I pictured you in the sun wondering what went wrong
May God's love be with you
Always....
May God's love be with you
I know I would apologize if I could see your eyes
'Cause when you showed me myself, you know, I became someone else
But I was caught in between all you wish for and all you need
I pictured you fast asleep
A nightmare comes
You can't keep awake
May God's love be with you
Always...
May God's love be with you
Always...
'Cause if i find
If i find my own way
How much will i find?
I don't know anymore
What it's for
I'm not even sure
If there is anyone who is in the sun
Will you help me to understand?
'Cause i been caught in between all I wish for and all I need
Maybe you're not even sure what it's for
Any more than me
May God's love be with you
Always...
~ Joseph Arthur
Dit nummer staat voor mij voor een herinnering. Ik heb er zelfs letterlijk een beeld -een foto- bij.
Toen liet ik los, maar ik heb ervan geleerd.
Liefs,
donderdag 30 juni 2011
zondag 26 juni 2011
Nog éven
Mijn uitzicht:
1 kant van de centrale bibliotheek in Amsterdam is prachtig; een wijds uitzicht over de stad. Op de hoogste verdieping, 7 bibliotheekse (= hoge plafonds)verdiepingen, zit een la Place. Je kunt je voorstellen dat dat een geweldig uitzicht biedt. Maar alle stoelen en leerplekken aan die kant zijn natuurlijk altijd bezet, net zoals eigenlijk alle andere plekken. Zelfs op zondag! Maar gelukkig had ik een mooi, rustig plekje in een fijne stoel kunnen bemachtigen. Achter de sciencefiction boeken, tussen de romans, omringt door grote namen, wat ik altijd wel weer een inspirerend idee vind, zat ik vandaag een paar uur lang te leren.
Al ken ik de stof nog steeds... mwah... ik ga straks nog 2 uurtjes leren en morgenochtend nog even en daarmee moet ik het maar gewoon doen.
Ik moet er gewoon echt nog even voor gaan, en dat ga ik nu gewoon doen!
Hup aan het leren.
Liefs,
1 kant van de centrale bibliotheek in Amsterdam is prachtig; een wijds uitzicht over de stad. Op de hoogste verdieping, 7 bibliotheekse (= hoge plafonds)verdiepingen, zit een la Place. Je kunt je voorstellen dat dat een geweldig uitzicht biedt. Maar alle stoelen en leerplekken aan die kant zijn natuurlijk altijd bezet, net zoals eigenlijk alle andere plekken. Zelfs op zondag! Maar gelukkig had ik een mooi, rustig plekje in een fijne stoel kunnen bemachtigen. Achter de sciencefiction boeken, tussen de romans, omringt door grote namen, wat ik altijd wel weer een inspirerend idee vind, zat ik vandaag een paar uur lang te leren.
Al ken ik de stof nog steeds... mwah... ik ga straks nog 2 uurtjes leren en morgenochtend nog even en daarmee moet ik het maar gewoon doen.
Ik moet er gewoon echt nog even voor gaan, en dat ga ik nu gewoon doen!
Hup aan het leren.
Liefs,
donderdag 23 juni 2011
Ain't eight anymore
Ik voel me nogal rot. Door de vaccinaties heb ik hele opgezwollen klieren in mijn hals gekregen. Gisteren heb ik de hele dag op mijn kamertje gezeten, op bed gelegen, tv gekeken en geslapen. Ik had de GGD gebeld, aangezien het niet als bijwerking beschreven stond, maar daar zeiden ze dat het een samenloop was en dat het dus niet specifiek door de vaccinatie kwam. Maar dat vond ik niet echt een bevredigend antwoord, want het voelde gewoon niet goed. Dus ik belde naar mijn huisarts, wat ik echt een heel plezierige man vind, maar die helaas wel in mijn geboortestadje zit, 200 kilometer van Amsterdam.
Nadat ik werd teruggebeld door de doktersassistente, die had overlegd met de huisarts, kreeg ik het antwoord dat er wel een samenhang was, omdat die vaccinaties veel van je immuunsysteem vragen en als ik tegelijkertijd al niet helemaal goed qua gezondheid was, dat effect versterkt kon worden. Verder zei ze dat als het erger werd, ik koorts zou krijgen of misselijk en suf zou worden ik maar moest komen.
Dus gisteren rustig aan gedaan. Vanochtend werd ik wakker, en eerst dacht ik mwah gaat wel beter. Mijn moeder belde om half 9 om te horen hoe het was, dus ik haar even gerustgesteld. Maar een uurtje later besloot ik dat het eigenlijk helemaal niet beter ging. Het is misschien wel iets minder opgezwollen, maar het doet toch best veel pijn. Ik voel het gewoon in mijn keel en het voelt naar. Heel erg naar.
Huisarts hier op het VUmc bellen, nee die hadden geen ruimte om mij in te schrijven, ze hadden alleen ruimte voor spoedgevallen van eigen patienten. Me als patient inschrijven zou 2 weken duren. En een echt noodgeval was ik immers niet, dus ik moest maar gewoon een andere huisarts in de buurt bellen. Nou zit er gelukkig nog een huisarts een paar straten hiervandaan. Ik hem bellen, is het een zeer onaangename man. Hij kapte me af in mijn verhaal en zei dat hij er niet voor was om maar zomaar de spoedjes van anderen op te vangen en dat ik me eerst zou moeten inschrijven. Nou zou dat wel meteen kunnen, maar ik vond het zo'n onaardige man dat ik helemaal niet wil dat dat mijn huisarts is. Bovendien had hij niet eens een assistente, dus weet sowieso niet of het wel helemaal jofel is daar.
Nu heb ik nog een ibuprofen (ondanks dat ik eigenlijk helemaal niet van dat middeltje hou, en het dus liever niet gebruik) genomen en nu gaat het wel weer iets beter. Maar het voelt zo ontzettend hopeloos dat mensen zo onaardig kunnen zijn. Een dokter nog wel. Dan bel je met een brok in je keel naar zo'n autoritair figuur, en dan krijg je zo'n antwoord. Nee ik wil je niet helpen.
Dus nu moet ik me maar vermommen met een sjaal en mezelf naar de supermarkt slepen om wat sap, fruit, rietjes en wat van dat soort dingetjes te halen. Pfff soms zou ik willen dat ik niet zo zelfstandig hoefde te zijn, maar dat ik weer gewoon een klein achtjarig meisje kon zijn, liggend op de bank met disneyfilmpjes en een moeder die dan thuisbleef en de hele tijd glaasjes drinken kwam brengen. Maar ik ben geen acht meer, maar achttien en zal het toch echt zelf moeten doen...
Nadat ik werd teruggebeld door de doktersassistente, die had overlegd met de huisarts, kreeg ik het antwoord dat er wel een samenhang was, omdat die vaccinaties veel van je immuunsysteem vragen en als ik tegelijkertijd al niet helemaal goed qua gezondheid was, dat effect versterkt kon worden. Verder zei ze dat als het erger werd, ik koorts zou krijgen of misselijk en suf zou worden ik maar moest komen.
Dus gisteren rustig aan gedaan. Vanochtend werd ik wakker, en eerst dacht ik mwah gaat wel beter. Mijn moeder belde om half 9 om te horen hoe het was, dus ik haar even gerustgesteld. Maar een uurtje later besloot ik dat het eigenlijk helemaal niet beter ging. Het is misschien wel iets minder opgezwollen, maar het doet toch best veel pijn. Ik voel het gewoon in mijn keel en het voelt naar. Heel erg naar.
Huisarts hier op het VUmc bellen, nee die hadden geen ruimte om mij in te schrijven, ze hadden alleen ruimte voor spoedgevallen van eigen patienten. Me als patient inschrijven zou 2 weken duren. En een echt noodgeval was ik immers niet, dus ik moest maar gewoon een andere huisarts in de buurt bellen. Nou zit er gelukkig nog een huisarts een paar straten hiervandaan. Ik hem bellen, is het een zeer onaangename man. Hij kapte me af in mijn verhaal en zei dat hij er niet voor was om maar zomaar de spoedjes van anderen op te vangen en dat ik me eerst zou moeten inschrijven. Nou zou dat wel meteen kunnen, maar ik vond het zo'n onaardige man dat ik helemaal niet wil dat dat mijn huisarts is. Bovendien had hij niet eens een assistente, dus weet sowieso niet of het wel helemaal jofel is daar.
Nu heb ik nog een ibuprofen (ondanks dat ik eigenlijk helemaal niet van dat middeltje hou, en het dus liever niet gebruik) genomen en nu gaat het wel weer iets beter. Maar het voelt zo ontzettend hopeloos dat mensen zo onaardig kunnen zijn. Een dokter nog wel. Dan bel je met een brok in je keel naar zo'n autoritair figuur, en dan krijg je zo'n antwoord. Nee ik wil je niet helpen.
Dus nu moet ik me maar vermommen met een sjaal en mezelf naar de supermarkt slepen om wat sap, fruit, rietjes en wat van dat soort dingetjes te halen. Pfff soms zou ik willen dat ik niet zo zelfstandig hoefde te zijn, maar dat ik weer gewoon een klein achtjarig meisje kon zijn, liggend op de bank met disneyfilmpjes en een moeder die dan thuisbleef en de hele tijd glaasjes drinken kwam brengen. Maar ik ben geen acht meer, maar achttien en zal het toch echt zelf moeten doen...
dinsdag 21 juni 2011
Op de blaren lopen
Sometimes it's after the curtains close that the real reckonings come. Whether it's about ho we wish we were. Or who we wish we could be. Or who we want.
~GossipGirl
Grumbels ik heb even wat medelijden nodig, al heb ik het mezelf aangedaan.
Gisteren weer 5km hardgelopen en daarmee 2 minuut 40(!) van mn tijd afgerend, maar dat resulteert natuurlijk wel in een moe lichaam en een zere voet. Waarom een zere voet? Omdat ik zaterdag ook al 5km had gelopen, maar ik had mn sportschoenen niet bij mn ouders thuis liggen, dus ik ging maar op "gewone" oude gympjes... wat heeft geleid tot een enorme blaar op de onderkant van mn voet. AUW. Elke stap die ik zet, zet ik op die blaar, dus dat is niet zo fijn. Hij leek weg te trekken, maar na de barre tocht van gisteren is hij weer volop terug.
