Something has changed within me
Something is not the same
I'm through with playing by
The rules of someone else's game
Too late for second-guessing
Too late to go back to sleep
It's time to trust my instincts
Close my eyes
And leap...
It's time to try defying gravity
I think I'll try defying gravity
And you can't pull me down
I'm through accepting limits
Cuz someone says they're so
Some things I cannot change
But till I try I'll never know
Too long I've been afraid of
Losing love, I guess I've lost
Well if that's love
It comes at much too high a cost
~ Wicked
Soms heb ik zo'n zin om mijn boeltje te pakken en weg te gaan. Ik weet gewoon zeker dat mijn droom van ''Buitenland'' uitkomt. Het is een beetje raar, maar ik heb altijd al gezegd dat ik naar Australie, de VS of Zuid Amerika zou gaan. Ik zou ook super graag op home stay willen. Misschien ga ik dat nog wel doen ook. Je hebt immers maar een kans en die ga ik benutten! Oei, dat klinkt wel een beetje oude-wijverig.
Maar ik heb altijd het gevoel dat ik hier niet helemaal 100% hoor, hoewel ik echt leuke vrienden heb, dol ben op mn famillie (al zijn dr ook wel knallende ruzies!!), heb ik altijd dat gevoel van ''Er is méér voor mij'' en dit gaat vast al helemaal stom klinken maar ook dat er iets specialers is dan wonen in een klein stadje, en straks studeren, daarna werken enz enz. Nee.. ik wil meer.
Mijn Lievelingslied Van Dit Moment, zie hierboven, dat gaat daar over. En ik vind het wel héél ''toevallig'' dat die net op mijn pad komt. Het is echt zo'n lied wat niet echt bekend is, wat gewoon geweldig is als je het op het juiste moment hoort.
Vorige week heb ik Het Metropool Orkest Ontmoet gekeken, en ik was echt heel impressed van Cystine Carreon. Ik kende haar alleen als Tippi in Gooische Vrouwen (niet dat ik dat keek). Maar ze kan echt goed zingen *respect*
Ik zal proberen hieronder het filmje te zetten.. maar aangezien ik echt een complete uuh ik kan geen woord bedenken wat het uitdrukt... maar me in ieder geval echt een blonde bimboachtige apenkop voel als ik iets serieus moeilijks moet doen met een computer, zoals een cd branden of foto's comprimeren. Toch zal ik het proberen.. hoe moeilijk kan het zijn?! Al zeg ik dat elke keer..
Wat heb ik nog meer gedaan vandaag? Oja.. mijn boek The Reader uitgelezen. Eerst vond ik het een prachtig boek, toen dacht ik nou dat is wel heel kort door de bocht, vervolgens moest ik me er doorheen ploeteren, maar van het laatste gedeelte kreeg ik gewoon weer kippenvel van leukigheid. Het is uiteindelijk toch een heel mooi literair boek, vind ik. Er staat de volgende quote in, misschien is hij een beetje afgezaagd, als je erover nadenkt, maar als je dan weer verder denkt moet je maar bedenken dat het heel knap bedacht is... Ik heb hem een beetje verfraaid.. want zo vind ik hem nog mooier, en dan zit er tenminste een personal touch aan.. de eerste stap op weg naar mn eigen goede lyrics.
Afijn, hier is ie:
How can they ever say ''Too Late'', there is only ''Late'' en ''Very Late'' but even ''Very Late'' is better than ''Never''
Er zijn zoveel teksten waarvan ik het echt BRILJANT vind dat iemand ze heeft kunnen bedenken, soms zo simpel, soms zo diepzinnig. Maar daarover zal ik een andere keer schrijven.
Liefs, Luna
ps het uploaden is wer eens grandioos mislukt ;)
Maar dit is de youtube link http://www.youtube.com/watch?v=dEteg8CRoMQ
vrijdag 22 mei 2009
a little too much
There's a place where the crazy moon
Makes the monkeys sing and the baboons swoon
And the sultry scent of the lotus bloom
Will carry you away
Where the hippos swing from the jungle vines
And the rhino rhumba in a conga line
And the pink flamingoes are intertwined
As the stars come out to play
In Upendi
Where the passionfruit grows sweet
And it's so divine
That you lose your mind
As it sweeps you off your feet
In Upendi
~The Lion King
Ik weet niet waarom het ALTIJD mij moet overkomen.. echt waar, alle domme dingen, alle ongemakkelijke dingen, ALTIJD gebeurd het mij!
Ik zal even bij het begin beginnen. Zondag ben ik voor het eerst weer begonnen met harlopen (ik zet wel heel optimistisch dat ''weer'' erbij, maar eigenlijk ben ik gewoon begonnen) en ik was zéér voldaan met mijn drie kilometer in uuh 25 minuten.... totdat ik gigantische spierpijn in mn kuiten had, ongeveer vanaf het moment dat ik weer de drempel naar binnen stapte. En ik was ook niet meer zo trots toen iedereen me ging uitlachen gister op school :P
En alsof dit hele gedoe nog niet genoeg was...
Woensdagavond zouden we met zn allen naar Mikkels huis gaan voor een fotokijkavondje van de foto's uit Rome, en ja het was net zo saai als het klinkt. Aangezien Mikkel een beetje ver weg woont, en ik een meisje ben, mag ik niet alleen fietsen en ik vind het trouwens net zo gezellig om met een groepje te fietsen. Dus ik zo tegen J. ''joh ik fiets met jou mee, hoe laat spreken we af'' Maar J had daar niet zoveel zin in omdat hij dan een beetje ver moet omfietsen, dus die zei ''TJ, jij haalt Luna op'' GRRRR ik was juist bezig met een ontwijk actie, komt hij me ophalen! Maar goed, het was maar een klein stukje.. dat weer overleefd met wat beleefdheidspraat. Maar ik moest natuurlijk ook nog weer térug. Gelukkig moest een hele groep dezelfde richting op, dus ik hoefde uiteindelijk niet alleen met TJ terug te fietsen, maar hij is echt hééél erg ouderwets... Hij vroeg namelijk ''Moet ik nog aanbellen om tegen je vader te zeggen dat zn dochter weer thuis is?'' HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA ik had het niet meer! HAHAHAHA
Ik wordt nu geacht heel hard bezig te zijn voor school, aangezien ik er niet zo goed voorsta, zacht uitgedrukt, maar ik heb al een uur biologie gedaan en ik was vorig weekend ook al het hele weekend bezig geweest. Dus nu verdien ik wel even een pauze. Dinsdag middag had ik trouwens MO nederlands, en zondag moest ik nog anderhalf boek uitlezen.. oeps, maar het is me gelukt! En het MO ging toppiejoppiegoed, totdat ik naar buiten liep. Daar stond het meisje wat na mij kwam, dus ik liep langs haar en draaide mij nog even om om succes te zeggen en liep verder... BOEM... zaten de tussendeuren dicht!!
