplanning.
Met nog twee uur te gaan diende een nieuw hectiek-momentje zich alweer aan. Blijkbaar viel onder mijn zusjes "boodschappen" ook een tripje naar de bibliotheek. Dus ze kwam thuis met een stapel boeken die óók nog in de auto -die al ingepakt is- moesten.
Vermoeiend. maar voor mij wel grappig.
Mijn spulletjes staan immers klaar om mee te slepen in de trein. Ik heb nieuwe muziek (Brad Praisly, Anna Nalick, Kate Nash en een half seizoen van Grey's anatomy muziek)op mn mp3 speler geladen en wat vervelende oude nummers verwijderd. Camera is geleegd en batterijen opgeladen. Ready to go!! Nog 3 daagjes werken, nog 5 nachtjes slapen...
Ik zal mezelf maar eens nuttig maken en aanbieden om te gaan koken ;) Puur eigenbelang, zodat ik niet de diplomauitreiking/treinrit hoef te trotseren met een lege maag :p
Liefs,
~ Anna Nalick
Vandaag heerste/heerst grote hectiek in huize nummer 11. Natuurlijk is het altijd hectisch zo vlak voor de vakantie, maar nu was het extreem.
Ik was vandaag nog bij mijn ouders thuis, omdat ik naar de tandarts moest en mijn zusje vanavond haar diploma uitreiking van de MAVO heeft.
Nu begon de hectiek al vroeg in de morgen. Ik lag om kwart over 9 's ochtends nog lekker in mn bedje, toen mn wekker ging. Huh waarom had ik ook alweer mijn wekker gezet... Oja om de tandarts te bellen om te vragen hoelaat mijn afspraak was. Dus ik even bellen "oh die is om half 10" AAAH inmiddels had ik nog maar 10 minuten om me aan te kleden, tanden te poetsen, op de fiets te springen en naar de tandarts te racen. Ik had geen eens tijd om mn lenzen in te doen, dus het is nog een wonder dat ik niet de gracht ben ingereden haha. Maar gelukkig viel het tandartsbezoek weer reuze mee.
Hierna had ik alle tijd om alle vakantiedingen voor elkaar te maken, aangezien mijn ouders vannacht vertrekken en ik vanavond ook weer terug naar Amsterdam ga. Dus "even" wat boodschappen doen, zoals een rugzak, primatour reistabletjes, boterhamworst van de HEMA (dat is het enige soort dat mn zusje eet) enzovoorts enzovoorts. Toen ik weer thuis kwam begon de ellende pas.
Want mijn zusje had het in haar hoofd gehaald dat ze een doos met daarin een knuffelbeest en een ketting als verjaardagscadeautje voor een vriendin ging opsturen. Naast het feit dat dat hartstikke onpraktisch en duur is, moest ze dat ook weer allemaal lastminute voor elkaar maken, aangezien zij ook nog allerlei dingen als naar de tandarts, wat boodschapjes en nu dus ook nog langs het postkantoor voor elkaar moest krijgen.
Maar na dat geklooi met het pakketje *haast haast* wist ze niet welk adres erop moest. Pff dus dat weer uitzoeken, etiket zoeken dat op de doos kon en klaar om te gaan... ... als ze haar portemonnee niet kwijt was geweest. De portomonnee waarin haar ID bewijs zat welteverstaan... dus mijn ouders in de stress want als dat ID bewijs kwijt zou zijn, zouden ze niet op vakantie kunnen.
Gelukkig is mijn moeder een goede speurder en werd de portomonnee na een halfuurtje uiteindelijk gevonden: crisis voorbij.
Toen haalde mijn vader de oplader met batterijen uit het stopcontact waardoor het pinnetje verboog en afbrak. Dus geen batterijoplader meer om mee te nemen... Nieuwe crisis; mijn vader snel naar de stad om een nieuwe oplader te gaan kopen. Die crisis ook weer voorbij. Al lopen we nu nog verder achter op de dagplanning.
Met nog twee uur te gaan diende een nieuw hectiek-momentje zich alweer aan. Blijkbaar viel onder mijn zusjes "boodschappen" ook een tripje naar de bibliotheek. Dus ze kwam thuis met een stapel boeken die óók nog in de auto -die al ingepakt is- moesten.
Vermoeiend. maar voor mij wel grappig.
Mijn spulletjes staan immers klaar om mee te slepen in de trein. Ik heb nieuwe muziek (Brad Praisly, Anna Nalick, Kate Nash en een half seizoen van Grey's anatomy muziek)op mn mp3 speler geladen en wat vervelende oude nummers verwijderd. Camera is geleegd en batterijen opgeladen. Ready to go!! Nog 3 daagjes werken, nog 5 nachtjes slapen...
Ik zal mezelf maar eens nuttig maken en aanbieden om te gaan koken ;) Puur eigenbelang, zodat ik niet de diplomauitreiking/treinrit hoef te trotseren met een lege maag :p
Liefs,
zaterdag 2 juli 2011
Vakantie
Halleluja ik heb vanaf vandaag officieel vakantie =) Minstens tot 20 augustus; heerlijk bijna twee maand vrij.
donderdag 30 juni 2011
Loslaten
I pictured you in the sun wondering what went wrong
May God's love be with you
Always....
May God's love be with you
I know I would apologize if I could see your eyes
'Cause when you showed me myself, you know, I became someone else
But I was caught in between all you wish for and all you need
I pictured you fast asleep
A nightmare comes
You can't keep awake
May God's love be with you
Always...
May God's love be with you
Always...
'Cause if i find
If i find my own way
How much will i find?
I don't know anymore
What it's for
I'm not even sure
If there is anyone who is in the sun
Will you help me to understand?
'Cause i been caught in between all I wish for and all I need
Maybe you're not even sure what it's for
Any more than me
May God's love be with you
Always...
~ Joseph Arthur
Dit nummer staat voor mij voor een herinnering. Ik heb er zelfs letterlijk een beeld -een foto- bij.
Toen liet ik los, maar ik heb ervan geleerd.
Liefs,
May God's love be with you
Always....
May God's love be with you
I know I would apologize if I could see your eyes
'Cause when you showed me myself, you know, I became someone else
But I was caught in between all you wish for and all you need
I pictured you fast asleep
A nightmare comes
You can't keep awake
May God's love be with you
Always...
May God's love be with you
Always...
'Cause if i find
If i find my own way
How much will i find?
