"Smile... it confuses people"
~Sandi Thom
Ik had vannacht een droom. Eerst zat ik in een soort programma dat ik allemaal prinsen moest daten; van die prinsen uit landen waar je nog nooit eerder van had gehoord. Een prins van een Afrikaanse stam die een beetje op Bob Marly leek en een prins van een tropisch eiland. Uiteindelijk ging ik naar Canada om mijn eigen prins daar terug te winnen. Mijn vliegtuig landde op Schiphol, na zo'n 8 uur vliegen was ik eindelijk weer thuis. Ik laadde mijn koffers van de bagageband op zo'n karretje en liep de schuifdeuren door. Toen stonden daar mijn familie met welcome home ballonnen en mijn Canadese prins (terwijl ik uit Canada kwam, wat dus wel een beetje raar was) met bloemen en Joris Linssen met zijn cameraploeg. Blijkbaar zat ik in Hello Goodbye. Mijn aflevering was zo ontroerend dat half Nederland met tranen in hun ogen voor de tv zat...
Toen werd ik wakker en in plaats van eventjes na doezelen van deze iewat vreemde maar toch wel hele leuke droom werd ik luid uit mijn doezel-stand gerukt door "PIEP PIEP PIEP DRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR" Een wagen die achteruit rijdt, of iets uitlaad en de DRRRRRRRRRRRR was een soort drilboor/elektrische heggenschaar geluid, beide vanuit de constructieplaats 100 meter achter mijn flat. Normaal heb ik niet zo'n last van de bouw daar, maar deze week word ik elke ochtend ruw wakker geschud door harde geluiden of zoals gisteren het geval was, werd mijn ontbijtritueeltje verstoord door bovenburen die om 9 uur 's ochtends begonnen met boren. Pfffff.
Maarja, als dat het ergste is, valt het allemaal ook nog wel weer mee ;)
Liefs,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten