I don't wanna spend my life jaded, waiting
To wake up one day and find
That I've let all these years go by wasted
~Carrie Underwood
Vandaag heb ik twee Wonderlijke dingen meegemaakt; tenminste dat is wat ik ervan maak.
Het eerste was vanochtend toen ik mijn flat uitliepen bij mn fiets aankwam. Elke ochtend moet ik wat eerder mn deur uit omdat ik mijn banden moet oppompen, ik weet niet of ze lek zijn of dat er iets mis is met het ventiel, maar wat het ook is, mijn banden lopen telkens leeg. Nu zijn er wel ergere dingen dan eerst je banden te moeten oppompen voordat je kunt gaan fietsen, zoals je fiets 509 meter verderop naar de fietsenman moeten brengen om je banden te laten plakken. Maar vanochtend kom ik bij mijn fiets aan, staat de fietspomp ernaast én zijn mijn banden opgepompt!! Is het een warmhartige daad van vriendelijkheid? Of had iemand een kater en per ongeluk de verkeerde fiets opgepompt? Wat het ook was, en ik hoop het eerste maar vrees het tweede, ik ben er dankbaar voor :)
Het tweede wonderlijke ding dat ik heb aanschouwd, gebeurde op werk. Ik stond een beetje naar het plein voor de winkel te staren, waar een schilder bezig was. Naast de schilder lag een hond op een groen kleedje. Dus ik vroeg aan mijn collega of die hond van de schilder was; toen kreeg ik toch een vertederend verhaal te horen.
De schilder is niet helemaal geestelijk 100%, niet ernstig gehandicapt maar het feit dat hij het winkelcentrum mag schilderen is wel een beetje een kwestie van liefdadigheid. Nu heeft hij de hond uit het asiel gehaald toen de hond al redelijk oud was. Het was een hele lieve hond die zwaar verwaarloosd was door zijn vorige baasjes en nu weg zat te kwijnen in het asiel omdat mensen die een hondje willen toch liever een wat speelser jonger hondje willen.
Dus de schilder nam de oude hond mee en nu staat deze inmiddels heel erg oude hond altijd aan zijn zij. Waar de schilder schildert, ligt de hond er naast te slapen. De enige momenten waarop er beweging in de hond zit is wanneer hij zijn kop optilt en even kijkt of zijn baasje nog dichtbij genoeg is. Mocht de schilder een stuk zijn opgeschoven (nu schiet de schilder niet heel erg op, dus dit gebeurt niet zo vaak) dan komt de hond in de benen om wat dichterbij zijn baasje te liggen.
Als dat geen vertederend voorbeeld van de liefde tussen dier en baas is dan weet ik het ook niet meer.
Liefs,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten