woensdag 24 november 2010

Actieplan

Ik heb een heus actieplan, opgesteld samen met de studieadviseur.
Het voelt goed om een plan te hebben. Het is sterk en dapper wat ik doe.
Ik kom er wel...

zaterdag 20 november 2010

whats next?

Vandaag voel ik me op. Moe en uitgeblust.
Ik had met mijn ouders gepraat en zij snappen me niet. Zij denken dat ik gewoon teveel wil en teveel eisen stel.
Misschien bestaat niet wat ik wil, misschien is er niet zoiets als de klik met de juiste studie. Ik ben moe en heb er even geen zin meer in. Wel in de korte termijn dingen, maar niet in het lange termijn. Niet om over 4 jaar de rest van mijn leven lang op een lab te zitten en bijvoorbeeld 8 jaar aan hetzelfde ding te werken (zo werkte een vrouw waarbij ik gisteren in de trein zat al 8 jaar aan hetzelfde eiwit... so depressing vind ik dat) maar ook kan ik mezelf niet op een kantoor zitten, snakkend naar wat licht. Oke dat is natuurlijk heel deprimerend en overdreven gezegd; maar het principe blijft hetzelfde. Ik weet het even niet.
Ik weet wel iets wat ik graag zou willen, ik hou van de klank, het idee, maar de uitvoering is lastig, onrealistisch. Het is niet voor lange termijn, maar wel groots. Ik ga eerst nog wat meer research doen, het ontwikkelen in mn hoofd, voordat ik erover kan praten laat staan echt beslissen.

Liefs,

donderdag 11 november 2010

Grauw en Grijs

Tadaa:








Groningen:


Amsterdam:


Haarlem:



Dit zijn mijn foto's voor dayZero... 16% compleet, nog 812 dagen over en nog 25 dingen die ik moet toevoegen...
Haarlem en Groningen voor nummer 29. alle hoofdsteden van Nederland bezoeken.
Muffins van dr Oetker bakken, waarbij doel 74. Alle soorten cake/muffin/taart pakken in het schap bij Albert Heijn uitproberen. Met twee meiden van mijn studie gingen we die bakken; met jam, appel en chocola (helaas waren ze een beetje aangebrand, maarja dat wijten we maar aan de oven :p)
Verder nog een foto die ik vrijdagochtend heb gemaakt.Ik had om 10 uur een afspraak bij de kapper. Een salon waar ik nog nooit was geweest, maar die 50% korting aan studenten geeft (en aangezien kappers in Amsterdam rond de 35 euro kosten is dat wel heel mooi meegenomen)Dus ik kwam daar aan, heel mieserig weer, om kwart voor 10, was hij nog gesloten. Toen moest ik maar een beetje rondlopen tot het 10uur was. Uiteindelijk kwam ik tegelijk met de kappers aan en kon ik even met een warm kopje thee wachten tot hij (ja mannelijke kapper. Ik zal hem beschrijven: strak wit bloesje, 2 knoopjes te ver open, niks eronder, hij was engels (sprak dus ook engels met zo'n londens accent) en was gewoon precies zo'n kapper-man(oftewel 110% gay))Dus Omdat het communiceren een tikkeltje lastig was (leg maar eens in het engels uit hoe je het wilt hebben) zei ik maar gewoon "ok, sounds good" en hups daar ging hij. Het is niet echt heel erg anders ofzo, maar hij had het zo leuk gefohnt, en dan baal ik altijd zo als het thuis niet zo wil zitten en weer gewoon bleh lijkt :(
De foto's zijn trouwens allemaal wel een beetje donker en grauw... het is echt herftweer, maar dan het grauwe herfstweer in plaats van het heerlijke koude en heldere herfstweer..

Gisteren ben ik met mijn zus naar de film Eat Pray Love geweest. Deze gaat over Liz (Julia Roberts) die ineens beseft dat ze vastzit in haar leven. Ze voelt niet meer. Geen hartstocht. Grauw en Grijs. Dus ze neemt een jaar vrij en gaat eerst naar Italie voor "Eat"; vervolgens naar India voor "Pray" en als laatste naar Bali, waar ze bij de lessen van een oude medicijnman alles leert te combineren; genieten, mediteren en daar komt een Braziliaanse Love om de hoek kijken. Het is een mooie film, een romantische film, maar dan van de langzame drama kant.
Zij doet wat ik graag zou willen doen, maar wat eigenlijk alleen in films gebeurt...