Gelukkig was dat meisje de enige die mij zag, of tenminste dat Dacht ik. Maar de volgende dag bleek al snel dat de filosofieles blijkbaar zo saai was dat iedereen een beetje om zich heen zat te kijken, en laat dat lokaal nou net naast een paar massieve rode tussendeuren zitten :O woeps... why does that always happen to me?!
Ik troost me maar met de gedachte dat Bridget Jones ook een happy ending heeft ;)
Nu ga ik toch maar weer even verder ploeteren op scheikunde, of natuurkunde of wiskunde en eigenlijk moet ik ook nog een werkstuk van 5 a 7 pagina's schrijven voor KCV en ook nog een uiteenzetting voor Nederlands... Ach ja, mn motto is Hakuna Matata, tis maar hoe je ziet, geen zorgen, zorg maar dat je geniet. Hoewel ik het me echt Niet kan laten gebeuren dat ik het jaar over moet doen want als ik bij de nu vierde klas in moet... nee dan zou ik echt verdorren als een komkommer met spinmijt op zich of zoals mn zus zou zeggen dat is echt epic fail.
En plots heb ik mn motivatie terug.. waar is mn passer??
Liefs Luna
Makes the monkeys sing and the baboons swoon
And the sultry scent of the lotus bloom
Will carry you away
Where the hippos swing from the jungle vines
And the rhino rhumba in a conga line
And the pink flamingoes are intertwined
As the stars come out to play
In Upendi
Where the passionfruit grows sweet
And it's so divine
That you lose your mind
As it sweeps you off your feet
In Upendi
~The Lion King
Ik weet niet waarom het ALTIJD mij moet overkomen.. echt waar, alle domme dingen, alle ongemakkelijke dingen, ALTIJD gebeurd het mij!
Ik zal even bij het begin beginnen. Zondag ben ik voor het eerst weer begonnen met harlopen (ik zet wel heel optimistisch dat ''weer'' erbij, maar eigenlijk ben ik gewoon begonnen) en ik was zéér voldaan met mijn drie kilometer in uuh 25 minuten.... totdat ik gigantische spierpijn in mn kuiten had, ongeveer vanaf het moment dat ik weer de drempel naar binnen stapte. En ik was ook niet meer zo trots toen iedereen me ging uitlachen gister op school :P
En alsof dit hele gedoe nog niet genoeg was...
Woensdagavond zouden we met zn allen naar Mikkels huis gaan voor een fotokijkavondje van de foto's uit Rome, en ja het was net zo saai als het klinkt. Aangezien Mikkel een beetje ver weg woont, en ik een meisje ben, mag ik niet alleen fietsen en ik vind het trouwens net zo gezellig om met een groepje te fietsen. Dus ik zo tegen J. ''joh ik fiets met jou mee, hoe laat spreken we af'' Maar J had daar niet zoveel zin in omdat hij dan een beetje ver moet omfietsen, dus die zei ''TJ, jij haalt Luna op'' GRRRR ik was juist bezig met een ontwijk actie, komt hij me ophalen! Maar goed, het was maar een klein stukje.. dat weer overleefd met wat beleefdheidspraat. Maar ik moest natuurlijk ook nog weer térug. Gelukkig moest een hele groep dezelfde richting op, dus ik hoefde uiteindelijk niet alleen met TJ terug te fietsen, maar hij is echt hééél erg ouderwets... Hij vroeg namelijk ''Moet ik nog aanbellen om tegen je vader te zeggen dat zn dochter weer thuis is?'' HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA ik had het niet meer! HAHAHAHA
Ik wordt nu geacht heel hard bezig te zijn voor school, aangezien ik er niet zo goed voorsta, zacht uitgedrukt, maar ik heb al een uur biologie gedaan en ik was vorig weekend ook al het hele weekend bezig geweest. Dus nu verdien ik wel even een pauze. Dinsdag middag had ik trouwens MO nederlands, en zondag moest ik nog anderhalf boek uitlezen.. oeps, maar het is me gelukt! En het MO ging toppiejoppiegoed, totdat ik naar buiten liep. Daar stond het meisje wat na mij kwam, dus ik liep langs haar en draaide mij nog even om om succes te zeggen en liep verder... BOEM... zaten de tussendeuren dicht!!
Gelukkig was dat meisje de enige die mij zag, of tenminste dat Dacht ik. Maar de volgende dag bleek al snel dat de filosofieles blijkbaar zo saai was dat iedereen een beetje om zich heen zat te kijken, en laat dat lokaal nou net naast een paar massieve rode tussendeuren zitten :O woeps... why does that always happen to me?!
Ik troost me maar met de gedachte dat Bridget Jones ook een happy ending heeft ;)
Nu ga ik toch maar weer even verder ploeteren op scheikunde, of natuurkunde of wiskunde en eigenlijk moet ik ook nog een werkstuk van 5 a 7 pagina's schrijven voor KCV en ook nog een uiteenzetting voor Nederlands... Ach ja, mn motto is Hakuna Matata, tis maar hoe je ziet, geen zorgen, zorg maar dat je geniet. Hoewel ik het me echt Niet kan laten gebeuren dat ik het jaar over moet doen want als ik bij de nu vierde klas in moet... nee dan zou ik echt verdorren als een komkommer met spinmijt op zich of zoals mn zus zou zeggen dat is echt epic fail.
En plots heb ik mn motivatie terug.. waar is mn passer??
Liefs Luna
vrijdag 8 mei 2009
Rome Reis
Natuurlijk bevat het verslag wat schijnheiligheid. En een aantal van de leukste dingen kon ik niet vertellen. Dus dat doe ik nu nog maar even...
