Bij de Bagel & Beans;
maandag 25 april 2011
zaterdag 23 april 2011
Het is weer zover
I can laugh about it,
I'd better try to laugh.
I can cry about it.
You'll never see me cry
I should ignore the words you say,
they can hurt,
but won't kill me
~Racoon
Alweer een tijdje niet geschreven, maar mijn hoofd zat nou eenmaal zo vol met van alles dat ik er gewoon niet aan toe kwam om rustig te gaan zitten en me op 1 onderwerp te focussen. Daarom nu even geen van die onderwerpen, daarover schrijf ik later wel een keer, maar nu gewoon even de beschrijving en bijbehorende irritaties van een jaarlijks ritueel.
Bikini kopen. Op een of andere manier gaan bikini's nooit langer dan een jaar mee (#irritatie 1); het zoute zeewater, zand en zon zorgen ervoor dat elk jaar ik mijn bikini uit de kast trek en denk "hmmmzz tijd voor vervanging" Naast dat door de bovenstaande factoren de bikini altijd uitgelubberd raakt, past/staat hij ook niet meer (#irritatie 2). Weer die confrontatie dat je op een of andere manier, ondanks dat je niet meer eet of minder sport toch weer bent aangekomen.
Nadat je dit feit maar gewoon hebt geaccepteerd komt de volgende beproeving; het kopen van een nieuwe (#irritatie 3). Je moet je tussen de badrekken van diverse winkels begeven, toevallig op hetzelfde moment dat een heleboel andere gefrustreerde vrouwen hebben besloten dat hun badgoed niet meer stond. Mensen hangen bikini's ook nooit goed terug aan de haakjes, waardoor ze schots en scheef als afdankertjes aan de rekken belanden (zeker bij winkels als de H&M) (#irritatie 4). Als je dan de badgoed rekken hebt bereikt, moet je er nog een exemplaar zonder miniem broekje uitzoeken (#irritatie 5). Hoewel ik best wel toegeven dat mijn achterste gewoon elk jaar groter wordt, weet ik ook zeker dat ze de broekjes elk jaar kleiner en kleiner maken. Waarom?! Kunnen die onttwerpers nou niet bedenken dat sommige mensen niet helemaal strak en dun zijn en liever enigszins bedekking op bepaalde lichaamsdelen willen hebben? Deze ontwerpers kunnen toch niet allemaal mannen zijn?! Als je dan eindelijk een enigszins geschikt model hebt gevonden, moet je hem nog passen; in de rij voor de pashokjes (#irritatie 6), in pashokjes met super onflatteus licht en spiegels waarbij je alweer geconfronteerd wordt met van alles (#irritatie 7) heb je hem eindelijk aan... en kom je erachter dat je misschien toch een andere maat nodig hebt.(#irritatie 8) Dus dan moeten al je kleren weer aan, moet je weer de winkel doorbanjeren en als je echt pech hebt, na weer in de rij gestaan te hebben, kun je eindelijk de goede bikini aandoen. Nog even een voetnoot: het kost minstens 3 winkeltripjes naar een heleboel verschillende winkels en vaak ook nog verschillende steden voordat je eindelijk dé bikini hebt gevonden.
Volgende week wordt voor mij bikini-zoek week, maar misschien, héél misschien heb ik dit jaar geluk ;) Anders moet ik ook nog wat andere dingetjes hebben, en gelukkig is in Amsterdam altijd wel iets leuks te koop :)
Fijne paasdagen & veel liefs,
I'd better try to laugh.
I can cry about it.
You'll never see me cry
I should ignore the words you say,
they can hurt,
but won't kill me
~Racoon
Alweer een tijdje niet geschreven, maar mijn hoofd zat nou eenmaal zo vol met van alles dat ik er gewoon niet aan toe kwam om rustig te gaan zitten en me op 1 onderwerp te focussen. Daarom nu even geen van die onderwerpen, daarover schrijf ik later wel een keer, maar nu gewoon even de beschrijving en bijbehorende irritaties van een jaarlijks ritueel.