Liefs,

woensdag 3 november 2010

Today had been oke

I'm a human being
I'm a living loving breathing
I'm not a dumb machine
I'm a walking talking dreaming
And I don't know what it means
But I know what I believe in
I believe in love and I love being a human being.

~Sandi Thom

Soms weet je gewoon dat je iets juist hebt gedaan. Natuurlijk twijfel ik weleens, maar nu, deze week, weet ik zeker dat ik een goede keus heb gemaakt om in mn eentje in Amsterdam een onbekende studie te gaan doen.

Ik krijg steeds minder zin om in het weekend naar huis te gaan. Ik doe leuke dingen, veel dingen. Gisteravond had ik een gezellig avondje met mijn eenheidsgenoten. Straks ga ik een vriendin helpen haar kamer leeghalen (hoe we dat voor elkaar gaan krijgen weet ik nog niet:P) zodat er een andere vloer inkan. Sporten. Binnenkort ga ik naar Rotterdam (naar de PRIMARK!! sokken inslaan :p). Met mijn studievereniging doen we allemaal toffe activiteiten; binnenkort comedy cafe. Over een maandje schaatsen en hopelijk krijgen we het gala van de grond.
En nog zoiets supervets! Onze eenheid doet mee aan het Uilenstede-cabaretfestival! Wat inhoud dat over 2 weken onze gezamelijke ruimte wordt omgetoverd tot een podium voor een cabaretier. De hele avond zijn in 12 verschilllende eenheden optredens. Je kunt dus lang allerlei voorstellingen die gewoon in iemands huiskamer worden gegeven :) Ook heb ik mn tentamens van de 1e periode gehaald, terwijl ik zeker dacht te weten dat ik voor 1 zou zakken. Maar toen ik met een loden maag keek.. 6,2! Dus dat viel reuze mee. En als ik dan thuis ben, dan doe ik alsnoggenoeg dingen. Halloween filmavondje (ben me serieus meerdere malen doodgeschrokken.. en de rest maar lachen :p arme ik), rijles, even door de mooie herfstnatuur fietsen...
Vanochtend had ik les in de snijzaal.... mortuarium. Je ziet echt van die stalen tafels, maar daarop afgedekte lichaamsresten. Een grote emmer wordt op tafel gezet. De docent pakt er een paar hersenen uit. Het viel me reuze mee; het stonk bijna niet en was eigenlijk heel mooi en facinerend. Toen we een of ander zenuwkanaaltje niet op die hersenen konden zien, zei de docent "ow ik pak wel even een ander. Niet schrikken" Wat komt er uit die emmer zetten?!! EEN HOOFD. EEN HOOFD. brrrr toen voelde ik me wel even week worden hoor, maar zolang je het gezicht niet kon zien en kon "uitschakelen" dat het een echt persoon is geweest, werd het een facinerende les. Wat iets minder was, was dat de docent zo enthousiast was dat hij helemaal met zijn handen ging zwaaien. Wat er dus in resulteerde dat er allemaal hersenenvocht en fixeerspul spetters door de lucht vlogen.. op ons. Halleluja voor de verplichte labjas en wasmachine ;) Deze cursus van mijn studie is echt interessant; alles over hersenen. Alleen nu begint er toch wel weer een beetje een geneeskunde gedachte te kriebelen...

Alles van de positieve kant bekijken.
Zo had ik hartstikke kunnen balen van het feit dat ik inlogde op de computer om de practicumhandleiding te printen en dat deze computer vervolgens crashte. Ik kon dus niet meer printen en moest mét die handleiding naar de snijzaal. Balen? Mwah het was ook niet erg dat ik de ICT jongen op moest halen, dat ik erachter kwam dat ik 10 minuten zou moeten wachten voordat ik opnieuw kon inloggen óf ik kon gewoon die jongen naast me vragen of ik even op zijn account mocht printen (A) No problem. Aardige niet gehaaste mensen bestaan nog ;)

Nu vind ik het tijd voor een frisse coupe, dus ik ga de kapper (die 50% korting aan studenten geeft!) even bellen voor een afspraak!

Liefs,