Ik heb namelijk een paar ontzettend domme acties gehad. Maar deze was echt het ergste
Ik wilde even naar de kamer van de jongens gaan. Dus ik klop op de deur en wacht keurig tot ik ''binnen'' hoor. Ik kom met een groots gebaar naar binnen... ''Heeey.......!'' was het de verkeerde kamer!! :O Er zaten wel Nederlandse jongens in maar niet degene die ik zocht haha :P
Dus ik zo ''ooow, ik dénk dat ik verkeerd zit'' zij zeiden ''ja, dat denk ik ook'' haha en toen ben ik snel de kamer uitgevlucht (eentje was zich nog aan het omkleden ook (alleen van shirt hoor)) oef wat was dat gieren :P
Maar hier is het Reis verslag (sorry, sommige dingen had ik al verteld)
Gewoonweg geweldig
Eigenlijk is Rome onbeschrijfelijk. De heerlijke chaos, het contrast tussen oud en nieuw en de hele sfeer: het is allemaal zo anders als hier in Nederland.
Dit jaar waren we met twee groepen, 20 leerlingen van 4G en zeven van 5G. Op woensdag 15 april gingen we om half 8 ’s ochtends op pad naar Dusseldorf. Dus dat betekende om half zes opstaan om nog even te checken, oke om te driedubbelchecken of ik echt alles wel had. Voor velen was het de eerste keer met het vliegtuig, maar iedereen vond het leuk. Na flink wat gezeul met de koffers (die overigens best meevielen qua grootte) kwamen we bij ons hotel: hotel Concorde.
Het lag op de vijfde verdieping, wat erg leuk is voor de mensen die niet van gammele liften houden. Altijd met de trap gaan werd wel beloond, want de derde dag bleef de lift steken tussen de derde en vierde verdieping. Gelukkig kon de receptie-man met een speciale sleutel de deuren openen. Het lag trouwens niet helemaal aan de lift dat hij vast bleef zitten, maar meer aan het feit dat er maar drie personen tegelijk in konden in plaats van de zeven die erin stonden. Verder was ons hotel echt heel tof, schoon en praktisch (vooral omdat wij de kamer met de grote badkamer hadden haha).
Kamer 209 kreeg het al in de eerste vijf minuten voor elkaar om de deur in het slot dicht te trekken, met de sleutel nog aan de bínnenkant. Gelukkig had de man van de receptie een oplossing; breekijzer erbij en ‘’it’s fixed’’,
De eerste dag doken we meteen al in de Italiaanse sferen. We gingen naar de keizerfora en ’s avonds naar de Trevi fontein.
Natuurlijk hebben de meeste mensen een muntje in de fontein gegooid, of in ieder geval een poging tot gedaan. Voor sommige was het best lastig om het muntje over hun línkerschouder te gooien en anderen konden niet zo goed mikken, waarna het muntje op het hoofd van een vrouw belande, die daarna niet zo blij meer keek.
Bij de Trevi fontein zit ook een heerlijke ijssalon, de Blue Ice. Dat werd echt onze stam-plek. Tot diep in de nacht komen toeristen naar de fontein… hartstikke gezellig dus.
Een paar mensen hielden een quote -boekje bij. Alle domme acties en quotes kwamen daar in te staan en dat waren er nogal wat. Degene die de klassieke leraren het meeste kippenvel zou bezorgen is vast deze ‘’het valt mij op dat er helemaal geen kerken voor Christus zijn’’ waarop het briljante antwoord ‘’Dat kan ook niet, want ze zijn allemaal barok. Er is er maar één Romaans’’ volgde.
De tweede dag hadden we, onbedoeld, geen druk programma. Naar het Ara Pacis, naar de Santa Minerva, naar het Pantheon en dat allemaal lopend. Ja, in Rome zijn heel veel trappen en we moesten de hele week veel lopen. Maar volgens mevrouw Landa ‘’waren wij echt een hele niet zeurderige, maar juist een hele leuke en fanatieke groep.’’
Toen zouden we aansluitend op het Pantheon naar de San Ignazio gaan. Maar die kerk bleek een siësta te houden. Dus moesten wij voor nood ook maar pauze houden. Even speedshoppen, lunchen en lekker zitten op de trappen. Ach ja, we moesten de stad natuurlijk ook bélévén. Ook moest onze Hollandse voorraad verkleind worden, want die rugzakken waren toch wel zwaar. En stel je voor dat we beroofd zouden worden?!
’s Avonds ging we op eigen houtje een ijssalon zoeken en even netwerken met wat andere Nederlanders. De Groningers in het hotel tegenover ons waren voor sommige ook wel interessant. Mevrouw Braam vond dat verhaal blijkbaar niet zo interessant; ze stopte al met luisteren na de woorden ‘’we zaten in het raam en…’’
Meestal aten we gezamenlijk, net zo gezellig en dan raakten we tenminste niet verdwaald. Door hun ervaring wisten Braam en Landa de beste tentjes te vinden. Steeds weer de keus; pizza, lasagne, pizza, pasta of pizza? Wat een kwelling.
Als ontbijt kregen we elke dag een hard broodje en een zoet croissantachtig ding. Naast ons hotel woonde Harry, onze huiszwerver. Vanaf vandaag, dag drie, besloten we de overgebleven broodjes te verzamelen om ze op de laatste dag aan Harry te geven.
Op dag drie zijn we eerst naar het Forum Romanum geweest. Daar moesten we in groepjes een toneelstukje doen. Alle stukjes waren erg grappig en eindigden ongeveer zo; iemand werd vermoord. Het Forum is nu nogal vergaan, maar vroeger was dit echt het centrum van de stad. Het is lastig voor te stellen dat drie pilaren de grootste tempel van Rome was. Ik was al eerder in Rome geweest, maar door de toneelstukjes en vooral door de levendige verhalen van mevrouw Braam en mevrouw Landa kon ik me veel beter voorstellen hoe het geweest moest zijn. ’s Middags zijn we naar het colloseum geweest. Deze maakte ook veel indruk, zoveel dat we er later die week nog een keer ’s avonds heen zijn gegaan om hem helemaal verlicht te zien. Vervolgens gingen we naar de Capitolijnse musea en naar de Santa Maria in Aracoeli.
’s Avonds zijn we naar de Spaanse trappen geweest. Normaal zijn daar een heleboel mensen, zijn de trappen prachtig verlicht en vol met bloembakken. Helaas was het hiervoor nog te vroeg in het seizoen. We moeten gewoon nog een keer terug komen! Na de trappen was het natuurlijk weer op zoek naar de Blue Ice! Al was het via een gigantische omweg, we hebben hem gevonden.
Op dag vier gingen we ’s ochtends naar een aantal kerken. Eindelijk konden we de Theresa in Extase eens in het echt zien. Mevrouw Braam had ons in de les zoveel daarover verteld, met veel verwijzingen naar het boek het Bernini Mysterie. ’s Middags met de bus naar Villa Hadriana. Dat is een enorm groot park waar keizer Hadrianus zijn buitenverblijf had. Persoonlijk was ik hiernaar het meest nieuwsgierig en ik werd niet teleurgesteld. Hier moesten we een tekening schetsen van de Cannopus (een van de best overgebleven gebouwen in het park). Dat zorgde wel voor wat hilariteit.
Dag vijf, de laatste echte dag alweer. Na wat improviseren, omdat we niet naar de Villa Borghese konden, hebben we de zogenoemde botjeskerk bezocht. De naam zegt het eigenlijk al, maar in die kerk is dus een gang helemaal versierd met echte botten. Een tikje luguber maar het maakte wel indruk. Vervolgens gingen we met de metro naar het Sint Pieters plein. Iedereen heeft die metro overleefd; niemand was achtergebleven op het station, en ook niemand was beroofd. Jammer genoeg begon het op weg naar het Vaticaan een beetje te regenen. Om twaalf uur stonden we op het plein, te wachten op de paus. Het begon steeds harder te regenen. De paus kwam in beeld op de grote tv-schermen. Alleen bij hem was het heel zonnig. Mmm dan kijk je om je heen en zie je alleen maar paraplu’s… dit was dus het eerste jaar dat de paus niet zelf aanwezig was!
Ongeveer de helft van ons had wel een paraplu mee. We hebben de straatverkopers echt een top dag bezorgd, ze konden ons aardig wat paraplu’s van echt goede (ahum) Bangladesh kwaliteit kunnen aansmeren. Zolang de politie er niet aan kwam natuurlijk, want dan waren ineens allemaal verdwenen. Eerst hadden we tijd om op eigen gelegenheid wat rond te struinen, wat souveniertjes te scoren. Daarna gingen we de Sint Pieter van binnen bekijken. Daar waren we wel even mee bezig. Als ik de Sint Pieter in één woord zou moeten omschrijven zou ik zeggen ‘’versierd’’. Er was echt heel veel te zien.
Na de Sint Pieter stonden het Castel del’Angelo en het Piazza Navona nog op het programma. Ondertussen waren we allemaal al aan het bibberen en het bleef maar gieten. Na het Castel del´Angelo gingen we toch maar niet verder. Nee, we wilden liever snel met de metro naar het hotel terug.
’s Avonds was het weer opgeklaard en konden we toch nog naar onze laatste bestemming; het Piazza Navona. Deze was het laatste onderwerp van een presentatie. Het piazza was heel sfeervol en gezellig. Allemaal tekenaars om de fonteinen heen, terrasjes en natuurljk een heleboel verkopers. Met zijn allen propten we ons voor de laatste keer in een restaurantje (dit keer namen we met zn twintigen het hele restaurant in beslag). Hier konden we voor de laatste keer genieten van heerlijke pizza´s en daarna –natuurlijk- voor de laatste maal naar de Blue Ice!
Maandagochtend hadden we nog een paar uur vrije tijd. Ons groepje ging nog even op jacht naar wat cadeautjes voor thuis, en natuurlijk nog even koffieleuten. Dat hoort er bij; cappuccino drinken. Toen was het toch echt voorbij… koffers weer in de bus en op naar het vliegveld. Om half acht ’s avonds waren we weer terug. Alle verhalen moesten natuurlijk verteld worden. Zo vat ik ze samen: ‘’het was gewoonweg geweldig!’’.
Liefs, Luna
Ik heb namelijk een paar ontzettend domme acties gehad. Maar deze was echt het ergste
Ik wilde even naar de kamer van de jongens gaan. Dus ik klop op de deur en wacht keurig tot ik ''binnen'' hoor. Ik kom met een groots gebaar naar binnen... ''Heeey.......!'' was het de verkeerde kamer!! :O Er zaten wel Nederlandse jongens in maar niet degene die ik zocht haha :P
Dus ik zo ''ooow, ik dénk dat ik verkeerd zit'' zij zeiden ''ja, dat denk ik ook'' haha en toen ben ik snel de kamer uitgevlucht (eentje was zich nog aan het omkleden ook (alleen van shirt hoor)) oef wat was dat gieren :P
Maar hier is het Reis verslag (sorry, sommige dingen had ik al verteld)
Gewoonweg geweldig
Eigenlijk is Rome onbeschrijfelijk. De heerlijke chaos, het contrast tussen oud en nieuw en de hele sfeer: het is allemaal zo anders als hier in Nederland.
Dit jaar waren we met twee groepen, 20 leerlingen van 4G en zeven van 5G. Op woensdag 15 april gingen we om half 8 ’s ochtends op pad naar Dusseldorf. Dus dat betekende om half zes opstaan om nog even te checken, oke om te driedubbelchecken of ik echt alles wel had. Voor velen was het de eerste keer met het vliegtuig, maar iedereen vond het leuk. Na flink wat gezeul met de koffers (die overigens best meevielen qua grootte) kwamen we bij ons hotel: hotel Concorde.
Het lag op de vijfde verdieping, wat erg leuk is voor de mensen die niet van gammele liften houden. Altijd met de trap gaan werd wel beloond, want de derde dag bleef de lift steken tussen de derde en vierde verdieping. Gelukkig kon de receptie-man met een speciale sleutel de deuren openen. Het lag trouwens niet helemaal aan de lift dat hij vast bleef zitten, maar meer aan het feit dat er maar drie personen tegelijk in konden in plaats van de zeven die erin stonden. Verder was ons hotel echt heel tof, schoon en praktisch (vooral omdat wij de kamer met de grote badkamer hadden haha).
Kamer 209 kreeg het al in de eerste vijf minuten voor elkaar om de deur in het slot dicht te trekken, met de sleutel nog aan de bínnenkant. Gelukkig had de man van de receptie een oplossing; breekijzer erbij en ‘’it’s fixed’’,
De eerste dag doken we meteen al in de Italiaanse sferen. We gingen naar de keizerfora en ’s avonds naar de Trevi fontein.
Natuurlijk hebben de meeste mensen een muntje in de fontein gegooid, of in ieder geval een poging tot gedaan. Voor sommige was het best lastig om het muntje over hun línkerschouder te gooien en anderen konden niet zo goed mikken, waarna het muntje op het hoofd van een vrouw belande, die daarna niet zo blij meer keek.
Bij de Trevi fontein zit ook een heerlijke ijssalon, de Blue Ice. Dat werd echt onze stam-plek. Tot diep in de nacht komen toeristen naar de fontein… hartstikke gezellig dus.
Een paar mensen hielden een quote -boekje bij. Alle domme acties en quotes kwamen daar in te staan en dat waren er nogal wat. Degene die de klassieke leraren het meeste kippenvel zou bezorgen is vast deze ‘’het valt mij op dat er helemaal geen kerken voor Christus zijn’’ waarop het briljante antwoord ‘’Dat kan ook niet, want ze zijn allemaal barok. Er is er maar één Romaans’’ volgde.
De tweede dag hadden we, onbedoeld, geen druk programma. Naar het Ara Pacis, naar de Santa Minerva, naar het Pantheon en dat allemaal lopend. Ja, in Rome zijn heel veel trappen en we moesten de hele week veel lopen. Maar volgens mevrouw Landa ‘’waren wij echt een hele niet zeurderige, maar juist een hele leuke en fanatieke groep.’’
Toen zouden we aansluitend op het Pantheon naar de San Ignazio gaan. Maar die kerk bleek een siësta te houden. Dus moesten wij voor nood ook maar pauze houden. Even speedshoppen, lunchen en lekker zitten op de trappen. Ach ja, we moesten de stad natuurlijk ook bélévén. Ook moest onze Hollandse voorraad verkleind worden, want die rugzakken waren toch wel zwaar. En stel je voor dat we beroofd zouden worden?!
’s Avonds ging we op eigen houtje een ijssalon zoeken en even netwerken met wat andere Nederlanders. De Groningers in het hotel tegenover ons waren voor sommige ook wel interessant. Mevrouw Braam vond dat verhaal blijkbaar niet zo interessant; ze stopte al met luisteren na de woorden ‘’we zaten in het raam en…’’
Meestal aten we gezamenlijk, net zo gezellig en dan raakten we tenminste niet verdwaald. Door hun ervaring wisten Braam en Landa de beste tentjes te vinden. Steeds weer de keus; pizza, lasagne, pizza, pasta of pizza? Wat een kwelling.
Als ontbijt kregen we elke dag een hard broodje en een zoet croissantachtig ding. Naast ons hotel woonde Harry, onze huiszwerver. Vanaf vandaag, dag drie, besloten we de overgebleven broodjes te verzamelen om ze op de laatste dag aan Harry te geven.
Op dag drie zijn we eerst naar het Forum Romanum geweest. Daar moesten we in groepjes een toneelstukje doen. Alle stukjes waren erg grappig en eindigden ongeveer zo; iemand werd vermoord. Het Forum is nu nogal vergaan, maar vroeger was dit echt het centrum van de stad. Het is lastig voor te stellen dat drie pilaren de grootste tempel van Rome was. Ik was al eerder in Rome geweest, maar door de toneelstukjes en vooral door de levendige verhalen van mevrouw Braam en mevrouw Landa kon ik me veel beter voorstellen hoe het geweest moest zijn. ’s Middags zijn we naar het colloseum geweest. Deze maakte ook veel indruk, zoveel dat we er later die week nog een keer ’s avonds heen zijn gegaan om hem helemaal verlicht te zien. Vervolgens gingen we naar de Capitolijnse musea en naar de Santa Maria in Aracoeli.
’s Avonds zijn we naar de Spaanse trappen geweest. Normaal zijn daar een heleboel mensen, zijn de trappen prachtig verlicht en vol met bloembakken. Helaas was het hiervoor nog te vroeg in het seizoen. We moeten gewoon nog een keer terug komen! Na de trappen was het natuurlijk weer op zoek naar de Blue Ice! Al was het via een gigantische omweg, we hebben hem gevonden.
Op dag vier gingen we ’s ochtends naar een aantal kerken. Eindelijk konden we de Theresa in Extase eens in het echt zien. Mevrouw Braam had ons in de les zoveel daarover verteld, met veel verwijzingen naar het boek het Bernini Mysterie. ’s Middags met de bus naar Villa Hadriana. Dat is een enorm groot park waar keizer Hadrianus zijn buitenverblijf had. Persoonlijk was ik hiernaar het meest nieuwsgierig en ik werd niet teleurgesteld. Hier moesten we een tekening schetsen van de Cannopus (een van de best overgebleven gebouwen in het park). Dat zorgde wel voor wat hilariteit.
Dag vijf, de laatste echte dag alweer. Na wat improviseren, omdat we niet naar de Villa Borghese konden, hebben we de zogenoemde botjeskerk bezocht. De naam zegt het eigenlijk al, maar in die kerk is dus een gang helemaal versierd met echte botten. Een tikje luguber maar het maakte wel indruk. Vervolgens gingen we met de metro naar het Sint Pieters plein. Iedereen heeft die metro overleefd; niemand was achtergebleven op het station, en ook niemand was beroofd. Jammer genoeg begon het op weg naar het Vaticaan een beetje te regenen. Om twaalf uur stonden we op het plein, te wachten op de paus. Het begon steeds harder te regenen. De paus kwam in beeld op de grote tv-schermen. Alleen bij hem was het heel zonnig. Mmm dan kijk je om je heen en zie je alleen maar paraplu’s… dit was dus het eerste jaar dat de paus niet zelf aanwezig was!
Ongeveer de helft van ons had wel een paraplu mee. We hebben de straatverkopers echt een top dag bezorgd, ze konden ons aardig wat paraplu’s van echt goede (ahum) Bangladesh kwaliteit kunnen aansmeren. Zolang de politie er niet aan kwam natuurlijk, want dan waren ineens allemaal verdwenen. Eerst hadden we tijd om op eigen gelegenheid wat rond te struinen, wat souveniertjes te scoren. Daarna gingen we de Sint Pieter van binnen bekijken. Daar waren we wel even mee bezig. Als ik de Sint Pieter in één woord zou moeten omschrijven zou ik zeggen ‘’versierd’’. Er was echt heel veel te zien.
Na de Sint Pieter stonden het Castel del’Angelo en het Piazza Navona nog op het programma. Ondertussen waren we allemaal al aan het bibberen en het bleef maar gieten. Na het Castel del´Angelo gingen we toch maar niet verder. Nee, we wilden liever snel met de metro naar het hotel terug.
’s Avonds was het weer opgeklaard en konden we toch nog naar onze laatste bestemming; het Piazza Navona. Deze was het laatste onderwerp van een presentatie. Het piazza was heel sfeervol en gezellig. Allemaal tekenaars om de fonteinen heen, terrasjes en natuurljk een heleboel verkopers. Met zijn allen propten we ons voor de laatste keer in een restaurantje (dit keer namen we met zn twintigen het hele restaurant in beslag). Hier konden we voor de laatste keer genieten van heerlijke pizza´s en daarna –natuurlijk- voor de laatste maal naar de Blue Ice!
Maandagochtend hadden we nog een paar uur vrije tijd. Ons groepje ging nog even op jacht naar wat cadeautjes voor thuis, en natuurlijk nog even koffieleuten. Dat hoort er bij; cappuccino drinken. Toen was het toch echt voorbij… koffers weer in de bus en op naar het vliegveld. Om half acht ’s avonds waren we weer terug. Alle verhalen moesten natuurlijk verteld worden. Zo vat ik ze samen: ‘’het was gewoonweg geweldig!’’.
Liefs, Luna
maandag 4 mei 2009
insuitable
Cause in a world full of wonders
to let it openly wonder
When there's still a little wonder left in you
Cause in a world full of magic
it's never ever tragic
When there's still a little magic left in you
When it's cold outside
and your sun's all out
You'll be sleeping too
in a drive above your dreams
How easy it could be
For you to paint back the colours
like the green in your tree
~Jamie Lidell
Dit is echt zo ongemakkelijk; de cleaners (2 dames die bij ons thuis schoonmaken) zijn er. Ze zijn heel aardig enzo, maar ik durf nooit naar de wc als zij er zijn. Want de een heeft net de badkamer schoongemaakt, en de ander is bezig in de gang. En ja hoor.. ik moet natuurlijk dóór de gang, ín de badkamer, terwijl zij ervóór nog bezig zijn. Ik kan nooit naar de wc als iemand mij kan horen, of op me wacht, of erna naar dezelfde wc moet. Dat is best wel kut.. want vorige week kon ik dus eigenlijk de hele week niet op mn gemakje plassen :P
to let it openly wonder
When there's still a little wonder left in you
Cause in a world full of magic
it's never ever tragic
When there's still a little magic left in you
When it's cold outside
and your sun's all out
You'll be sleeping too
in a drive above your dreams
How easy it could be
For you to paint back the colours
like the green in your tree
~Jamie Lidell
Dit is echt zo ongemakkelijk; de cleaners (2 dames die bij ons thuis schoonmaken) zijn er. Ze zijn heel aardig enzo, maar ik durf nooit naar de wc als zij er zijn. Want de een heeft net de badkamer schoongemaakt, en de ander is bezig in de gang. En ja hoor.. ik moet natuurlijk dóór de gang, ín de badkamer, terwijl zij ervóór nog bezig zijn. Ik kan nooit naar de wc als iemand mij kan horen, of op me wacht, of erna naar dezelfde wc moet. Dat is best wel kut.. want vorige week kon ik dus eigenlijk de hele week niet op mn gemakje plassen :P
Rome... olalala Het was onbeschrijvelijk... Het was echt heel apart.
Ik hou het toch een beetje bondig.
Woensdag; om half zes opgestaan want om half acht zouden we vertrekken. Maar dan moest ja natuurlijk wel om kwart over zeven aanwezig zijn. Maar omdat ik niet te laat wilde zijn, en omdat ik een goed plekje in de auto moest, wilde ik er al om tien over zeven zijn. En ik heb natuurlijk nogal wat voorbereiding nodig... alles nog even checken, dubbelchecken. ID-kaart, geld, camera, batterijen, ondergoed, sokken, oplader, telefoonnummers, enz enz enz Het goede nieuws is dat ik helemaal niks vergeten ben méé te nemen. Helaas ben ik wel vergeten mijn Andrelon Zomerblond en mijn face wash mee térug te nemen grrr *dom*
*yess ze gaan weg... ik typ strax weer verder*
We gingen in auto's, en K., M. en ik gingen bij onze twee leraressen in de auto. Wij zijn de enige drie meiden uit 5 gymnasium, verder zijn er nog 4 jongens. Vier gym ging ook mee, zij zijn met 13 mensen (2 jongens en 11 meiden). Eigenlijk kende de 5e en 4e elkaar nog niet. Dit jaar zijn we begonnen met het van KCV, Klassieke Culturele Vorming, en daar hebben we elkaar dus voor het eerst leren kennen. En nu gingen we een week met elkaar op stap.
Omdat we alledrie een redelijk grote koffer hadden, kregen we die niet in de achterbak met de twee kleinere koffers van mevr. Braam en mevr. Landa. Gelukkig was mijn vader er om me uit te zwaaien; hij is een super inpakker. In de zomer krijgt hij ook altijd alles in, voor 3 weken kamperen, in onze kofferbak. Zonder aanhangwagen/carvan ofzo. Uiteindelijk zat alles erin, de andere auto's stonden al klaar... en gassen mar.
Op naar vliegveld dusseldorf. Ik had nog nooit gevlogen, en eerlijk gezegd vond ik het best eng. Maar het viel best mee, alleen de landing was nogal hobbelig. Ik vond het echt zo leuk om uit het raampje te kijken en besneeuwde bergen onder je te zien.