I don't know anymore
What it's for
I'm not even sure
If there is anyone who is in the sun
Will you help me to understand?
'Cause i been caught in between all I wish for and all I need
Maybe you're not even sure what it's for
Any more than me
May God's love be with you
Always...
~ Joseph Arthur
Dit nummer staat voor mij voor een herinnering. Ik heb er zelfs letterlijk een beeld -een foto- bij.
Toen liet ik los, maar ik heb ervan geleerd.
Liefs,
zondag 26 juni 2011
Nog éven
Mijn uitzicht:
1 kant van de centrale bibliotheek in Amsterdam is prachtig; een wijds uitzicht over de stad. Op de hoogste verdieping, 7 bibliotheekse (= hoge plafonds)verdiepingen, zit een la Place. Je kunt je voorstellen dat dat een geweldig uitzicht biedt. Maar alle stoelen en leerplekken aan die kant zijn natuurlijk altijd bezet, net zoals eigenlijk alle andere plekken. Zelfs op zondag! Maar gelukkig had ik een mooi, rustig plekje in een fijne stoel kunnen bemachtigen. Achter de sciencefiction boeken, tussen de romans, omringt door grote namen, wat ik altijd wel weer een inspirerend idee vind, zat ik vandaag een paar uur lang te leren.
Al ken ik de stof nog steeds... mwah... ik ga straks nog 2 uurtjes leren en morgenochtend nog even en daarmee moet ik het maar gewoon doen.
Ik moet er gewoon echt nog even voor gaan, en dat ga ik nu gewoon doen!
Hup aan het leren.
Liefs,
1 kant van de centrale bibliotheek in Amsterdam is prachtig; een wijds uitzicht over de stad. Op de hoogste verdieping, 7 bibliotheekse (= hoge plafonds)verdiepingen, zit een la Place. Je kunt je voorstellen dat dat een geweldig uitzicht biedt. Maar alle stoelen en leerplekken aan die kant zijn natuurlijk altijd bezet, net zoals eigenlijk alle andere plekken. Zelfs op zondag! Maar gelukkig had ik een mooi, rustig plekje in een fijne stoel kunnen bemachtigen. Achter de sciencefiction boeken, tussen de romans, omringt door grote namen, wat ik altijd wel weer een inspirerend idee vind, zat ik vandaag een paar uur lang te leren.
Al ken ik de stof nog steeds... mwah... ik ga straks nog 2 uurtjes leren en morgenochtend nog even en daarmee moet ik het maar gewoon doen.
Ik moet er gewoon echt nog even voor gaan, en dat ga ik nu gewoon doen!
Hup aan het leren.
Liefs,
donderdag 23 juni 2011
Ain't eight anymore
Ik voel me nogal rot. Door de vaccinaties heb ik hele opgezwollen klieren in mijn hals gekregen. Gisteren heb ik de hele dag op mijn kamertje gezeten, op bed gelegen, tv gekeken en geslapen. Ik had de GGD gebeld, aangezien het niet als bijwerking beschreven stond, maar daar zeiden ze dat het een samenloop was en dat het dus niet specifiek door de vaccinatie kwam. Maar dat vond ik niet echt een bevredigend antwoord, want het voelde gewoon niet goed. Dus ik belde naar mijn huisarts, wat ik echt een heel plezierige man vind, maar die helaas wel in mijn geboortestadje zit, 200 kilometer van Amsterdam.
Nadat ik werd teruggebeld door de doktersassistente, die had overlegd met de huisarts, kreeg ik het antwoord dat er wel een samenhang was, omdat die vaccinaties veel van je immuunsysteem vragen en als ik tegelijkertijd al niet helemaal goed qua gezondheid was, dat effect versterkt kon worden. Verder zei ze dat als het erger werd, ik koorts zou krijgen of misselijk en suf zou worden ik maar moest komen.
Dus gisteren rustig aan gedaan. Vanochtend werd ik wakker, en eerst dacht ik mwah gaat wel beter. Mijn moeder belde om half 9 om te horen hoe het was, dus ik haar even gerustgesteld. Maar een uurtje later besloot ik dat het eigenlijk helemaal niet beter ging. Het is misschien wel iets minder opgezwollen, maar het doet toch best veel pijn. Ik voel het gewoon in mijn keel en het voelt naar. Heel erg naar.
Huisarts hier op het VUmc bellen, nee die hadden geen ruimte om mij in te schrijven, ze hadden alleen ruimte voor spoedgevallen van eigen patienten. Me als patient inschrijven zou 2 weken duren. En een echt noodgeval was ik immers niet, dus ik moest maar gewoon een andere huisarts in de buurt bellen. Nou zit er gelukkig nog een huisarts een paar straten hiervandaan. Ik hem bellen, is het een zeer onaangename man. Hij kapte me af in mijn verhaal en zei dat hij er niet voor was om maar zomaar de spoedjes van anderen op te vangen en dat ik me eerst zou moeten inschrijven. Nou zou dat wel meteen kunnen, maar ik vond het zo'n onaardige man dat ik helemaal niet wil dat dat mijn huisarts is. Bovendien had hij niet eens een assistente, dus weet sowieso niet of het wel helemaal jofel is daar.
Nu heb ik nog een ibuprofen (ondanks dat ik eigenlijk helemaal niet van dat middeltje hou, en het dus liever niet gebruik) genomen en nu gaat het wel weer iets beter. Maar het voelt zo ontzettend hopeloos dat mensen zo onaardig kunnen zijn. Een dokter nog wel. Dan bel je met een brok in je keel naar zo'n autoritair figuur, en dan krijg je zo'n antwoord. Nee ik wil je niet helpen.
Dus nu moet ik me maar vermommen met een sjaal en mezelf naar de supermarkt slepen om wat sap, fruit, rietjes en wat van dat soort dingetjes te halen. Pfff soms zou ik willen dat ik niet zo zelfstandig hoefde te zijn, maar dat ik weer gewoon een klein achtjarig meisje kon zijn, liggend op de bank met disneyfilmpjes en een moeder die dan thuisbleef en de hele tijd glaasjes drinken kwam brengen. Maar ik ben geen acht meer, maar achttien en zal het toch echt zelf moeten doen...
