Het is niet gemakkelijk om te gaan voor je eigen geluk
Telkens weer gaat alles stuk
Het is vast niet de bedoeling van het leven
om alleen maar om jezelf te geven
Tegenwoordig kun je online dates bestellen
iemand ontvrienden, deleten en anoniem een oordeel vellen
Via msn wordt er gepraat zonder intonatie
Er ontstaan misverstanden en gemiste kansen
zonder persoonlijke communicatie
Degene die geen computer had kon niet achter blijven
met het hebben van geen contact in levende lijve
Weg zijn de voorbeelden uit films en boeken
Klassieke puurheid en galantie zijn ver te zoeken
Alles draait nu om hoge kijkcijfers te bereiken
door speciale effecten en bloederige gevechten
Terwijl het vroeger nog ging om het verhaal...
Nu zijn het de megabytes en pixels van zogenaamde social networks
die de mensen binden
Maar vertel me eens een ding
Hoe moet je in zo'n wereld nou weer liefde vinden?
Liefs, Luna
zondag 27 december 2009
vrijdag 20 november 2009
It's christmas time?
I've been roaming around, I was looking down at all I see
Painted faces fill the places I can't reach
You know that I could use somebody
Someone who knows all you know and how you speak
You know that I could use somebody
Someone like you
~Kings of Leon
Ik ga meedoen aan het comeniusproject =) Heb toch besloten dat ik het veel te leuk vind om niet te meedoen. Dus dinsdagavond komt er een duit meisje hier in huis. Ik ben al even goed bezig geweest met een grondige opruimsessie in mijn kamer (was ook wel een keer nodig).
Wat is het toppunt van over de top? Kerstliedjes luisteren in begin november. Dat is toch wel een beetje ernstig. Nou ik luisterde niet naar echte kerstliedjes, alleen naar nummers uit de Kerstspecial met Joseph en Evita. Dus dat valt nog wel mee, ik ben niet zo héél erg. Alleen nu ging ik even kijken op skyradio.nl en wat zag ik daar?! Dat er al een Christmas Station was! :O Dat doet me heel erg denken aan ongeveer een jaar geleden, lokaal 135 en aan een kerstmarkt om negen uur 's ochtend (A)
Maar goed, nu al een christmas station hebben is wel wat over de top. Als was wel het bovenstaande liedje erop, wat best wel een mooi romantisch touching liedje is :)
Wat speelt er verder nog.. uhm Bacteriën natuurlijk! Al die verhalen over mexicaanse griep, en andere ziektes, verkoudheden en keelontstekingen. Ik vind het maar niks. Als je ziek bent, ga dan thuis uitzieken maar nee, in plaats daarvan gaat iedereen naar school om iedereen even onder te sproeien met die bacteriën. Als is griep een virus, geen bacterië. Maar dat is het punt niet. Het punt is dat ik echt niet ziek wil worden en niet vind dat iemand op school moet komen als ze mexicaanse griep heeft, alleen om medelijden op te wekken en om bij te blijven met school. Alsof je kunt werken als je elke twee minuten een donderende hoestbui krijgt, daarna mijn passer weer gebruikt, vervolgens nog even verder hoest en dan weer leuk verder gaat hoesten. Bah. Thank the universe voor antibacterie gel en sterillium ;)
Vanavond popstars. Kijken of zo'n mysterie popstar zich eindelijk bekent maakt. Verder zitten er niet zo heel veel leuke personen tussen. Er was wel een redelijk schattige krulletjes jongen, maar die ligt lag er de vorige keer al uit, nou ja.
Tis bijna etenstijd, dus het blijft maar een relatief kort bericht. Eigenlijk wilde ik nog even schrijven over iets wat je in punten onder elkaar zit, exactement lijstjes. Volgende keer. Deze maand gaat het trouwens best goed met mn blog, ik haal de 5 berichten wel denk ik. Ik moet zoiezo ook nog oud en nieuw plannnen enzo. December wordt wel een tres drukke maand. Werk is ook associaal veel, maar ik ga binnenkort even met Ria praten. Dat ik erover denk om te stoppen, omdat het teveel wordt met school. En dat het in het nieuwe jaar echt minder moet, want anders haal ik het niet. En ik wil juist mn cijfers nog een beetje ophalen.
Vanmiddag vertelde ik aan een lerares dat ik het so niet kan maken, omdat ik in de jaarboekvcommissie zit en dan tijdens het so achter het kraampje van de eetactie moet staan. Toen vroeg zij of ik het niet het uur daarna kon maken 'uhm nee mevrouw, want dan heb ik comeniusproject en daarna bijles en de rest van de week ook comenius' En wat zei zij: 'Slaap je ook nog?' haha jewel hoor:P al zie ik er wel een betje slaaptekorterig uit, tis weer winter, wat inhoudt: super bleek en wallig. Maar ik heb vanmiddag maar even een nieuwe foundationachtig iets gehaald, in de lichtste kleur die ze hadden weliswaar. Daarna ben ik nog naar de kapper geweest, dus ik ben weer helemaal tiptop. Al vond ik mn haar niet zo mooi gelukt, bah. Dat heb ik nou altijd. Maar ik heb toen ik thuis was even goed geschud, gemouset, gefohnt en gestyled.. en nu zit het best leuk :) Dus dat is ook wel weer fijn. Dan zie ik er morgen tenminste een beetje leuk uit als ik naar opendag van Amsterdan University College ga!
Liefs, Luna
Painted faces fill the places I can't reach
You know that I could use somebody
Someone who knows all you know and how you speak
You know that I could use somebody
Someone like you
~Kings of Leon
Ik ga meedoen aan het comeniusproject =) Heb toch besloten dat ik het veel te leuk vind om niet te meedoen. Dus dinsdagavond komt er een duit meisje hier in huis. Ik ben al even goed bezig geweest met een grondige opruimsessie in mijn kamer (was ook wel een keer nodig).
Wat is het toppunt van over de top? Kerstliedjes luisteren in begin november. Dat is toch wel een beetje ernstig. Nou ik luisterde niet naar echte kerstliedjes, alleen naar nummers uit de Kerstspecial met Joseph en Evita. Dus dat valt nog wel mee, ik ben niet zo héél erg. Alleen nu ging ik even kijken op skyradio.nl en wat zag ik daar?! Dat er al een Christmas Station was! :O Dat doet me heel erg denken aan ongeveer een jaar geleden, lokaal 135 en aan een kerstmarkt om negen uur 's ochtend (A)
Maar goed, nu al een christmas station hebben is wel wat over de top. Als was wel het bovenstaande liedje erop, wat best wel een mooi romantisch touching liedje is :)
Wat speelt er verder nog.. uhm Bacteriën natuurlijk! Al die verhalen over mexicaanse griep, en andere ziektes, verkoudheden en keelontstekingen. Ik vind het maar niks. Als je ziek bent, ga dan thuis uitzieken maar nee, in plaats daarvan gaat iedereen naar school om iedereen even onder te sproeien met die bacteriën. Als is griep een virus, geen bacterië. Maar dat is het punt niet. Het punt is dat ik echt niet ziek wil worden en niet vind dat iemand op school moet komen als ze mexicaanse griep heeft, alleen om medelijden op te wekken en om bij te blijven met school. Alsof je kunt werken als je elke twee minuten een donderende hoestbui krijgt, daarna mijn passer weer gebruikt, vervolgens nog even verder hoest en dan weer leuk verder gaat hoesten. Bah. Thank the universe voor antibacterie gel en sterillium ;)
Vanavond popstars. Kijken of zo'n mysterie popstar zich eindelijk bekent maakt. Verder zitten er niet zo heel veel leuke personen tussen. Er was wel een redelijk schattige krulletjes jongen, maar die ligt lag er de vorige keer al uit, nou ja.
Tis bijna etenstijd, dus het blijft maar een relatief kort bericht. Eigenlijk wilde ik nog even schrijven over iets wat je in punten onder elkaar zit, exactement lijstjes. Volgende keer. Deze maand gaat het trouwens best goed met mn blog, ik haal de 5 berichten wel denk ik. Ik moet zoiezo ook nog oud en nieuw plannnen enzo. December wordt wel een tres drukke maand. Werk is ook associaal veel, maar ik ga binnenkort even met Ria praten. Dat ik erover denk om te stoppen, omdat het teveel wordt met school. En dat het in het nieuwe jaar echt minder moet, want anders haal ik het niet. En ik wil juist mn cijfers nog een beetje ophalen.
Vanmiddag vertelde ik aan een lerares dat ik het so niet kan maken, omdat ik in de jaarboekvcommissie zit en dan tijdens het so achter het kraampje van de eetactie moet staan. Toen vroeg zij of ik het niet het uur daarna kon maken 'uhm nee mevrouw, want dan heb ik comeniusproject en daarna bijles en de rest van de week ook comenius' En wat zei zij: 'Slaap je ook nog?' haha jewel hoor:P al zie ik er wel een betje slaaptekorterig uit, tis weer winter, wat inhoudt: super bleek en wallig. Maar ik heb vanmiddag maar even een nieuwe foundationachtig iets gehaald, in de lichtste kleur die ze hadden weliswaar. Daarna ben ik nog naar de kapper geweest, dus ik ben weer helemaal tiptop. Al vond ik mn haar niet zo mooi gelukt, bah. Dat heb ik nou altijd. Maar ik heb toen ik thuis was even goed geschud, gemouset, gefohnt en gestyled.. en nu zit het best leuk :) Dus dat is ook wel weer fijn. Dan zie ik er morgen tenminste een beetje leuk uit als ik naar opendag van Amsterdan University College ga!
Liefs, Luna
maandag 16 november 2009
verwarrend bestaan
This ain't a movie no
No fairy tale conclusion ya'll
It gets more confusing everyday
Sometimes it's heaven sent
Then we head back to hell again
~ John Legend
Ik ben nu echt heel verward en ik zit in een groot innerlijk dilemma. Maar misschien maak ik dat er ook wel zelf van, maar aan de andere kant zit ik er wel echt mee.
Het zit zo, vorig jaar bij een uitwisselingsproject ben ik gigantisch gevallen. Noem het pure pech, of noem het dat de leraar die moest kiezen wie er mee mochten een zekere voorkeur heeft, maar ik was dus uiteindelijk niet gekozen (want ik verlies altijd met loten).
en nu...
nu vroeg die leraar vandaag dus aan mij of ik weer wilde meedoen, want ze hadden nog een gastgezin nodig. En hier is dus mijn confusion:
vraagt hij mij alleen maar omdat hij me nu toevallig kan gebruiken? Ja eigenlijk wel. Kan ik mijn trots en principes op zij zetten om toch weer mee te doen? Wordt lastig. Had ik hem meteen moeten zeggen hoe ik erover dacht? Hell ja, maar ik wist pas een briljant respons toen hij alweer weg was, ik heb alleen maar gezegd dat ik erover na zou denken. Wil ik graag meedoen? Ja eigenlijk dolgraag! Maar aan de andere kant weet ik niet of dat opweegt tegen mn trots. Want áls ik volgend jaar wordt toegelaten op StreversHigh (Amsterdam Univeristy College) dan heb ik mn eigen ding, en dat is nog veel grootser dan dit projectje. En boven dien denk ik niet dat ik hier thuis erg veel steun zou krijgen, waarschijnlijk zegt mn moeder meteen ''en wat zei je ''vergeet het maar?!'''' maar ik zei dus dat ik erover na zou denken. Ik kan nu al tegen dat gesprek opzien, want mn moeder is dus tegen denk ik en absoluut niet bang dat duidelijk te maken. Vraag ik me af van wie ik die mentaliteit heb... bedankt mam. Ik kan niet tegen mn verlies, en nu moet ik dus kiezen tussen iets wat ik wel graag wil, maar waarvoor ik mn trots opzij moet zetten en mn ouders enorm moet trotseren (ook omdat zij alleen naar zeuren over school school school en van hw komt dan niet bagger veel. Maar ik zou het er ook wel een beetje moeilijk mee hebben als ik volgende week al die lui zie lol hebben en ik ben er niet bij) óf moet ik gewoon ''sterk'' zijn en zeggen tegen die leraar ''steek dat project maar in uw ***'' om het maar even grof te zeggen. Wat overigens best een zekere voldoening zou geven.
Pffff
Wat ben ik toch een moeilijk persoon, soms word ik zo moe van mezelf.
Liefs,
Luna
No fairy tale conclusion ya'll
It gets more confusing everyday
Sometimes it's heaven sent
Then we head back to hell again
~ John Legend
Ik ben nu echt heel verward en ik zit in een groot innerlijk dilemma. Maar misschien maak ik dat er ook wel zelf van, maar aan de andere kant zit ik er wel echt mee.
Het zit zo, vorig jaar bij een uitwisselingsproject ben ik gigantisch gevallen. Noem het pure pech, of noem het dat de leraar die moest kiezen wie er mee mochten een zekere voorkeur heeft, maar ik was dus uiteindelijk niet gekozen (want ik verlies altijd met loten).
en nu...
nu vroeg die leraar vandaag dus aan mij of ik weer wilde meedoen, want ze hadden nog een gastgezin nodig. En hier is dus mijn confusion:
vraagt hij mij alleen maar omdat hij me nu toevallig kan gebruiken? Ja eigenlijk wel. Kan ik mijn trots en principes op zij zetten om toch weer mee te doen? Wordt lastig. Had ik hem meteen moeten zeggen hoe ik erover dacht? Hell ja, maar ik wist pas een briljant respons toen hij alweer weg was, ik heb alleen maar gezegd dat ik erover na zou denken. Wil ik graag meedoen? Ja eigenlijk dolgraag! Maar aan de andere kant weet ik niet of dat opweegt tegen mn trots. Want áls ik volgend jaar wordt toegelaten op StreversHigh (Amsterdam Univeristy College) dan heb ik mn eigen ding, en dat is nog veel grootser dan dit projectje. En boven dien denk ik niet dat ik hier thuis erg veel steun zou krijgen, waarschijnlijk zegt mn moeder meteen ''en wat zei je ''vergeet het maar?!'''' maar ik zei dus dat ik erover na zou denken. Ik kan nu al tegen dat gesprek opzien, want mn moeder is dus tegen denk ik en absoluut niet bang dat duidelijk te maken. Vraag ik me af van wie ik die mentaliteit heb... bedankt mam. Ik kan niet tegen mn verlies, en nu moet ik dus kiezen tussen iets wat ik wel graag wil, maar waarvoor ik mn trots opzij moet zetten en mn ouders enorm moet trotseren (ook omdat zij alleen naar zeuren over school school school en van hw komt dan niet bagger veel. Maar ik zou het er ook wel een beetje moeilijk mee hebben als ik volgende week al die lui zie lol hebben en ik ben er niet bij) óf moet ik gewoon ''sterk'' zijn en zeggen tegen die leraar ''steek dat project maar in uw ***'' om het maar even grof te zeggen. Wat overigens best een zekere voldoening zou geven.
Pffff
Wat ben ik toch een moeilijk persoon, soms word ik zo moe van mezelf.
Liefs,
Luna
donderdag 5 november 2009
a feeling inside
Young girl don't hide
You'll never change and you'll just run away
Young girl just hold tight soon you're gonna see your brighter day
In a world where innocence is quickly claimed
It's so hard to stand your ground when your so afraid
No one reaches out a hand for you to hold
When you look outside look inside to your soul
Life is a journey
It can take you anywhere you choose to go
As long as your learning you'll find all you'll ever need to know
When theres no one else
Look inside yourself
And like your oldest friend
Just trust the voice within
Then you'll find your strength
That will guide your way
You will learn to begin to trust the voice within
Young girl dont cry
I'll be right here when your world starts to fall
~Christina Aguilera
Dit is echt een prachtig nummer. Niet perse hoe het gezongen wordt, maar de tekst... i luuuuv it.
Om het maar even te interpreteren; vertrouw op je intuitie. Dat vind ik heel belangrijk, en doe ik ook.. meestal. Het is soms lastig. Dat zie ik overal om me heen, maar erover praten helpt altijd.
Een goed gesprek kan zoveel opluchten. En met al deze stress de laatste tijd; hoge cijfers moeten halen voor school, die druk van mijn ouders, studiekeuze, niet weten wat je wilt, al die onzekerheid over mezelf. Dan is het zo fijn om daar even over te kunnen praten. Veel praten doe ik eigenlijk altijd (A) maar echt praten is heel anders dan gewoon dingen zeggen. En ik ben héél blij dat ik van die goede vrienden heb waar dat mee kan :) Sentimentele bui vandaag; je bent gewaarschuwd.
Ik moet nu alleen nog de balans vinden om te luisteren en tegelijk ook over mezelf te praten. Meestal ben ik voor anderen de luisteraar, degene waar ze hun problemen even bij kwijt moeten. Eigenlijk vind ik het heel tof om die persoon te zijn, ik heb graag dat mensen mij vertrouwen.. maar soms krijg ik daardoor juist een extra eenzaam gevoel.
ik ben altijd de schouder
de troost in zekere zin.
maar ik wou juist dat ik jou was
gewoon een dag niet mezelf was
dat ik alles was wat jij was
en jij was dan wie ik was
en wij dan nog steeds wij was
en ik een dagje vrij was
dit schiet me even te binnen, niet dat ik me echt zo voel hoor, maar ik snap het gewoon zo goed.
Ik ben echt in een aparte sfeer... Helemaal into de songteksten de laatste tijd trouwens. Mijn ontdekkingen; anna nalick: Breathe, Wreck of the day en natuurlijk.... Catalyst =D Dat was het nummer wat ik op mn site wilde zetten, maar ik faalde horrible. Verder the Script: met I'm Yours en The End is where I Begin. Die hebben echt hele mooie teksten. De eerste is ook echt een mooi nummer, wel heel zielig maar ja, daar ben ik dus in een bui voor. Ik luister hem al sinds zondag non-stop.
Eigenlijk ben k helemaal in de schrijfstemming. Vanmiddag werd ik soort van geïnterviewed voor de voorlichtingskrant van school. Wat ik overigens best heel tof vond, dat ik was uitgekozen om dat te doen (A) Maar die vent was echt cool :P Hij was dus copywriter voor reclame en PR enzo. dat lijkt mij ook wel wat, maar dat is meer wat voor erbij. Er is ook geen echte opleiding voor ofzo. Maar de laatste tijd komt wel steeds meer naar voren dat ik eigenlijk wel heel erg een maatschappelijk/taalmens ben. Mmm.. beetje in het verkeerde profiel dus met mijn natuurkunde, wiskunde B, scheikude, biologie.. (allemaal vakken waar ik overigens niks van bak) Maar goed, het lijkt me wel heel vet om zulke dingen te moeten schrijven. Alleen ben ik vast niet goed genoeg voor. -_- nou ja :P Ik ontdek vast nog wel eens mijn talenten.
Oei, beetje deprimerende blog geworden. Nou ja, that's just me.
Liefs,
luna
You'll never change and you'll just run away
Young girl just hold tight soon you're gonna see your brighter day
In a world where innocence is quickly claimed
It's so hard to stand your ground when your so afraid
No one reaches out a hand for you to hold
When you look outside look inside to your soul
Life is a journey
It can take you anywhere you choose to go
As long as your learning you'll find all you'll ever need to know
When theres no one else
Look inside yourself
And like your oldest friend
Just trust the voice within
Then you'll find your strength
That will guide your way
You will learn to begin to trust the voice within
Young girl dont cry
I'll be right here when your world starts to fall
~Christina Aguilera
Dit is echt een prachtig nummer. Niet perse hoe het gezongen wordt, maar de tekst... i luuuuv it.
Om het maar even te interpreteren; vertrouw op je intuitie. Dat vind ik heel belangrijk, en doe ik ook.. meestal. Het is soms lastig. Dat zie ik overal om me heen, maar erover praten helpt altijd.
Een goed gesprek kan zoveel opluchten. En met al deze stress de laatste tijd; hoge cijfers moeten halen voor school, die druk van mijn ouders, studiekeuze, niet weten wat je wilt, al die onzekerheid over mezelf. Dan is het zo fijn om daar even over te kunnen praten. Veel praten doe ik eigenlijk altijd (A) maar echt praten is heel anders dan gewoon dingen zeggen. En ik ben héél blij dat ik van die goede vrienden heb waar dat mee kan :) Sentimentele bui vandaag; je bent gewaarschuwd.
Ik moet nu alleen nog de balans vinden om te luisteren en tegelijk ook over mezelf te praten. Meestal ben ik voor anderen de luisteraar, degene waar ze hun problemen even bij kwijt moeten. Eigenlijk vind ik het heel tof om die persoon te zijn, ik heb graag dat mensen mij vertrouwen.. maar soms krijg ik daardoor juist een extra eenzaam gevoel.
ik ben altijd de schouder
de troost in zekere zin.
maar ik wou juist dat ik jou was
gewoon een dag niet mezelf was
dat ik alles was wat jij was
en jij was dan wie ik was
en wij dan nog steeds wij was
en ik een dagje vrij was
dit schiet me even te binnen, niet dat ik me echt zo voel hoor, maar ik snap het gewoon zo goed.
Ik ben echt in een aparte sfeer... Helemaal into de songteksten de laatste tijd trouwens. Mijn ontdekkingen; anna nalick: Breathe, Wreck of the day en natuurlijk.... Catalyst =D Dat was het nummer wat ik op mn site wilde zetten, maar ik faalde horrible. Verder the Script: met I'm Yours en The End is where I Begin. Die hebben echt hele mooie teksten. De eerste is ook echt een mooi nummer, wel heel zielig maar ja, daar ben ik dus in een bui voor. Ik luister hem al sinds zondag non-stop.
Eigenlijk ben k helemaal in de schrijfstemming. Vanmiddag werd ik soort van geïnterviewed voor de voorlichtingskrant van school. Wat ik overigens best heel tof vond, dat ik was uitgekozen om dat te doen (A) Maar die vent was echt cool :P Hij was dus copywriter voor reclame en PR enzo. dat lijkt mij ook wel wat, maar dat is meer wat voor erbij. Er is ook geen echte opleiding voor ofzo. Maar de laatste tijd komt wel steeds meer naar voren dat ik eigenlijk wel heel erg een maatschappelijk/taalmens ben. Mmm.. beetje in het verkeerde profiel dus met mijn natuurkunde, wiskunde B, scheikude, biologie.. (allemaal vakken waar ik overigens niks van bak) Maar goed, het lijkt me wel heel vet om zulke dingen te moeten schrijven. Alleen ben ik vast niet goed genoeg voor. -_- nou ja :P Ik ontdek vast nog wel eens mijn talenten.
Oei, beetje deprimerende blog geworden. Nou ja, that's just me.
Liefs,
luna
zaterdag 24 oktober 2009
donderdag 1 oktober 2009
My head is never quiet
How do you love with fate full of rust?
How do you turn what the savage take?
You`ve been looking for someone you can trust
Who will love you, again and again
How do you love in a house without feelings?
How do you turn what that savage take?
I`ve been looking for someone to believe in
Love me, again and again
~Razorlight
Ik vind dat nummer van Razorlight echt zoo mooi. Ik luister het nu al een paar miljoen keer achter elkaar. Eigenlijk is Razorlight niet echt iets voor mij, qua stijl enzo. Maar dit nummer is echt zoo mooi :)
Elektronica is mega mooi, hoe anders kun je eindeloos muziek luisteren, massa's dvd's kijken emn bloggen & msnen totdat je polsspierpijn krijgt?! Alleen er zit ook wel een beetje een nadeel aan; aan communiceren via een computer. Er kunnen vet makkelijk misverstanden onstaan, een gemiste ":P" smiley en iets wordt meteen heel anders -verkeerd- geïnterpreteerd. Dat is wel echt heel vervelend, het is me nu al een paar keer gebeurd dat daardoor een gruwelijk groot misverstand ontstond.
Vanmiddag ook. Wij hadden een grammatica so latijn gemaakt. Kregen we een mail van de leraar waarin een heel verhaal stond over vlaggen die fier hingen en vlaggen die halfstok hingen bij sommigen. Dus ik helemaal blij want er stond: "Wat de toepassing van de kennis betreft, zakt de vlag toch vaak naar halfstok - uitzondering Luna en in iets mindere mate J." :D nou dat vatte ik toch heel erg op als ïk hoef het niet over te doen en was best wel goed" komen anderen ermee aan "nou ze noemt niet expliciet dat jullie het niet over moeten doen, alleen dat jullie niet zo slecht zijn als de rest. Mmmm.. morgen maar even vragen. En anders zijn ze gewoon jaloers (A) omdat ik alleen gisternacht een halfuurtje en vanochtend onder biologie + kleine pauze had geleerd ;) (was ook een beetje een planningsfoutje van mij trouwens, maar ja ik on het ook niet helpen dat ik gisteren de hele tijd in slaap viel toen ik wilde leren, toch?!)
Ik denk dat mijn writersblock eindelijk is opgelost in de poel van inspiratie.. ik ben best veel aan het krabbelen in mn opschrijfboekje (níét te verwarren met een zogeheten dagboek; dat heb ik niet. Ik heb alleen een notitieboekje met regel-papier waarin ik van ales schrijf wat in me opkomt. Als schrijfsels, lijstjes, to do's, maar ook dingens als hoe ik mn kamer wil aanpassen enzo) In ieder geval, misschien "publiceer" ik ooit wel eens wat hier, al ben ik daar ook wel weer een beetje schijterig voor. En het is zeer waarschijnlijk ook sterk bagger.
Er is nu echt zo'n mooie zin wat ik ook de hele tijd in mn hoofd heb "... the rules of reason..."
haha ik heb een I told you so dansje wat ik nu heel fanatiek zit te doen. Want ik ontving het volgende berichtje ik het so lekker niet over hoef te doen. Dat is wel een eervolle vermelding waard :)
Ik heb vet veel zin om Lord of the rings te kijken. Dat is echt zo'n film wat heel veel mensen niet achter mij zoeken (net als Star Wars alle 6 de delen) maar ik ben er echt helemaal hotel de botel op =). It rocks en niet (alleen) om de acteurs hoor. Gewoon om alles.
Het lijkt me nog steeds eens leuk om een LOTR marathon te houden (dat doen we hier thuis zoiezo altijd al met kerst, jaja ik weet het "wat een familie: zoek een leven") maar gewoon de hele nacht door met vrienden of in de bios ofzo. Zoiezo is een filmmarathon vet leuk. Misschien kunnen we zoiets nog even een keer organiseren. Al zitten mikey en ik nu op een regel-verbod. (gelukkig mag ik mn eigen feest, dat morgen is, nog wel even goed organiseren. J2 neemt zn gitaar mee, en ik heb vet veel lekker eten, bier, en nog even wat om er wat swung alias humor in te brengen oftewel om de jongens een beetje te stangen:P) maar verder mogen wij geen uitstapjes meer regelen... al weet ik niet of sommige jongens die regel talenten wel hebben haha. Maar volgende week organiseren zij even een feest, dus ik ben benieuwd :) Het houdt de spontaniteit er tenminste wel in.
Maar nu moet ik toch maar eens even stoppen aangezien ik al 3 uur non stop achter de computer zit te typen (niet aan dit bericht hoor! Zo langzaam typ ik nou ook weer niet ;))
Dus toedeledookiesz
liefs,
Luna
How do you turn what the savage take?
You`ve been looking for someone you can trust
Who will love you, again and again
How do you love in a house without feelings?
How do you turn what that savage take?
I`ve been looking for someone to believe in
Love me, again and again
~Razorlight
Ik vind dat nummer van Razorlight echt zoo mooi. Ik luister het nu al een paar miljoen keer achter elkaar. Eigenlijk is Razorlight niet echt iets voor mij, qua stijl enzo. Maar dit nummer is echt zoo mooi :)
Elektronica is mega mooi, hoe anders kun je eindeloos muziek luisteren, massa's dvd's kijken emn bloggen & msnen totdat je polsspierpijn krijgt?! Alleen er zit ook wel een beetje een nadeel aan; aan communiceren via een computer. Er kunnen vet makkelijk misverstanden onstaan, een gemiste ":P" smiley en iets wordt meteen heel anders -verkeerd- geïnterpreteerd. Dat is wel echt heel vervelend, het is me nu al een paar keer gebeurd dat daardoor een gruwelijk groot misverstand ontstond.
Vanmiddag ook. Wij hadden een grammatica so latijn gemaakt. Kregen we een mail van de leraar waarin een heel verhaal stond over vlaggen die fier hingen en vlaggen die halfstok hingen bij sommigen. Dus ik helemaal blij want er stond: "Wat de toepassing van de kennis betreft, zakt de vlag toch vaak naar halfstok - uitzondering Luna en in iets mindere mate J." :D nou dat vatte ik toch heel erg op als ïk hoef het niet over te doen en was best wel goed" komen anderen ermee aan "nou ze noemt niet expliciet dat jullie het niet over moeten doen, alleen dat jullie niet zo slecht zijn als de rest. Mmmm.. morgen maar even vragen. En anders zijn ze gewoon jaloers (A) omdat ik alleen gisternacht een halfuurtje en vanochtend onder biologie + kleine pauze had geleerd ;) (was ook een beetje een planningsfoutje van mij trouwens, maar ja ik on het ook niet helpen dat ik gisteren de hele tijd in slaap viel toen ik wilde leren, toch?!)
Ik denk dat mijn writersblock eindelijk is opgelost in de poel van inspiratie.. ik ben best veel aan het krabbelen in mn opschrijfboekje (níét te verwarren met een zogeheten dagboek; dat heb ik niet. Ik heb alleen een notitieboekje met regel-papier waarin ik van ales schrijf wat in me opkomt. Als schrijfsels, lijstjes, to do's, maar ook dingens als hoe ik mn kamer wil aanpassen enzo) In ieder geval, misschien "publiceer" ik ooit wel eens wat hier, al ben ik daar ook wel weer een beetje schijterig voor. En het is zeer waarschijnlijk ook sterk bagger.
Er is nu echt zo'n mooie zin wat ik ook de hele tijd in mn hoofd heb "... the rules of reason..."
haha ik heb een I told you so dansje wat ik nu heel fanatiek zit te doen. Want ik ontving het volgende berichtje ik het so lekker niet over hoef te doen. Dat is wel een eervolle vermelding waard :)
Ik heb vet veel zin om Lord of the rings te kijken. Dat is echt zo'n film wat heel veel mensen niet achter mij zoeken (net als Star Wars alle 6 de delen) maar ik ben er echt helemaal hotel de botel op =). It rocks en niet (alleen) om de acteurs hoor. Gewoon om alles.
Het lijkt me nog steeds eens leuk om een LOTR marathon te houden (dat doen we hier thuis zoiezo altijd al met kerst, jaja ik weet het "wat een familie: zoek een leven") maar gewoon de hele nacht door met vrienden of in de bios ofzo. Zoiezo is een filmmarathon vet leuk. Misschien kunnen we zoiets nog even een keer organiseren. Al zitten mikey en ik nu op een regel-verbod. (gelukkig mag ik mn eigen feest, dat morgen is, nog wel even goed organiseren. J2 neemt zn gitaar mee, en ik heb vet veel lekker eten, bier, en nog even wat om er wat swung alias humor in te brengen oftewel om de jongens een beetje te stangen:P) maar verder mogen wij geen uitstapjes meer regelen... al weet ik niet of sommige jongens die regel talenten wel hebben haha. Maar volgende week organiseren zij even een feest, dus ik ben benieuwd :) Het houdt de spontaniteit er tenminste wel in.
Maar nu moet ik toch maar eens even stoppen aangezien ik al 3 uur non stop achter de computer zit te typen (niet aan dit bericht hoor! Zo langzaam typ ik nou ook weer niet ;))
Dus toedeledookiesz
liefs,
Luna
vrijdag 11 september 2009
Will it ever stop?
I'm not a princes, this ain't a fairy tale
I'm not the one to sweep off her feet,
Lead her up the stairwell
This ain't Hollywood, this is a small town
~Taylor Swift
Ik heb altijd van die voorstellingen in mn hoofd. Noem het dromen, noem het een grote fantasie maar ik kan me gewoon heel realistisch dingen voorstellen. Het probleem is alleen een beetje dat hoewel het wel mogelijk kán zijn, het nooit mij overkomt.
Dan zie ik dingen op tv bijv. het programma Grenseloos Verliefd. Een programma waarin jonge vrouwen naar het buitenland (3e wereldland) gaan emigreren om bij hun geliefde te zijn. Dit is een heel mooi idee, dat die mensen alles kunnen overwinnen, alle cultuurverschillen voor de liefde. Maar door dit soort programma's krijgen mensen misschien wel een beetje een verkeerd idee. Want eigenlijk overkomt dit natuurlijk bijna niemand.
Hetzelfde is met de reünie. Dat is ook echt een van mijn lievelingsprogramma's. Ik zie dan mensen die een toekomst hebben gebouwd, echt hun droom hebben nageleefd. En dat vind ik zo ongelovelijk mooi! Vaak zijn ze in het buitenland neergestreken, die mensen vind ik eigenlijk het vetst. Maar gisteren was er een man die door een ongeluk zijn droom moest opgeven, namelijk gepromoveerd tandarts zijn en daarnaast kampioen roeien. Na het ongeluk kon hij dit niet meer; hij kon zijn gedachten niet meer snel verwoorden en leek daarom voor onbekenden iemand met een laag IQ. Toch probeerde hij er weer bovenop te komen, en 15 jaar later is hij aan het trainen voor de Paralympics. *respect*
Ik heb echt een gruwelijke hekel aan mensen die dat soort mensen belachelijk maken. Zo zat er bij mij op paardrijden een dude die een ''mongooltje'' (iemand met het downsydroom) na ging doen op een paard bij de Paralympics. Gekke bekken trekken en een zenuwtik met zn arm. Echt ik kon die gast wel van zijn paard kicken, ^*/<~)@- grote grumbels.
Waar wilde ik het ook alweer over hebben? Ik ben een beetje clouloos bezig, maar ik heb ook geen clou :) Maar goed met die gedachten, ik vind het zelf wel rustgevend, want eigenlijk kan ik gewoon een hele film afdraaien. Zo zie ik bijv al helemaal voor me hoe ik uit het vliegtuig stap, rond kijk, en zo op mijn wachtende (een super leuke gast natuurlijk) af ren en me in zijn armen stort. Zo echt vet dramatisch en romantisch. Net zo als je weleens ziet in dat programma waarin mensen op het vliegveld worden geïnterviewd om de achtergrond van hun reden om daar te zijn te ontdekken. Very very nice. Maar eigenlijk kijk ik téveel films. Want zulke dingen gebeuren niet zo vaak in het echt.
Toch heb ik altijd van die doelen.. problemo.. crisis.. mwah valt wel mee; ik heb ng plenty (dat vind ik trouwens ook zo vet stom. Waarom verander je een product naam, wat een prima naam was en wat iedereen kende, om dat te veranderen in een standaard boring naam als Plenty :S stelletjes weirdo's)
tijd om iets te realiseren. 26 september is de reünie van onze school, dus voordat de volgende is is toch zeker pas over 25 jaar :P
Net was in het nieuws een stukje over de film ''Storm'' over de watersnood ramp. Blof heeft de titelsong gemaakt, ik ben dol op blof en het is echt een heel mooi emotioneel liedje, en de film is waarschijnlijk net zo. Een beetje zwartboek achtig, Alles is liefde achtig. Maar dan beter, mooier, zo vermoed ik tenminste. Ik ga hem in ieder geval zeker weten kijken!!
Maar misschien niet met de hele gang, want het is wel heel zielig en dan gaat weer de hele rij kijken of ik al zit te huilen *ashamed* :P
Ik wilde eigenlijk ook ng even een tirade houden over de ellendigheid van toiletgebouwen op vakantie, over hoe die altijd te klein zijn. Hoe rot het is als je helemaal klaar staat om te gaan douchen, muntje zit al in het kastje; doet ie het niet! Moet je je weer aankleden, naar buiten, op het kastje rammen, begint het water al te stromen, moet je je weer in het hokje proppen, haren wassen, benen ontharen, is natuurlijk het warme water veels te snel op, moet je je haar uitspoelen met ijskoud water (hell!) is het hele hokje nat, laat je je handdoek ng op de grond vallen (iehll) kun bonk bonk *blauwe elleboog* moet je je weer in je kleren wurmen, nog halfnat en blehh is gewoon niet fijn. Nu heb ik toch mijn woordenstroom laten stromen :P Ach, het is een onderdeel van kamperen, en camperen heeft gewoon wat. Dus dan moet je deze helligheid maar voor lief nemen.
Wat trouwens wel helemaal irritant is als de muren van een hokje niet tot het plafond lopen. Wat er deze vakantie gebeurde: aan de rand van het toiletgebouw waren de wasbakken voor het afwassen. Toen mijn zusje heerlijk aan het douchen was, gingen een paar jongetjes op die wasbakken klimmen en over de rand van het hokje heen kijken. :O yess waargebeurd verhaal. Nou mijn zusje kan kríjsen, echt kei en keihard. Dat deed ze dus ook.. ze richtte de douchkop op die etterbakken en begon te gillen :P Nou toen waren ze wel snel weg! Maar het is wel echt vet k*t als mensen bij je in het hokje gaan loeren.
Nu ga ik maar even koekeloeren op onze prachtige website... ;)
Ik ben btw een beetje ziekjes, aangestoken door bepaalde personen grrrrr :P Maar ik heb een multipack zakdoeken gekocht, en keelpastilles met dropsmaak, dus ik hoop maar dat het snel weer een beetje goed gaat. Vooral omdat ik morgen moet werken vanaf half 11 tot half 6 én daarna naar een feest moet. Zozo druk programma. Nu maar eerst even een kopje helende thee :)
Liefs, Luna
I'm not the one to sweep off her feet,
Lead her up the stairwell
This ain't Hollywood, this is a small town
~Taylor Swift
Ik heb altijd van die voorstellingen in mn hoofd. Noem het dromen, noem het een grote fantasie maar ik kan me gewoon heel realistisch dingen voorstellen. Het probleem is alleen een beetje dat hoewel het wel mogelijk kán zijn, het nooit mij overkomt.
Dan zie ik dingen op tv bijv. het programma Grenseloos Verliefd. Een programma waarin jonge vrouwen naar het buitenland (3e wereldland) gaan emigreren om bij hun geliefde te zijn. Dit is een heel mooi idee, dat die mensen alles kunnen overwinnen, alle cultuurverschillen voor de liefde. Maar door dit soort programma's krijgen mensen misschien wel een beetje een verkeerd idee. Want eigenlijk overkomt dit natuurlijk bijna niemand.
Hetzelfde is met de reünie. Dat is ook echt een van mijn lievelingsprogramma's. Ik zie dan mensen die een toekomst hebben gebouwd, echt hun droom hebben nageleefd. En dat vind ik zo ongelovelijk mooi! Vaak zijn ze in het buitenland neergestreken, die mensen vind ik eigenlijk het vetst. Maar gisteren was er een man die door een ongeluk zijn droom moest opgeven, namelijk gepromoveerd tandarts zijn en daarnaast kampioen roeien. Na het ongeluk kon hij dit niet meer; hij kon zijn gedachten niet meer snel verwoorden en leek daarom voor onbekenden iemand met een laag IQ. Toch probeerde hij er weer bovenop te komen, en 15 jaar later is hij aan het trainen voor de Paralympics. *respect*
Ik heb echt een gruwelijke hekel aan mensen die dat soort mensen belachelijk maken. Zo zat er bij mij op paardrijden een dude die een ''mongooltje'' (iemand met het downsydroom) na ging doen op een paard bij de Paralympics. Gekke bekken trekken en een zenuwtik met zn arm. Echt ik kon die gast wel van zijn paard kicken, ^*/<~)@- grote grumbels.
Waar wilde ik het ook alweer over hebben? Ik ben een beetje clouloos bezig, maar ik heb ook geen clou :) Maar goed met die gedachten, ik vind het zelf wel rustgevend, want eigenlijk kan ik gewoon een hele film afdraaien. Zo zie ik bijv al helemaal voor me hoe ik uit het vliegtuig stap, rond kijk, en zo op mijn wachtende (een super leuke gast natuurlijk) af ren en me in zijn armen stort. Zo echt vet dramatisch en romantisch. Net zo als je weleens ziet in dat programma waarin mensen op het vliegveld worden geïnterviewd om de achtergrond van hun reden om daar te zijn te ontdekken. Very very nice. Maar eigenlijk kijk ik téveel films. Want zulke dingen gebeuren niet zo vaak in het echt.
Toch heb ik altijd van die doelen.. problemo.. crisis.. mwah valt wel mee; ik heb ng plenty (dat vind ik trouwens ook zo vet stom. Waarom verander je een product naam, wat een prima naam was en wat iedereen kende, om dat te veranderen in een standaard boring naam als Plenty :S stelletjes weirdo's)
tijd om iets te realiseren. 26 september is de reünie van onze school, dus voordat de volgende is is toch zeker pas over 25 jaar :P
Net was in het nieuws een stukje over de film ''Storm'' over de watersnood ramp. Blof heeft de titelsong gemaakt, ik ben dol op blof en het is echt een heel mooi emotioneel liedje, en de film is waarschijnlijk net zo. Een beetje zwartboek achtig, Alles is liefde achtig. Maar dan beter, mooier, zo vermoed ik tenminste. Ik ga hem in ieder geval zeker weten kijken!!
Maar misschien niet met de hele gang, want het is wel heel zielig en dan gaat weer de hele rij kijken of ik al zit te huilen *ashamed* :P
Ik wilde eigenlijk ook ng even een tirade houden over de ellendigheid van toiletgebouwen op vakantie, over hoe die altijd te klein zijn. Hoe rot het is als je helemaal klaar staat om te gaan douchen, muntje zit al in het kastje; doet ie het niet! Moet je je weer aankleden, naar buiten, op het kastje rammen, begint het water al te stromen, moet je je weer in het hokje proppen, haren wassen, benen ontharen, is natuurlijk het warme water veels te snel op, moet je je haar uitspoelen met ijskoud water (hell!) is het hele hokje nat, laat je je handdoek ng op de grond vallen (iehll) kun bonk bonk *blauwe elleboog* moet je je weer in je kleren wurmen, nog halfnat en blehh is gewoon niet fijn. Nu heb ik toch mijn woordenstroom laten stromen :P Ach, het is een onderdeel van kamperen, en camperen heeft gewoon wat. Dus dan moet je deze helligheid maar voor lief nemen.
Wat trouwens wel helemaal irritant is als de muren van een hokje niet tot het plafond lopen. Wat er deze vakantie gebeurde: aan de rand van het toiletgebouw waren de wasbakken voor het afwassen. Toen mijn zusje heerlijk aan het douchen was, gingen een paar jongetjes op die wasbakken klimmen en over de rand van het hokje heen kijken. :O yess waargebeurd verhaal. Nou mijn zusje kan kríjsen, echt kei en keihard. Dat deed ze dus ook.. ze richtte de douchkop op die etterbakken en begon te gillen :P Nou toen waren ze wel snel weg! Maar het is wel echt vet k*t als mensen bij je in het hokje gaan loeren.
Nu ga ik maar even koekeloeren op onze prachtige website... ;)
Ik ben btw een beetje ziekjes, aangestoken door bepaalde personen grrrrr :P Maar ik heb een multipack zakdoeken gekocht, en keelpastilles met dropsmaak, dus ik hoop maar dat het snel weer een beetje goed gaat. Vooral omdat ik morgen moet werken vanaf half 11 tot half 6 én daarna naar een feest moet. Zozo druk programma. Nu maar eerst even een kopje helende thee :)
Liefs, Luna
vrijdag 4 september 2009
This is the start of something new
I'm gonna live my life.
Shining like a diamond, rolling with the dice,
Standing on the ledge, I show the wind how to fly.
When the world gets in my face,
I say, Have A Nice Day.
Have A Nice Day
~Bon Jovi
And here I go again. Terug van weggeweest.
Er is veel veranderd, maar toch is nog heel veel gewoon hetzelfde. De zomer is voorbij, de laatste zomer met mijn ouders mee kamperen, en mijn examenjaar is begonnen.
Werken, school, paardrijden, crisis hier, crisis daar; dat blijft. Wat wel gaat veranderen... nu ga ik eens echt volhouden om minstens elke week te schrijven (ongeveer dan). Maar dit jaar ga ik meteen goed beginnen, een studie kiezen, mn blog aan wat meer mensen laten lezen, veel leuke dingen doen (mijn sociale leven een beetje opkrikken),..., ow en op tijd het caviahok verschonen. Laat ik maar eens met dat laatste voornemen beginnen; is mn moeder meteen ook weer blij.
Liefs, Luna
Shining like a diamond, rolling with the dice,
Standing on the ledge, I show the wind how to fly.
When the world gets in my face,
I say, Have A Nice Day.
Have A Nice Day
~Bon Jovi
And here I go again. Terug van weggeweest.
Er is veel veranderd, maar toch is nog heel veel gewoon hetzelfde. De zomer is voorbij, de laatste zomer met mijn ouders mee kamperen, en mijn examenjaar is begonnen.
Werken, school, paardrijden, crisis hier, crisis daar; dat blijft. Wat wel gaat veranderen... nu ga ik eens echt volhouden om minstens elke week te schrijven (ongeveer dan). Maar dit jaar ga ik meteen goed beginnen, een studie kiezen, mn blog aan wat meer mensen laten lezen, veel leuke dingen doen (mijn sociale leven een beetje opkrikken),..., ow en op tijd het caviahok verschonen. Laat ik maar eens met dat laatste voornemen beginnen; is mn moeder meteen ook weer blij.
Liefs, Luna
woensdag 17 juni 2009
nog even doorbijten
You could never know what its like
Your blood like winter freezes just like ice
And theres a cold lonely light that shines from you
Youll wind up like the wreck you hide behind that mask you use
And did you think this fool could never win
Well look at me, Im coming back again
I got a taste of love in a simple way
And if you need to know while Im still standing you just fade away
Dont you know Im still standing better than I ever did
Looking like a true survivor, feeling like a little kid
Im still standing after all this time
Im still standing yeah yeah yeah
~Elton John
Nou, ik heb het wel gehaald. Ik had een 6,6 op scheikunde, totaal onverwacht... maar ik ben dus OVER!! :D Daar ben ik echt zooo blij mee en héél erg opgelucht.
Alleen de strijd is nog niet gestreden, want ik moet 4 herkansingen doen (omg!). Maar ik ga er nog wel echt even voor, al heb ik niet zoveel motivatie.
Ik ben ook weer een nieuw ''dieet'' begonnen, niet echt een dieet, maar gewoon weer even een gezonde levenstijl blabla. Dus nu zit ik aan een appel met wat kaneel eroverheen gestrooid, want het duurt vast nog wel even voordat het eten klaar is. En ik heb ook nog even ongeveer 26 kilometer geracefietst.
Mijn moeder werkt namelijk best veel, dus heeft ze (lang) niet altijd tijd om boodschappen te doen. Ik heb hartstikke veel respect voor haar! Onze cleaner moest stoppen want ze had last van reuma, en tsja aan een hulp die niet kan schoonmaken heb je ook niet zo heel veel. Dus nu doet me moeder het huishouden, haar werk (36 stressvolle uren per week) en ''onze opvoeding'' allemaal tegelijk. Dan snap ik wel dat ze niet zoveel tijd meer heeft, maar ja... in een herkansingsweek is het toch wel fijn als er wat lekkers (maar toch gezond) in huis is ;)
Maar ik heb wel ongeveer de hele tijd het rijk voor mij alleen.. mn oudste zus, als ze er is zit ze toch op haar kamer te labtoppen en mn jongere zusje... ach die is altijd overal en nergens. Dus ik kan lekker tv kijken wat ik wil, leren, doen alsof ik de hele tijd geleerd heb. Helaas pindakaas kan ik 's avonds niet kijken wat ik wil; ik wil ROMANTISCHE KOMEDIES! Maar vanavond wil ik eigenlijk natuurlijk SOS sonja kijke ;)
Vorig week bijvoorbeeld was My best friends wedding, met Julia Robberts, erop. Oke, die heb ik al minstens tien keer gezien, dus ik had hem heel sociaal opgenomen zodat ik hem later kon kijken. De volgende dag was iedereen weg, dus ik grijp mijn kans en ga die film kijken. Komen mn ouders om tien uur ofzo thuis, is de film nog steeds bezig en worden ze helemaal chagerijnig... Nou sorry hoor :P
OW, dat was gisteren echt zo grappig! We, onze groep, gaan na de herkansingen gezellig bbq'en. En omdat dat natuurlijk wel georganiseerd moet worden, had iemand gisteren even een groepsgesprek geopend. Nou, zo'n groepsgesprek is natuurlijk altijd wel een beetje nogal chaotisch... maar nu was het echt erg!! Want diegene had een verkeerd iemand, met toevallig dezelfde naam, toegevoegd. Dus ik ging leuk met diegene praten enzo.. ach dat was echt lachen. Maar toen ging die persoon ook allemaal mensen nog toevoegen, waardoor er uiteindelijk een stuk of 25 mensen aan het gesprek deelnamen, die ik totaal niet kende! Toen werd een zo'n dude een beetje grof, of zo maar even te zeggen, dus toen verliet ik het gesprek maar snel :P
Maar het idee blijft grappig ;)
Daarna was er wel de normale gang in een nieuw gesprek, maar dat is echt hartstikke gezellig. We hadden het over filmklassiers (LOTR, Star Wars, Titanic) en personen die die nog nooit hadden gezien tot een raar verhaal dat onze engels leraar ons had gegeven over een man die verliefd werd op een paspop, en dat dat eigenlijk toch wel weer literatuur was, want de paspop heette Helen, en dat is natuurlijk een prachtige verwijzing naar Helen of Troy... waarna het weer ging of je de geschiedenis nou wel of niet kon bedriegen :P Klinkt vaag haha
Al met al heb ik nu al zin in de bbq!
Liefs, Luna
zaterdag 13 juni 2009
It's got to be perfect,
I dropped dead in the hallway
Cursing the dawn
Oh come on sun
Why must I burn
I’m just trying to learn
Cause I live and I learn
Yes I live and I learn
If you live you will learn
I live and I learn
But if you live as you learn
I don’t think I’d be learned
Oh with the sun in my eyes
Surprise, I’m living a life
But I don’t seem to learn
No I don’t think I can learn
~ The Cardigans
Ik zit echt chronisch in de stress. Wat natuurlijk niet helpt als je proefwerken moet halen, maar ik kan er niks aan doen.
Deze week heb ik namelijk toetsweek en ik sta er dus niet zo heel goed voor. Ik moet een goed cijfer halen op scheikunde, wiskunde of natuurkunde. Helaas vrees ik dat wiskunde niet goed genoeg gegaan is, en van scheikunde weet ik dat wel zeker.
Dat is zo frustrerend, dat je ergens zoveel tijd insteekt en dat het dan toch niet zo goed gaat als je had gedacht. Ik heb nou nog 3 kanzen, natuurkunde en twee herkansingsmogelijkheden.
Getver... ik moet echt nog even doorzetten.... weer stomme sommen maken over dappere meisjes, die natuurlijk hele mooie bikinis hebben, die van een duikplank duiken en dan onder water zwemmen met een versnelling dit en een snelheid zo... blablabla om gek van te worden. En niet alleen omdat het een stomme som is, maar ook omdat ik nog steeds geen bikini gevonden heb waarin ik niet te dik lijk, die groter is dan 5 vierkante centimeter en ook nog eens een beetje leuk is. BahBahBah... ik ben een beetje in een negatieve bui... maar ja. Dit is mijn blog, dus hier mag het.
Volgens mij wordt iedereen al een beetje helemaal gek van mij, hier thuis/op school enz. Maar ja, niemand snapt hoe erg ik het zou vinden als ik niet over zou kunnen en het jaar over moet doen.
Oke, verstand op nul en gewoon doorgaan... als het goed is kan ik over anderhalve week weer beginnen met leven!! =)
Dan ga ik ook weer beginnen wat vaker te schrijven,, want ik heb altijd zoveel ideeen maar op een of andere manier heb ik nooit tijd genoeg om ze hierop te zetten, en als ik eens begin te typen weet ik het niet meer.
Liefs, Luna
Cursing the dawn
Oh come on sun
Why must I burn
I’m just trying to learn
Cause I live and I learn
Yes I live and I learn
If you live you will learn
I live and I learn
But if you live as you learn
I don’t think I’d be learned
Oh with the sun in my eyes
Surprise, I’m living a life
But I don’t seem to learn
No I don’t think I can learn
~ The Cardigans
Ik zit echt chronisch in de stress. Wat natuurlijk niet helpt als je proefwerken moet halen, maar ik kan er niks aan doen.
Deze week heb ik namelijk toetsweek en ik sta er dus niet zo heel goed voor. Ik moet een goed cijfer halen op scheikunde, wiskunde of natuurkunde. Helaas vrees ik dat wiskunde niet goed genoeg gegaan is, en van scheikunde weet ik dat wel zeker.
Dat is zo frustrerend, dat je ergens zoveel tijd insteekt en dat het dan toch niet zo goed gaat als je had gedacht. Ik heb nou nog 3 kanzen, natuurkunde en twee herkansingsmogelijkheden.
Getver... ik moet echt nog even doorzetten.... weer stomme sommen maken over dappere meisjes, die natuurlijk hele mooie bikinis hebben, die van een duikplank duiken en dan onder water zwemmen met een versnelling dit en een snelheid zo... blablabla om gek van te worden. En niet alleen omdat het een stomme som is, maar ook omdat ik nog steeds geen bikini gevonden heb waarin ik niet te dik lijk, die groter is dan 5 vierkante centimeter en ook nog eens een beetje leuk is. BahBahBah... ik ben een beetje in een negatieve bui... maar ja. Dit is mijn blog, dus hier mag het.
Volgens mij wordt iedereen al een beetje helemaal gek van mij, hier thuis/op school enz. Maar ja, niemand snapt hoe erg ik het zou vinden als ik niet over zou kunnen en het jaar over moet doen.
Oke, verstand op nul en gewoon doorgaan... als het goed is kan ik over anderhalve week weer beginnen met leven!! =)
Dan ga ik ook weer beginnen wat vaker te schrijven,, want ik heb altijd zoveel ideeen maar op een of andere manier heb ik nooit tijd genoeg om ze hierop te zetten, en als ik eens begin te typen weet ik het niet meer.
Liefs, Luna
vrijdag 22 mei 2009
No limits?
Something has changed within me
Something is not the same
I'm through with playing by
The rules of someone else's game
Too late for second-guessing
Too late to go back to sleep
It's time to trust my instincts
Close my eyes
And leap...
It's time to try defying gravity
I think I'll try defying gravity
And you can't pull me down
I'm through accepting limits
Cuz someone says they're so
Some things I cannot change
But till I try I'll never know
Too long I've been afraid of
Losing love, I guess I've lost
Well if that's love
It comes at much too high a cost
~ Wicked
Soms heb ik zo'n zin om mijn boeltje te pakken en weg te gaan. Ik weet gewoon zeker dat mijn droom van ''Buitenland'' uitkomt. Het is een beetje raar, maar ik heb altijd al gezegd dat ik naar Australie, de VS of Zuid Amerika zou gaan. Ik zou ook super graag op home stay willen. Misschien ga ik dat nog wel doen ook. Je hebt immers maar een kans en die ga ik benutten! Oei, dat klinkt wel een beetje oude-wijverig.
Maar ik heb altijd het gevoel dat ik hier niet helemaal 100% hoor, hoewel ik echt leuke vrienden heb, dol ben op mn famillie (al zijn dr ook wel knallende ruzies!!), heb ik altijd dat gevoel van ''Er is méér voor mij'' en dit gaat vast al helemaal stom klinken maar ook dat er iets specialers is dan wonen in een klein stadje, en straks studeren, daarna werken enz enz. Nee.. ik wil meer.
Mijn Lievelingslied Van Dit Moment, zie hierboven, dat gaat daar over. En ik vind het wel héél ''toevallig'' dat die net op mijn pad komt. Het is echt zo'n lied wat niet echt bekend is, wat gewoon geweldig is als je het op het juiste moment hoort.
Vorige week heb ik Het Metropool Orkest Ontmoet gekeken, en ik was echt heel impressed van Cystine Carreon. Ik kende haar alleen als Tippi in Gooische Vrouwen (niet dat ik dat keek). Maar ze kan echt goed zingen *respect*
Ik zal proberen hieronder het filmje te zetten.. maar aangezien ik echt een complete uuh ik kan geen woord bedenken wat het uitdrukt... maar me in ieder geval echt een blonde bimboachtige apenkop voel als ik iets serieus moeilijks moet doen met een computer, zoals een cd branden of foto's comprimeren. Toch zal ik het proberen.. hoe moeilijk kan het zijn?! Al zeg ik dat elke keer..
Wat heb ik nog meer gedaan vandaag? Oja.. mijn boek The Reader uitgelezen. Eerst vond ik het een prachtig boek, toen dacht ik nou dat is wel heel kort door de bocht, vervolgens moest ik me er doorheen ploeteren, maar van het laatste gedeelte kreeg ik gewoon weer kippenvel van leukigheid. Het is uiteindelijk toch een heel mooi literair boek, vind ik. Er staat de volgende quote in, misschien is hij een beetje afgezaagd, als je erover nadenkt, maar als je dan weer verder denkt moet je maar bedenken dat het heel knap bedacht is... Ik heb hem een beetje verfraaid.. want zo vind ik hem nog mooier, en dan zit er tenminste een personal touch aan.. de eerste stap op weg naar mn eigen goede lyrics.
Afijn, hier is ie:
How can they ever say ''Too Late'', there is only ''Late'' en ''Very Late'' but even ''Very Late'' is better than ''Never''
Er zijn zoveel teksten waarvan ik het echt BRILJANT vind dat iemand ze heeft kunnen bedenken, soms zo simpel, soms zo diepzinnig. Maar daarover zal ik een andere keer schrijven.