Ons hotel lag ongeveer 20 minuten lopen van het oude centrum (van het Forum) op de vijfde verdieping van een lichtelijk verpauperd gebouw. Er was wel een lift, maar ik had op internet al gelezen dat die niet zo heel betrouwbaar was. Dus ik ging met de trap, later werd dat gewoon een principe kwestie. Want iedereen ging uiteindelijk toch met de lift. Maar die lift was echt eng, het was namelijk zo'n open lift. Zodat je echt gewoon in een kooi zat, en je kon alle kabels gewoon zien. J. en ik zijn als enige de hele week met de lift geweest, soms wel 8x per dag 150 treden! En we moesten veel lopen! Overdag en soms ook 's avonds. Eigenlijk deden we alles lopend, en in Rome zijn ook heel veel trappen. Dus ik voel me echt heel sportief en tres bien.
Nu maar het hele gebeuren waardoor ik niet zo goed weet wat ik van de week moet vinden. Het was hartstikke gezellig onderling, en ik lag op de kamer met K met M en met twee meiden uit de 4e. 's Avonds, het was half twaalf, zeiden ze ''Luna, ben je bijna klaar (in de badkamer) want we willen graag het licht uit'' :O ik kon me oren haast niet geloven, zo vroeg ga ik normaal vaak niet eens slapen! Maar ik dacht ''ach misschien komt het door het reizen dat ze moe zijn''.
Dus ik lig uiteindelijk ook in bed. Ik had overigens een heel erg k*tbed. Eentje die heel erg inzakt, dus ik rolde de hele tijd in een geul. Ook was hij vet gammel, dus ik was hartstikke bang dat hij door zou krakken. Daar heb ik een groot trauma van, want ik ben al eens door een bed gekrakt toen ik bij Mikey sliep.
We hadden afgesproken dat ik als eerste zou douchen, daarna M en de anderen hadden niet zoveel tijd nodig want die douchten 's avonds. Ik had natuurlijk het meeste tijd nodig, dus ik had mn mobiel om half 7 gezet. Toen ging hij de volgende ochtend dus om half zeven af, ik zet hem dan altijd 1 keer uit en dan gaat hij vijf minuten later weer af. Uiteindelijk ging ik om 06.40 eruit, mn kleren pakken en het badkamertje in.
Die avond was het weer pas kwart voor twaalf, en ze wilden alweer slapen. Maar voordat ze gingen slapen gooiden ze nog wel even, alle vier, een paar opmerkingen naar mn hoofd als ''leg je kleren maar klaar, want je maakt 's ochtends zoveel lawaai. Dan kunnen wij nog wat langer slapen. Je blijft wel lang liggen als je wekker gaat, je ging pas om kwart voor eruit. Dan moet je je wekker maar wat later zetten.'' Okey.. dat kwam dus heel lullig op mij over. Ik lag nog maar even met mn mp3 op, want ik wilde nog niet slapen. De volgende ochtend was ik muisstil, ik durfde eigenlijk niet eens naar de wc. Toen ik me redelijk had aangekleed ben ik naar de kamer van de jongens gegaan. (die van Demian, Mikkel en TJ). Onze kamer lag aan de ene kant van het hotel, dan moest je langs de receptie naar een andere hal en daar lagen de kamers van de anderen. Dus de man die de receptie beheersde keek wel een beetje maf toen ik met een handdoekje om mn haar, in pyjama en op slippers langs kwam lopen.. de jongens keken ook wel een beetje raar. ''Ow luna, ben je gevlucht?'' En toen ging ik me maar even bij hun opmaken en gewoon ff kletsen.
Achteraf is dit echt een van de slimste beslissingen ever geweest. Vrijdag was ik overdag wel een beetje chaggerijnig tegen die meiden. En 's avonds zeiden ze nog wel ''goh wat was je stil vanochtend'' en ik zei iets als ''ja, ik durfde me haast niet te bewegen..'' En toen kwam er wel uit dat ze het niet boos bedoeld hadden, ze zijn blijkbaar gewoon van zichzelf een beetje bot en bitchy.
Maar dat maakte mij niet meer uit, hoewel ik overdag het best met hun kon vinden hoor. De meeste mensen hadden al ontdekt dat wij veruit de grootste kamer hadden, dus op een gegeven moment zaten wij met 12 mensen in onze kamer. Het is echt een wonder dat mijn bed het gehouden heeft. haha
Toen de meiden weer wilden slapen ben ik gewoon naar de jongenskamer gegaan. 's Ochtends ook weer, en die avond ook. Ik ben nou ook wel closer geworden met sommige mensen. Dus wat dat betreft is dit echt een heel goede week geweest; ik heb weer nieuwe vrienden erbij.
mmm ik heb nog niet echt verteld wat we gedaan hebben.
Ik ben ook aangewezen om het reisverslag te schrijven. De lerares vroeg wie dat goed zo kunnen doen, en toen zeiden een aantal meiden ''LUNA'' dus nu moet ik een leuk, grappig en positief verhaal schrijven. Dat is dus best lastig, omdat ik er qua gevoel misschien niet helemaal geschikt voor was.. maar ja, ik was wel zeer vereerd dus heb ik toch ja gezegd. Ik voelde me de hele week gewoon een beetje anders dan de anderen. Best lastig, maar-wat anderen ook zeggen- ik ben héél goed in schijnheilig doen. Iedereen denk alleen maar dat ik daar niet goed in ben, omdat mijn echte schijnheiligheid niet opvalt. Maar nee hoor, ik ben juist tres subtiel! ;)
Ik zal hem straks even posten, nu eerst maar even luchen.
Liefs, Luna
We gingen in auto's, en K., M. en ik gingen bij onze twee leraressen in de auto. Wij zijn de enige drie meiden uit 5 gymnasium, verder zijn er nog 4 jongens. Vier gym ging ook mee, zij zijn met 13 mensen (2 jongens en 11 meiden). Eigenlijk kende de 5e en 4e elkaar nog niet. Dit jaar zijn we begonnen met het van KCV, Klassieke Culturele Vorming, en daar hebben we elkaar dus voor het eerst leren kennen. En nu gingen we een week met elkaar op stap.
Omdat we alledrie een redelijk grote koffer hadden, kregen we die niet in de achterbak met de twee kleinere koffers van mevr. Braam en mevr. Landa. Gelukkig was mijn vader er om me uit te zwaaien; hij is een super inpakker. In de zomer krijgt hij ook altijd alles in, voor 3 weken kamperen, in onze kofferbak. Zonder aanhangwagen/carvan ofzo. Uiteindelijk zat alles erin, de andere auto's stonden al klaar... en gassen mar.
Op naar vliegveld dusseldorf. Ik had nog nooit gevlogen, en eerlijk gezegd vond ik het best eng. Maar het viel best mee, alleen de landing was nogal hobbelig. Ik vond het echt zo leuk om uit het raampje te kijken en besneeuwde bergen onder je te zien.
Ons hotel lag ongeveer 20 minuten lopen van het oude centrum (van het Forum) op de vijfde verdieping van een lichtelijk verpauperd gebouw. Er was wel een lift, maar ik had op internet al gelezen dat die niet zo heel betrouwbaar was. Dus ik ging met de trap, later werd dat gewoon een principe kwestie. Want iedereen ging uiteindelijk toch met de lift. Maar die lift was echt eng, het was namelijk zo'n open lift. Zodat je echt gewoon in een kooi zat, en je kon alle kabels gewoon zien. J. en ik zijn als enige de hele week met de lift geweest, soms wel 8x per dag 150 treden! En we moesten veel lopen! Overdag en soms ook 's avonds. Eigenlijk deden we alles lopend, en in Rome zijn ook heel veel trappen. Dus ik voel me echt heel sportief en tres bien.
Nu maar het hele gebeuren waardoor ik niet zo goed weet wat ik van de week moet vinden. Het was hartstikke gezellig onderling, en ik lag op de kamer met K met M en met twee meiden uit de 4e. 's Avonds, het was half twaalf, zeiden ze ''Luna, ben je bijna klaar (in de badkamer) want we willen graag het licht uit'' :O ik kon me oren haast niet geloven, zo vroeg ga ik normaal vaak niet eens slapen! Maar ik dacht ''ach misschien komt het door het reizen dat ze moe zijn''.
Dus ik lig uiteindelijk ook in bed. Ik had overigens een heel erg k*tbed. Eentje die heel erg inzakt, dus ik rolde de hele tijd in een geul. Ook was hij vet gammel, dus ik was hartstikke bang dat hij door zou krakken. Daar heb ik een groot trauma van, want ik ben al eens door een bed gekrakt toen ik bij Mikey sliep.
We hadden afgesproken dat ik als eerste zou douchen, daarna M en de anderen hadden niet zoveel tijd nodig want die douchten 's avonds. Ik had natuurlijk het meeste tijd nodig, dus ik had mn mobiel om half 7 gezet. Toen ging hij de volgende ochtend dus om half zeven af, ik zet hem dan altijd 1 keer uit en dan gaat hij vijf minuten later weer af. Uiteindelijk ging ik om 06.40 eruit, mn kleren pakken en het badkamertje in.
Die avond was het weer pas kwart voor twaalf, en ze wilden alweer slapen. Maar voordat ze gingen slapen gooiden ze nog wel even, alle vier, een paar opmerkingen naar mn hoofd als ''leg je kleren maar klaar, want je maakt 's ochtends zoveel lawaai. Dan kunnen wij nog wat langer slapen. Je blijft wel lang liggen als je wekker gaat, je ging pas om kwart voor eruit. Dan moet je je wekker maar wat later zetten.'' Okey.. dat kwam dus heel lullig op mij over. Ik lag nog maar even met mn mp3 op, want ik wilde nog niet slapen. De volgende ochtend was ik muisstil, ik durfde eigenlijk niet eens naar de wc. Toen ik me redelijk had aangekleed ben ik naar de kamer van de jongens gegaan. (die van Demian, Mikkel en TJ). Onze kamer lag aan de ene kant van het hotel, dan moest je langs de receptie naar een andere hal en daar lagen de kamers van de anderen. Dus de man die de receptie beheersde keek wel een beetje maf toen ik met een handdoekje om mn haar, in pyjama en op slippers langs kwam lopen.. de jongens keken ook wel een beetje raar. ''Ow luna, ben je gevlucht?'' En toen ging ik me maar even bij hun opmaken en gewoon ff kletsen.
Achteraf is dit echt een van de slimste beslissingen ever geweest. Vrijdag was ik overdag wel een beetje chaggerijnig tegen die meiden. En 's avonds zeiden ze nog wel ''goh wat was je stil vanochtend'' en ik zei iets als ''ja, ik durfde me haast niet te bewegen..'' En toen kwam er wel uit dat ze het niet boos bedoeld hadden, ze zijn blijkbaar gewoon van zichzelf een beetje bot en bitchy.
Maar dat maakte mij niet meer uit, hoewel ik overdag het best met hun kon vinden hoor. De meeste mensen hadden al ontdekt dat wij veruit de grootste kamer hadden, dus op een gegeven moment zaten wij met 12 mensen in onze kamer. Het is echt een wonder dat mijn bed het gehouden heeft. haha
Toen de meiden weer wilden slapen ben ik gewoon naar de jongenskamer gegaan. 's Ochtends ook weer, en die avond ook. Ik ben nou ook wel closer geworden met sommige mensen. Dus wat dat betreft is dit echt een heel goede week geweest; ik heb weer nieuwe vrienden erbij.
mmm ik heb nog niet echt verteld wat we gedaan hebben.
Ik ben ook aangewezen om het reisverslag te schrijven. De lerares vroeg wie dat goed zo kunnen doen, en toen zeiden een aantal meiden ''LUNA'' dus nu moet ik een leuk, grappig en positief verhaal schrijven. Dat is dus best lastig, omdat ik er qua gevoel misschien niet helemaal geschikt voor was.. maar ja, ik was wel zeer vereerd dus heb ik toch ja gezegd. Ik voelde me de hele week gewoon een beetje anders dan de anderen. Best lastig, maar-wat anderen ook zeggen- ik ben héél goed in schijnheilig doen. Iedereen denk alleen maar dat ik daar niet goed in ben, omdat mijn echte schijnheiligheid niet opvalt. Maar nee hoor, ik ben juist tres subtiel! ;)
Ik zal hem straks even posten, nu eerst maar even luchen.
Liefs, Luna
Abonneren op:
Posts (Atom)