Toen moest ik vanochtend even mijn vaccinitie halen voor Servie. Of tenminste dat was het plan. De procedure gaat namelijk als volgt;
eerst trek je een nummertje en vul je een formulier in. Dan wacht je totdat dat nummertje wordt opgeroepen en dan kun je naar de inschrijfbalie #20minuten#, vervolgens wordt je daar in de computer gezet en krijg je een nieuw nummertje. Dan ga je weer wachten totdat je wordt opgeroepen om naar de consultkamer te komen. #55 minuten#. Daar in kamer 7 kreeg ik te horen dat ik naast de Hepatitis A vaccinatie ook een nieuwe DKTP prik moest, aangezien die 10 jaar geldig is en ik mijn laatste op 21 april 2001 heb gehad..... Dus nee 10 jaar en 2 maanden kan écht niet. Daarna moet je wéér wachten totdat je nummertje wordt opgeroepen bij de kassa #10minuten# waar je kunt betalen. En dan tenslotte mag je wéér wachten totdat je in de vaccinatiekamer mag, waar je binnen 2 minuten gevaccineerd wordt en weer buiten staat. Pfff over bureaucratie gesproken zeg. Je kunt me niet vertellen dat dit de meest efficiënte methode is. Zeker nog wat terrein te winnen in het oog van een aanstaand gezondheidswetenschapper :p
Maar ik heb de vaccinaties binnen en zit nu met op elke arm een pleister te kijken hoe vooral mijn linker-DKTP-arm dikker en blauwer wordt en ik voel de (spier)pijn opkomen die zo typisch is van een lange naald in je arm. Van bloeddoneren krijg ik ook altijd een hele zere, zware arm, maar dat is gelukkig na 1 dagje over, dus dat zal nu ook wel zijn. Al gaat mijn lichaam nu natuurlijk wel haar immuunsysteem aanzetten om deze half dode bacterien te vernietigen en om antistoffen aan te maken, en dat kost wat kracht (zeker als je een beetje stressig en qua gezondheid niet helemaal 100% op je benen staat de laatste tijd)
Dus ik heb mezelf even een lekkere chocolademuffin gegund en ga nu eerst even een aflevering van GossipGirl kijken. Helaas wacht daarna van half 2 tot half 5 een computerpracticum op me.
Liefs,
~GossipGirl
Grumbels ik heb even wat medelijden nodig, al heb ik het mezelf aangedaan.
Gisteren weer 5km hardgelopen en daarmee 2 minuut 40(!) van mn tijd afgerend, maar dat resulteert natuurlijk wel in een moe lichaam en een zere voet. Waarom een zere voet? Omdat ik zaterdag ook al 5km had gelopen, maar ik had mn sportschoenen niet bij mn ouders thuis liggen, dus ik ging maar op "gewone" oude gympjes... wat heeft geleid tot een enorme blaar op de onderkant van mn voet. AUW. Elke stap die ik zet, zet ik op die blaar, dus dat is niet zo fijn. Hij leek weg te trekken, maar na de barre tocht van gisteren is hij weer volop terug.
Toen moest ik vanochtend even mijn vaccinitie halen voor Servie. Of tenminste dat was het plan. De procedure gaat namelijk als volgt;
eerst trek je een nummertje en vul je een formulier in. Dan wacht je totdat dat nummertje wordt opgeroepen en dan kun je naar de inschrijfbalie #20minuten#, vervolgens wordt je daar in de computer gezet en krijg je een nieuw nummertje. Dan ga je weer wachten totdat je wordt opgeroepen om naar de consultkamer te komen. #55 minuten#. Daar in kamer 7 kreeg ik te horen dat ik naast de Hepatitis A vaccinatie ook een nieuwe DKTP prik moest, aangezien die 10 jaar geldig is en ik mijn laatste op 21 april 2001 heb gehad..... Dus nee 10 jaar en 2 maanden kan écht niet. Daarna moet je wéér wachten totdat je nummertje wordt opgeroepen bij de kassa #10minuten# waar je kunt betalen. En dan tenslotte mag je wéér wachten totdat je in de vaccinatiekamer mag, waar je binnen 2 minuten gevaccineerd wordt en weer buiten staat. Pfff over bureaucratie gesproken zeg. Je kunt me niet vertellen dat dit de meest efficiënte methode is. Zeker nog wat terrein te winnen in het oog van een aanstaand gezondheidswetenschapper :p
Maar ik heb de vaccinaties binnen en zit nu met op elke arm een pleister te kijken hoe vooral mijn linker-DKTP-arm dikker en blauwer wordt en ik voel de (spier)pijn opkomen die zo typisch is van een lange naald in je arm. Van bloeddoneren krijg ik ook altijd een hele zere, zware arm, maar dat is gelukkig na 1 dagje over, dus dat zal nu ook wel zijn. Al gaat mijn lichaam nu natuurlijk wel haar immuunsysteem aanzetten om deze half dode bacterien te vernietigen en om antistoffen aan te maken, en dat kost wat kracht (zeker als je een beetje stressig en qua gezondheid niet helemaal 100% op je benen staat de laatste tijd)
Dus ik heb mezelf even een lekkere chocolademuffin gegund en ga nu eerst even een aflevering van GossipGirl kijken. Helaas wacht daarna van half 2 tot half 5 een computerpracticum op me.