Liefs, Luna
ps het uploaden is wer eens grandioos mislukt ;)
Maar dit is de youtube link http://www.youtube.com/watch?v=dEteg8CRoMQ
Something is not the same
I'm through with playing by
The rules of someone else's game
Too late for second-guessing
Too late to go back to sleep
It's time to trust my instincts
Close my eyes
And leap...
It's time to try defying gravity
I think I'll try defying gravity
And you can't pull me down
I'm through accepting limits
Cuz someone says they're so
Some things I cannot change
But till I try I'll never know
Too long I've been afraid of
Losing love, I guess I've lost
Well if that's love
It comes at much too high a cost
~ Wicked
Soms heb ik zo'n zin om mijn boeltje te pakken en weg te gaan. Ik weet gewoon zeker dat mijn droom van ''Buitenland'' uitkomt. Het is een beetje raar, maar ik heb altijd al gezegd dat ik naar Australie, de VS of Zuid Amerika zou gaan. Ik zou ook super graag op home stay willen. Misschien ga ik dat nog wel doen ook. Je hebt immers maar een kans en die ga ik benutten! Oei, dat klinkt wel een beetje oude-wijverig.
Maar ik heb altijd het gevoel dat ik hier niet helemaal 100% hoor, hoewel ik echt leuke vrienden heb, dol ben op mn famillie (al zijn dr ook wel knallende ruzies!!), heb ik altijd dat gevoel van ''Er is méér voor mij'' en dit gaat vast al helemaal stom klinken maar ook dat er iets specialers is dan wonen in een klein stadje, en straks studeren, daarna werken enz enz. Nee.. ik wil meer.
Mijn Lievelingslied Van Dit Moment, zie hierboven, dat gaat daar over. En ik vind het wel héél ''toevallig'' dat die net op mijn pad komt. Het is echt zo'n lied wat niet echt bekend is, wat gewoon geweldig is als je het op het juiste moment hoort.
Vorige week heb ik Het Metropool Orkest Ontmoet gekeken, en ik was echt heel impressed van Cystine Carreon. Ik kende haar alleen als Tippi in Gooische Vrouwen (niet dat ik dat keek). Maar ze kan echt goed zingen *respect*
Ik zal proberen hieronder het filmje te zetten.. maar aangezien ik echt een complete uuh ik kan geen woord bedenken wat het uitdrukt... maar me in ieder geval echt een blonde bimboachtige apenkop voel als ik iets serieus moeilijks moet doen met een computer, zoals een cd branden of foto's comprimeren. Toch zal ik het proberen.. hoe moeilijk kan het zijn?! Al zeg ik dat elke keer..
Wat heb ik nog meer gedaan vandaag? Oja.. mijn boek The Reader uitgelezen. Eerst vond ik het een prachtig boek, toen dacht ik nou dat is wel heel kort door de bocht, vervolgens moest ik me er doorheen ploeteren, maar van het laatste gedeelte kreeg ik gewoon weer kippenvel van leukigheid. Het is uiteindelijk toch een heel mooi literair boek, vind ik. Er staat de volgende quote in, misschien is hij een beetje afgezaagd, als je erover nadenkt, maar als je dan weer verder denkt moet je maar bedenken dat het heel knap bedacht is... Ik heb hem een beetje verfraaid.. want zo vind ik hem nog mooier, en dan zit er tenminste een personal touch aan.. de eerste stap op weg naar mn eigen goede lyrics.
Afijn, hier is ie:
How can they ever say ''Too Late'', there is only ''Late'' en ''Very Late'' but even ''Very Late'' is better than ''Never''
Er zijn zoveel teksten waarvan ik het echt BRILJANT vind dat iemand ze heeft kunnen bedenken, soms zo simpel, soms zo diepzinnig. Maar daarover zal ik een andere keer schrijven.
Liefs, Luna
ps het uploaden is wer eens grandioos mislukt ;)
Maar dit is de youtube link http://www.youtube.com/watch?v=dEteg8CRoMQ
a little too much
There's a place where the crazy moon
Makes the monkeys sing and the baboons swoon
And the sultry scent of the lotus bloom
Will carry you away
Where the hippos swing from the jungle vines
And the rhino rhumba in a conga line
And the pink flamingoes are intertwined
As the stars come out to play
In Upendi
Where the passionfruit grows sweet
And it's so divine
That you lose your mind
As it sweeps you off your feet
In Upendi
~The Lion King
Ik weet niet waarom het ALTIJD mij moet overkomen.. echt waar, alle domme dingen, alle ongemakkelijke dingen, ALTIJD gebeurd het mij!
Ik zal even bij het begin beginnen. Zondag ben ik voor het eerst weer begonnen met harlopen (ik zet wel heel optimistisch dat ''weer'' erbij, maar eigenlijk ben ik gewoon begonnen) en ik was zéér voldaan met mijn drie kilometer in uuh 25 minuten.... totdat ik gigantische spierpijn in mn kuiten had, ongeveer vanaf het moment dat ik weer de drempel naar binnen stapte. En ik was ook niet meer zo trots toen iedereen me ging uitlachen gister op school :P
En alsof dit hele gedoe nog niet genoeg was...
Woensdagavond zouden we met zn allen naar Mikkels huis gaan voor een fotokijkavondje van de foto's uit Rome, en ja het was net zo saai als het klinkt. Aangezien Mikkel een beetje ver weg woont, en ik een meisje ben, mag ik niet alleen fietsen en ik vind het trouwens net zo gezellig om met een groepje te fietsen. Dus ik zo tegen J. ''joh ik fiets met jou mee, hoe laat spreken we af'' Maar J had daar niet zoveel zin in omdat hij dan een beetje ver moet omfietsen, dus die zei ''TJ, jij haalt Luna op'' GRRRR ik was juist bezig met een ontwijk actie, komt hij me ophalen! Maar goed, het was maar een klein stukje.. dat weer overleefd met wat beleefdheidspraat. Maar ik moest natuurlijk ook nog weer térug. Gelukkig moest een hele groep dezelfde richting op, dus ik hoefde uiteindelijk niet alleen met TJ terug te fietsen, maar hij is echt hééél erg ouderwets... Hij vroeg namelijk ''Moet ik nog aanbellen om tegen je vader te zeggen dat zn dochter weer thuis is?'' HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA ik had het niet meer! HAHAHAHA
Ik wordt nu geacht heel hard bezig te zijn voor school, aangezien ik er niet zo goed voorsta, zacht uitgedrukt, maar ik heb al een uur biologie gedaan en ik was vorig weekend ook al het hele weekend bezig geweest. Dus nu verdien ik wel even een pauze. Dinsdag middag had ik trouwens MO nederlands, en zondag moest ik nog anderhalf boek uitlezen.. oeps, maar het is me gelukt! En het MO ging toppiejoppiegoed, totdat ik naar buiten liep. Daar stond het meisje wat na mij kwam, dus ik liep langs haar en draaide mij nog even om om succes te zeggen en liep verder... BOEM... zaten de tussendeuren dicht!!
Gelukkig was dat meisje de enige die mij zag, of tenminste dat Dacht ik. Maar de volgende dag bleek al snel dat de filosofieles blijkbaar zo saai was dat iedereen een beetje om zich heen zat te kijken, en laat dat lokaal nou net naast een paar massieve rode tussendeuren zitten :O woeps... why does that always happen to me?!
Ik troost me maar met de gedachte dat Bridget Jones ook een happy ending heeft ;)
Nu ga ik toch maar weer even verder ploeteren op scheikunde, of natuurkunde of wiskunde en eigenlijk moet ik ook nog een werkstuk van 5 a 7 pagina's schrijven voor KCV en ook nog een uiteenzetting voor Nederlands... Ach ja, mn motto is Hakuna Matata, tis maar hoe je ziet, geen zorgen, zorg maar dat je geniet. Hoewel ik het me echt Niet kan laten gebeuren dat ik het jaar over moet doen want als ik bij de nu vierde klas in moet... nee dan zou ik echt verdorren als een komkommer met spinmijt op zich of zoals mn zus zou zeggen dat is echt epic fail.
En plots heb ik mn motivatie terug.. waar is mn passer??
Liefs Luna
Makes the monkeys sing and the baboons swoon
And the sultry scent of the lotus bloom
Will carry you away
Where the hippos swing from the jungle vines
And the rhino rhumba in a conga line
And the pink flamingoes are intertwined
As the stars come out to play
In Upendi
Where the passionfruit grows sweet
And it's so divine
That you lose your mind
As it sweeps you off your feet
In Upendi
~The Lion King
Ik weet niet waarom het ALTIJD mij moet overkomen.. echt waar, alle domme dingen, alle ongemakkelijke dingen, ALTIJD gebeurd het mij!
Ik zal even bij het begin beginnen. Zondag ben ik voor het eerst weer begonnen met harlopen (ik zet wel heel optimistisch dat ''weer'' erbij, maar eigenlijk ben ik gewoon begonnen) en ik was zéér voldaan met mijn drie kilometer in uuh 25 minuten.... totdat ik gigantische spierpijn in mn kuiten had, ongeveer vanaf het moment dat ik weer de drempel naar binnen stapte. En ik was ook niet meer zo trots toen iedereen me ging uitlachen gister op school :P
En alsof dit hele gedoe nog niet genoeg was...
Woensdagavond zouden we met zn allen naar Mikkels huis gaan voor een fotokijkavondje van de foto's uit Rome, en ja het was net zo saai als het klinkt. Aangezien Mikkel een beetje ver weg woont, en ik een meisje ben, mag ik niet alleen fietsen en ik vind het trouwens net zo gezellig om met een groepje te fietsen. Dus ik zo tegen J. ''joh ik fiets met jou mee, hoe laat spreken we af'' Maar J had daar niet zoveel zin in omdat hij dan een beetje ver moet omfietsen, dus die zei ''TJ, jij haalt Luna op'' GRRRR ik was juist bezig met een ontwijk actie, komt hij me ophalen! Maar goed, het was maar een klein stukje.. dat weer overleefd met wat beleefdheidspraat. Maar ik moest natuurlijk ook nog weer térug. Gelukkig moest een hele groep dezelfde richting op, dus ik hoefde uiteindelijk niet alleen met TJ terug te fietsen, maar hij is echt hééél erg ouderwets... Hij vroeg namelijk ''Moet ik nog aanbellen om tegen je vader te zeggen dat zn dochter weer thuis is?'' HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA ik had het niet meer! HAHAHAHA
Ik wordt nu geacht heel hard bezig te zijn voor school, aangezien ik er niet zo goed voorsta, zacht uitgedrukt, maar ik heb al een uur biologie gedaan en ik was vorig weekend ook al het hele weekend bezig geweest. Dus nu verdien ik wel even een pauze. Dinsdag middag had ik trouwens MO nederlands, en zondag moest ik nog anderhalf boek uitlezen.. oeps, maar het is me gelukt! En het MO ging toppiejoppiegoed, totdat ik naar buiten liep. Daar stond het meisje wat na mij kwam, dus ik liep langs haar en draaide mij nog even om om succes te zeggen en liep verder... BOEM... zaten de tussendeuren dicht!!
Gelukkig was dat meisje de enige die mij zag, of tenminste dat Dacht ik. Maar de volgende dag bleek al snel dat de filosofieles blijkbaar zo saai was dat iedereen een beetje om zich heen zat te kijken, en laat dat lokaal nou net naast een paar massieve rode tussendeuren zitten :O woeps... why does that always happen to me?!
Ik troost me maar met de gedachte dat Bridget Jones ook een happy ending heeft ;)
Nu ga ik toch maar weer even verder ploeteren op scheikunde, of natuurkunde of wiskunde en eigenlijk moet ik ook nog een werkstuk van 5 a 7 pagina's schrijven voor KCV en ook nog een uiteenzetting voor Nederlands... Ach ja, mn motto is Hakuna Matata, tis maar hoe je ziet, geen zorgen, zorg maar dat je geniet. Hoewel ik het me echt Niet kan laten gebeuren dat ik het jaar over moet doen want als ik bij de nu vierde klas in moet... nee dan zou ik echt verdorren als een komkommer met spinmijt op zich of zoals mn zus zou zeggen dat is echt epic fail.
En plots heb ik mn motivatie terug.. waar is mn passer??
Liefs Luna
vrijdag 8 mei 2009
Rome Reis
Natuurlijk bevat het verslag wat schijnheiligheid. En een aantal van de leukste dingen kon ik niet vertellen. Dus dat doe ik nu nog maar even...
Ik heb namelijk een paar ontzettend domme acties gehad. Maar deze was echt het ergste
Ik wilde even naar de kamer van de jongens gaan. Dus ik klop op de deur en wacht keurig tot ik ''binnen'' hoor. Ik kom met een groots gebaar naar binnen... ''Heeey.......!'' was het de verkeerde kamer!! :O Er zaten wel Nederlandse jongens in maar niet degene die ik zocht haha :P
Dus ik zo ''ooow, ik dénk dat ik verkeerd zit'' zij zeiden ''ja, dat denk ik ook'' haha en toen ben ik snel de kamer uitgevlucht (eentje was zich nog aan het omkleden ook (alleen van shirt hoor)) oef wat was dat gieren :P
Maar hier is het Reis verslag (sorry, sommige dingen had ik al verteld)
Gewoonweg geweldig
Eigenlijk is Rome onbeschrijfelijk. De heerlijke chaos, het contrast tussen oud en nieuw en de hele sfeer: het is allemaal zo anders als hier in Nederland.
Dit jaar waren we met twee groepen, 20 leerlingen van 4G en zeven van 5G. Op woensdag 15 april gingen we om half 8 ’s ochtends op pad naar Dusseldorf. Dus dat betekende om half zes opstaan om nog even te checken, oke om te driedubbelchecken of ik echt alles wel had. Voor velen was het de eerste keer met het vliegtuig, maar iedereen vond het leuk. Na flink wat gezeul met de koffers (die overigens best meevielen qua grootte) kwamen we bij ons hotel: hotel Concorde.
Het lag op de vijfde verdieping, wat erg leuk is voor de mensen die niet van gammele liften houden. Altijd met de trap gaan werd wel beloond, want de derde dag bleef de lift steken tussen de derde en vierde verdieping. Gelukkig kon de receptie-man met een speciale sleutel de deuren openen. Het lag trouwens niet helemaal aan de lift dat hij vast bleef zitten, maar meer aan het feit dat er maar drie personen tegelijk in konden in plaats van de zeven die erin stonden. Verder was ons hotel echt heel tof, schoon en praktisch (vooral omdat wij de kamer met de grote badkamer hadden haha).
Kamer 209 kreeg het al in de eerste vijf minuten voor elkaar om de deur in het slot dicht te trekken, met de sleutel nog aan de bínnenkant. Gelukkig had de man van de receptie een oplossing; breekijzer erbij en ‘’it’s fixed’’,
De eerste dag doken we meteen al in de Italiaanse sferen. We gingen naar de keizerfora en ’s avonds naar de Trevi fontein.
Natuurlijk hebben de meeste mensen een muntje in de fontein gegooid, of in ieder geval een poging tot gedaan. Voor sommige was het best lastig om het muntje over hun línkerschouder te gooien en anderen konden niet zo goed mikken, waarna het muntje op het hoofd van een vrouw belande, die daarna niet zo blij meer keek.
Bij de Trevi fontein zit ook een heerlijke ijssalon, de Blue Ice. Dat werd echt onze stam-plek. Tot diep in de nacht komen toeristen naar de fontein… hartstikke gezellig dus.
Een paar mensen hielden een quote -boekje bij. Alle domme acties en quotes kwamen daar in te staan en dat waren er nogal wat. Degene die de klassieke leraren het meeste kippenvel zou bezorgen is vast deze ‘’het valt mij op dat er helemaal geen kerken voor Christus zijn’’ waarop het briljante antwoord ‘’Dat kan ook niet, want ze zijn allemaal barok. Er is er maar één Romaans’’ volgde.
De tweede dag hadden we, onbedoeld, geen druk programma. Naar het Ara Pacis, naar de Santa Minerva, naar het Pantheon en dat allemaal lopend. Ja, in Rome zijn heel veel trappen en we moesten de hele week veel lopen. Maar volgens mevrouw Landa ‘’waren wij echt een hele niet zeurderige, maar juist een hele leuke en fanatieke groep.’’
Toen zouden we aansluitend op het Pantheon naar de San Ignazio gaan. Maar die kerk bleek een siësta te houden. Dus moesten wij voor nood ook maar pauze houden. Even speedshoppen, lunchen en lekker zitten op de trappen. Ach ja, we moesten de stad natuurlijk ook bélévén. Ook moest onze Hollandse voorraad verkleind worden, want die rugzakken waren toch wel zwaar. En stel je voor dat we beroofd zouden worden?!
’s Avonds ging we op eigen houtje een ijssalon zoeken en even netwerken met wat andere Nederlanders. De Groningers in het hotel tegenover ons waren voor sommige ook wel interessant. Mevrouw Braam vond dat verhaal blijkbaar niet zo interessant; ze stopte al met luisteren na de woorden ‘’we zaten in het raam en…’’
Meestal aten we gezamenlijk, net zo gezellig en dan raakten we tenminste niet verdwaald. Door hun ervaring wisten Braam en Landa de beste tentjes te vinden. Steeds weer de keus; pizza, lasagne, pizza, pasta of pizza? Wat een kwelling.
Als ontbijt kregen we elke dag een hard broodje en een zoet croissantachtig ding. Naast ons hotel woonde Harry, onze huiszwerver. Vanaf vandaag, dag drie, besloten we de overgebleven broodjes te verzamelen om ze op de laatste dag aan Harry te geven.
Op dag drie zijn we eerst naar het Forum Romanum geweest. Daar moesten we in groepjes een toneelstukje doen. Alle stukjes waren erg grappig en eindigden ongeveer zo; iemand werd vermoord. Het Forum is nu nogal vergaan, maar vroeger was dit echt het centrum van de stad. Het is lastig voor te stellen dat drie pilaren de grootste tempel van Rome was. Ik was al eerder in Rome geweest, maar door de toneelstukjes en vooral door de levendige verhalen van mevrouw Braam en mevrouw Landa kon ik me veel beter voorstellen hoe het geweest moest zijn. ’s Middags zijn we naar het colloseum geweest. Deze maakte ook veel indruk, zoveel dat we er later die week nog een keer ’s avonds heen zijn gegaan om hem helemaal verlicht te zien. Vervolgens gingen we naar de Capitolijnse musea en naar de Santa Maria in Aracoeli.
’s Avonds zijn we naar de Spaanse trappen geweest. Normaal zijn daar een heleboel mensen, zijn de trappen prachtig verlicht en vol met bloembakken. Helaas was het hiervoor nog te vroeg in het seizoen. We moeten gewoon nog een keer terug komen! Na de trappen was het natuurlijk weer op zoek naar de Blue Ice! Al was het via een gigantische omweg, we hebben hem gevonden.
Op dag vier gingen we ’s ochtends naar een aantal kerken. Eindelijk konden we de Theresa in Extase eens in het echt zien. Mevrouw Braam had ons in de les zoveel daarover verteld, met veel verwijzingen naar het boek het Bernini Mysterie. ’s Middags met de bus naar Villa Hadriana. Dat is een enorm groot park waar keizer Hadrianus zijn buitenverblijf had. Persoonlijk was ik hiernaar het meest nieuwsgierig en ik werd niet teleurgesteld. Hier moesten we een tekening schetsen van de Cannopus (een van de best overgebleven gebouwen in het park). Dat zorgde wel voor wat hilariteit.