Bikini kopen. Op een of andere manier gaan bikini's nooit langer dan een jaar mee (#irritatie 1); het zoute zeewater, zand en zon zorgen ervoor dat elk jaar ik mijn bikini uit de kast trek en denk "hmmmzz tijd voor vervanging" Naast dat door de bovenstaande factoren de bikini altijd uitgelubberd raakt, past/staat hij ook niet meer (#irritatie 2). Weer die confrontatie dat je op een of andere manier, ondanks dat je niet meer eet of minder sport toch weer bent aangekomen.
Nadat je dit feit maar gewoon hebt geaccepteerd komt de volgende beproeving; het kopen van een nieuwe (#irritatie 3). Je moet je tussen de badrekken van diverse winkels begeven, toevallig op hetzelfde moment dat een heleboel andere gefrustreerde vrouwen hebben besloten dat hun badgoed niet meer stond. Mensen hangen bikini's ook nooit goed terug aan de haakjes, waardoor ze schots en scheef als afdankertjes aan de rekken belanden (zeker bij winkels als de H&M) (#irritatie 4). Als je dan de badgoed rekken hebt bereikt, moet je er nog een exemplaar zonder miniem broekje uitzoeken (#irritatie 5). Hoewel ik best wel toegeven dat mijn achterste gewoon elk jaar groter wordt, weet ik ook zeker dat ze de broekjes elk jaar kleiner en kleiner maken. Waarom?! Kunnen die onttwerpers nou niet bedenken dat sommige mensen niet helemaal strak en dun zijn en liever enigszins bedekking op bepaalde lichaamsdelen willen hebben? Deze ontwerpers kunnen toch niet allemaal mannen zijn?! Als je dan eindelijk een enigszins geschikt model hebt gevonden, moet je hem nog passen; in de rij voor de pashokjes (#irritatie 6), in pashokjes met super onflatteus licht en spiegels waarbij je alweer geconfronteerd wordt met van alles (#irritatie 7) heb je hem eindelijk aan... en kom je erachter dat je misschien toch een andere maat nodig hebt.(#irritatie 8) Dus dan moeten al je kleren weer aan, moet je weer de winkel doorbanjeren en als je echt pech hebt, na weer in de rij gestaan te hebben, kun je eindelijk de goede bikini aandoen. Nog even een voetnoot: het kost minstens 3 winkeltripjes naar een heleboel verschillende winkels en vaak ook nog verschillende steden voordat je eindelijk dé bikini hebt gevonden.
Volgende week wordt voor mij bikini-zoek week, maar misschien, héél misschien heb ik dit jaar geluk ;) Anders moet ik ook nog wat andere dingetjes hebben, en gelukkig is in Amsterdam altijd wel iets leuks te koop :)
Fijne paasdagen & veel liefs,
woensdag 20 april 2011
Balance
Sometimes losing balance for love is part of living balanced life
~ Elizabeth Gilbert uit Eat Pray Love
~ Elizabeth Gilbert uit Eat Pray Love
vrijdag 8 april 2011
De week van A tot Z(orro)
It's just a ride
It's just a ride
No need to run, no need to hide
It'll take you round and round
Sometimes you're up sometimes you're down
It's just a ride
It's just a ride
Don't be scared, don't hide your eyes
It may feel so real inside
But don't forget enjoy the ride
~R.E.M
Sommige weken zijn gewoon beter dan andere; ze zijn vol met activiteiten en aan het eind van de week denk je echt "zo dat is voorbijgevlogen" op een goede manier. Dit was voor mij zo'n week. Ik zit nu in de trein terug naar mijn ouders, en hoewel ik nogal moe ben, voel ik me goed. Het ladschap lijkt prachtig groen, met een zon die laag aan de horizon alles een orangje gloed geeft. Het ziet er warm en uitnodigend uit, en op het moment dat ik twee zwanen in een weiland zie staan, ben ik blij dat ik in Nederland woon.