Nadat ik werd teruggebeld door de doktersassistente, die had overlegd met de huisarts, kreeg ik het antwoord dat er wel een samenhang was, omdat die vaccinaties veel van je immuunsysteem vragen en als ik tegelijkertijd al niet helemaal goed qua gezondheid was, dat effect versterkt kon worden. Verder zei ze dat als het erger werd, ik koorts zou krijgen of misselijk en suf zou worden ik maar moest komen.
Dus gisteren rustig aan gedaan. Vanochtend werd ik wakker, en eerst dacht ik mwah gaat wel beter. Mijn moeder belde om half 9 om te horen hoe het was, dus ik haar even gerustgesteld. Maar een uurtje later besloot ik dat het eigenlijk helemaal niet beter ging. Het is misschien wel iets minder opgezwollen, maar het doet toch best veel pijn. Ik voel het gewoon in mijn keel en het voelt naar. Heel erg naar.
Huisarts hier op het VUmc bellen, nee die hadden geen ruimte om mij in te schrijven, ze hadden alleen ruimte voor spoedgevallen van eigen patienten. Me als patient inschrijven zou 2 weken duren. En een echt noodgeval was ik immers niet, dus ik moest maar gewoon een andere huisarts in de buurt bellen. Nou zit er gelukkig nog een huisarts een paar straten hiervandaan. Ik hem bellen, is het een zeer onaangename man. Hij kapte me af in mijn verhaal en zei dat hij er niet voor was om maar zomaar de spoedjes van anderen op te vangen en dat ik me eerst zou moeten inschrijven. Nou zou dat wel meteen kunnen, maar ik vond het zo'n onaardige man dat ik helemaal niet wil dat dat mijn huisarts is. Bovendien had hij niet eens een assistente, dus weet sowieso niet of het wel helemaal jofel is daar.
Nu heb ik nog een ibuprofen (ondanks dat ik eigenlijk helemaal niet van dat middeltje hou, en het dus liever niet gebruik) genomen en nu gaat het wel weer iets beter. Maar het voelt zo ontzettend hopeloos dat mensen zo onaardig kunnen zijn. Een dokter nog wel. Dan bel je met een brok in je keel naar zo'n autoritair figuur, en dan krijg je zo'n antwoord. Nee ik wil je niet helpen.
Dus nu moet ik me maar vermommen met een sjaal en mezelf naar de supermarkt slepen om wat sap, fruit, rietjes en wat van dat soort dingetjes te halen. Pfff soms zou ik willen dat ik niet zo zelfstandig hoefde te zijn, maar dat ik weer gewoon een klein achtjarig meisje kon zijn, liggend op de bank met disneyfilmpjes en een moeder die dan thuisbleef en de hele tijd glaasjes drinken kwam brengen. Maar ik ben geen acht meer, maar achttien en zal het toch echt zelf moeten doen...
dinsdag 21 juni 2011
Op de blaren lopen
Sometimes it's after the curtains close that the real reckonings come. Whether it's about ho we wish we were. Or who we wish we could be. Or who we want.
~GossipGirl
Grumbels ik heb even wat medelijden nodig, al heb ik het mezelf aangedaan.
Gisteren weer 5km hardgelopen en daarmee 2 minuut 40(!) van mn tijd afgerend, maar dat resulteert natuurlijk wel in een moe lichaam en een zere voet. Waarom een zere voet? Omdat ik zaterdag ook al 5km had gelopen, maar ik had mn sportschoenen niet bij mn ouders thuis liggen, dus ik ging maar op "gewone" oude gympjes... wat heeft geleid tot een enorme blaar op de onderkant van mn voet. AUW. Elke stap die ik zet, zet ik op die blaar, dus dat is niet zo fijn. Hij leek weg te trekken, maar na de barre tocht van gisteren is hij weer volop terug.
Toen moest ik vanochtend even mijn vaccinitie halen voor Servie. Of tenminste dat was het plan. De procedure gaat namelijk als volgt;
eerst trek je een nummertje en vul je een formulier in. Dan wacht je totdat dat nummertje wordt opgeroepen en dan kun je naar de inschrijfbalie #20minuten#, vervolgens wordt je daar in de computer gezet en krijg je een nieuw nummertje. Dan ga je weer wachten totdat je wordt opgeroepen om naar de consultkamer te komen. #55 minuten#. Daar in kamer 7 kreeg ik te horen dat ik naast de Hepatitis A vaccinatie ook een nieuwe DKTP prik moest, aangezien die 10 jaar geldig is en ik mijn laatste op 21 april 2001 heb gehad..... Dus nee 10 jaar en 2 maanden kan écht niet. Daarna moet je wéér wachten totdat je nummertje wordt opgeroepen bij de kassa #10minuten# waar je kunt betalen. En dan tenslotte mag je wéér wachten totdat je in de vaccinatiekamer mag, waar je binnen 2 minuten gevaccineerd wordt en weer buiten staat. Pfff over bureaucratie gesproken zeg. Je kunt me niet vertellen dat dit de meest efficiënte methode is. Zeker nog wat terrein te winnen in het oog van een aanstaand gezondheidswetenschapper :p
Maar ik heb de vaccinaties binnen en zit nu met op elke arm een pleister te kijken hoe vooral mijn linker-DKTP-arm dikker en blauwer wordt en ik voel de (spier)pijn opkomen die zo typisch is van een lange naald in je arm. Van bloeddoneren krijg ik ook altijd een hele zere, zware arm, maar dat is gelukkig na 1 dagje over, dus dat zal nu ook wel zijn. Al gaat mijn lichaam nu natuurlijk wel haar immuunsysteem aanzetten om deze half dode bacterien te vernietigen en om antistoffen aan te maken, en dat kost wat kracht (zeker als je een beetje stressig en qua gezondheid niet helemaal 100% op je benen staat de laatste tijd)
Dus ik heb mezelf even een lekkere chocolademuffin gegund en ga nu eerst even een aflevering van GossipGirl kijken. Helaas wacht daarna van half 2 tot half 5 een computerpracticum op me.
Liefs,
~GossipGirl
Grumbels ik heb even wat medelijden nodig, al heb ik het mezelf aangedaan.
Gisteren weer 5km hardgelopen en daarmee 2 minuut 40(!) van mn tijd afgerend, maar dat resulteert natuurlijk wel in een moe lichaam en een zere voet. Waarom een zere voet? Omdat ik zaterdag ook al 5km had gelopen, maar ik had mn sportschoenen niet bij mn ouders thuis liggen, dus ik ging maar op "gewone" oude gympjes... wat heeft geleid tot een enorme blaar op de onderkant van mn voet. AUW. Elke stap die ik zet, zet ik op die blaar, dus dat is niet zo fijn. Hij leek weg te trekken, maar na de barre tocht van gisteren is hij weer volop terug.