Liefs,
zondag 19 juni 2011
Running around in cirkels
The tragedy of live doesn't lie in not reaching your goal
The tragedy lies in not having a goal to reach
Ik wil altijd mijn voor mezelf gezette doelen halen. Ik wil zo veel omdat het doen van deze dingen, het volbrengen ervan, dat geeft een kick. Dat geeft me het gevoel dat ik leef. Maar het is verslavend. Ik zit in een sleur waarin ik denk "is dit het?" "is dit alles?" Waarom lijkt het altijd of anderen zoveel meer hebben? Ik weet niet of dat gevoel er is omdat ik te erg een ideaal beeld heb en dat eigenlijk wat ik nu doe al goed genoeg is. Maar als dat zou zijn, waarom voelt het dan niet als genoeg? Of misschien is dit gevoel er wel omdat er gewoon nog zoveel meer is. Ik weet zeker dat er meer schoonheid is, meer wereld, meer mensen dat ik moet zien, die ik moet ontmoeten.
Ik wil meer maar dat gaat niet. Niet financieel, niet door de verwachtingen van mijn omgeving, niet door mezelf; want hoe graag ik het ook anders wil, toch is er blijkbaar iets in mij dat me tegenhoud. Ik kan niet de situatie, de omgeving de schuld geven, hoewel dat zoveel makkelijker zou zijn. Nee, iets in mij creëert immers die situatie. Daar ben ik zelf bij. Dat gedeelte van mezelf is het deel dat ik oprecht verafschuw. Zo moeilijk, laf en lelijk. En dat maakt me verdrietig en boos, want ik zou zo graag wat meer van mezelf houden, maar zelfs dat laat ik niet toe... Hoe kom je uit zo'n cirkel?
Liefs,
The tragedy lies in not having a goal to reach
Ik wil altijd mijn voor mezelf gezette doelen halen. Ik wil zo veel omdat het doen van deze dingen, het volbrengen ervan, dat geeft een kick. Dat geeft me het gevoel dat ik leef. Maar het is verslavend. Ik zit in een sleur waarin ik denk "is dit het?" "is dit alles?" Waarom lijkt het altijd of anderen zoveel meer hebben? Ik weet niet of dat gevoel er is omdat ik te erg een ideaal beeld heb en dat eigenlijk wat ik nu doe al goed genoeg is. Maar als dat zou zijn, waarom voelt het dan niet als genoeg? Of misschien is dit gevoel er wel omdat er gewoon nog zoveel meer is. Ik weet zeker dat er meer schoonheid is, meer wereld, meer mensen dat ik moet zien, die ik moet ontmoeten.
Ik wil meer maar dat gaat niet. Niet financieel, niet door de verwachtingen van mijn omgeving, niet door mezelf; want hoe graag ik het ook anders wil, toch is er blijkbaar iets in mij dat me tegenhoud. Ik kan niet de situatie, de omgeving de schuld geven, hoewel dat zoveel makkelijker zou zijn. Nee, iets in mij creëert immers die situatie. Daar ben ik zelf bij. Dat gedeelte van mezelf is het deel dat ik oprecht verafschuw. Zo moeilijk, laf en lelijk. En dat maakt me verdrietig en boos, want ik zou zo graag wat meer van mezelf houden, maar zelfs dat laat ik niet toe... Hoe kom je uit zo'n cirkel?