Dag vijf, de laatste echte dag alweer. Na wat improviseren, omdat we niet naar de Villa Borghese konden, hebben we de zogenoemde botjeskerk bezocht. De naam zegt het eigenlijk al, maar in die kerk is dus een gang helemaal versierd met echte botten. Een tikje luguber maar het maakte wel indruk. Vervolgens gingen we met de metro naar het Sint Pieters plein. Iedereen heeft die metro overleefd; niemand was achtergebleven op het station, en ook niemand was beroofd. Jammer genoeg begon het op weg naar het Vaticaan een beetje te regenen. Om twaalf uur stonden we op het plein, te wachten op de paus. Het begon steeds harder te regenen. De paus kwam in beeld op de grote tv-schermen. Alleen bij hem was het heel zonnig. Mmm dan kijk je om je heen en zie je alleen maar paraplu’s… dit was dus het eerste jaar dat de paus niet zelf aanwezig was!
Ongeveer de helft van ons had wel een paraplu mee. We hebben de straatverkopers echt een top dag bezorgd, ze konden ons aardig wat paraplu’s van echt goede (ahum) Bangladesh kwaliteit kunnen aansmeren. Zolang de politie er niet aan kwam natuurlijk, want dan waren ineens allemaal verdwenen. Eerst hadden we tijd om op eigen gelegenheid wat rond te struinen, wat souveniertjes te scoren. Daarna gingen we de Sint Pieter van binnen bekijken. Daar waren we wel even mee bezig. Als ik de Sint Pieter in één woord zou moeten omschrijven zou ik zeggen ‘’versierd’’. Er was echt heel veel te zien.
Na de Sint Pieter stonden het Castel del’Angelo en het Piazza Navona nog op het programma. Ondertussen waren we allemaal al aan het bibberen en het bleef maar gieten. Na het Castel del´Angelo gingen we toch maar niet verder. Nee, we wilden liever snel met de metro naar het hotel terug.
’s Avonds was het weer opgeklaard en konden we toch nog naar onze laatste bestemming; het Piazza Navona. Deze was het laatste onderwerp van een presentatie. Het piazza was heel sfeervol en gezellig. Allemaal tekenaars om de fonteinen heen, terrasjes en natuurljk een heleboel verkopers. Met zijn allen propten we ons voor de laatste keer in een restaurantje (dit keer namen we met zn twintigen het hele restaurant in beslag). Hier konden we voor de laatste keer genieten van heerlijke pizza´s en daarna –natuurlijk- voor de laatste maal naar de Blue Ice!
Maandagochtend hadden we nog een paar uur vrije tijd. Ons groepje ging nog even op jacht naar wat cadeautjes voor thuis, en natuurlijk nog even koffieleuten. Dat hoort er bij; cappuccino drinken. Toen was het toch echt voorbij… koffers weer in de bus en op naar het vliegveld. Om half acht ’s avonds waren we weer terug. Alle verhalen moesten natuurlijk verteld worden. Zo vat ik ze samen: ‘’het was gewoonweg geweldig!’’.
Liefs, Luna
Ik heb namelijk een paar ontzettend domme acties gehad. Maar deze was echt het ergste
Ik wilde even naar de kamer van de jongens gaan. Dus ik klop op de deur en wacht keurig tot ik ''binnen'' hoor. Ik kom met een groots gebaar naar binnen... ''Heeey.......!'' was het de verkeerde kamer!! :O Er zaten wel Nederlandse jongens in maar niet degene die ik zocht haha :P
Dus ik zo ''ooow, ik dénk dat ik verkeerd zit'' zij zeiden ''ja, dat denk ik ook'' haha en toen ben ik snel de kamer uitgevlucht (eentje was zich nog aan het omkleden ook (alleen van shirt hoor)) oef wat was dat gieren :P
Maar hier is het Reis verslag (sorry, sommige dingen had ik al verteld)
Gewoonweg geweldig
Eigenlijk is Rome onbeschrijfelijk. De heerlijke chaos, het contrast tussen oud en nieuw en de hele sfeer: het is allemaal zo anders als hier in Nederland.
Dit jaar waren we met twee groepen, 20 leerlingen van 4G en zeven van 5G. Op woensdag 15 april gingen we om half 8 ’s ochtends op pad naar Dusseldorf. Dus dat betekende om half zes opstaan om nog even te checken, oke om te driedubbelchecken of ik echt alles wel had. Voor velen was het de eerste keer met het vliegtuig, maar iedereen vond het leuk. Na flink wat gezeul met de koffers (die overigens best meevielen qua grootte) kwamen we bij ons hotel: hotel Concorde.
Het lag op de vijfde verdieping, wat erg leuk is voor de mensen die niet van gammele liften houden. Altijd met de trap gaan werd wel beloond, want de derde dag bleef de lift steken tussen de derde en vierde verdieping. Gelukkig kon de receptie-man met een speciale sleutel de deuren openen. Het lag trouwens niet helemaal aan de lift dat hij vast bleef zitten, maar meer aan het feit dat er maar drie personen tegelijk in konden in plaats van de zeven die erin stonden. Verder was ons hotel echt heel tof, schoon en praktisch (vooral omdat wij de kamer met de grote badkamer hadden haha).
Kamer 209 kreeg het al in de eerste vijf minuten voor elkaar om de deur in het slot dicht te trekken, met de sleutel nog aan de bínnenkant. Gelukkig had de man van de receptie een oplossing; breekijzer erbij en ‘’it’s fixed’’,
De eerste dag doken we meteen al in de Italiaanse sferen. We gingen naar de keizerfora en ’s avonds naar de Trevi fontein.
Natuurlijk hebben de meeste mensen een muntje in de fontein gegooid, of in ieder geval een poging tot gedaan. Voor sommige was het best lastig om het muntje over hun línkerschouder te gooien en anderen konden niet zo goed mikken, waarna het muntje op het hoofd van een vrouw belande, die daarna niet zo blij meer keek.
Bij de Trevi fontein zit ook een heerlijke ijssalon, de Blue Ice. Dat werd echt onze stam-plek. Tot diep in de nacht komen toeristen naar de fontein… hartstikke gezellig dus.
Een paar mensen hielden een quote -boekje bij. Alle domme acties en quotes kwamen daar in te staan en dat waren er nogal wat. Degene die de klassieke leraren het meeste kippenvel zou bezorgen is vast deze ‘’het valt mij op dat er helemaal geen kerken voor Christus zijn’’ waarop het briljante antwoord ‘’Dat kan ook niet, want ze zijn allemaal barok. Er is er maar één Romaans’’ volgde.
De tweede dag hadden we, onbedoeld, geen druk programma. Naar het Ara Pacis, naar de Santa Minerva, naar het Pantheon en dat allemaal lopend. Ja, in Rome zijn heel veel trappen en we moesten de hele week veel lopen. Maar volgens mevrouw Landa ‘’waren wij echt een hele niet zeurderige, maar juist een hele leuke en fanatieke groep.’’
Toen zouden we aansluitend op het Pantheon naar de San Ignazio gaan. Maar die kerk bleek een siësta te houden. Dus moesten wij voor nood ook maar pauze houden. Even speedshoppen, lunchen en lekker zitten op de trappen. Ach ja, we moesten de stad natuurlijk ook bélévén. Ook moest onze Hollandse voorraad verkleind worden, want die rugzakken waren toch wel zwaar. En stel je voor dat we beroofd zouden worden?!
’s Avonds ging we op eigen houtje een ijssalon zoeken en even netwerken met wat andere Nederlanders. De Groningers in het hotel tegenover ons waren voor sommige ook wel interessant. Mevrouw Braam vond dat verhaal blijkbaar niet zo interessant; ze stopte al met luisteren na de woorden ‘’we zaten in het raam en…’’
Meestal aten we gezamenlijk, net zo gezellig en dan raakten we tenminste niet verdwaald. Door hun ervaring wisten Braam en Landa de beste tentjes te vinden. Steeds weer de keus; pizza, lasagne, pizza, pasta of pizza? Wat een kwelling.
Als ontbijt kregen we elke dag een hard broodje en een zoet croissantachtig ding. Naast ons hotel woonde Harry, onze huiszwerver. Vanaf vandaag, dag drie, besloten we de overgebleven broodjes te verzamelen om ze op de laatste dag aan Harry te geven.
Op dag drie zijn we eerst naar het Forum Romanum geweest. Daar moesten we in groepjes een toneelstukje doen. Alle stukjes waren erg grappig en eindigden ongeveer zo; iemand werd vermoord. Het Forum is nu nogal vergaan, maar vroeger was dit echt het centrum van de stad. Het is lastig voor te stellen dat drie pilaren de grootste tempel van Rome was. Ik was al eerder in Rome geweest, maar door de toneelstukjes en vooral door de levendige verhalen van mevrouw Braam en mevrouw Landa kon ik me veel beter voorstellen hoe het geweest moest zijn. ’s Middags zijn we naar het colloseum geweest. Deze maakte ook veel indruk, zoveel dat we er later die week nog een keer ’s avonds heen zijn gegaan om hem helemaal verlicht te zien. Vervolgens gingen we naar de Capitolijnse musea en naar de Santa Maria in Aracoeli.
’s Avonds zijn we naar de Spaanse trappen geweest. Normaal zijn daar een heleboel mensen, zijn de trappen prachtig verlicht en vol met bloembakken. Helaas was het hiervoor nog te vroeg in het seizoen. We moeten gewoon nog een keer terug komen! Na de trappen was het natuurlijk weer op zoek naar de Blue Ice! Al was het via een gigantische omweg, we hebben hem gevonden.
Op dag vier gingen we ’s ochtends naar een aantal kerken. Eindelijk konden we de Theresa in Extase eens in het echt zien. Mevrouw Braam had ons in de les zoveel daarover verteld, met veel verwijzingen naar het boek het Bernini Mysterie. ’s Middags met de bus naar Villa Hadriana. Dat is een enorm groot park waar keizer Hadrianus zijn buitenverblijf had. Persoonlijk was ik hiernaar het meest nieuwsgierig en ik werd niet teleurgesteld. Hier moesten we een tekening schetsen van de Cannopus (een van de best overgebleven gebouwen in het park). Dat zorgde wel voor wat hilariteit.
Dag vijf, de laatste echte dag alweer. Na wat improviseren, omdat we niet naar de Villa Borghese konden, hebben we de zogenoemde botjeskerk bezocht. De naam zegt het eigenlijk al, maar in die kerk is dus een gang helemaal versierd met echte botten. Een tikje luguber maar het maakte wel indruk. Vervolgens gingen we met de metro naar het Sint Pieters plein. Iedereen heeft die metro overleefd; niemand was achtergebleven op het station, en ook niemand was beroofd. Jammer genoeg begon het op weg naar het Vaticaan een beetje te regenen. Om twaalf uur stonden we op het plein, te wachten op de paus. Het begon steeds harder te regenen. De paus kwam in beeld op de grote tv-schermen. Alleen bij hem was het heel zonnig. Mmm dan kijk je om je heen en zie je alleen maar paraplu’s… dit was dus het eerste jaar dat de paus niet zelf aanwezig was!
Ongeveer de helft van ons had wel een paraplu mee. We hebben de straatverkopers echt een top dag bezorgd, ze konden ons aardig wat paraplu’s van echt goede (ahum) Bangladesh kwaliteit kunnen aansmeren. Zolang de politie er niet aan kwam natuurlijk, want dan waren ineens allemaal verdwenen. Eerst hadden we tijd om op eigen gelegenheid wat rond te struinen, wat souveniertjes te scoren. Daarna gingen we de Sint Pieter van binnen bekijken. Daar waren we wel even mee bezig. Als ik de Sint Pieter in één woord zou moeten omschrijven zou ik zeggen ‘’versierd’’. Er was echt heel veel te zien.
Na de Sint Pieter stonden het Castel del’Angelo en het Piazza Navona nog op het programma. Ondertussen waren we allemaal al aan het bibberen en het bleef maar gieten. Na het Castel del´Angelo gingen we toch maar niet verder. Nee, we wilden liever snel met de metro naar het hotel terug.
’s Avonds was het weer opgeklaard en konden we toch nog naar onze laatste bestemming; het Piazza Navona. Deze was het laatste onderwerp van een presentatie. Het piazza was heel sfeervol en gezellig. Allemaal tekenaars om de fonteinen heen, terrasjes en natuurljk een heleboel verkopers. Met zijn allen propten we ons voor de laatste keer in een restaurantje (dit keer namen we met zn twintigen het hele restaurant in beslag). Hier konden we voor de laatste keer genieten van heerlijke pizza´s en daarna –natuurlijk- voor de laatste maal naar de Blue Ice!
Maandagochtend hadden we nog een paar uur vrije tijd. Ons groepje ging nog even op jacht naar wat cadeautjes voor thuis, en natuurlijk nog even koffieleuten. Dat hoort er bij; cappuccino drinken. Toen was het toch echt voorbij… koffers weer in de bus en op naar het vliegveld. Om half acht ’s avonds waren we weer terug. Alle verhalen moesten natuurlijk verteld worden. Zo vat ik ze samen: ‘’het was gewoonweg geweldig!’’.
Liefs, Luna
maandag 4 mei 2009
insuitable
Cause in a world full of wonders
to let it openly wonder
When there's still a little wonder left in you
Cause in a world full of magic
it's never ever tragic
When there's still a little magic left in you
When it's cold outside
and your sun's all out
You'll be sleeping too
in a drive above your dreams
How easy it could be
For you to paint back the colours
like the green in your tree
~Jamie Lidell
Dit is echt zo ongemakkelijk; de cleaners (2 dames die bij ons thuis schoonmaken) zijn er. Ze zijn heel aardig enzo, maar ik durf nooit naar de wc als zij er zijn. Want de een heeft net de badkamer schoongemaakt, en de ander is bezig in de gang. En ja hoor.. ik moet natuurlijk dóór de gang, ín de badkamer, terwijl zij ervóór nog bezig zijn. Ik kan nooit naar de wc als iemand mij kan horen, of op me wacht, of erna naar dezelfde wc moet. Dat is best wel kut.. want vorige week kon ik dus eigenlijk de hele week niet op mn gemakje plassen :P
to let it openly wonder
When there's still a little wonder left in you
Cause in a world full of magic
it's never ever tragic
When there's still a little magic left in you
When it's cold outside
and your sun's all out
You'll be sleeping too
in a drive above your dreams
How easy it could be
For you to paint back the colours
like the green in your tree
~Jamie Lidell
Dit is echt zo ongemakkelijk; de cleaners (2 dames die bij ons thuis schoonmaken) zijn er. Ze zijn heel aardig enzo, maar ik durf nooit naar de wc als zij er zijn. Want de een heeft net de badkamer schoongemaakt, en de ander is bezig in de gang. En ja hoor.. ik moet natuurlijk dóór de gang, ín de badkamer, terwijl zij ervóór nog bezig zijn. Ik kan nooit naar de wc als iemand mij kan horen, of op me wacht, of erna naar dezelfde wc moet. Dat is best wel kut.. want vorige week kon ik dus eigenlijk de hele week niet op mn gemakje plassen :P
Rome... olalala Het was onbeschrijvelijk... Het was echt heel apart.
Ik hou het toch een beetje bondig.
Woensdag; om half zes opgestaan want om half acht zouden we vertrekken. Maar dan moest ja natuurlijk wel om kwart over zeven aanwezig zijn. Maar omdat ik niet te laat wilde zijn, en omdat ik een goed plekje in de auto moest, wilde ik er al om tien over zeven zijn. En ik heb natuurlijk nogal wat voorbereiding nodig... alles nog even checken, dubbelchecken. ID-kaart, geld, camera, batterijen, ondergoed, sokken, oplader, telefoonnummers, enz enz enz Het goede nieuws is dat ik helemaal niks vergeten ben méé te nemen. Helaas ben ik wel vergeten mijn Andrelon Zomerblond en mijn face wash mee térug te nemen grrr *dom*
*yess ze gaan weg... ik typ strax weer verder*
We gingen in auto's, en K., M. en ik gingen bij onze twee leraressen in de auto. Wij zijn de enige drie meiden uit 5 gymnasium, verder zijn er nog 4 jongens. Vier gym ging ook mee, zij zijn met 13 mensen (2 jongens en 11 meiden). Eigenlijk kende de 5e en 4e elkaar nog niet. Dit jaar zijn we begonnen met het van KCV, Klassieke Culturele Vorming, en daar hebben we elkaar dus voor het eerst leren kennen. En nu gingen we een week met elkaar op stap.
Omdat we alledrie een redelijk grote koffer hadden, kregen we die niet in de achterbak met de twee kleinere koffers van mevr. Braam en mevr. Landa. Gelukkig was mijn vader er om me uit te zwaaien; hij is een super inpakker. In de zomer krijgt hij ook altijd alles in, voor 3 weken kamperen, in onze kofferbak. Zonder aanhangwagen/carvan ofzo. Uiteindelijk zat alles erin, de andere auto's stonden al klaar... en gassen mar.
Op naar vliegveld dusseldorf. Ik had nog nooit gevlogen, en eerlijk gezegd vond ik het best eng. Maar het viel best mee, alleen de landing was nogal hobbelig. Ik vond het echt zo leuk om uit het raampje te kijken en besneeuwde bergen onder je te zien.
Ons hotel lag ongeveer 20 minuten lopen van het oude centrum (van het Forum) op de vijfde verdieping van een lichtelijk verpauperd gebouw. Er was wel een lift, maar ik had op internet al gelezen dat die niet zo heel betrouwbaar was. Dus ik ging met de trap, later werd dat gewoon een principe kwestie. Want iedereen ging uiteindelijk toch met de lift. Maar die lift was echt eng, het was namelijk zo'n open lift. Zodat je echt gewoon in een kooi zat, en je kon alle kabels gewoon zien. J. en ik zijn als enige de hele week met de lift geweest, soms wel 8x per dag 150 treden! En we moesten veel lopen! Overdag en soms ook 's avonds. Eigenlijk deden we alles lopend, en in Rome zijn ook heel veel trappen. Dus ik voel me echt heel sportief en tres bien.
Nu maar het hele gebeuren waardoor ik niet zo goed weet wat ik van de week moet vinden. Het was hartstikke gezellig onderling, en ik lag op de kamer met K met M en met twee meiden uit de 4e. 's Avonds, het was half twaalf, zeiden ze ''Luna, ben je bijna klaar (in de badkamer) want we willen graag het licht uit'' :O ik kon me oren haast niet geloven, zo vroeg ga ik normaal vaak niet eens slapen! Maar ik dacht ''ach misschien komt het door het reizen dat ze moe zijn''.
Dus ik lig uiteindelijk ook in bed. Ik had overigens een heel erg k*tbed. Eentje die heel erg inzakt, dus ik rolde de hele tijd in een geul. Ook was hij vet gammel, dus ik was hartstikke bang dat hij door zou krakken. Daar heb ik een groot trauma van, want ik ben al eens door een bed gekrakt toen ik bij Mikey sliep.
We hadden afgesproken dat ik als eerste zou douchen, daarna M en de anderen hadden niet zoveel tijd nodig want die douchten 's avonds. Ik had natuurlijk het meeste tijd nodig, dus ik had mn mobiel om half 7 gezet. Toen ging hij de volgende ochtend dus om half zeven af, ik zet hem dan altijd 1 keer uit en dan gaat hij vijf minuten later weer af. Uiteindelijk ging ik om 06.40 eruit, mn kleren pakken en het badkamertje in.