Toen moest ik vanochtend even mijn vaccinitie halen voor Servie. Of tenminste dat was het plan. De procedure gaat namelijk als volgt;
eerst trek je een nummertje en vul je een formulier in. Dan wacht je totdat dat nummertje wordt opgeroepen en dan kun je naar de inschrijfbalie #20minuten#, vervolgens wordt je daar in de computer gezet en krijg je een nieuw nummertje. Dan ga je weer wachten totdat je wordt opgeroepen om naar de consultkamer te komen. #55 minuten#. Daar in kamer 7 kreeg ik te horen dat ik naast de Hepatitis A vaccinatie ook een nieuwe DKTP prik moest, aangezien die 10 jaar geldig is en ik mijn laatste op 21 april 2001 heb gehad..... Dus nee 10 jaar en 2 maanden kan écht niet. Daarna moet je wéér wachten totdat je nummertje wordt opgeroepen bij de kassa #10minuten# waar je kunt betalen. En dan tenslotte mag je wéér wachten totdat je in de vaccinatiekamer mag, waar je binnen 2 minuten gevaccineerd wordt en weer buiten staat. Pfff over bureaucratie gesproken zeg. Je kunt me niet vertellen dat dit de meest efficiënte methode is. Zeker nog wat terrein te winnen in het oog van een aanstaand gezondheidswetenschapper :p
Maar ik heb de vaccinaties binnen en zit nu met op elke arm een pleister te kijken hoe vooral mijn linker-DKTP-arm dikker en blauwer wordt en ik voel de (spier)pijn opkomen die zo typisch is van een lange naald in je arm. Van bloeddoneren krijg ik ook altijd een hele zere, zware arm, maar dat is gelukkig na 1 dagje over, dus dat zal nu ook wel zijn. Al gaat mijn lichaam nu natuurlijk wel haar immuunsysteem aanzetten om deze half dode bacterien te vernietigen en om antistoffen aan te maken, en dat kost wat kracht (zeker als je een beetje stressig en qua gezondheid niet helemaal 100% op je benen staat de laatste tijd)
Dus ik heb mezelf even een lekkere chocolademuffin gegund en ga nu eerst even een aflevering van GossipGirl kijken. Helaas wacht daarna van half 2 tot half 5 een computerpracticum op me.
Liefs,
zondag 19 juni 2011
Running around in cirkels
The tragedy of live doesn't lie in not reaching your goal
The tragedy lies in not having a goal to reach
Ik wil altijd mijn voor mezelf gezette doelen halen. Ik wil zo veel omdat het doen van deze dingen, het volbrengen ervan, dat geeft een kick. Dat geeft me het gevoel dat ik leef. Maar het is verslavend. Ik zit in een sleur waarin ik denk "is dit het?" "is dit alles?" Waarom lijkt het altijd of anderen zoveel meer hebben? Ik weet niet of dat gevoel er is omdat ik te erg een ideaal beeld heb en dat eigenlijk wat ik nu doe al goed genoeg is. Maar als dat zou zijn, waarom voelt het dan niet als genoeg? Of misschien is dit gevoel er wel omdat er gewoon nog zoveel meer is. Ik weet zeker dat er meer schoonheid is, meer wereld, meer mensen dat ik moet zien, die ik moet ontmoeten.
Ik wil meer maar dat gaat niet. Niet financieel, niet door de verwachtingen van mijn omgeving, niet door mezelf; want hoe graag ik het ook anders wil, toch is er blijkbaar iets in mij dat me tegenhoud. Ik kan niet de situatie, de omgeving de schuld geven, hoewel dat zoveel makkelijker zou zijn. Nee, iets in mij creëert immers die situatie. Daar ben ik zelf bij. Dat gedeelte van mezelf is het deel dat ik oprecht verafschuw. Zo moeilijk, laf en lelijk. En dat maakt me verdrietig en boos, want ik zou zo graag wat meer van mezelf houden, maar zelfs dat laat ik niet toe... Hoe kom je uit zo'n cirkel?
Liefs,
The tragedy lies in not having a goal to reach
Ik wil altijd mijn voor mezelf gezette doelen halen. Ik wil zo veel omdat het doen van deze dingen, het volbrengen ervan, dat geeft een kick. Dat geeft me het gevoel dat ik leef. Maar het is verslavend. Ik zit in een sleur waarin ik denk "is dit het?" "is dit alles?" Waarom lijkt het altijd of anderen zoveel meer hebben? Ik weet niet of dat gevoel er is omdat ik te erg een ideaal beeld heb en dat eigenlijk wat ik nu doe al goed genoeg is. Maar als dat zou zijn, waarom voelt het dan niet als genoeg? Of misschien is dit gevoel er wel omdat er gewoon nog zoveel meer is. Ik weet zeker dat er meer schoonheid is, meer wereld, meer mensen dat ik moet zien, die ik moet ontmoeten.
Ik wil meer maar dat gaat niet. Niet financieel, niet door de verwachtingen van mijn omgeving, niet door mezelf; want hoe graag ik het ook anders wil, toch is er blijkbaar iets in mij dat me tegenhoud. Ik kan niet de situatie, de omgeving de schuld geven, hoewel dat zoveel makkelijker zou zijn. Nee, iets in mij creëert immers die situatie. Daar ben ik zelf bij. Dat gedeelte van mezelf is het deel dat ik oprecht verafschuw. Zo moeilijk, laf en lelijk. En dat maakt me verdrietig en boos, want ik zou zo graag wat meer van mezelf houden, maar zelfs dat laat ik niet toe... Hoe kom je uit zo'n cirkel?