Maandag had ik mijn eerste werkdag, die vooral bestond uit aan alle producten ruiken, voelen en er dingetjes over leren. Verder heb ik die dag de kassa leren bedienen. Het is lastig voor te stellen dat ik een paar maand geleden nog volle dagen over een terras rende en manoeuvreerde met een dienblad, en vervolgens 's avonds nog gerust kon gaan hardlopen of fietsen. Aan het eind van de dag voelde ik mijn hielen, kuiten, benen, rug en schouders al.. tjeeempie. 's Avonds was ik dus knock-out, maar ik zette me er toch toe om nog een werkgroepopdracht voor te bereiden. Dinsdag had ik college en werkgroep, gevolgd door boodschappen doen en dan het volgende bericht krijgen; Zorro is afgelast.... =( Neeeeeee
Ik had echt al maanden en maanden geleden kaartjes voor Zorro de musical gescoord. De kaartverkoop was nét begonnen en de serie Op zoek naar was nog niet begonnnen, waardoor het dus nog niet stromliep met de kaartjes. Daardoor had ik prachtige 2e rangs plekken kunnen krijgen, op rij 15 (de verst naar voren 2e rangs stoelen) voor de 1e week dat Zorro zou draaien dus :) Toen Tommie de serie won, en daarmee Zorro werd, liep de kaartverkoop ineens storm. Alle dagen in het DeLaMar theater waren praktisch uitverkocht. Dus toen die stomme persoon belde en zei dat de voorstelling op donderdag 14 april niet kon doorgaan om een technische reden (en de dagen daaromheen konden wel gewoon doorgaan!!!:O) was ik nogal pissig. Na druk overleg met mijn moeder besloten we dat we dan maar de kaartjes naar Juni in theater De Spiegel zouden omboeken. Máár toen... zagen we dat er toch nog wat plaatsen op vrijdag 15 april over waren; we zouden dan wel wat moeten bijbetalen, maarja, we hadden ons er zo op verheugd dat ik dat wel even zou regelen ^^ Dus ik de ticketservice bellen en uiteindelijk komt het erop neer dat we voor slechts 5 euro meer 1e rangs plekken op rij 9 hebben! Rij 9... dan kan ik Tommies zweetdruppels gewoon tellen (zeker met mijn theater-verrekijker)
Daarna op dinsdagavond nog even vet fanatiek BBBB training gedaan en nog een werkgroep voorbereid. Woensdag toch al wel spierpijn in mn kuiten hebben door de "bounce dames, BOUNCE!!!!!" oefening (de instructrice is echt zooo fanatiek, die zit de zaal door te rennen en te gellen KOM OOOOP) Wat ook wel grappig is trouwens, is dat een andere instructrice van de sportschool bij mij in college zit :p Woensdag ook nog even vergaderen en een "Vrolijk Pasen" borrel organiseren voor volgende week met een andere vereniging. 's Avonds ging ik eten met een vriendin, iemand van een heel andere studievereniging, die ik anders nooit was tegengekomen, maar door het organiseren van het gala met deze vereniging, heb ik haar leren kennen. Supervet dat hoewel het gala al 2 maand geleden is, we toch zo'n klik hadden dat we nog gewoon contact hebben. Binnenkort ga ik met haar naar Kickboksen haha. Dat gaat wat worden, twee blonde meiden tussen al die jongens in de kickboksles .. Hoewel we hadden afgesproken voor het eten, hadden we het zo gezellig dat ik pas om half 1 thuis was.
Donderdag weer werken. Het is leuk als mn collega zich verbaast dat ik de kassa nu al onder controle heb en me zo goed red met de klanten. Het is leuk als ze zoveel vertrouwen in je heeft, dat ze even weggaat voor een snelle rookpauze. En al is het maar 5 tot 10 minuutjes, het is toch wel een kick als je in je eentje een winkel runt ;)
Vanochtend even inkopen doen met een studiegenootje voor de paasborrel. Toen we bij de Blokker waren, zag ik ze... supercool, en nee, het was niet het zingende en swingende kuiken, nee het waren échte paashaasoren. Grote, zachte pluche paashaasoren. Dus natuurlijk gaan wij twee nu mét paashaasoren naar de borrel :p Als organisatoren moet dat kunnen, toch?
Vanmiddag moest ik weer werken (normaal ga ik niet 16 uur in een week werken hoor, dat is toch wel veel)en heeft mn collega me opgemaakt, met een paar kleine veranderingen zag ik ereens heel glamoureus uit. Het geeft me wel zelfvertrouwen, zo in een winkel staan en al die mensen adviseren over producten. Het feit dat ik dat gewoon al kan na 3 dagen geeft echt een goed gevoel.
Maar of ik voel dat ik veel gewerkt heb! Mijn benen doen echt pijn en ik ben ook best moe van zo'n intensieve week met veel werkgroepen die ik allemaal (soms nog tot láát in de avond) moest voorbereiden, werk , sport enzovoorts. Maar hoewel ik moe ben, voel ik me ook wel heel tevreden :)
Omdat ik bijna bij het station ben waar ik moet overstappen, zal ik een eind breien aan deze golf van optimisme. Wel moet ik nog even zeggen dat volgende week net zo goed lijkt te worden met de paasborrel, een bijeenkomst in Leiden om te gaan brainstormen met mijn mede projectleden over manieren om geld te gaan ophalen voor de stichting. Verder is volgende week natuurlijk de week van Zorro :) Kijken of ik mijn handtekeningen collectie kan uitbreiden......
Liefs,
It's just a ride
No need to run, no need to hide
It'll take you round and round
Sometimes you're up sometimes you're down
It's just a ride
It's just a ride
Don't be scared, don't hide your eyes
It may feel so real inside
But don't forget enjoy the ride
~R.E.M
Sommige weken zijn gewoon beter dan andere; ze zijn vol met activiteiten en aan het eind van de week denk je echt "zo dat is voorbijgevlogen" op een goede manier. Dit was voor mij zo'n week. Ik zit nu in de trein terug naar mijn ouders, en hoewel ik nogal moe ben, voel ik me goed. Het ladschap lijkt prachtig groen, met een zon die laag aan de horizon alles een orangje gloed geeft. Het ziet er warm en uitnodigend uit, en op het moment dat ik twee zwanen in een weiland zie staan, ben ik blij dat ik in Nederland woon.
Maandag had ik mijn eerste werkdag, die vooral bestond uit aan alle producten ruiken, voelen en er dingetjes over leren. Verder heb ik die dag de kassa leren bedienen. Het is lastig voor te stellen dat ik een paar maand geleden nog volle dagen over een terras rende en manoeuvreerde met een dienblad, en vervolgens 's avonds nog gerust kon gaan hardlopen of fietsen. Aan het eind van de dag voelde ik mijn hielen, kuiten, benen, rug en schouders al.. tjeeempie. 's Avonds was ik dus knock-out, maar ik zette me er toch toe om nog een werkgroepopdracht voor te bereiden. Dinsdag had ik college en werkgroep, gevolgd door boodschappen doen en dan het volgende bericht krijgen; Zorro is afgelast.... =( Neeeeeee
Ik had echt al maanden en maanden geleden kaartjes voor Zorro de musical gescoord. De kaartverkoop was nét begonnen en de serie Op zoek naar was nog niet begonnnen, waardoor het dus nog niet stromliep met de kaartjes. Daardoor had ik prachtige 2e rangs plekken kunnen krijgen, op rij 15 (de verst naar voren 2e rangs stoelen) voor de 1e week dat Zorro zou draaien dus :) Toen Tommie de serie won, en daarmee Zorro werd, liep de kaartverkoop ineens storm. Alle dagen in het DeLaMar theater waren praktisch uitverkocht. Dus toen die stomme persoon belde en zei dat de voorstelling op donderdag 14 april niet kon doorgaan om een technische reden (en de dagen daaromheen konden wel gewoon doorgaan!!!:O) was ik nogal pissig. Na druk overleg met mijn moeder besloten we dat we dan maar de kaartjes naar Juni in theater De Spiegel zouden omboeken. Máár toen... zagen we dat er toch nog wat plaatsen op vrijdag 15 april over waren; we zouden dan wel wat moeten bijbetalen, maarja, we hadden ons er zo op verheugd dat ik dat wel even zou regelen ^^ Dus ik de ticketservice bellen en uiteindelijk komt het erop neer dat we voor slechts 5 euro meer 1e rangs plekken op rij 9 hebben! Rij 9... dan kan ik Tommies zweetdruppels gewoon tellen (zeker met mijn theater-verrekijker)
Daarna op dinsdagavond nog even vet fanatiek BBBB training gedaan en nog een werkgroep voorbereid. Woensdag toch al wel spierpijn in mn kuiten hebben door de "bounce dames, BOUNCE!!!!!" oefening (de instructrice is echt zooo fanatiek, die zit de zaal door te rennen en te gellen KOM OOOOP) Wat ook wel grappig is trouwens, is dat een andere instructrice van de sportschool bij mij in college zit :p Woensdag ook nog even vergaderen en een "Vrolijk Pasen" borrel organiseren voor volgende week met een andere vereniging. 's Avonds ging ik eten met een vriendin, iemand van een heel andere studievereniging, die ik anders nooit was tegengekomen, maar door het organiseren van het gala met deze vereniging, heb ik haar leren kennen. Supervet dat hoewel het gala al 2 maand geleden is, we toch zo'n klik hadden dat we nog gewoon contact hebben. Binnenkort ga ik met haar naar Kickboksen haha. Dat gaat wat worden, twee blonde meiden tussen al die jongens in de kickboksles .. Hoewel we hadden afgesproken voor het eten, hadden we het zo gezellig dat ik pas om half 1 thuis was.
Donderdag weer werken. Het is leuk als mn collega zich verbaast dat ik de kassa nu al onder controle heb en me zo goed red met de klanten. Het is leuk als ze zoveel vertrouwen in je heeft, dat ze even weggaat voor een snelle rookpauze. En al is het maar 5 tot 10 minuutjes, het is toch wel een kick als je in je eentje een winkel runt ;)
Vanochtend even inkopen doen met een studiegenootje voor de paasborrel. Toen we bij de Blokker waren, zag ik ze... supercool, en nee, het was niet het zingende en swingende kuiken, nee het waren échte paashaasoren. Grote, zachte pluche paashaasoren. Dus natuurlijk gaan wij twee nu mét paashaasoren naar de borrel :p Als organisatoren moet dat kunnen, toch?
Vanmiddag moest ik weer werken (normaal ga ik niet 16 uur in een week werken hoor, dat is toch wel veel)en heeft mn collega me opgemaakt, met een paar kleine veranderingen zag ik ereens heel glamoureus uit. Het geeft me wel zelfvertrouwen, zo in een winkel staan en al die mensen adviseren over producten. Het feit dat ik dat gewoon al kan na 3 dagen geeft echt een goed gevoel.
Maar of ik voel dat ik veel gewerkt heb! Mijn benen doen echt pijn en ik ben ook best moe van zo'n intensieve week met veel werkgroepen die ik allemaal (soms nog tot láát in de avond) moest voorbereiden, werk , sport enzovoorts. Maar hoewel ik moe ben, voel ik me ook wel heel tevreden :)
Omdat ik bijna bij het station ben waar ik moet overstappen, zal ik een eind breien aan deze golf van optimisme. Wel moet ik nog even zeggen dat volgende week net zo goed lijkt te worden met de paasborrel, een bijeenkomst in Leiden om te gaan brainstormen met mijn mede projectleden over manieren om geld te gaan ophalen voor de stichting. Verder is volgende week natuurlijk de week van Zorro :) Kijken of ik mijn handtekeningen collectie kan uitbreiden......
Liefs,
maandag 4 april 2011
Activate self esteem
Dit is wie ik ben. Moet ik me neerleggen bij het feit dat ik er zo uitzie, mijn gebreken accepteren en mijn goede eigenschappen omhelzen? Of is het juist goed dat ik streef naar verbetering, mij zo bewust ben van mijn tekortkomingen? Moet ik het hiermee doen of is er meer? Kan ik er wel meer uithalen?
Ik zit in een soort tussenfase; nog niet helemaal klaar om los te laten, om die knop om te zetten. Er zitten nog twijfels. Gedachten en angst zitten me in de weg. Er moet nog iets worden afgebroken, een blokkade die van de weg gesleept moet worden, namelijk die gedachte dat ik het voor anderen doe.
Om het beeld dat anderen van mij hebben te verbeteren, om de woorden waarmee ik beschreven wordt door anderen te laten uitsluiten bij hoe ik me voel, bij wat ik wil zijn. Al is dat ook weer zo dubbel. Want hoe anderen jou zien; hoe kan dat zo anders zijn dan dat je bent? Want als je anders zou zijn, zou je wel anders overkomen, toch?
Ik wil af van die bevestiging die ik stiekem nodig heb van anderen.
Een Bodyshop value is "activate selfesteem". De eigenwaarde van de werknemers; straal uit dat je comfortabel in je vel zit, glimlach en dan maakt het niet uit welk figuur je hebt. Is het goed voor mij om ergens te werken waar alles om uiterlijke verzorging gaat? (natuurlijk gaat het bij de Bodyshop om de bescherming van de natuur door het gebruik van natuurvriendelijke verpakkingen, materialen, het gebruik van community trade producten, mensenrechten, proefdiervrije producten enzovoorts. Maar dat is niet het eerste waar klanten op letten, klanten willen een product dat werkt en ze kijken naar de verkoopmedewerkster omdat die de producten weerspiegelt, dus eigenlijk draait het wel degelijk om het uiterlijk)
Zal ik meer gaan stralen of zal ik me alleen maar minderwaardig gaan voelen?
Word ik sterker met de tijd? Sterker van de dingen die ik onderneem. ondanks dat ik me zo zwak voel omdat ik geen dieet kan volgen zonder te falen of frequent naar de sportschool kan gaan. Ik wil graag geloven dat mijn nieuwe baantje me gaat helpen bij het activate'en van mijn self esteem. Ik sta er in elk geval voor open.
Het wordt een experiment....
Ik zit in een soort tussenfase; nog niet helemaal klaar om los te laten, om die knop om te zetten. Er zitten nog twijfels. Gedachten en angst zitten me in de weg. Er moet nog iets worden afgebroken, een blokkade die van de weg gesleept moet worden, namelijk die gedachte dat ik het voor anderen doe.
Om het beeld dat anderen van mij hebben te verbeteren, om de woorden waarmee ik beschreven wordt door anderen te laten uitsluiten bij hoe ik me voel, bij wat ik wil zijn. Al is dat ook weer zo dubbel. Want hoe anderen jou zien; hoe kan dat zo anders zijn dan dat je bent? Want als je anders zou zijn, zou je wel anders overkomen, toch?
Ik wil af van die bevestiging die ik stiekem nodig heb van anderen.
Een Bodyshop value is "activate selfesteem". De eigenwaarde van de werknemers; straal uit dat je comfortabel in je vel zit, glimlach en dan maakt het niet uit welk figuur je hebt. Is het goed voor mij om ergens te werken waar alles om uiterlijke verzorging gaat? (natuurlijk gaat het bij de Bodyshop om de bescherming van de natuur door het gebruik van natuurvriendelijke verpakkingen, materialen, het gebruik van community trade producten, mensenrechten, proefdiervrije producten enzovoorts. Maar dat is niet het eerste waar klanten op letten, klanten willen een product dat werkt en ze kijken naar de verkoopmedewerkster omdat die de producten weerspiegelt, dus eigenlijk draait het wel degelijk om het uiterlijk)
Zal ik meer gaan stralen of zal ik me alleen maar minderwaardig gaan voelen?
Word ik sterker met de tijd? Sterker van de dingen die ik onderneem. ondanks dat ik me zo zwak voel omdat ik geen dieet kan volgen zonder te falen of frequent naar de sportschool kan gaan. Ik wil graag geloven dat mijn nieuwe baantje me gaat helpen bij het activate'en van mijn self esteem. Ik sta er in elk geval voor open.
Het wordt een experiment....
Abonneren op:
Posts (Atom)