jubileum!

http://www.youtube.com/watch?v=nAA9VRLiWkY&feature=PlayList&p=47F8A3F61F252FD8&index=13

dit is zo'n mooi nummer van Kendall Payne.
Heel rustig en ook wel treurig.
Deze regels vind ik vooral very very pretty:

How do you dream
When you can't fall asleep?

And all this time
I thought that we were friends
My stubborn will is learning to bend.

~ Kendall Payne, Scratch

Ik heb zoveel inspiratie de laatste paar dagen, maar helaas helaas geen tijd om ze hierop te zetten. Ik heb wel mn blog even in de lente stemming gebracht, als verlaat cadeautje voor mijn jubileum! =)
want jaja... ik ben nu een 1-jarige blogster (H)
In 1 jaar is mijn lezeraantal van 0 naar uuhh like 5 trouwe lezers toegenomen maar het gaat niet om wie leest, maar om wat er geschreven wordt ;)

Dus met de lente in mn hoofd, een playlist van Kendall Payne en een frisse wind (nogal, werd zowat van mn fiets geblazen) ga ik weer bezig met een horrible scheikunde po...

Liefs

Reisopdracht

And I think you need to stop following misery’s lead
Shine away shine away shine away
Isn’t it time you got over how fragile you are
We’re all waiting
Waiting on your supernova
Cause that’s who you are
And you’ve only begun to shine

~Anna Nalick

Jeetjemina, eindelijk een momentje rust. Dit was me toch eens een megasupervolle week.
Maandag: schoolschoolschool, toen 's avonds naar paardrijden. Volgende week is mijn laatste les. Dat is echt zo'n raar gevoel. Paardrijden, het klinkt als een snobbie sport en geloof mij er zijn ook echt een heleboel van die uit de hoogte meiden. Maar niet alleen... er zijn ook mensen die gewoon echt een band met die dieren kunnen hebben. Die ervan houden om een met je paard te galopperen, wind in je gezicht, die geur, mee met de beweging en wetend dat je echt op elkaar kunt vertrouwen; dat is het gevoel wat ik heb als ik paardrij. Niet altijd natuurlijk, soms is het beest echt ergelijk vervelend, super eigenwijs, lastig en als je 70 liter water in emmers naar de drinkbakken moet slepen, of als je de stal uitmest en uitglijd op de mesthoop, dan is het niet altijd even sereen als ik net beschreef.
Maar zodra ik films als The horsewhisper zie, van die rustige cowboys dan krijg ik gewoon weer zo'n gevoel van passie, van "dit is mijn ding" en nu is het ik-zonder-dat-ene-wat-mij-mij-maakte. Nu heb ik eigenlijk niks "speciaals"meer, geen eigen ding waar ik van alles in kwijt kon. Raar maar waar.
The horsewhisper is trouwens mijn vakantieboek. Een paar jaar geleden heb ik eens een tweedehands exemplaar op de markt gekocht (voor slechts 2 euro :p) en sindsdien neem ik het tot nu toe elk jaar meegenomen op vakantie (en gelezen natuurlijk). Normaal gesproken hou ik van de geur van nieuwe boeken, verse pagina's en die kick dat jij de eerste bent die die bladzijden omslaat. Er zijn echter uitzonderingen, en The horsewhisper is echt zo'n boek wat alleen maar mooier is als het meegaat in je koffer, als er wat zand tussenkomt en als het zovaak gelezen wordt.

oke dan hadden we dolle dinsdag; school-schoolschool-school-school-school-school-school-school; moet ik nog verder uitweiden? 1 specifiek geval dan. Ik was echt zo chagrijnig (wat ik deze week wel vaker was, maar ja dat komt gewoon even door mijn innerlijke chaos, maar hier werd ik écht chagrijnig van) Voor scheikunde moeten wij een praktische opdracht doen. Hiervoor moeten wij eerst een werkplan laten goedkeuren. Nou had ik mooi volgens schema mijn werkplan gemaakt. Dus ik naar de leraar "meneer wilt u even mijn werkplan controleren?" "NEE" was het antwoord... nou okee.... Richting het eind van de bespreking die les, vroeg de leraar of iemand nog vragen had. Nu was ik (met mijn groepje) de enige die die proef ook daadwerkelijk had gedaan, en dus de enige die een vraag kón hebben. Dus ik vraag waar ik meezat, krijg ik als antwoord "nou daar ga ik nu niet op in, dat moet je maar een keer persoonlijk aan mij vragen." Dus ik hand omhoog, zit een kwartier te wachten. Gaat hij eerst naar allerlei andere leerlingen. TRRRRRRR bel gaat. bahbahbah. Ik weer naar hem toe: "maar meneer, wanneer kan ik dán mijn werkplan laten zien?!" Weer een irritant antwoord. De volgende dag had hij wél tijd,
vraag hij "ben je nog boos?"
ik zo "nee hoor, ik was nooit boos"(nouja wel een beetje)
zegt hij "alleen teleurgesteld?"
ik "een beetje chagrijnig op zn hoogst (A)" nou dat vond hij wel grappig, dat ik dat gewoon ronduit toe gaf :p
mm dit is niet echt een interessant stuk zeg. oke door naar de woensdag....

woensdag; kwart over vijf uit bed, want ik ging een proefstudeerdag doen. Heenweg ging vlekkeloos. De dag zelf was ook echt super leuk!! =) ik ben nu toch echt overtuigd dat ik gezondheid en leven wil gaan doen! yesss keuze gemaakt. Er waren ook leuke types, veel gesocialist met allerlei mensen. Wel een beetje jammer dat het zo'n ontzettende meidenstudie is. Waarom weet ik niet, want het is een combinatie van gezondheidswetenschappen en biomedischewetenschappen. Niet extreem meisjesachtig dus, wat je van bijvoorbeeld diëtiek ofzo wel zal verwachten. Maargoed, er waren uds maar 3 jongens (nee, niet echt bijster leuk, maar wel aardig en grappig) van de 60!
Ik ben niet zo oppervlakkig dat ik perse jongens in de studie wil (en al helemaal niet uitsluitend voor dat doeleinde, al is het wel een interessante bijkomstigheid. Als een college heel saai zou zijn, kun je altijd nog een beetje flirterig nouja... gewoon flirten. Maar dat vind ik een beetje een stom woord, het beschrijft niet echt het spel van subtiel haar zwiepen, een veelbetekende blik,indruk maken,indruk geven en dan op de juiste manier contact leggen(A))
Dat weggelaten voegen jongens over het algemeen toch een bepaalde flair aan een gesprek. Alleen meiden is soms zo.... eigenaardig (overigens zou ik ook niet met alleen maar jongens in een groep willen zitten, dat is echt vet awkward in bepaalde situaties (merk ik nu al in de groep, dan zijn er gewoon bepaalde taboe's enzo :p je merkt gewoon de verschillen, laat ik het zo maar even omschrijven. Natuurlijk ligt het ook wel aan de geestelijke gesteldheid van de jongens hoe zij daar meeomgaan. Bij sommige moet je gewoon echt niet aankomen met iets over ongesteldheid, of die zouden nooit zeggen "goh wat zit je haar leuk"of "leuk shirtje" terwijl sommige, misschien iets ervarener of iig iets volwassener jongens daar totaal niet moeilijk over doen (of ze hebben een lading zussen thuis))
oke back naar de clou.... hmzz... *even terug lezen* oja na een lange super leuke interssante gevarieerde dag ging ik natuurlijk nog ff shoppen. Vervolgens terug met de tram. Kwam ik 18.27 bij het station aan... en hoelaat ging mijn trein? Juist 18.28 met mijn net herstelde spier ik de sprint erin. FAIL. Toch nog iets meer trainen met hardlopen, want... jaja daar ben ik weer aan begonnen!