Liefs,
zaterdag 18 juni 2011
Best een beetje trots
Twice as much ain't twice that good
~ John Mayer
Eigenlijk ben ik best een beetje trots. Vandaag heb ik voor het eerst 5km hardgelopen, mijn conditie gaat vooruit. VIJF KILOMETER das best veel! En ik deed het ook nog wel in een redelijk acceptabele tijd. Ik denk dat het me gaat lukken om er nog zo'n 6 minuten af te krijgen, dan zou ik pas echt trots zijn en bovendien, als ik op onze jaarlijkse grachtenloop de 5km uitloop (en dan wil ik natuurlijk een beetje een gemiddelde tot goede tijd hebben) dan haal ik sowieso al 50 euro sponsorgeld op voor stichting Wij Helpen Daar. Ik hoop dat nog meer mensen me willen sponsoren, wat vrienden, wat kennissen, al is het maar voor een paar euro, dus ik ga nog even mensen werven ^^
Naast het verbeteren van mijn atletisch figuur en conditie ben ik de nieuwe voorzitter van de activiteitencommissie, de belangrijkste en grootste commissie van mijn vereniging. Volgend jaar ben ik dus degene die de nieuwe eerstejaars ga werven, ga begeleiden in het organiseren van de leukste borrels en activiteiten. Je kan daar zoveel creativiteit in kwijt; zo wil ik echt een liftwedstrijd gaan organiseren, wandklimmen, comedycafe, en verder thema's en aankleding bedenken voor feesten en borrels :)
Net heb ik een heerlijk nieuw recept gemaakt; tiramisu maar dan anders. Geen koffie, geen amaretto, maar in plaats daarvan met mangoplakjes, framboos en lemoncello (lemon likeur dat een specialiteit is van Zuid-Italie). Omdat de lange vingers toch sappig doordrenkt moeten zijn, en de gepureerde mango toch niet zoveel sap opleverde als gedacht heb ik ze maar extra besprenkeld met tropisch vruchtensap van de Aldi haha hoop dat die twist goed uitpakt :p
De gelegenheid voor dat uitgebreide dessert is trouwens de komst van vrienden van mn ouders die 1x per jaar van ver weg komen, wanneer altijd een uitgebreid menu (vanavond dus italiaans met mozzarella/courget salade, zalm, tagliatelle en tiramisu) op tafel komt. Hoewel mijn eenheidsgenootjes dit zullen ontkennen omdat ik toch heel erg vaak snel wat makkelijks maak, ben ik dol op koken. De voorwaarde is wel dat het door mensen gegeten wordt, lang in de keuken staan voor alleen mezelf lijkt nou eenmaal een tikkeltje tijdverspilling ;)
Nog twee weekjes tot vakantie, nog slechts twee weekjes en dit jaar is alweer om. Twee weekjes moet ik me nog even toe zetten om me te focussen en te leren. Laat ik nu dus toch maar even mezelf verdiepen in de materie van de methodologie.
Liefs,
~ John Mayer
Eigenlijk ben ik best een beetje trots. Vandaag heb ik voor het eerst 5km hardgelopen, mijn conditie gaat vooruit. VIJF KILOMETER das best veel! En ik deed het ook nog wel in een redelijk acceptabele tijd. Ik denk dat het me gaat lukken om er nog zo'n 6 minuten af te krijgen, dan zou ik pas echt trots zijn en bovendien, als ik op onze jaarlijkse grachtenloop de 5km uitloop (en dan wil ik natuurlijk een beetje een gemiddelde tot goede tijd hebben) dan haal ik sowieso al 50 euro sponsorgeld op voor stichting Wij Helpen Daar. Ik hoop dat nog meer mensen me willen sponsoren, wat vrienden, wat kennissen, al is het maar voor een paar euro, dus ik ga nog even mensen werven ^^
Naast het verbeteren van mijn atletisch figuur en conditie ben ik de nieuwe voorzitter van de activiteitencommissie, de belangrijkste en grootste commissie van mijn vereniging. Volgend jaar ben ik dus degene die de nieuwe eerstejaars ga werven, ga begeleiden in het organiseren van de leukste borrels en activiteiten. Je kan daar zoveel creativiteit in kwijt; zo wil ik echt een liftwedstrijd gaan organiseren, wandklimmen, comedycafe, en verder thema's en aankleding bedenken voor feesten en borrels :)
Net heb ik een heerlijk nieuw recept gemaakt; tiramisu maar dan anders. Geen koffie, geen amaretto, maar in plaats daarvan met mangoplakjes, framboos en lemoncello (lemon likeur dat een specialiteit is van Zuid-Italie). Omdat de lange vingers toch sappig doordrenkt moeten zijn, en de gepureerde mango toch niet zoveel sap opleverde als gedacht heb ik ze maar extra besprenkeld met tropisch vruchtensap van de Aldi haha hoop dat die twist goed uitpakt :p
De gelegenheid voor dat uitgebreide dessert is trouwens de komst van vrienden van mn ouders die 1x per jaar van ver weg komen, wanneer altijd een uitgebreid menu (vanavond dus italiaans met mozzarella/courget salade, zalm, tagliatelle en tiramisu) op tafel komt. Hoewel mijn eenheidsgenootjes dit zullen ontkennen omdat ik toch heel erg vaak snel wat makkelijks maak, ben ik dol op koken. De voorwaarde is wel dat het door mensen gegeten wordt, lang in de keuken staan voor alleen mezelf lijkt nou eenmaal een tikkeltje tijdverspilling ;)
Nog twee weekjes tot vakantie, nog slechts twee weekjes en dit jaar is alweer om. Twee weekjes moet ik me nog even toe zetten om me te focussen en te leren. Laat ik nu dus toch maar even mezelf verdiepen in de materie van de methodologie.
Liefs,
vrijdag 17 juni 2011
Yesss
It's a beautiful day
Don't let it get away
It's a beautiful day
~U2
Yessss =) ik heb vanochtend mn rijbewijs gehaald en ben nu zo happy.
Nog een beautiful day lyrics:
It's a beautiful day
The sun is shining
I feel good
And no-one's gonna stop me now
~queen
Lots of love,
Don't let it get away
It's a beautiful day
~U2
Yessss =) ik heb vanochtend mn rijbewijs gehaald en ben nu zo happy.
Nog een beautiful day lyrics:
It's a beautiful day
The sun is shining
I feel good
And no-one's gonna stop me now
~queen
Lots of love,
zondag 12 juni 2011
In the midday-sun
Crazy days, dreamin' in the midday sun
Miles away, thinking 'bout the things that I've done
I can't stay, time to hit the road again
You know the days, the days gone by
It's like they never end until tomorrow
~Firstcom
Wat een heerlijke week. Druk, ik moet gaan oppassen dat ik mezelf niet over grenzen heenpush die gewoon tever liggen. Nog een paar weekjes college en dan is het vakantietijd! Nog even te gaan, een onderzoek doen, een tentamen maken en een computerpracticum afronden en dan is het tijd voor de zomer. Tijd voor leuke dingen, voor werk, voor ontspanning, lekker zonnen en genieten.
Dan heb ik ook weer tijd om echt te schrijven, dit wordt even een oppervlakkige blog, maar er zijn allerlei onderwerpen waarover ik bijpassende lyrics wil zoeken, waarover ik wil schrijven.
De jaarlijkse grachtenloop komt ook weer dichter en dichterbij, over 3 weken word ik geacht 5km te kunnen afleggen en om de reden dat ik niet onderaan wil eindigen heb ik de tijdslimit van 30 minuten in gedachten(wat ik tot dusver nog niet voor elkaar heb gekregen; ik kan 2,5km rennen, waarna ik toch echt een stukje moet lopen... ik wacht nog op een wonder)
Maandag was ik voor het eerst naar boxles :) dayzero #87 Samen met een vriendin waagden we ons in de zaal, waar een hele aardige instructeur en een groep van 20 super gespierde jongens al voor de les (die al begint met een warming-up) aan het pre-warminguppen. Hmzz... waar zijn we beland :p Maar de warming up was goed vol te houden en in plaats van ontwijken en partijtjes leerden wij de rechte hoek, de uppercut en het voetwerk. Het is super intensief, maar wel heel erg leuk en het geeft ook veel voldoening.
Dinsdagavond had ik voor het eerst taalavond Servisch-Kroatisch. De les werd gegeven door een superleuk vrouwtje. Verder deze week even pannekoeken en ouderwetse spelletjes spelen met mn eenheid, werken, rijles (bijna afrijden!!), naar oma in Hengelo om lasagne te maken, daarna naar Enschede om uit te gaan met een vriend. Dat was echt superleuk; het was Jazzfestival in Enschede, wat betekende dat er swingende saxofoon, contrabas, piano en drum-kwartet stond op te treden, gevolgd door een aparte vrouw met een dijk van een stem. verder waren alle terrasjes lekker druk en hebben we een aantal cafeetjes bezocht. Heerlijk om weer even bij te kletsen met een maatje van de middelbare school. Typische jongensgastvrijheid; mij op een matras en slaapzak leggen zonder lakens of iets:p of als ontbijt hamburgers en ei met bacon willen eten (A) Maar dat soort dingen zijn typisch, maar wel ontzettend grappig :)
Nu ben ik natuurlijk heel erg moe en ik ben net al in slaap gevallen op de ligstoel. Heerlijk in het zonnetje (waarvan ik ineens vet erg door gebruind ben, want ik was nog heel erg bleek omdat ik nou eenmaal niet in mn bikini in het vondelpark ga liggen en verder de afgelopen weken ook geen tijd had om te zonnen, maar dat haal ik vast deze zomer nog wel weer in ;) Ik ben van plan om heel vaak naar Zandvoort aan Zee te gaan ^^)
Liefs,
Miles away, thinking 'bout the things that I've done
I can't stay, time to hit the road again
You know the days, the days gone by
It's like they never end until tomorrow
~Firstcom
Wat een heerlijke week. Druk, ik moet gaan oppassen dat ik mezelf niet over grenzen heenpush die gewoon tever liggen. Nog een paar weekjes college en dan is het vakantietijd! Nog even te gaan, een onderzoek doen, een tentamen maken en een computerpracticum afronden en dan is het tijd voor de zomer. Tijd voor leuke dingen, voor werk, voor ontspanning, lekker zonnen en genieten.
Dan heb ik ook weer tijd om echt te schrijven, dit wordt even een oppervlakkige blog, maar er zijn allerlei onderwerpen waarover ik bijpassende lyrics wil zoeken, waarover ik wil schrijven.
De jaarlijkse grachtenloop komt ook weer dichter en dichterbij, over 3 weken word ik geacht 5km te kunnen afleggen en om de reden dat ik niet onderaan wil eindigen heb ik de tijdslimit van 30 minuten in gedachten(wat ik tot dusver nog niet voor elkaar heb gekregen; ik kan 2,5km rennen, waarna ik toch echt een stukje moet lopen... ik wacht nog op een wonder)
Maandag was ik voor het eerst naar boxles :) dayzero #87 Samen met een vriendin waagden we ons in de zaal, waar een hele aardige instructeur en een groep van 20 super gespierde jongens al voor de les (die al begint met een warming-up) aan het pre-warminguppen. Hmzz... waar zijn we beland :p Maar de warming up was goed vol te houden en in plaats van ontwijken en partijtjes leerden wij de rechte hoek, de uppercut en het voetwerk. Het is super intensief, maar wel heel erg leuk en het geeft ook veel voldoening.
Dinsdagavond had ik voor het eerst taalavond Servisch-Kroatisch. De les werd gegeven door een superleuk vrouwtje. Verder deze week even pannekoeken en ouderwetse spelletjes spelen met mn eenheid, werken, rijles (bijna afrijden!!), naar oma in Hengelo om lasagne te maken, daarna naar Enschede om uit te gaan met een vriend. Dat was echt superleuk; het was Jazzfestival in Enschede, wat betekende dat er swingende saxofoon, contrabas, piano en drum-kwartet stond op te treden, gevolgd door een aparte vrouw met een dijk van een stem. verder waren alle terrasjes lekker druk en hebben we een aantal cafeetjes bezocht. Heerlijk om weer even bij te kletsen met een maatje van de middelbare school. Typische jongensgastvrijheid; mij op een matras en slaapzak leggen zonder lakens of iets:p of als ontbijt hamburgers en ei met bacon willen eten (A) Maar dat soort dingen zijn typisch, maar wel ontzettend grappig :)
Nu ben ik natuurlijk heel erg moe en ik ben net al in slaap gevallen op de ligstoel. Heerlijk in het zonnetje (waarvan ik ineens vet erg door gebruind ben, want ik was nog heel erg bleek omdat ik nou eenmaal niet in mn bikini in het vondelpark ga liggen en verder de afgelopen weken ook geen tijd had om te zonnen, maar dat haal ik vast deze zomer nog wel weer in ;) Ik ben van plan om heel vaak naar Zandvoort aan Zee te gaan ^^)
Liefs,
zaterdag 4 juni 2011
Wanneer is iets juist?
Everyone's running from something
But we don't know when it's coming
So we keep running and running
~ The Script
Weet je achteraf ooit of je echt de goede beslissing hebt genomen? Dit weekend had ik in Brussel kunnen zitten, maar ik koos ervoor om me vrij last-minute af te melden. Soms is het laf om dingen niet te doen omdat je bang bent, maar soms is het een gegronde angst. Ik kon mezelf niet in Brussel zien met de zeer kleine groep mensen die zich hadden opgegeven. Waarom zou ik mezelf in de positie zetten waarin in doe alsof alles oke is, terwijl ik me daar eenzaam zou voelen en het niet naar mijn zin zou hebben? Je weet natuurlijk nooit van te voren of dat ook echt was gebeurd, misschien was er wel ruimte voor one more in die al hechte groep van mensen die wel meegingen, maar misschien was het een facade geweest. Misschien zou ik het hele weekend denken "shit wat doe ik hier, ik pas hier niet tussen" en daar had ik geen zin in. Dus ik melde me af.
Was mijn weekend beter dan wanneer ik in Brussel had gezeten? Het vast vast en zeker een beter weekend dan het worst-case-scenario.
Ik heb 2x hardgelopen. Ik ben helemaal naar de Bijlmer Arena gefietst (lang een mega lange omweg omdat ik niet wist hoe ik op de brug over de Amstel moest komen, dus ik moest net zolang langs de Amstel fietsen totdat ik in het centrum was, waar wel een brug was waar ik als fietser overkon :p) en bij de Arena ben ik naar de Mediamarkt geweest.
Daar ik had zo'n stomme actie *schaam schaam* ik stond bij de kassa en wist mijn pincode niet meer. Hoe kan iemand die dit pasje al meer dan een jaar gebruikt, ineens haar pincode zijn vergeten?!! Bizar en dom. Want toen moest ik mn dvd's achterlaten en met een smoesje "ow ik heb mn pasje omgewisseld met die van mijn moeder, ik ga haar even bellen" naar buiten, waar ik mijn zusje belde. Want gelukkig voor mij had ik mijn code ergens opgeschreven en verstopt, dat ergens was wel 2,5 uur reizen dus om daar nou helemaal heen te gaan en vervolgens weer terug... maar gelukkig was mn zusje thuis en kon zij het voor me opzoeken. Phieuwwww.....
Toen na wat twijfelen toch maar weer de Mediamarkt binnengegaan om de dvd's toch te komen. Gelukkig want ik heb Sorority Wars vanavond gekeken en hij was heerlijk voorspelbaar maar ook luchtig en precies waar ik even zin in had.
Verder ben ik naar de markt geweest om lekker fruit te halen, watermeloen, mango en aardbeien voor 4 euro, daar kan geen supermarkt tegen op!
Morgen ga ik nog even chillen, pizza eten en films kijken met mn zus en dan begint maandag Methodologie en onderzoeksstatistiek weer. Dat vak heeft overigens een saaiere naam dan dat het daadwerkelijk is. De docent zegt zelf dat statistiek een zeer negatief imago heeft en "hoewel sommige van jullie het niks zullen blijven vinden, zal ik jullie helpen je er doorheen te ploeteren" en dat doet hij goed. Hij geeft leuk college, met wat grapjes (die soms best flauw zijn en me doen denken aan mijn scheikunde leraar van de middelbare school, maar dan zonder de sokken in sandalen) tussendoor en hij probeert er echt wat van te maken. Dus hup I get over de vooroordelen van statistiek heen en ga er gewoon voor!
Ondanks dat dit dus niet een heel spannend en cultureel weekend was, zoals het oorspronkelijk zou worden met Boedapest, of misschien zelfs zoals het Brussel zou zijn geweest, ben ik toch blij dat ik dit weekend had. In plaats van onbekende steden heb ik mijn eigen stad weer wat meer verkend (dat krijg je als je 4 uur aan het fietsen bent door Amsterdam Zuid-Oost).
Het positieve zien in alles (of in ieder geval bijna alles) helpt je immers zoveel verder dan het alternatief!
Weltrusten,
But we don't know when it's coming
So we keep running and running
~ The Script
Weet je achteraf ooit of je echt de goede beslissing hebt genomen? Dit weekend had ik in Brussel kunnen zitten, maar ik koos ervoor om me vrij last-minute af te melden. Soms is het laf om dingen niet te doen omdat je bang bent, maar soms is het een gegronde angst. Ik kon mezelf niet in Brussel zien met de zeer kleine groep mensen die zich hadden opgegeven. Waarom zou ik mezelf in de positie zetten waarin in doe alsof alles oke is, terwijl ik me daar eenzaam zou voelen en het niet naar mijn zin zou hebben? Je weet natuurlijk nooit van te voren of dat ook echt was gebeurd, misschien was er wel ruimte voor one more in die al hechte groep van mensen die wel meegingen, maar misschien was het een facade geweest. Misschien zou ik het hele weekend denken "shit wat doe ik hier, ik pas hier niet tussen" en daar had ik geen zin in. Dus ik melde me af.
Was mijn weekend beter dan wanneer ik in Brussel had gezeten? Het vast vast en zeker een beter weekend dan het worst-case-scenario.
Ik heb 2x hardgelopen. Ik ben helemaal naar de Bijlmer Arena gefietst (lang een mega lange omweg omdat ik niet wist hoe ik op de brug over de Amstel moest komen, dus ik moest net zolang langs de Amstel fietsen totdat ik in het centrum was, waar wel een brug was waar ik als fietser overkon :p) en bij de Arena ben ik naar de Mediamarkt geweest.
Daar ik had zo'n stomme actie *schaam schaam* ik stond bij de kassa en wist mijn pincode niet meer. Hoe kan iemand die dit pasje al meer dan een jaar gebruikt, ineens haar pincode zijn vergeten?!! Bizar en dom. Want toen moest ik mn dvd's achterlaten en met een smoesje "ow ik heb mn pasje omgewisseld met die van mijn moeder, ik ga haar even bellen" naar buiten, waar ik mijn zusje belde. Want gelukkig voor mij had ik mijn code ergens opgeschreven en verstopt, dat ergens was wel 2,5 uur reizen dus om daar nou helemaal heen te gaan en vervolgens weer terug... maar gelukkig was mn zusje thuis en kon zij het voor me opzoeken. Phieuwwww.....
Toen na wat twijfelen toch maar weer de Mediamarkt binnengegaan om de dvd's toch te komen. Gelukkig want ik heb Sorority Wars vanavond gekeken en hij was heerlijk voorspelbaar maar ook luchtig en precies waar ik even zin in had.
Verder ben ik naar de markt geweest om lekker fruit te halen, watermeloen, mango en aardbeien voor 4 euro, daar kan geen supermarkt tegen op!
Morgen ga ik nog even chillen, pizza eten en films kijken met mn zus en dan begint maandag Methodologie en onderzoeksstatistiek weer. Dat vak heeft overigens een saaiere naam dan dat het daadwerkelijk is. De docent zegt zelf dat statistiek een zeer negatief imago heeft en "hoewel sommige van jullie het niks zullen blijven vinden, zal ik jullie helpen je er doorheen te ploeteren" en dat doet hij goed. Hij geeft leuk college, met wat grapjes (die soms best flauw zijn en me doen denken aan mijn scheikunde leraar van de middelbare school, maar dan zonder de sokken in sandalen) tussendoor en hij probeert er echt wat van te maken. Dus hup I get over de vooroordelen van statistiek heen en ga er gewoon voor!
Ondanks dat dit dus niet een heel spannend en cultureel weekend was, zoals het oorspronkelijk zou worden met Boedapest, of misschien zelfs zoals het Brussel zou zijn geweest, ben ik toch blij dat ik dit weekend had. In plaats van onbekende steden heb ik mijn eigen stad weer wat meer verkend (dat krijg je als je 4 uur aan het fietsen bent door Amsterdam Zuid-Oost).
Het positieve zien in alles (of in ieder geval bijna alles) helpt je immers zoveel verder dan het alternatief!
Weltrusten,
maandag 30 mei 2011
Een enge droom
Ik heb vannacht toch een bizarre droom gehad. Of eigenlijk was het niet zozeer bizar, maar in ieder geval frappant. Ik droomde namelijk dat ik economie-examen had, en dat ik klaar zat in die zaal en mijn rekenmachine was vergeten. Ik zag wel de rekenmachine van mijn economielerares liggen op haar tafel, maar ik mocht die niet gebruiken. Ik raakte steeds meer en meer in paniek; want hoe moet je nou weer een examen maken zonder rekenmachine?! De examens werden uitgedeeld en toen de lerares mijn examen uitdeelde fluisterde ze “nou die grote opgave kun jij in ieder geval al niet maken” en toen voelde ik me zo hulpeloos en werd ik wakker. Bizar, dat ik een jaar na dato ineens over examens droom. Ik ga nog even opzoeken welke dag ik vorig jaar economie had, het zou helemaal frappant zijn als dat op dezelfde dag of datum zou zijn geweest.
dinsdag 24 mei 2011
Leef dit leven
Dit is mijn leven
een weg over glooiende vlaktes
en steile bergen
die soms het uiterste van mij vergen
Dit is mijn leven
Soms ben ik klein
wil ik het liefst ergens anders zijn
Soms vlieg ik hoog, nog hoger dan de zon
Doe ik dingen waarvan ik niet wist
dat ik ze kon
Dit is mijn leven
dat maakt dat ik lach
en blij ben dat ik dit leven leven mag
Dit realiseer ik mij ten volle. Ik ben blij met de keuzes die ik hebt gemaakt dit jaar. Ik ben gelukkig met de dingen die ik doe. Soms moet je even eens stapje terug doen en jezelf door je ogen van een jaar geleden bekijken. Daardoor zie ik hoe ik gegroeid ben, natuurlijk ben ik nog steeds Floor. Ik ben nog steeds hetzelfde persoon, maar toch verandert. En daar ben ik blij mee. Voor toen was wat ik toen deed, met wie ik toen omging, wat ik toen ondernam; voor toen was dat goed.
Ik denk dat het een eeuwig proces is, maar dat is juist de mooie kant van leven, je komt telkens weer een stapje verder, je gaat telkens nieuwe uitdagingen aan. Iedereen doet dat op zijn eigen manier, op zijn eigen tempo. Sommigen blijven even stil staan om te ademen, of omdat ze niet verder willen, anderen nemen hele kleine stapjes, sommigen springen alsof ze op van die springveren staan zoals Tijgertje in Winnie the Pooh had en weer anderen razen door alsof er ook maar niks is wat hen stopt (al vermoed ik dat zij zichzelf vast nog een keer gruwelijk tegen komen en een lange g0 fase moeten doorlopen, voordat zij weer verder kunnen in de cel uh levenscyclus)
Er zijn nog meer dan genoeg dingen die ik nog wil doen, maar wat ik nu doe is voor nu goed.
Liefs,
een weg over glooiende vlaktes
en steile bergen
die soms het uiterste van mij vergen
Dit is mijn leven
Soms ben ik klein
wil ik het liefst ergens anders zijn
Soms vlieg ik hoog, nog hoger dan de zon
Doe ik dingen waarvan ik niet wist
dat ik ze kon
Dit is mijn leven
dat maakt dat ik lach
en blij ben dat ik dit leven leven mag
Dit realiseer ik mij ten volle. Ik ben blij met de keuzes die ik hebt gemaakt dit jaar. Ik ben gelukkig met de dingen die ik doe. Soms moet je even eens stapje terug doen en jezelf door je ogen van een jaar geleden bekijken. Daardoor zie ik hoe ik gegroeid ben, natuurlijk ben ik nog steeds Floor. Ik ben nog steeds hetzelfde persoon, maar toch verandert. En daar ben ik blij mee. Voor toen was wat ik toen deed, met wie ik toen omging, wat ik toen ondernam; voor toen was dat goed.
Ik denk dat het een eeuwig proces is, maar dat is juist de mooie kant van leven, je komt telkens weer een stapje verder, je gaat telkens nieuwe uitdagingen aan. Iedereen doet dat op zijn eigen manier, op zijn eigen tempo. Sommigen blijven even stil staan om te ademen, of omdat ze niet verder willen, anderen nemen hele kleine stapjes, sommigen springen alsof ze op van die springveren staan zoals Tijgertje in Winnie the Pooh had en weer anderen razen door alsof er ook maar niks is wat hen stopt (al vermoed ik dat zij zichzelf vast nog een keer gruwelijk tegen komen en een lange g0 fase moeten doorlopen, voordat zij weer verder kunnen in de cel uh levenscyclus)
Er zijn nog meer dan genoeg dingen die ik nog wil doen, maar wat ik nu doe is voor nu goed.
Liefs,
Abonneren op:
Posts (Atom)