Liefs,
zaterdag 18 juni 2011
Best een beetje trots
Twice as much ain't twice that good
~ John Mayer
Eigenlijk ben ik best een beetje trots. Vandaag heb ik voor het eerst 5km hardgelopen, mijn conditie gaat vooruit. VIJF KILOMETER das best veel! En ik deed het ook nog wel in een redelijk acceptabele tijd. Ik denk dat het me gaat lukken om er nog zo'n 6 minuten af te krijgen, dan zou ik pas echt trots zijn en bovendien, als ik op onze jaarlijkse grachtenloop de 5km uitloop (en dan wil ik natuurlijk een beetje een gemiddelde tot goede tijd hebben) dan haal ik sowieso al 50 euro sponsorgeld op voor stichting Wij Helpen Daar. Ik hoop dat nog meer mensen me willen sponsoren, wat vrienden, wat kennissen, al is het maar voor een paar euro, dus ik ga nog even mensen werven ^^
Naast het verbeteren van mijn atletisch figuur en conditie ben ik de nieuwe voorzitter van de activiteitencommissie, de belangrijkste en grootste commissie van mijn vereniging. Volgend jaar ben ik dus degene die de nieuwe eerstejaars ga werven, ga begeleiden in het organiseren van de leukste borrels en activiteiten. Je kan daar zoveel creativiteit in kwijt; zo wil ik echt een liftwedstrijd gaan organiseren, wandklimmen, comedycafe, en verder thema's en aankleding bedenken voor feesten en borrels :)
Net heb ik een heerlijk nieuw recept gemaakt; tiramisu maar dan anders. Geen koffie, geen amaretto, maar in plaats daarvan met mangoplakjes, framboos en lemoncello (lemon likeur dat een specialiteit is van Zuid-Italie). Omdat de lange vingers toch sappig doordrenkt moeten zijn, en de gepureerde mango toch niet zoveel sap opleverde als gedacht heb ik ze maar extra besprenkeld met tropisch vruchtensap van de Aldi haha hoop dat die twist goed uitpakt :p
De gelegenheid voor dat uitgebreide dessert is trouwens de komst van vrienden van mn ouders die 1x per jaar van ver weg komen, wanneer altijd een uitgebreid menu (vanavond dus italiaans met mozzarella/courget salade, zalm, tagliatelle en tiramisu) op tafel komt. Hoewel mijn eenheidsgenootjes dit zullen ontkennen omdat ik toch heel erg vaak snel wat makkelijks maak, ben ik dol op koken. De voorwaarde is wel dat het door mensen gegeten wordt, lang in de keuken staan voor alleen mezelf lijkt nou eenmaal een tikkeltje tijdverspilling ;)
Nog twee weekjes tot vakantie, nog slechts twee weekjes en dit jaar is alweer om. Twee weekjes moet ik me nog even toe zetten om me te focussen en te leren. Laat ik nu dus toch maar even mezelf verdiepen in de materie van de methodologie.
Liefs,
~ John Mayer
Eigenlijk ben ik best een beetje trots. Vandaag heb ik voor het eerst 5km hardgelopen, mijn conditie gaat vooruit. VIJF KILOMETER das best veel! En ik deed het ook nog wel in een redelijk acceptabele tijd. Ik denk dat het me gaat lukken om er nog zo'n 6 minuten af te krijgen, dan zou ik pas echt trots zijn en bovendien, als ik op onze jaarlijkse grachtenloop de 5km uitloop (en dan wil ik natuurlijk een beetje een gemiddelde tot goede tijd hebben) dan haal ik sowieso al 50 euro sponsorgeld op voor stichting Wij Helpen Daar. Ik hoop dat nog meer mensen me willen sponsoren, wat vrienden, wat kennissen, al is het maar voor een paar euro, dus ik ga nog even mensen werven ^^
Naast het verbeteren van mijn atletisch figuur en conditie ben ik de nieuwe voorzitter van de activiteitencommissie, de belangrijkste en grootste commissie van mijn vereniging. Volgend jaar ben ik dus degene die de nieuwe eerstejaars ga werven, ga begeleiden in het organiseren van de leukste borrels en activiteiten. Je kan daar zoveel creativiteit in kwijt; zo wil ik echt een liftwedstrijd gaan organiseren, wandklimmen, comedycafe, en verder thema's en aankleding bedenken voor feesten en borrels :)
Net heb ik een heerlijk nieuw recept gemaakt; tiramisu maar dan anders. Geen koffie, geen amaretto, maar in plaats daarvan met mangoplakjes, framboos en lemoncello (lemon likeur dat een specialiteit is van Zuid-Italie). Omdat de lange vingers toch sappig doordrenkt moeten zijn, en de gepureerde mango toch niet zoveel sap opleverde als gedacht heb ik ze maar extra besprenkeld met tropisch vruchtensap van de Aldi haha hoop dat die twist goed uitpakt :p
De gelegenheid voor dat uitgebreide dessert is trouwens de komst van vrienden van mn ouders die 1x per jaar van ver weg komen, wanneer altijd een uitgebreid menu (vanavond dus italiaans met mozzarella/courget salade, zalm, tagliatelle en tiramisu) op tafel komt. Hoewel mijn eenheidsgenootjes dit zullen ontkennen omdat ik toch heel erg vaak snel wat makkelijks maak, ben ik dol op koken. De voorwaarde is wel dat het door mensen gegeten wordt, lang in de keuken staan voor alleen mezelf lijkt nou eenmaal een tikkeltje tijdverspilling ;)
Nog twee weekjes tot vakantie, nog slechts twee weekjes en dit jaar is alweer om. Twee weekjes moet ik me nog even toe zetten om me te focussen en te leren. Laat ik nu dus toch maar even mezelf verdiepen in de materie van de methodologie.
Liefs,
vrijdag 17 juni 2011
Yesss
It's a beautiful day
Don't let it get away
It's a beautiful day
~U2
Yessss =) ik heb vanochtend mn rijbewijs gehaald en ben nu zo happy.
Nog een beautiful day lyrics:
It's a beautiful day
The sun is shining
I feel good
And no-one's gonna stop me now
~queen
Lots of love,
Don't let it get away
It's a beautiful day
~U2
Yessss =) ik heb vanochtend mn rijbewijs gehaald en ben nu zo happy.
Nog een beautiful day lyrics:
It's a beautiful day
The sun is shining
I feel good
And no-one's gonna stop me now
~queen
Lots of love,
zondag 12 juni 2011
In the midday-sun
Crazy days, dreamin' in the midday sun
Miles away, thinking 'bout the things that I've done
I can't stay, time to hit the road again
You know the days, the days gone by
It's like they never end until tomorrow
~Firstcom
Wat een heerlijke week. Druk, ik moet gaan oppassen dat ik mezelf niet over grenzen heenpush die gewoon tever liggen. Nog een paar weekjes college en dan is het vakantietijd! Nog even te gaan, een onderzoek doen, een tentamen maken en een computerpracticum afronden en dan is het tijd voor de zomer. Tijd voor leuke dingen, voor werk, voor ontspanning, lekker zonnen en genieten.
Dan heb ik ook weer tijd om echt te schrijven, dit wordt even een oppervlakkige blog, maar er zijn allerlei onderwerpen waarover ik bijpassende lyrics wil zoeken, waarover ik wil schrijven.
De jaarlijkse grachtenloop komt ook weer dichter en dichterbij, over 3 weken word ik geacht 5km te kunnen afleggen en om de reden dat ik niet onderaan wil eindigen heb ik de tijdslimit van 30 minuten in gedachten(wat ik tot dusver nog niet voor elkaar heb gekregen; ik kan 2,5km rennen, waarna ik toch echt een stukje moet lopen... ik wacht nog op een wonder)
Maandag was ik voor het eerst naar boxles :) dayzero #87 Samen met een vriendin waagden we ons in de zaal, waar een hele aardige instructeur en een groep van 20 super gespierde jongens al voor de les (die al begint met een warming-up) aan het pre-warminguppen. Hmzz... waar zijn we beland :p Maar de warming up was goed vol te houden en in plaats van ontwijken en partijtjes leerden wij de rechte hoek, de uppercut en het voetwerk. Het is super intensief, maar wel heel erg leuk en het geeft ook veel voldoening.
Dinsdagavond had ik voor het eerst taalavond Servisch-Kroatisch. De les werd gegeven door een superleuk vrouwtje. Verder deze week even pannekoeken en ouderwetse spelletjes spelen met mn eenheid, werken, rijles (bijna afrijden!!), naar oma in Hengelo om lasagne te maken, daarna naar Enschede om uit te gaan met een vriend. Dat was echt superleuk; het was Jazzfestival in Enschede, wat betekende dat er swingende saxofoon, contrabas, piano en drum-kwartet stond op te treden, gevolgd door een aparte vrouw met een dijk van een stem. verder waren alle terrasjes lekker druk en hebben we een aantal cafeetjes bezocht. Heerlijk om weer even bij te kletsen met een maatje van de middelbare school. Typische jongensgastvrijheid; mij op een matras en slaapzak leggen zonder lakens of iets:p of als ontbijt hamburgers en ei met bacon willen eten (A) Maar dat soort dingen zijn typisch, maar wel ontzettend grappig :)
Nu ben ik natuurlijk heel erg moe en ik ben net al in slaap gevallen op de ligstoel. Heerlijk in het zonnetje (waarvan ik ineens vet erg door gebruind ben, want ik was nog heel erg bleek omdat ik nou eenmaal niet in mn bikini in het vondelpark ga liggen en verder de afgelopen weken ook geen tijd had om te zonnen, maar dat haal ik vast deze zomer nog wel weer in ;) Ik ben van plan om heel vaak naar Zandvoort aan Zee te gaan ^^)
Liefs,
Miles away, thinking 'bout the things that I've done
I can't stay, time to hit the road again
You know the days, the days gone by
It's like they never end until tomorrow
~Firstcom
Wat een heerlijke week. Druk, ik moet gaan oppassen dat ik mezelf niet over grenzen heenpush die gewoon tever liggen. Nog een paar weekjes college en dan is het vakantietijd! Nog even te gaan, een onderzoek doen, een tentamen maken en een computerpracticum afronden en dan is het tijd voor de zomer. Tijd voor leuke dingen, voor werk, voor ontspanning, lekker zonnen en genieten.
Dan heb ik ook weer tijd om echt te schrijven, dit wordt even een oppervlakkige blog, maar er zijn allerlei onderwerpen waarover ik bijpassende lyrics wil zoeken, waarover ik wil schrijven.
De jaarlijkse grachtenloop komt ook weer dichter en dichterbij, over 3 weken word ik geacht 5km te kunnen afleggen en om de reden dat ik niet onderaan wil eindigen heb ik de tijdslimit van 30 minuten in gedachten(wat ik tot dusver nog niet voor elkaar heb gekregen; ik kan 2,5km rennen, waarna ik toch echt een stukje moet lopen... ik wacht nog op een wonder)
Maandag was ik voor het eerst naar boxles :) dayzero #87 Samen met een vriendin waagden we ons in de zaal, waar een hele aardige instructeur en een groep van 20 super gespierde jongens al voor de les (die al begint met een warming-up) aan het pre-warminguppen. Hmzz... waar zijn we beland :p Maar de warming up was goed vol te houden en in plaats van ontwijken en partijtjes leerden wij de rechte hoek, de uppercut en het voetwerk. Het is super intensief, maar wel heel erg leuk en het geeft ook veel voldoening.
Dinsdagavond had ik voor het eerst taalavond Servisch-Kroatisch. De les werd gegeven door een superleuk vrouwtje. Verder deze week even pannekoeken en ouderwetse spelletjes spelen met mn eenheid, werken, rijles (bijna afrijden!!), naar oma in Hengelo om lasagne te maken, daarna naar Enschede om uit te gaan met een vriend. Dat was echt superleuk; het was Jazzfestival in Enschede, wat betekende dat er swingende saxofoon, contrabas, piano en drum-kwartet stond op te treden, gevolgd door een aparte vrouw met een dijk van een stem. verder waren alle terrasjes lekker druk en hebben we een aantal cafeetjes bezocht. Heerlijk om weer even bij te kletsen met een maatje van de middelbare school. Typische jongensgastvrijheid; mij op een matras en slaapzak leggen zonder lakens of iets:p of als ontbijt hamburgers en ei met bacon willen eten (A) Maar dat soort dingen zijn typisch, maar wel ontzettend grappig :)
Nu ben ik natuurlijk heel erg moe en ik ben net al in slaap gevallen op de ligstoel. Heerlijk in het zonnetje (waarvan ik ineens vet erg door gebruind ben, want ik was nog heel erg bleek omdat ik nou eenmaal niet in mn bikini in het vondelpark ga liggen en verder de afgelopen weken ook geen tijd had om te zonnen, maar dat haal ik vast deze zomer nog wel weer in ;) Ik ben van plan om heel vaak naar Zandvoort aan Zee te gaan ^^)
Liefs,
zaterdag 4 juni 2011
Wanneer is iets juist?
Everyone's running from something
But we don't know when it's coming
So we keep running and running
~ The Script
Weet je achteraf ooit of je echt de goede beslissing hebt genomen? Dit weekend had ik in Brussel kunnen zitten, maar ik koos ervoor om me vrij last-minute af te melden. Soms is het laf om dingen niet te doen omdat je bang bent, maar soms is het een gegronde angst. Ik kon mezelf niet in Brussel zien met de zeer kleine groep mensen die zich hadden opgegeven. Waarom zou ik mezelf in de positie zetten waarin in doe alsof alles oke is, terwijl ik me daar eenzaam zou voelen en het niet naar mijn zin zou hebben? Je weet natuurlijk nooit van te voren of dat ook echt was gebeurd, misschien was er wel ruimte voor one more in die al hechte groep van mensen die wel meegingen, maar misschien was het een facade geweest. Misschien zou ik het hele weekend denken "shit wat doe ik hier, ik pas hier niet tussen" en daar had ik geen zin in. Dus ik melde me af.
Was mijn weekend beter dan wanneer ik in Brussel had gezeten? Het vast vast en zeker een beter weekend dan het worst-case-scenario.
Ik heb 2x hardgelopen. Ik ben helemaal naar de Bijlmer Arena gefietst (lang een mega lange omweg omdat ik niet wist hoe ik op de brug over de Amstel moest komen, dus ik moest net zolang langs de Amstel fietsen totdat ik in het centrum was, waar wel een brug was waar ik als fietser overkon :p) en bij de Arena ben ik naar de Mediamarkt geweest.
Daar ik had zo'n stomme actie *schaam schaam* ik stond bij de kassa en wist mijn pincode niet meer. Hoe kan iemand die dit pasje al meer dan een jaar gebruikt, ineens haar pincode zijn vergeten?!! Bizar en dom. Want toen moest ik mn dvd's achterlaten en met een smoesje "ow ik heb mn pasje omgewisseld met die van mijn moeder, ik ga haar even bellen" naar buiten, waar ik mijn zusje belde. Want gelukkig voor mij had ik mijn code ergens opgeschreven en verstopt, dat ergens was wel 2,5 uur reizen dus om daar nou helemaal heen te gaan en vervolgens weer terug... maar gelukkig was mn zusje thuis en kon zij het voor me opzoeken. Phieuwwww.....
Toen na wat twijfelen toch maar weer de Mediamarkt binnengegaan om de dvd's toch te komen. Gelukkig want ik heb Sorority Wars vanavond gekeken en hij was heerlijk voorspelbaar maar ook luchtig en precies waar ik even zin in had.
Verder ben ik naar de markt geweest om lekker fruit te halen, watermeloen, mango en aardbeien voor 4 euro, daar kan geen supermarkt tegen op!
Morgen ga ik nog even chillen, pizza eten en films kijken met mn zus en dan begint maandag Methodologie en onderzoeksstatistiek weer. Dat vak heeft overigens een saaiere naam dan dat het daadwerkelijk is. De docent zegt zelf dat statistiek een zeer negatief imago heeft en "hoewel sommige van jullie het niks zullen blijven vinden, zal ik jullie helpen je er doorheen te ploeteren" en dat doet hij goed. Hij geeft leuk college, met wat grapjes (die soms best flauw zijn en me doen denken aan mijn scheikunde leraar van de middelbare school, maar dan zonder de sokken in sandalen) tussendoor en hij probeert er echt wat van te maken. Dus hup I get over de vooroordelen van statistiek heen en ga er gewoon voor!
Ondanks dat dit dus niet een heel spannend en cultureel weekend was, zoals het oorspronkelijk zou worden met Boedapest, of misschien zelfs zoals het Brussel zou zijn geweest, ben ik toch blij dat ik dit weekend had. In plaats van onbekende steden heb ik mijn eigen stad weer wat meer verkend (dat krijg je als je 4 uur aan het fietsen bent door Amsterdam Zuid-Oost).
Het positieve zien in alles (of in ieder geval bijna alles) helpt je immers zoveel verder dan het alternatief!
Weltrusten,
But we don't know when it's coming
So we keep running and running
~ The Script
Weet je achteraf ooit of je echt de goede beslissing hebt genomen? Dit weekend had ik in Brussel kunnen zitten, maar ik koos ervoor om me vrij last-minute af te melden. Soms is het laf om dingen niet te doen omdat je bang bent, maar soms is het een gegronde angst. Ik kon mezelf niet in Brussel zien met de zeer kleine groep mensen die zich hadden opgegeven. Waarom zou ik mezelf in de positie zetten waarin in doe alsof alles oke is, terwijl ik me daar eenzaam zou voelen en het niet naar mijn zin zou hebben? Je weet natuurlijk nooit van te voren of dat ook echt was gebeurd, misschien was er wel ruimte voor one more in die al hechte groep van mensen die wel meegingen, maar misschien was het een facade geweest. Misschien zou ik het hele weekend denken "shit wat doe ik hier, ik pas hier niet tussen" en daar had ik geen zin in. Dus ik melde me af.
Was mijn weekend beter dan wanneer ik in Brussel had gezeten? Het vast vast en zeker een beter weekend dan het worst-case-scenario.
Ik heb 2x hardgelopen. Ik ben helemaal naar de Bijlmer Arena gefietst (lang een mega lange omweg omdat ik niet wist hoe ik op de brug over de Amstel moest komen, dus ik moest net zolang langs de Amstel fietsen totdat ik in het centrum was, waar wel een brug was waar ik als fietser overkon :p) en bij de Arena ben ik naar de Mediamarkt geweest.
Daar ik had zo'n stomme actie *schaam schaam* ik stond bij de kassa en wist mijn pincode niet meer. Hoe kan iemand die dit pasje al meer dan een jaar gebruikt, ineens haar pincode zijn vergeten?!! Bizar en dom. Want toen moest ik mn dvd's achterlaten en met een smoesje "ow ik heb mn pasje omgewisseld met die van mijn moeder, ik ga haar even bellen" naar buiten, waar ik mijn zusje belde. Want gelukkig voor mij had ik mijn code ergens opgeschreven en verstopt, dat ergens was wel 2,5 uur reizen dus om daar nou helemaal heen te gaan en vervolgens weer terug... maar gelukkig was mn zusje thuis en kon zij het voor me opzoeken. Phieuwwww.....
Toen na wat twijfelen toch maar weer de Mediamarkt binnengegaan om de dvd's toch te komen. Gelukkig want ik heb Sorority Wars vanavond gekeken en hij was heerlijk voorspelbaar maar ook luchtig en precies waar ik even zin in had.
Verder ben ik naar de markt geweest om lekker fruit te halen, watermeloen, mango en aardbeien voor 4 euro, daar kan geen supermarkt tegen op!
Morgen ga ik nog even chillen, pizza eten en films kijken met mn zus en dan begint maandag Methodologie en onderzoeksstatistiek weer. Dat vak heeft overigens een saaiere naam dan dat het daadwerkelijk is. De docent zegt zelf dat statistiek een zeer negatief imago heeft en "hoewel sommige van jullie het niks zullen blijven vinden, zal ik jullie helpen je er doorheen te ploeteren" en dat doet hij goed. Hij geeft leuk college, met wat grapjes (die soms best flauw zijn en me doen denken aan mijn scheikunde leraar van de middelbare school, maar dan zonder de sokken in sandalen) tussendoor en hij probeert er echt wat van te maken. Dus hup I get over de vooroordelen van statistiek heen en ga er gewoon voor!
Ondanks dat dit dus niet een heel spannend en cultureel weekend was, zoals het oorspronkelijk zou worden met Boedapest, of misschien zelfs zoals het Brussel zou zijn geweest, ben ik toch blij dat ik dit weekend had. In plaats van onbekende steden heb ik mijn eigen stad weer wat meer verkend (dat krijg je als je 4 uur aan het fietsen bent door Amsterdam Zuid-Oost).
Het positieve zien in alles (of in ieder geval bijna alles) helpt je immers zoveel verder dan het alternatief!
Weltrusten,
Abonneren op:
Posts (Atom)