Die avond was het weer pas kwart voor twaalf, en ze wilden alweer slapen. Maar voordat ze gingen slapen gooiden ze nog wel even, alle vier, een paar opmerkingen naar mn hoofd als ''leg je kleren maar klaar, want je maakt 's ochtends zoveel lawaai. Dan kunnen wij nog wat langer slapen. Je blijft wel lang liggen als je wekker gaat, je ging pas om kwart voor eruit. Dan moet je je wekker maar wat later zetten.'' Okey.. dat kwam dus heel lullig op mij over. Ik lag nog maar even met mn mp3 op, want ik wilde nog niet slapen. De volgende ochtend was ik muisstil, ik durfde eigenlijk niet eens naar de wc. Toen ik me redelijk had aangekleed ben ik naar de kamer van de jongens gegaan. (die van Demian, Mikkel en TJ). Onze kamer lag aan de ene kant van het hotel, dan moest je langs de receptie naar een andere hal en daar lagen de kamers van de anderen. Dus de man die de receptie beheersde keek wel een beetje maf toen ik met een handdoekje om mn haar, in pyjama en op slippers langs kwam lopen.. de jongens keken ook wel een beetje raar. ''Ow luna, ben je gevlucht?'' En toen ging ik me maar even bij hun opmaken en gewoon ff kletsen.
Achteraf is dit echt een van de slimste beslissingen ever geweest. Vrijdag was ik overdag wel een beetje chaggerijnig tegen die meiden. En 's avonds zeiden ze nog wel ''goh wat was je stil vanochtend'' en ik zei iets als ''ja, ik durfde me haast niet te bewegen..'' En toen kwam er wel uit dat ze het niet boos bedoeld hadden, ze zijn blijkbaar gewoon van zichzelf een beetje bot en bitchy.
Maar dat maakte mij niet meer uit, hoewel ik overdag het best met hun kon vinden hoor. De meeste mensen hadden al ontdekt dat wij veruit de grootste kamer hadden, dus op een gegeven moment zaten wij met 12 mensen in onze kamer. Het is echt een wonder dat mijn bed het gehouden heeft. haha
Toen de meiden weer wilden slapen ben ik gewoon naar de jongenskamer gegaan. 's Ochtends ook weer, en die avond ook. Ik ben nou ook wel closer geworden met sommige mensen. Dus wat dat betreft is dit echt een heel goede week geweest; ik heb weer nieuwe vrienden erbij.
mmm ik heb nog niet echt verteld wat we gedaan hebben.
Ik ben ook aangewezen om het reisverslag te schrijven. De lerares vroeg wie dat goed zo kunnen doen, en toen zeiden een aantal meiden ''LUNA'' dus nu moet ik een leuk, grappig en positief verhaal schrijven. Dat is dus best lastig, omdat ik er qua gevoel misschien niet helemaal geschikt voor was.. maar ja, ik was wel zeer vereerd dus heb ik toch ja gezegd. Ik voelde me de hele week gewoon een beetje anders dan de anderen. Best lastig, maar-wat anderen ook zeggen- ik ben héél goed in schijnheilig doen. Iedereen denk alleen maar dat ik daar niet goed in ben, omdat mijn echte schijnheiligheid niet opvalt. Maar nee hoor, ik ben juist tres subtiel! ;)
Ik zal hem straks even posten, nu eerst maar even luchen.
Liefs, Luna
We gingen in auto's, en K., M. en ik gingen bij onze twee leraressen in de auto. Wij zijn de enige drie meiden uit 5 gymnasium, verder zijn er nog 4 jongens. Vier gym ging ook mee, zij zijn met 13 mensen (2 jongens en 11 meiden). Eigenlijk kende de 5e en 4e elkaar nog niet. Dit jaar zijn we begonnen met het van KCV, Klassieke Culturele Vorming, en daar hebben we elkaar dus voor het eerst leren kennen. En nu gingen we een week met elkaar op stap.
Omdat we alledrie een redelijk grote koffer hadden, kregen we die niet in de achterbak met de twee kleinere koffers van mevr. Braam en mevr. Landa. Gelukkig was mijn vader er om me uit te zwaaien; hij is een super inpakker. In de zomer krijgt hij ook altijd alles in, voor 3 weken kamperen, in onze kofferbak. Zonder aanhangwagen/carvan ofzo. Uiteindelijk zat alles erin, de andere auto's stonden al klaar... en gassen mar.
Op naar vliegveld dusseldorf. Ik had nog nooit gevlogen, en eerlijk gezegd vond ik het best eng. Maar het viel best mee, alleen de landing was nogal hobbelig. Ik vond het echt zo leuk om uit het raampje te kijken en besneeuwde bergen onder je te zien.
Ons hotel lag ongeveer 20 minuten lopen van het oude centrum (van het Forum) op de vijfde verdieping van een lichtelijk verpauperd gebouw. Er was wel een lift, maar ik had op internet al gelezen dat die niet zo heel betrouwbaar was. Dus ik ging met de trap, later werd dat gewoon een principe kwestie. Want iedereen ging uiteindelijk toch met de lift. Maar die lift was echt eng, het was namelijk zo'n open lift. Zodat je echt gewoon in een kooi zat, en je kon alle kabels gewoon zien. J. en ik zijn als enige de hele week met de lift geweest, soms wel 8x per dag 150 treden! En we moesten veel lopen! Overdag en soms ook 's avonds. Eigenlijk deden we alles lopend, en in Rome zijn ook heel veel trappen. Dus ik voel me echt heel sportief en tres bien.
Nu maar het hele gebeuren waardoor ik niet zo goed weet wat ik van de week moet vinden. Het was hartstikke gezellig onderling, en ik lag op de kamer met K met M en met twee meiden uit de 4e. 's Avonds, het was half twaalf, zeiden ze ''Luna, ben je bijna klaar (in de badkamer) want we willen graag het licht uit'' :O ik kon me oren haast niet geloven, zo vroeg ga ik normaal vaak niet eens slapen! Maar ik dacht ''ach misschien komt het door het reizen dat ze moe zijn''.
Dus ik lig uiteindelijk ook in bed. Ik had overigens een heel erg k*tbed. Eentje die heel erg inzakt, dus ik rolde de hele tijd in een geul. Ook was hij vet gammel, dus ik was hartstikke bang dat hij door zou krakken. Daar heb ik een groot trauma van, want ik ben al eens door een bed gekrakt toen ik bij Mikey sliep.
We hadden afgesproken dat ik als eerste zou douchen, daarna M en de anderen hadden niet zoveel tijd nodig want die douchten 's avonds. Ik had natuurlijk het meeste tijd nodig, dus ik had mn mobiel om half 7 gezet. Toen ging hij de volgende ochtend dus om half zeven af, ik zet hem dan altijd 1 keer uit en dan gaat hij vijf minuten later weer af. Uiteindelijk ging ik om 06.40 eruit, mn kleren pakken en het badkamertje in.
Die avond was het weer pas kwart voor twaalf, en ze wilden alweer slapen. Maar voordat ze gingen slapen gooiden ze nog wel even, alle vier, een paar opmerkingen naar mn hoofd als ''leg je kleren maar klaar, want je maakt 's ochtends zoveel lawaai. Dan kunnen wij nog wat langer slapen. Je blijft wel lang liggen als je wekker gaat, je ging pas om kwart voor eruit. Dan moet je je wekker maar wat later zetten.'' Okey.. dat kwam dus heel lullig op mij over. Ik lag nog maar even met mn mp3 op, want ik wilde nog niet slapen. De volgende ochtend was ik muisstil, ik durfde eigenlijk niet eens naar de wc. Toen ik me redelijk had aangekleed ben ik naar de kamer van de jongens gegaan. (die van Demian, Mikkel en TJ). Onze kamer lag aan de ene kant van het hotel, dan moest je langs de receptie naar een andere hal en daar lagen de kamers van de anderen. Dus de man die de receptie beheersde keek wel een beetje maf toen ik met een handdoekje om mn haar, in pyjama en op slippers langs kwam lopen.. de jongens keken ook wel een beetje raar. ''Ow luna, ben je gevlucht?'' En toen ging ik me maar even bij hun opmaken en gewoon ff kletsen.
Achteraf is dit echt een van de slimste beslissingen ever geweest. Vrijdag was ik overdag wel een beetje chaggerijnig tegen die meiden. En 's avonds zeiden ze nog wel ''goh wat was je stil vanochtend'' en ik zei iets als ''ja, ik durfde me haast niet te bewegen..'' En toen kwam er wel uit dat ze het niet boos bedoeld hadden, ze zijn blijkbaar gewoon van zichzelf een beetje bot en bitchy.
Maar dat maakte mij niet meer uit, hoewel ik overdag het best met hun kon vinden hoor. De meeste mensen hadden al ontdekt dat wij veruit de grootste kamer hadden, dus op een gegeven moment zaten wij met 12 mensen in onze kamer. Het is echt een wonder dat mijn bed het gehouden heeft. haha
Toen de meiden weer wilden slapen ben ik gewoon naar de jongenskamer gegaan. 's Ochtends ook weer, en die avond ook. Ik ben nou ook wel closer geworden met sommige mensen. Dus wat dat betreft is dit echt een heel goede week geweest; ik heb weer nieuwe vrienden erbij.
mmm ik heb nog niet echt verteld wat we gedaan hebben.
Ik ben ook aangewezen om het reisverslag te schrijven. De lerares vroeg wie dat goed zo kunnen doen, en toen zeiden een aantal meiden ''LUNA'' dus nu moet ik een leuk, grappig en positief verhaal schrijven. Dat is dus best lastig, omdat ik er qua gevoel misschien niet helemaal geschikt voor was.. maar ja, ik was wel zeer vereerd dus heb ik toch ja gezegd. Ik voelde me de hele week gewoon een beetje anders dan de anderen. Best lastig, maar-wat anderen ook zeggen- ik ben héél goed in schijnheilig doen. Iedereen denk alleen maar dat ik daar niet goed in ben, omdat mijn echte schijnheiligheid niet opvalt. Maar nee hoor, ik ben juist tres subtiel! ;)
Ik zal hem straks even posten, nu eerst maar even luchen.
Liefs, Luna
donderdag 23 april 2009
Herinnering
Deze is ter nagedachtenis aan Martin Bril.
Mooie woorden, grappige stukken. Martin Bril was niet gewoon een schrijver, hij was een begrip. Een voorbeeld. Hij deelde zijn leven, gedachtes en luchtige verhalen en was daarom zo populair. Tja: voor die man niets dan Respect.
Mooie woorden, grappige stukken. Martin Bril was niet gewoon een schrijver, hij was een begrip. Een voorbeeld. Hij deelde zijn leven, gedachtes en luchtige verhalen en was daarom zo populair. Tja: voor die man niets dan Respect.
woensdag 22 april 2009
I've had the time of my live
Close every door to me,
Hide all the world from me
Bar all the windows
And shut out the light
Do what you want with me,
Hate me and laugh at me
Darken my daytime
And toture my night
For I know I shall find
My own peace of mind
For I have been promised
A land of my own
~Joseph and the amazing technicolor dreamcoat
Dit is echt slecht.. het is al 20 april, en ik heb deze maand nog maar 1 bericht geplaatst. Maar ik heb een levensverandering ondergaan, dus dat gaat ook veranderen. Dat verhaal komt later.
Nu ga ik eerst een bericht plaatsen over mijn supersplendidmegageweldige avontuur. Mijn Freek-verhaal!
Vrijdag 10 april was het eindelijk zover. Eindelijk zouden we (ik, mijn moeder, Mikey en haar moeder) naar de musical Joseph and the amazing technicolor dreamcoat gaan! Mikey en ik waren al de hele week super hyper. We hebben alle hyves en weblogs afgespeurd en donderdag vonden we (voor mij) het hallelujaaste: Freek zou spelen. Zelf wilde Mikey stiekem eigenlijk liever John, maar ik als trouwe Freek Fan was natuurlijk al helemaal blij.
Om vier uur 's middags startte ik de voorbereidingen al. Natuurlijk hadden we de dagen ervoor al uitgebreid gemaild/getelefoneerd en gesproken over wat we aan moesten. Maar toch ben ik op de laatste dag naar een andere outfit geswitht. Om vier uur begon ik maar met mn nagels lakken, want als ik een handtekening kon vragen zouden mn handen te zien zijn :P
Toen moest mn haar drie kwartier gedaan worden, even snel eten en tenslotte nog wat make-up op. Et voila om tien voor zes was ik klaar...
Meestal ben ik te laat, maar nu lag het niet aan mij dat we Alsnog te laat bij mikey aankwamen. Mijn moeder dacht dat zij makkelijk op tijd zou komen als ze om kwart voor zes begon, maar ze was niet zo goed voorbereid... kledingcrisis! Nu zijn we hier thuis allemaal op dieet :P Toen ze eindelijk een goed passende outfit had gevonden, knoeide ze haar make-up op haar broek grrrr
Maar goed... we waren nog op tijd zat in Martiniplaza!
We gingen gezellig in het theatercafé zitten; bleek dat dat een besloten gezelschap was! haha Alleen de bewaker vond het iets minder grappig ;)
De musical zelf was echt helemaal geweldig mooi. Ik kreeg helemaal de kriebels toen Freek opkwam. En Renee van Wasbergen was ook zooo goed. Zij was de vertelster, jeminee wat een dijk van een stem (om willem nijholt maar even te citeren). En natuurlijk was mijn andere favoriet, Matthijs, er ook.
In de pauze had ik al de plek gevonden waar Freek zou gaan signeren. Dus toen we weer op onze plekken (helemaal bovenin) zaten, vroeg ik al aan de mensen aan de buitenkant of ik er heel snel langs zou mogen. Mikey is niet zo'n haantje de voorste, maar ik moest en zou die handtekening bemachtigen. Eerst nog even genieten van de rest van de show, natuurlijk een staande ovatie geven en helemaal kippenvel krijgen van de toegift. Toen dat geweest was werd het rennen! Hups daar gingen we! Ik rende allemaal oudjes voorbij, ben half over een stoel gesprongen en toen de trap af sprinten, de hal door.... en we stonden Helemaal Vooraan!!!
AAAAH wat stonden we te shaken..! Daar kwamen onze moeders ook aan, want die wilden ons op de foto zetten..
en na 10 minuten (en een hele lange rij achter ons) kwam hij binnen.... Freek :O echt zó knap in het echt!! En omdat wij de eersten waren zei hij nog ''hoi'' en toen signeerde hij mijn ding en toen zei hij ''alsjeblieft'' en keek hij mij recht aan met een lach. Dus ik ''hii'' *big smile, kon niks uitbrengen* en toen moest ik doorlopen. En verder moest iedereen achter elkaar doorlopen en keek hij nauwelijks op, omdat hij maar aan het tekenen bleef. Na 5 minuten was het voorbij.. dus wij hadden vet veel geluk!!!
En ik heb nog een paar geweldige foto's gemaakt! En onze moeders, haha, ''mag ik erbij, ik moet mn dochter op de foto!'' haha
Na die tijd waren we nog steeds aan het trillen en shaken :P hyper op zn grootst :P Mensen vonden dat heel grappig. Er waren er zelfs twee die zeiden ''aah, alleen hiervoor zouden we al zijn gegaan''.
De Foto met handtekening staat overigens ingelijst op mn nachtkastje. Een beetje erg; mn vrienden zaten mij nogal te pesten (ze waren natuurlijk gewoon jaloers haha) hadden nog bijna gelijk. Op hyves had iemand gezegd, ik citeer letterlijk, dus niet letten op het irritante taalgebruik enz.
''nog even over Luna, ik ga er van uit, dat bovengenoemde dus, vanacht met een foto onder haar kussen slaapt, een foto van een zekere Freek, nu zullen velen natuurlijk denken, heeft bovengenoemde een vriendje dan! dat wist ik niet! Welnu het is niet haar vriendje, het is de freek van op zoek naar Joseph (ja i kweet het, het is zielig) maarja, hierbij beklaag ik mij dus over het feit dat ik en nog een paar anderen fotos kregen toegestuurd van Luna's ontmoeting...... niet leuk!!''
haha hij had nog bijna gelijk ook! En ja.. ik had ze die foto's meteen laten zien :P
Zelf na 10 dagen, als ik dit typ, wordt ik er weer helemaal vrolijk van. Maar ik ben niet obsessed of een groupie hoor! ;)
Later komt mijn Rome verhaal.. maar nu wilde ik Joseph even in the picture zetten ;)
Liefs, Luna
Hide all the world from me
Bar all the windows
And shut out the light
Do what you want with me,
Hate me and laugh at me
Darken my daytime
And toture my night
For I know I shall find
My own peace of mind
For I have been promised
A land of my own
~Joseph and the amazing technicolor dreamcoat
Dit is echt slecht.. het is al 20 april, en ik heb deze maand nog maar 1 bericht geplaatst. Maar ik heb een levensverandering ondergaan, dus dat gaat ook veranderen. Dat verhaal komt later.
Nu ga ik eerst een bericht plaatsen over mijn supersplendidmegageweldige avontuur. Mijn Freek-verhaal!
Vrijdag 10 april was het eindelijk zover. Eindelijk zouden we (ik, mijn moeder, Mikey en haar moeder) naar de musical Joseph and the amazing technicolor dreamcoat gaan! Mikey en ik waren al de hele week super hyper. We hebben alle hyves en weblogs afgespeurd en donderdag vonden we (voor mij) het hallelujaaste: Freek zou spelen. Zelf wilde Mikey stiekem eigenlijk liever John, maar ik als trouwe Freek Fan was natuurlijk al helemaal blij.
Om vier uur 's middags startte ik de voorbereidingen al. Natuurlijk hadden we de dagen ervoor al uitgebreid gemaild/getelefoneerd en gesproken over wat we aan moesten. Maar toch ben ik op de laatste dag naar een andere outfit geswitht. Om vier uur begon ik maar met mn nagels lakken, want als ik een handtekening kon vragen zouden mn handen te zien zijn :P
Toen moest mn haar drie kwartier gedaan worden, even snel eten en tenslotte nog wat make-up op. Et voila om tien voor zes was ik klaar...
Meestal ben ik te laat, maar nu lag het niet aan mij dat we Alsnog te laat bij mikey aankwamen. Mijn moeder dacht dat zij makkelijk op tijd zou komen als ze om kwart voor zes begon, maar ze was niet zo goed voorbereid... kledingcrisis! Nu zijn we hier thuis allemaal op dieet :P Toen ze eindelijk een goed passende outfit had gevonden, knoeide ze haar make-up op haar broek grrrr
Maar goed... we waren nog op tijd zat in Martiniplaza!
We gingen gezellig in het theatercafé zitten; bleek dat dat een besloten gezelschap was! haha Alleen de bewaker vond het iets minder grappig ;)
De musical zelf was echt helemaal geweldig mooi. Ik kreeg helemaal de kriebels toen Freek opkwam. En Renee van Wasbergen was ook zooo goed. Zij was de vertelster, jeminee wat een dijk van een stem (om willem nijholt maar even te citeren). En natuurlijk was mijn andere favoriet, Matthijs, er ook.
In de pauze had ik al de plek gevonden waar Freek zou gaan signeren. Dus toen we weer op onze plekken (helemaal bovenin) zaten, vroeg ik al aan de mensen aan de buitenkant of ik er heel snel langs zou mogen. Mikey is niet zo'n haantje de voorste, maar ik moest en zou die handtekening bemachtigen. Eerst nog even genieten van de rest van de show, natuurlijk een staande ovatie geven en helemaal kippenvel krijgen van de toegift. Toen dat geweest was werd het rennen! Hups daar gingen we! Ik rende allemaal oudjes voorbij, ben half over een stoel gesprongen en toen de trap af sprinten, de hal door.... en we stonden Helemaal Vooraan!!!
AAAAH wat stonden we te shaken..! Daar kwamen onze moeders ook aan, want die wilden ons op de foto zetten..
en na 10 minuten (en een hele lange rij achter ons) kwam hij binnen.... Freek :O echt zó knap in het echt!! En omdat wij de eersten waren zei hij nog ''hoi'' en toen signeerde hij mijn ding en toen zei hij ''alsjeblieft'' en keek hij mij recht aan met een lach. Dus ik ''hii'' *big smile, kon niks uitbrengen* en toen moest ik doorlopen. En verder moest iedereen achter elkaar doorlopen en keek hij nauwelijks op, omdat hij maar aan het tekenen bleef. Na 5 minuten was het voorbij.. dus wij hadden vet veel geluk!!!
En ik heb nog een paar geweldige foto's gemaakt! En onze moeders, haha, ''mag ik erbij, ik moet mn dochter op de foto!'' haha
Na die tijd waren we nog steeds aan het trillen en shaken :P hyper op zn grootst :P Mensen vonden dat heel grappig. Er waren er zelfs twee die zeiden ''aah, alleen hiervoor zouden we al zijn gegaan''.
De Foto met handtekening staat overigens ingelijst op mn nachtkastje. Een beetje erg; mn vrienden zaten mij nogal te pesten (ze waren natuurlijk gewoon jaloers haha) hadden nog bijna gelijk. Op hyves had iemand gezegd, ik citeer letterlijk, dus niet letten op het irritante taalgebruik enz.
''nog even over Luna, ik ga er van uit, dat bovengenoemde dus, vanacht met een foto onder haar kussen slaapt, een foto van een zekere Freek, nu zullen velen natuurlijk denken, heeft bovengenoemde een vriendje dan! dat wist ik niet! Welnu het is niet haar vriendje, het is de freek van op zoek naar Joseph (ja i kweet het, het is zielig) maarja, hierbij beklaag ik mij dus over het feit dat ik en nog een paar anderen fotos kregen toegestuurd van Luna's ontmoeting...... niet leuk!!''
haha hij had nog bijna gelijk ook! En ja.. ik had ze die foto's meteen laten zien :P
Zelf na 10 dagen, als ik dit typ, wordt ik er weer helemaal vrolijk van. Maar ik ben niet obsessed of een groupie hoor! ;)
Later komt mijn Rome verhaal.. maar nu wilde ik Joseph even in the picture zetten ;)
Liefs, Luna
donderdag 9 april 2009
This is the moment
Everybody has their day
Where things just seem
To go their way
An angel's gonna
Smile on me
When it's meant to be
'Cause anything is possible
No matter how incredible
You never know who I might meet
On this crowded street
~ Hilary Duff
Ik kreeg te horen dat ik maar wat vaker moet updaten, maar ik ben nogal een controlfreak dus zolang ik geen geschikt liedje heb gevonden wil ik geen bericht plaatsen. Dus vandaag werd ik pretty desperate, omdat het alweer donderdag is. En ik heb heel veel dingen in mn hoofd, ik heb echt dat gevoel van jabbadabbadoo!!!!
1) Vandaag had ik een scheikunde proefweek, waar ik echt heel erg tegenop zag. De vorige keer had ik namelijk een 2,4 dus dat moest gewoon opgehaald worden. Et voila, het ging echt heel goed! Ik zat tijdens het proefwerk de hele tijd op mn stoel te wiebelen en bijna hardop te lachen.. totdat ik bedacht dat dat er een beetje raar uitzag voor degene achter mij... toen keek ik even achterom, maar gelukkig was het J. In ieder geval, toen ik het lokaal uit was liep ik met hem naar beneden en zat ik helemaal van blijdschap te springen en hyperactief te doen. Wat andere klasgenoten keken mij wel een béétje raar aan, moet ik zeggen, maar ach... ze zijn niet echt gewend aan mij. Vroeger deed ik altijd heel braaf en rustig, maar toen heb ik besloten dat dat stom was en dat ik beter gewoon kan doen wat ik zelf wil. Met gevolg dat ik meer vrienden, maar ook meer ''vijanden'' heb :P
2) Volgende week ga ik op excursie :) Met de rest van 5 gym (6 mensen) en 4 gym (13 mensen) en we gaan naar... Rome :) Daar ben ik al een paar keer geweest en serieus I am in LOVE op die stad. Het gaat echt super worden! Een en al meligheid, ijs, pizza en natuurlijk Italiaanse goddelijke mannen! Wat minder is dat we ongeveer géén vrije tijd hebben, maar hoewel andere jaren iedereen altijd gezamelijk eet, gaan wij lekker Rome verkennen. Gelukkig kunnen we het allemaal best goed met elkaar opschieten, al kennen we de 4e eigenlijk niet. Ik neem toch voor de zekerheid maar een notitieblok en mn mp3 speler mee. Mocht ik me dat gaan irriteren aan bepaalde mensen die ik eigenlijk niet zo mag, dan kan ik altijd gaan schrijven. Ik ben aangewezen (nou ja, eignelijk heb ik mezelf voorgesteld) om een Rome-Blog te gaan bijhouden... dus dan kan ik aantekeningen maken.
Gisteren ben ik officieel begonnen met de voorbereidingen. ''controlfreak'' Maar je moet immers goed voorbereid zijn. Gelukkig heb ik nog een week ;')
De voorbereidingen zijn begonnen...
Gisteren heb ik mn koffer even proef-ingepakt. En het is een hele redelijke koffer, niet eens heel groot ofzo. Waar oma's al niet handig voor zijn, zelf is ze al járen niet meer weggeweest, maar zo'n koffer is blijkbaar een musthave voor iemand van 75.
Toen ik hem helemaal had volgepropt met alles wat ik misschien wel eens nodig zou kunnen hebben kwam het uur der waarheid: de weegschaal. En hij was maar 11 kilo =) bijna alles zat er al in!! Erg netjes gedaan, al zeg ik het zelf. Er zou nog makkelijk een fohn inpassen, als ik bepaalde mensen niet had gezegd dat ik dat heus niet zou doen
Hebben jullie eigenlijk wel eens geteld hoeveel paar sokken je daadwerkelijk hebt? Zonder gaten, tekenfilmfiguurtjes of andere frapante versiering, bedoel ik dan. Bleek mn hele sokkenbox alleen maar uit pippi langkous lookalikes te bestaan.. mmm op naar de HEMA. Kon ik meteen mn zusje even afzetten bij het station. Toen kwam ik onderweg Dylan nog tegen, maar hij had vast geen sokkencrisis =P
Nu ben ik weer thuis, ben ik iets cruciaals vergeten en nee, het was niet de chocola om de toetsweek door te komen! Maar Kauwgom! Kauwgom tegen tuitende oren, kauwgom tegen de verveling, kauwgom omdat we toch nog wat plaats in onze personal-stuff-bag over hadden(mijn benaming voor mn handbagage tas), kauwgom voor als we iets van een of ander beeld afbreken en het weer aan elkaar moeten plakken of gewoon voor als iemand gigantisch uit zn mond stinkt... al met al een eerste levenbehoefte voor op 0een schoolexursie.
Zal het opvallen als ik toch stiekem een stijltang meeneem? Ik heb heel raar haar, lang, redelijk stijl, blond, maar aan de voorkant zit een heel maf plukje waar een pluizig krulletje in zit. Zoals een varkensstaart eigenlijk :P Eerst viel die nooit zo op, maar sinds een paar weken zit mn voorkant-haar dus echt vet maf. En eigenlijk moet ik het straighten, als ik er enigzins verzorgt uit wil zien. Ik durf hem alleen niet mee te nemen, omdat dan iedereen weer denkt dat ik zo'n ijdeltuit trutje ben (A)
3) Morgen wordt, denk ik, heel speciaal. Volgens mij had ik al verteld dat ik een enorme musicalmuziek fan ben, toch?! Nou dat is begonnen door het avro programma Op zoek naar.... waarin de hoofdpersoon voor een musical wordt gezocht.
Afgelopen najaar zonden ze uit Op zoek naar Joseph. Ik was echt helemaal verslaafd; elke zondagavond zat ik voor de tv. En de volgende dag natuurlijk even bespreken met ongeveer iedereen die het maar wilde horen... vooral mn de technischonderwijsassisent van onze school vond het leuk, ik had hem ook helemaal enthousiast gemaakt. Echt waar, er waren een paar jongens in de serie die ik echt héél leuk vond (niet alleen qua uiterlijk hoor! Qua uiterlijk eigenlijk maar twee). En mn moeder en ik hadden afgesproken: als onze favoriet wint, dan gaan we naar de musical toe! En.... Freek won! Zooo leuk! En morgen is het dus zover: Josephdag =) Ik hoop heel erg dat je na de voorstelling een handtekening kan halen, of wat ik natuurlijk het liefste wil is een foto!!!!!
Heel stom misschien, maar ik ben best zenuwachtig, niet zo erg als voor mn proefwerk van vanochtend, maar toch... Als je op de foto kan, moet je dr natuurlijk wel leuk uitzien! Daarom heb ik nu een zogenoemde Kledingcrisis. Wat moet ik aan? twijfeltwijfel Het punt is dat ik, op de foto waarvan het heel onzeker is of hij gemaakt kan worden, er wel leuk uit wil zien! En ik kan nergens vinden hoe lang Freek Bartels is, dus weet ik ook niet of ik mn hakken aan kan trekken...
ow dit klinkt best wel oppervlakkig en totaal niet interessant.... maar ik zat echt helemaal in die serie en This is the moment
4) ik heb nu al heel veel zin in de zomervakantie! Want ik ga nog met mn papa en mama en zusje mee naar Italie, kamperen. Eigenlijk heb ik daar niet zo heel veel zin in, omdat ik me nogal vaak ontzettend irriteer aan hun. Maar in venetie kun je wel hele mooie foto's maken! Het leukste vind ik eigenlijk mijn mini reisje naar Londen!! :) Met mn big sister ga ik namelijk voor een lang weekend naar Londen toe =) Op mn To Do list staat namelijk ook ''dansen op West End'' (oorspronkelijk eigenlijk Broadway en TimesSquere, maar ik heb besloten iets minder veeleisend te zijn) Ik wil gewoon even lekker raar doen, hyperactief wat sommige mensen raar zullen vinden, maar wat ik gewoon spontaan doen noem op West End. En natuulijk celebreties spotten!
En natuurlijk moet ik een foto hebben van een rode telefooncel, en naast zo'n mannetje met snor bij Buckingham Palace, maar ik weet niet of dat echt kan, of dat dat alleen in films is :P
Wat ik nog wel even MOET zeggen, is dat ik absoluut niet express in zoveel verschillende lettertypes of groottes schrijf! :S Dat doet hij automatisch, wat ik ook selecteer.. echt heel maf
Nu ga ik maar stoppen, want ik heb ontzettende honger. Ik heb trouwens altijd honger op momenten waarvan je denkt ''shit''. Bijvoorbeeld toen ik op een voorlichtingsdag een proefcollege volgde, of dinsdag toen ik een biologietoets zat te maken... Tijd voor wentelteefjes!
Liefs, Luna
Where things just seem
To go their way
An angel's gonna
Smile on me
When it's meant to be
'Cause anything is possible
No matter how incredible
You never know who I might meet
On this crowded street
~ Hilary Duff
Ik kreeg te horen dat ik maar wat vaker moet updaten, maar ik ben nogal een controlfreak dus zolang ik geen geschikt liedje heb gevonden wil ik geen bericht plaatsen. Dus vandaag werd ik pretty desperate, omdat het alweer donderdag is. En ik heb heel veel dingen in mn hoofd, ik heb echt dat gevoel van jabbadabbadoo!!!!
1) Vandaag had ik een scheikunde proefweek, waar ik echt heel erg tegenop zag. De vorige keer had ik namelijk een 2,4 dus dat moest gewoon opgehaald worden. Et voila, het ging echt heel goed! Ik zat tijdens het proefwerk de hele tijd op mn stoel te wiebelen en bijna hardop te lachen.. totdat ik bedacht dat dat er een beetje raar uitzag voor degene achter mij... toen keek ik even achterom, maar gelukkig was het J. In ieder geval, toen ik het lokaal uit was liep ik met hem naar beneden en zat ik helemaal van blijdschap te springen en hyperactief te doen. Wat andere klasgenoten keken mij wel een béétje raar aan, moet ik zeggen, maar ach... ze zijn niet echt gewend aan mij. Vroeger deed ik altijd heel braaf en rustig, maar toen heb ik besloten dat dat stom was en dat ik beter gewoon kan doen wat ik zelf wil. Met gevolg dat ik meer vrienden, maar ook meer ''vijanden'' heb :P
2) Volgende week ga ik op excursie :) Met de rest van 5 gym (6 mensen) en 4 gym (13 mensen) en we gaan naar... Rome :) Daar ben ik al een paar keer geweest en serieus I am in LOVE op die stad. Het gaat echt super worden! Een en al meligheid, ijs, pizza en natuurlijk Italiaanse goddelijke mannen! Wat minder is dat we ongeveer géén vrije tijd hebben, maar hoewel andere jaren iedereen altijd gezamelijk eet, gaan wij lekker Rome verkennen. Gelukkig kunnen we het allemaal best goed met elkaar opschieten, al kennen we de 4e eigenlijk niet. Ik neem toch voor de zekerheid maar een notitieblok en mn mp3 speler mee. Mocht ik me dat gaan irriteren aan bepaalde mensen die ik eigenlijk niet zo mag, dan kan ik altijd gaan schrijven. Ik ben aangewezen (nou ja, eignelijk heb ik mezelf voorgesteld) om een Rome-Blog te gaan bijhouden... dus dan kan ik aantekeningen maken.
Gisteren ben ik officieel begonnen met de voorbereidingen. ''controlfreak'' Maar je moet immers goed voorbereid zijn. Gelukkig heb ik nog een week ;')
De voorbereidingen zijn begonnen...
Gisteren heb ik mn koffer even proef-ingepakt. En het is een hele redelijke koffer, niet eens heel groot ofzo. Waar oma's al niet handig voor zijn, zelf is ze al járen niet meer weggeweest, maar zo'n koffer is blijkbaar een musthave voor iemand van 75.
Toen ik hem helemaal had volgepropt met alles wat ik misschien wel eens nodig zou kunnen hebben kwam het uur der waarheid: de weegschaal. En hij was maar 11 kilo =) bijna alles zat er al in!! Erg netjes gedaan, al zeg ik het zelf. Er zou nog makkelijk een fohn inpassen, als ik bepaalde mensen niet had gezegd dat ik dat heus niet zou doen
Hebben jullie eigenlijk wel eens geteld hoeveel paar sokken je daadwerkelijk hebt? Zonder gaten, tekenfilmfiguurtjes of andere frapante versiering, bedoel ik dan. Bleek mn hele sokkenbox alleen maar uit pippi langkous lookalikes te bestaan.. mmm op naar de HEMA. Kon ik meteen mn zusje even afzetten bij het station. Toen kwam ik onderweg Dylan nog tegen, maar hij had vast geen sokkencrisis =P
Nu ben ik weer thuis, ben ik iets cruciaals vergeten en nee, het was niet de chocola om de toetsweek door te komen! Maar Kauwgom! Kauwgom tegen tuitende oren, kauwgom tegen de verveling, kauwgom omdat we toch nog wat plaats in onze personal-stuff-bag over hadden(mijn benaming voor mn handbagage tas), kauwgom voor als we iets van een of ander beeld afbreken en het weer aan elkaar moeten plakken of gewoon voor als iemand gigantisch uit zn mond stinkt... al met al een eerste levenbehoefte voor op 0een schoolexursie.
Zal het opvallen als ik toch stiekem een stijltang meeneem? Ik heb heel raar haar, lang, redelijk stijl, blond, maar aan de voorkant zit een heel maf plukje waar een pluizig krulletje in zit. Zoals een varkensstaart eigenlijk :P Eerst viel die nooit zo op, maar sinds een paar weken zit mn voorkant-haar dus echt vet maf. En eigenlijk moet ik het straighten, als ik er enigzins verzorgt uit wil zien. Ik durf hem alleen niet mee te nemen, omdat dan iedereen weer denkt dat ik zo'n ijdeltuit trutje ben (A)
3) Morgen wordt, denk ik, heel speciaal. Volgens mij had ik al verteld dat ik een enorme musicalmuziek fan ben, toch?! Nou dat is begonnen door het avro programma Op zoek naar.... waarin de hoofdpersoon voor een musical wordt gezocht.
Afgelopen najaar zonden ze uit Op zoek naar Joseph. Ik was echt helemaal verslaafd; elke zondagavond zat ik voor de tv. En de volgende dag natuurlijk even bespreken met ongeveer iedereen die het maar wilde horen... vooral mn de technischonderwijsassisent van onze school vond het leuk, ik had hem ook helemaal enthousiast gemaakt. Echt waar, er waren een paar jongens in de serie die ik echt héél leuk vond (niet alleen qua uiterlijk hoor! Qua uiterlijk eigenlijk maar twee). En mn moeder en ik hadden afgesproken: als onze favoriet wint, dan gaan we naar de musical toe! En.... Freek won! Zooo leuk! En morgen is het dus zover: Josephdag =) Ik hoop heel erg dat je na de voorstelling een handtekening kan halen, of wat ik natuurlijk het liefste wil is een foto!!!!!
Heel stom misschien, maar ik ben best zenuwachtig, niet zo erg als voor mn proefwerk van vanochtend, maar toch... Als je op de foto kan, moet je dr natuurlijk wel leuk uitzien! Daarom heb ik nu een zogenoemde Kledingcrisis. Wat moet ik aan? twijfeltwijfel Het punt is dat ik, op de foto waarvan het heel onzeker is of hij gemaakt kan worden, er wel leuk uit wil zien! En ik kan nergens vinden hoe lang Freek Bartels is, dus weet ik ook niet of ik mn hakken aan kan trekken...
ow dit klinkt best wel oppervlakkig en totaal niet interessant.... maar ik zat echt helemaal in die serie en This is the moment
4) ik heb nu al heel veel zin in de zomervakantie! Want ik ga nog met mn papa en mama en zusje mee naar Italie, kamperen. Eigenlijk heb ik daar niet zo heel veel zin in, omdat ik me nogal vaak ontzettend irriteer aan hun. Maar in venetie kun je wel hele mooie foto's maken! Het leukste vind ik eigenlijk mijn mini reisje naar Londen!! :) Met mn big sister ga ik namelijk voor een lang weekend naar Londen toe =) Op mn To Do list staat namelijk ook ''dansen op West End'' (oorspronkelijk eigenlijk Broadway en TimesSquere, maar ik heb besloten iets minder veeleisend te zijn) Ik wil gewoon even lekker raar doen, hyperactief wat sommige mensen raar zullen vinden, maar wat ik gewoon spontaan doen noem op West End. En natuulijk celebreties spotten!
En natuurlijk moet ik een foto hebben van een rode telefooncel, en naast zo'n mannetje met snor bij Buckingham Palace, maar ik weet niet of dat echt kan, of dat dat alleen in films is :P
Wat ik nog wel even MOET zeggen, is dat ik absoluut niet express in zoveel verschillende lettertypes of groottes schrijf! :S Dat doet hij automatisch, wat ik ook selecteer.. echt heel maf
Nu ga ik maar stoppen, want ik heb ontzettende honger. Ik heb trouwens altijd honger op momenten waarvan je denkt ''shit''. Bijvoorbeeld toen ik op een voorlichtingsdag een proefcollege volgde, of dinsdag toen ik een biologietoets zat te maken... Tijd voor wentelteefjes!
Liefs, Luna
dinsdag 31 maart 2009
Reflection
Why must we all conceal
What we think, how we feel?
Must there be a secret me
I'm forced to hide?
I won't pretend I'm
someone else all time
~ Christina Aquilera
Ik vind het lastig om hier iets te schrijven... normaal dacht ik altijd van heel veel dingen ''Goh, als ik een blog zou hebben, zou ik dit erop zetten'' Net als het column van Martin Bril, dat is gewoon geweldig. Het lijkt mij zo tof als mensen gewoon de krant openslaan om jouw stuk te lezen! Maar telkens als ik nu iets wil schrijven is het allemaal afgezaagd en niet grappig.
Zo dacht ik vannacht ineens aan te lange sms berichten. Het is altijd vet irritant als je zo'n super lang ingekort bericht moet ontcijferen. Maar natuurlijk doe ik het zelf ook. Waarom twee sms'jes sturen als het ook in eentje past? Sms'en is trouwens niet echt met mijn ding, ik doe ongeveer twee maanden met 10 euro beltegoed.. nee ik ben mailverslaafd :) Het stomme is dat is dat ik áltijd veels te veel in 1 sms'je wil proppen. Dan wil ik dat ook nog even zeggen, en dat nog even uitleggen, en die smiley moet er ook écht in, want anders wordt het misschien verkeerd uitgelegd. En dan zit je al op 185 tekens, terwijl er maar 160 in mogen. Eerst maar even wat meer woorden afkorten, dan spaties weghalen, stukjes als jij bent worden dan j = oftewel het wordt gewoon hartstikke onleesbaar.... sorry :P that's me
Wat ik ook nogal frappant vond is dat de hele kolom overlijdensadvertenties van vandaag in de krant (die ik per ongeluk zag omdat ik een bepaald stuk moest lezen) bestond uit advertenties over 1 man. Het is zeer droevig dat deze heer B. is overleden, uiteraad! En eigenlijk vind ik het wel heel eerbiedig en veelbetekenend dat er vijf verschillende mensen/bedrijven zijn die een advertentie voor hem plaatsen. Het doet mij denken aan de film ''a beautiful mind'', daarin kreeg een hoogleraar plotseling van al zijn collega's en studenten een pen, als teken van respect. Waar ik nou over zit te denken is hoe bekend je moet zijn om in de recent overleden rubriek van Wikipedia te komen;
Eigenlijk moet ik even op pad voor mijn moeder. Ik heb een boodschappenlijstje en een AH bonuskaart gekregen.
-gekruide aardappeltjes om te bakken
-bietjes
-vlees naar keuze
-optimel, oranje smaak
-peren
-yogurtachtig iets die in de bonus was
- winegums (dat was een toevoeging van mijn snoep verslaafde zusje)
Wij zijn echt zo verschillend, mijn zusje en ik. Als ik zeg dat ik mijn mp3 vol staat met nummers uit musicals (vooral degene die zijn vertolkt in het programma Op zoek naar Joseph/Evita) en verder hou ik van dirty dancing achtige films, titanic, lord of the rings, en dan nog een heleboel andere voorspelbare films. En mijn lievelingsboek op dit moment is PS I love you. Mijn zusje daarentegen is totally obsessed van tokio hotel, ze schrijft overal haar naam + kaulitz op, in haar kamer zie je geen stukje muur meer aangezien Alles vol hangt met posters... verder kijkt zij het liefste horrors omdat ze dan lekker aanstellerig kan gillen en ze leest op dit moment de Twilight serie.... en nu is ze om een of andere reden naar de computer aan het rennen, verwoed war te typen, dan rent ze weer naar de telefoon, belt ze iemand met een helemaal geschreeuw van ''AAAH'' en ''OMG OMG OMG ik kan niet niet geloven'' pfff..... terwijl iemand gister over mij zei, toen ik zei dat ik ongeduldig werd ''ik wist niet dat dat mogelijk was'' :P hoezo tegengesteld.
Ik kan ook wel een dramaqueen zijn, een tikkeltje overdreven.. maar ja, ik houd gewoon van een mooi verhaal, dus dat maak ik ervan en dan vertel ik het met veel gebaren en soms wat dubbelzinnig woordgebruik. Tsja, en daar zitten mijn jongensvrienden dan natuurlijk weer helemaal bovenop. Die zijn zoiezo niet echt gewend om met meiden om te gaan... wat erg grappig is om gebruik van te maken; om ze even in verlegenheid te brengen. Helaas zijn zij daar ook wel goed in bij mij...
Laatst moesten we een experiment doen en ik was de proefpersoon. Dus ik moest allemaal apparatuur om, zoals een hartslag meter. Die moest vlak onder je bh rand zitten, maar ik kreeg hem niet goed vast.. dus dat gaat het weer ''o X, volgens mij moet je Luna (= ik) even helpen!'' kinderachtig. Overigens kreeg ik toen wel die meter dicht, dus er kwam uiteindelijk geen hulp aan te pas ;) Ik moest ook een koolstofverbruikmeter op; een masker achtig iets dat meet hoeveel energie je verbruikt. Dat was alleen niet echt een succes, want dat ding zat zo strak dat het een enorme afruk achterliet, zoals een elastiekje wat de hele dag te strak om je pols heeft gezeten.
De laatste tijd zit ik ook erg vaak te denken over hoe moeilijk het eigenlijk is om jezelf te beschrijven, om je in te delen of weer te geven zoals je echt bent. Het is zoveel gemakkelijker om je als iets voor te doen, of je op een bepaalde manier te gedragen... maar eigenlijk ben je zo niet. Of misschien ben je eigenlijk wel zo, maar wil je niet zo zijn. En dat bedoel ik dus, hoe weet ik hoe ik echt ben? Moet ik afgaan op de manier waarop anderen mij zien? Want die zien gewoon hoe ik me gedraag, maar dat betekent niet dat ik echt zo ben. Maar als ik niet zo ben, waarom gedraag ik mij dan niet zoals ik wel ben? Want ik ben Wel sterk en ik durf absoluut alles te zijn zoals ik wil, of dat denk ik tenminste -_- Oke, dit benoem ik tot de Fascinerende kwestie van vandaag.
Nu moet ik echt maar even naar de supermarkt...
Liefs, Luna
What we think, how we feel?
Must there be a secret me
I'm forced to hide?
I won't pretend I'm
someone else all time
~ Christina Aquilera
Ik vind het lastig om hier iets te schrijven... normaal dacht ik altijd van heel veel dingen ''Goh, als ik een blog zou hebben, zou ik dit erop zetten'' Net als het column van Martin Bril, dat is gewoon geweldig. Het lijkt mij zo tof als mensen gewoon de krant openslaan om jouw stuk te lezen! Maar telkens als ik nu iets wil schrijven is het allemaal afgezaagd en niet grappig.
Zo dacht ik vannacht ineens aan te lange sms berichten. Het is altijd vet irritant als je zo'n super lang ingekort bericht moet ontcijferen. Maar natuurlijk doe ik het zelf ook. Waarom twee sms'jes sturen als het ook in eentje past? Sms'en is trouwens niet echt met mijn ding, ik doe ongeveer twee maanden met 10 euro beltegoed.. nee ik ben mailverslaafd :) Het stomme is dat is dat ik áltijd veels te veel in 1 sms'je wil proppen. Dan wil ik dat ook nog even zeggen, en dat nog even uitleggen, en die smiley moet er ook écht in, want anders wordt het misschien verkeerd uitgelegd. En dan zit je al op 185 tekens, terwijl er maar 160 in mogen. Eerst maar even wat meer woorden afkorten, dan spaties weghalen, stukjes als jij bent worden dan j = oftewel het wordt gewoon hartstikke onleesbaar.... sorry :P that's me
Wat ik ook nogal frappant vond is dat de hele kolom overlijdensadvertenties van vandaag in de krant (die ik per ongeluk zag omdat ik een bepaald stuk moest lezen) bestond uit advertenties over 1 man. Het is zeer droevig dat deze heer B. is overleden, uiteraad! En eigenlijk vind ik het wel heel eerbiedig en veelbetekenend dat er vijf verschillende mensen/bedrijven zijn die een advertentie voor hem plaatsen. Het doet mij denken aan de film ''a beautiful mind'', daarin kreeg een hoogleraar plotseling van al zijn collega's en studenten een pen, als teken van respect. Waar ik nou over zit te denken is hoe bekend je moet zijn om in de recent overleden rubriek van Wikipedia te komen;
- Maurice Jarre (84), Frans componist van filmmuziek, 29 maart
- Janet Jagan (88), Guyanees politica, 28 maart
- Penor Rinpoche (77), Tibetaans geestelijk leider, 27 maart
- Willy Schobben (93), Nederlands trompettist, 25 maart
- Martin Brozius (67), Nederlands presentator en acteur, 24 maart
Eigenlijk moet ik even op pad voor mijn moeder. Ik heb een boodschappenlijstje en een AH bonuskaart gekregen.
-gekruide aardappeltjes om te bakken
-bietjes
-vlees naar keuze
-optimel, oranje smaak
-peren
-yogurtachtig iets die in de bonus was
- winegums (dat was een toevoeging van mijn snoep verslaafde zusje)
Wij zijn echt zo verschillend, mijn zusje en ik. Als ik zeg dat ik mijn mp3 vol staat met nummers uit musicals (vooral degene die zijn vertolkt in het programma Op zoek naar Joseph/Evita) en verder hou ik van dirty dancing achtige films, titanic, lord of the rings, en dan nog een heleboel andere voorspelbare films. En mijn lievelingsboek op dit moment is PS I love you. Mijn zusje daarentegen is totally obsessed van tokio hotel, ze schrijft overal haar naam + kaulitz op, in haar kamer zie je geen stukje muur meer aangezien Alles vol hangt met posters... verder kijkt zij het liefste horrors omdat ze dan lekker aanstellerig kan gillen en ze leest op dit moment de Twilight serie.... en nu is ze om een of andere reden naar de computer aan het rennen, verwoed war te typen, dan rent ze weer naar de telefoon, belt ze iemand met een helemaal geschreeuw van ''AAAH'' en ''OMG OMG OMG ik kan niet niet geloven'' pfff..... terwijl iemand gister over mij zei, toen ik zei dat ik ongeduldig werd ''ik wist niet dat dat mogelijk was'' :P hoezo tegengesteld.
Ik kan ook wel een dramaqueen zijn, een tikkeltje overdreven.. maar ja, ik houd gewoon van een mooi verhaal, dus dat maak ik ervan en dan vertel ik het met veel gebaren en soms wat dubbelzinnig woordgebruik. Tsja, en daar zitten mijn jongensvrienden dan natuurlijk weer helemaal bovenop. Die zijn zoiezo niet echt gewend om met meiden om te gaan... wat erg grappig is om gebruik van te maken; om ze even in verlegenheid te brengen. Helaas zijn zij daar ook wel goed in bij mij...
Laatst moesten we een experiment doen en ik was de proefpersoon. Dus ik moest allemaal apparatuur om, zoals een hartslag meter. Die moest vlak onder je bh rand zitten, maar ik kreeg hem niet goed vast.. dus dat gaat het weer ''o X, volgens mij moet je Luna (= ik) even helpen!'' kinderachtig. Overigens kreeg ik toen wel die meter dicht, dus er kwam uiteindelijk geen hulp aan te pas ;) Ik moest ook een koolstofverbruikmeter op; een masker achtig iets dat meet hoeveel energie je verbruikt. Dat was alleen niet echt een succes, want dat ding zat zo strak dat het een enorme afruk achterliet, zoals een elastiekje wat de hele dag te strak om je pols heeft gezeten.
De laatste tijd zit ik ook erg vaak te denken over hoe moeilijk het eigenlijk is om jezelf te beschrijven, om je in te delen of weer te geven zoals je echt bent. Het is zoveel gemakkelijker om je als iets voor te doen, of je op een bepaalde manier te gedragen... maar eigenlijk ben je zo niet. Of misschien ben je eigenlijk wel zo, maar wil je niet zo zijn. En dat bedoel ik dus, hoe weet ik hoe ik echt ben? Moet ik afgaan op de manier waarop anderen mij zien? Want die zien gewoon hoe ik me gedraag, maar dat betekent niet dat ik echt zo ben. Maar als ik niet zo ben, waarom gedraag ik mij dan niet zoals ik wel ben? Want ik ben Wel sterk en ik durf absoluut alles te zijn zoals ik wil, of dat denk ik tenminste -_- Oke, dit benoem ik tot de Fascinerende kwestie van vandaag.
Nu moet ik echt maar even naar de supermarkt...
Liefs, Luna
maandag 16 maart 2009
tijdgebrek
I run and then I hop hop hop
I wish that I could fly
There's danger if I dare to stop and here's the reason why
~ Alice in wonderland
Ik schijn de laatste tijd voordurend tijdgebrek te hebben. Er zijn gewoon zoveel dingen die ik wil doen, en het liefst nog allemaal te gelijk. Leren, mijn nieuwe dvd's kijken, leren, bloggen, leren enz. Al met al zit ik nu al twee weken met dikke wallen onder mn ogen... oja slapen dat moet ik ook nog.
Ik wil al een hele tijd even wat slaap inhalen, maar ja... geen tijd, geen tijd hoe erg het mij ook spijt! Soms wordt ik er echt gek van.... altijd iedereen heeft het druk, geen tijd om iets te doen. Daar irriteer ik me altijd erg aan, maar nu kom ik erachter dat ik eigenlijk net zo ben! Ik heb al tijden niet meer een lange mail kunnen schrijven, steeds blijft het bij ''even snel een krabbel''.
Op zich is er niks mis met een druk leven hebben, dan voel je je tenminste nuttig en productief. Alleen 1 probleempje: ik heb helemaal niet het gevoel dat ik iets nuttig heb gedaan! mmm.... waat gaat mijn tijd eigenlijk allemaal heen?! De wijze meneer Seneca zei altijd (nou ja, dat weet ik niet zeker, of hij dat altijd zei, maar hij heeft het iig een keer opgeschreven) ''ik kan niet zeggen dat ik geen tijd verlies, maar wat ik verlies en om welke zaak en op welke manier zou ik wel kunnen zeggen.'' facinerend.
Ik vind heel veel dingen facinerend, beetje maf is dat eigenlijk.... dat ik net deze regel uit al die latijnse teksten heb onthouden (uuh, ik bedoel; ik wist dat hij bestond, omdat wij dit pas twee weken geleden hebben behandeld, en twee weken is toch echt wel de grens van mijn geheugen voor dat soort dingen, maar ik moet bekennen dat ik hem wel even op moest zoeken ;))
Maar ik heb het druk druk druk... moest eigenlijk vijf minuten geleden al weg....
Liefs, Luna
I wish that I could fly
There's danger if I dare to stop and here's the reason why
~ Alice in wonderland
Ik schijn de laatste tijd voordurend tijdgebrek te hebben. Er zijn gewoon zoveel dingen die ik wil doen, en het liefst nog allemaal te gelijk. Leren, mijn nieuwe dvd's kijken, leren, bloggen, leren enz. Al met al zit ik nu al twee weken met dikke wallen onder mn ogen... oja slapen dat moet ik ook nog.
Ik wil al een hele tijd even wat slaap inhalen, maar ja... geen tijd, geen tijd hoe erg het mij ook spijt! Soms wordt ik er echt gek van.... altijd iedereen heeft het druk, geen tijd om iets te doen. Daar irriteer ik me altijd erg aan, maar nu kom ik erachter dat ik eigenlijk net zo ben! Ik heb al tijden niet meer een lange mail kunnen schrijven, steeds blijft het bij ''even snel een krabbel''.
Op zich is er niks mis met een druk leven hebben, dan voel je je tenminste nuttig en productief. Alleen 1 probleempje: ik heb helemaal niet het gevoel dat ik iets nuttig heb gedaan! mmm.... waat gaat mijn tijd eigenlijk allemaal heen?! De wijze meneer Seneca zei altijd (nou ja, dat weet ik niet zeker, of hij dat altijd zei, maar hij heeft het iig een keer opgeschreven) ''ik kan niet zeggen dat ik geen tijd verlies, maar wat ik verlies en om welke zaak en op welke manier zou ik wel kunnen zeggen.'' facinerend.
Ik vind heel veel dingen facinerend, beetje maf is dat eigenlijk.... dat ik net deze regel uit al die latijnse teksten heb onthouden (uuh, ik bedoel; ik wist dat hij bestond, omdat wij dit pas twee weken geleden hebben behandeld, en twee weken is toch echt wel de grens van mijn geheugen voor dat soort dingen, maar ik moet bekennen dat ik hem wel even op moest zoeken ;))
Maar ik heb het druk druk druk... moest eigenlijk vijf minuten geleden al weg....
Liefs, Luna
donderdag 12 maart 2009
welcome, whoever, wherever
Welcome to wherever you are
This is your life, you made it this far
Welcome, you gotta believe
That right here right now, you're exactly where you're supposed to be
~ Bon Jovi
Dit is mijn openingsquote voor mijn blog. Eerst kon ik niet kiezen, jullie zullen misschien merken dat ik nogal een twijfelaar kan zijn. En dat terwijl ik niet van twijfelaars, onspontane en onenthousiaste mensen hou.
Ik altijd een beeld in me hoofd van hoe ik wíl zijn, mijn ideale gedachtes. Maar eigenlijk ben ik best tevreden, zo met wie ik ben. I love myself. Dat vind ik niet arrogant, je moet gewoon een beetje in jezelf geloven wil je er het beste van maken. En ik ga voor goud.
Waar hou ik dan wel van? Muziek, films(!), paars, creatief bezig zijn, kleding, gekleurde chocoladepinda's van de Albertheijn, make-up, schaatsen, dansen (maar niet om zelf in het openbaar te doen), lezen, mn maatjes, achten, hakken, fris gewassen dekbedden, pizza en warme sokken.
En dromen natuurlijk! Ik heb altijd een heleboel dromen, I love dreaming. Er is niks mis met dromen, en lijstjes maken.. als je maar een beetje realistisch blijft. Ik ben dol op lijstjes, met name To Do lists. Die zal ik dan ook vaak gaan posten... in alle soorten en maten.
Terug naar mijn openingsquote... omdat ik niet kon kiezen, besloot ik mijn favoriete playlist van mijn mp3 te draaien, hem op suffle te zetten en uit het eerste liedje een veelzeggende zin te halen. Het werd het liedje ''Livin on a prayer'' de versie van John Vooijs, en toen moest ik maar even de lyrics googlen en toen wilde ik natuurlijk wel de orginele versie hebben... en zo kwam ik op Bon Jovi, en op zijn song ''Welcome to wherever you are''. Bon Jovi rocks. Hij is cool. Supercool. En kom op, hoe had ik een betere kunnen kiezen? Want dit is immers een welkom, welkom op mijn blog, welkom in mijn leven!
Abonneren op:
Posts (Atom)