Mike en ik hebben nu een vast plan om hard te lopen. We zijn al wel 1 week bezig :p maar in die week heb ik al wel 3x gerend. Na de eerste keer had ik zóveel spierpijn, echt niet grappig meer! Toen ging ik twee dagen later de mythe "dan moet je gewoon weer gaan" eens testen. Nou daarna had ik het echt niet meer, kon de trap niet eens opkomen. Dus je kunt je voorstellen dat het perron afsprinten (de trein vertrok van 1c en ik kwam bij 1a het perron op...) niet zo amusant was. Vanmiddag zijn we weer geweest, en tijdens het lopen voelde ik mn kuiten wel, maar ik moest daarna op de fiets nog terug naar huis en nu heb ik eigenlijk nog nergens last van =) yeah gaat de goede kant op (H) Waarschijnlijk praat ik morgen wel anders. Dan heb ik zoiezo een volle dag, want dan ga ik met mn moeders shoppen. Met een missie: een galajurk! Jaja, het gala is al over 1,5 maand, de kappersafspraak (nicht van vriendin is kapster, heel handig dus!) Dus dat wordt flink stuinen. Nu weet ik ook weer waarom ik drie kwartier geleden eigenlijk op de computer ging: treinschema opzoeken ;P Morgenavond heb ik ook nog eens een verjaardag, dus ook weer lekkker druk op een leuke manier :) lastig geval trouwens qua cadeau dit geval. Nouja dan maar gewoon geld, niet zo orgineel en over het algemeen tegen mijn principes, maar briljante cadeau inspiratie laat zich niet dwingen ;)

Laat ik dat maar eens gaan doen. Ik wilde zoiezo X-factor kijken om half negen. Hmz en eigenlijk moest ik me ook nog even voorbereiden op morgen (nieuw nagellakje en dat soort dingen)
Als laatste wil ik nog even over mijn (als het goed is geplaatste afbeelding hebben) ik was woensdag natuurlijk nog even snel de stad ingedoken. En toen zeg ik een pakketje plint-kaarten. Dat zijn kaarten met een mooie illustratie en een gedicht. Nu kon ik niet op de verpakking zien wélke gedichter erop stonden en dus ook niet of het leuke waren. Achteraf viel het een beetje tegen, van de zes vond ik er maar 1 écht écht mooi (al waren 3 anderen ook wel leuk en 2 een beetje stom) Dat was het gedicht Reisopdracht, van Riekus Waskowski. Bovendien vond ik het plaatje ook ontzettend mooi en bijpassend. Voor alle mensen die voor een nieuwe stap in hun leven staan (wij dus allemaal)

Liefs,

Misschien

Misschien
Misschien horen we het nog niet te weten
Zijn al die onzekerheden voor niets
Laten we al de twijfels
en de zorgen even vergeten

Misschien moeten we gewoon doorgaan
Leven op het moment
Gepieker staken en ruimte maken
Totdat je in een helder ogenblik
jezelf niet meer verstikt

Misschien is leegte slecht
Maar in een leeg hoofd, een leeg hart
is plaats voor een nieuwe start

op de yoga en musli fiets...

Leven is leven is leven is leven
Niemand kan weten: wat is 't nou echt
Als je wonderen naam hebt gegeven
Heb je daar altijd nog niets mee gezegd
Leven is leven is leven is leven
Altijd weer is er dat grote 'misschien'
Als je alleen met je ogen kunt kijken
Zul je de glans van 't leven niet zien

~Toon Hermans

Even een kort bericht vandaag, want ik heb zo veel te doen voor school. Getsiederrie... scheikunde proefwerk. Daar is ie weer, die presteer drang. Afgelopen vrijdag heb ik mijn eerste yogales gehad; ontspanningyoga. Zodat je op momenten als tijdens een proefwerk van enorme stres even jezelf kunt herpakken en blijven ademen. Nou dat is wel belangrijk lijkt me, ademen ;) Ik vond het een hartstikke fijne les, heel ontspannend, ook een beetje confronterend. Want je moet echt helemaal jezelf zijn en denken "het boeit niks hoe ik er nu bij lig" als je in de krokodil of in een andere houding waarbij bijv je je buik hartstikke moet uitzetten of weetikveelwat moet doen. Dat is best lastig, maar ach... iedereen heeft (als het goed is) zijn ogen dicht, en bovendien zijn het wel leuke vertrouwde mensen die allemaal hiervoor open staan... dus hup get over it (A) Ik denk in ieder geval wel dat het heel nuttig gaat zijn. Na de les was ik helemaal ShowHan dat betekent "ik ben" "ik ben in balans" en zo voelt het ook. Dit klinkt misschien zweverig, en dat is het ook wel een beetje (die docente was bijvoorbeeld écht zo'n yoga typ, maar ach ze heeft tenminste een stijl en een beroep dat ze leuk vind). Die ontspanning aan het eind van de les was helaas wel van korte duur, want ik was mijn sleutel weer eens kwijt. Pfff dat symboliseert wel weer hoe zo'n chaos het is daar in mn hoofd, want ik ben echt alles kwijt de laatste tijd, telkens weer mijn sleutel. En mn kamer is echt een dikke troep, dan heb ik woensdag schoongemaakt en opgeruimd, maar nu is het weer een mega zooi. Verder kom ik ook vet veel te laat (al is dat wel een beetje gewoonlijk(A))Maar goed, na een kleine zoekactie zag de docente mijn sleutel in de vensterbank van het lokaaltje liggen =) halleluja ;)

Ow over halleluja gesproken... ik heb weer een paar vet mooie artiesten "ontdekt" Kate Voegele kende ik al, omdat een vriendin mij "Kindly unspoken" had laten horen. Nu kwam ik via Rosie Tomas (ook écht een aanrader!! Bijv haar nummers "kite song""Since you've been around"en "Absence of you company") weer op een nummer van Kate Voegele, namelijk haar versie van Halleluja. Ik ben helemaal niet kerkelijk in of Christelijk ingesteld, maar nummers als You raise me up en Halleluja, daarvan wil ik altijd naar de kerk, naar van die zingende koren en ook gospel koren als in Sisteract en Raise you voice (films).

Oke weer terug naar waar ik eigenlijk even over wilde schrijven. Vandaag heb ik al een paar keer even een rustmomentje genomen en gewoon even zitten ademhalen. Moest ook wel want ik ben veel te gestrest... teveel huiswerk :S Dan ben ik weer kwaad op mezelf dat ik gisteren en vrijdag niet meer heb gedaan, dat ik vanochtend niet een uurtje eerder uit mn bed ben gegaan of dat ik niet gewoon beter ben ik scheikunde en doorwerken. Grumbel.
Maar hier de conclusie: even yoga'en werkt echt!

Het is kwart voor acht maar eigenlijk heb ik nog niet avondgegeten. Ik was namelijk boven dus hoorde ik mn vader niet roepen dat het eten klaar was (mp3 in he)Dus toen ik eindelijk beneden was waren mn ouders en zusje al bijna klaar.. maar we aten een of andere vies soort aardappelpuree, nogal smakeloos en met een getsie prutje van groenten werd het er ook niet beter op. Maarja, ik wilde niet alsnog wat anders voor mezelf gaan zitten koken, want het was al 19.00 en ach ik had daar ook niet echt zin in. Dus nu komt het erop neer dat ik eigenlijk alleen maar butterscoth pudding heb gegeten en een paar happen puree... niet echt evenwichtig voor mijn nieuwe dieet plannen (A) Hmz.. ik ga maar even wat musli eten denk ik ;)
En dan weer verder met... juist school Iehl.

Ow, en hoewel sommige op het eerste gezicht een beetje kinderachtig lijken zijn de liedjes van Toon Hermans echt héél mooi en diepzinnige. Die teksten zijn echt very impressing! Ik loop momenteel een beetje over van mooie teksten, teveel opties om boven mn bericht te zetten :p Maar deze vond ik ook echt een mooie tekst (ook van Toon Hermans)ik post aan het begin echter alleen teksten die heel erg van toepassing zijn op hoe ik me voel, op mn stuk (op die fiets) Toch moet deze er nog even in:


Als de liefde niet bestond
Zullen ze stilstaan, de rivieren
En de vogels en de dieren
Als de liefde niet bestond

Als de liefde niet bestond
Zou de maan niet langer lichten
Geen dichter zou meer dichten
Als de liefde niet bestond

Nergens zouden bloemen staan
En de aarde zou verkleuren
Overal gesloten deuren
En de klok zou niet meer slaan

Als de liefde niet bestond
Zou de zon niet langer stralen
De wind zou niet meer ademhalen
Als de liefde niet bestond

Ik zou sterven van de kou
En m'n adem zou bevriezen
Als ik je liefde zou verliezen
Er is geen liefde zonder jou


Wie wil dat nou niet? Als ik zulke teksten lees, dan hoop ik alleen maar dat ik ook een keer hetzelfde zou kunnen zeggen tegen iemand ;) Hou het vast, en laat je leiden door je hart. Dat lijkt me wel een mooie afsluiting voor vandaag...

Liefs