"I want one moment in time
When I'm more than I thought I could be
All of my dreams are a heartbeat away"
~ Whitney Houston
Wat is geluk toch eigenlijk relatief. Iedereen is tevreden met een ander geluksniveau, maar het lijkt alsof men steeds minder tevreden is.
Hoe kan het dat mensen die wij als arm, hulpeloos en ongelukkig beschouwen, bijvoorbeeld Afrikanen in een sloppewijk, helemaal niet ongelukkig zijn? Is dat omdat ze niet beter weten? Of worden ze echt gelukkig van hele kleine dingen?
Ik zou graag meer leren over de denkwijzen van andere culturen. Want ik denk dat er door het leren over deze volken ook belangrijke lessen te leren vallen over relativiteit en geluk.
Alles moet maar meer, beter, verder. Daardoor wordt er teveel op de toekomst gefocust; dat doe ik zelf ook. En ik weet ook wel zeker dat ik veel geluk ga vinden in de nieuwe dingen die ik op het punt sta te ondernemen. Just a heartbeat away. Echter, het is hard werken. Misschien is het naief, maar ik hoopte toch ergens dat het een beetje makkelijker zou zijn om geluk gewoon hier in het nu te houden. Dat het makkelijker zou zijn, dat het gewoon eens kwam aanwaaien. Maar dat is niet zo.
Hard werken en ondertussen proberen toch wat rust in te bouwen. Want het gaat de laatste weken aan een stuk door, met opdrachten voor de studie waar veel tijd in gaat zitten, twijfels, sporten, werken, constant in mijn hoofd met eten bezig zijn, mijn commissie, afspreken met vrienden; het is druk en hoewel ik meestal veel voldoening haal uit wat ik onderneem, hard werken geeft me echt een goed gevoel, ik kan vertrouwen op mijn eigen kracht. Maar het kost me deze week bijzonder veel energie. Mijn enkel doet pijn en ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.
Gelukkig begint morgen het weekend. Hoewel ik veel moet doen, college's moet doornemen, ga ik ook even wat tijd voor mezelf nemen. Er liggen veel geweldig leuke dingen in het vooruitzicht, maar dat is geen reden voor wat relatief geluk in het nu.
Liefs,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten