Een vertederende aanblik

I don't wanna spend my life jaded, waiting
To wake up one day and find
That I've let all these years go by wasted

~Carrie Underwood

Vandaag heb ik twee Wonderlijke dingen meegemaakt; tenminste dat is wat ik ervan maak.
Het eerste was vanochtend toen ik mijn flat uitliepen bij mn fiets aankwam. Elke ochtend moet ik wat eerder mn deur uit omdat ik mijn banden moet oppompen, ik weet niet of ze lek zijn of dat er iets mis is met het ventiel, maar wat het ook is, mijn banden lopen telkens leeg. Nu zijn er wel ergere dingen dan eerst je banden te moeten oppompen voordat je kunt gaan fietsen, zoals je fiets 509 meter verderop naar de fietsenman moeten brengen om je banden te laten plakken. Maar vanochtend kom ik bij mijn fiets aan, staat de fietspomp ernaast én zijn mijn banden opgepompt!! Is het een warmhartige daad van vriendelijkheid? Of had iemand een kater en per ongeluk de verkeerde fiets opgepompt? Wat het ook was, en ik hoop het eerste maar vrees het tweede, ik ben er dankbaar voor :)

Het tweede wonderlijke ding dat ik heb aanschouwd, gebeurde op werk. Ik stond een beetje naar het plein voor de winkel te staren, waar een schilder bezig was. Naast de schilder lag een hond op een groen kleedje. Dus ik vroeg aan mijn collega of die hond van de schilder was; toen kreeg ik toch een vertederend verhaal te horen.
De schilder is niet helemaal geestelijk 100%, niet ernstig gehandicapt maar het feit dat hij het winkelcentrum mag schilderen is wel een beetje een kwestie van liefdadigheid. Nu heeft hij de hond uit het asiel gehaald toen de hond al redelijk oud was. Het was een hele lieve hond die zwaar verwaarloosd was door zijn vorige baasjes en nu weg zat te kwijnen in het asiel omdat mensen die een hondje willen toch liever een wat speelser jonger hondje willen.
Dus de schilder nam de oude hond mee en nu staat deze inmiddels heel erg oude hond altijd aan zijn zij. Waar de schilder schildert, ligt de hond er naast te slapen. De enige momenten waarop er beweging in de hond zit is wanneer hij zijn kop optilt en even kijkt of zijn baasje nog dichtbij genoeg is. Mocht de schilder een stuk zijn opgeschoven (nu schiet de schilder niet heel erg op, dus dit gebeurt niet zo vaak) dan komt de hond in de benen om wat dichterbij zijn baasje te liggen.
Als dat geen vertederend voorbeeld van de liefde tussen dier en baas is dan weet ik het ook niet meer.

Liefs,

dayzero #5

Ik heb zojuist 5km hardgelopen, hardgelopen als in 1 stuk door gerend zonder tussendoor te moeten wandelend lopen :)
Het ging alleen niet sneller dan wanneer ik tussendoor even gewoon loop, maar dat zal vanzelf wel komen.
In ieder geval; hiermee is weer een dayzero goal gehaald: 31% compleet.

Liefs

Here I am again

Heerlijk om student te zijn en in het bezit te zijn van een ov-kaart. Dit geweldige bedenksel is vanaf vandaag weer geldig :) Dat betekent ook dat ik weer toegang heb tot een goddelijke uitvinding: AH to go!
Lezend in Wij zijn ons brein van professor Swaab (geniale man, specialist in hersenonderzoek) en een must voor elk persoon in de richting biomedisch/geneeskunde/fysio/psychologie etc. Het is luchtige wetenschap dat boek en prima voor in de trein.
Amsterdam here I come again!

Ik wil de komende weken ook wat meer tijd besteden aan mijn Dayzero's project; ik heb nog 534 dagen te gaan en ik zit op 30% compleet. 534 dagen is praktisch de helft van 1001, dus eigenlijk zou ik meer richting de 50% moeten zitten.
Wat doelen waar ik tijd aan ga besteden;
-10 filmklassiekers kijken
-1000 piece puzzle maken
-kookboek openen op een willekeurige pagina en dat recept maken
-een maand lang geen plastic tasjes gebruiken (daarmee ben ik al een week aan de gang en tot nu toe gaat het prima; er was 1 momentje dat het heel verleidelijk was. Namelijk toen ik met een pak maandverband, een zak chocopinda's en twee pakken wcpapier bij de supermarkt stond en geen tas mee had... Overigens werkte mijn kortingscoupon niet en moest ik met die spullen naar de klantenservice en het was een heel gedoe om 30% korting op een pak wcpapier van 1,80 :p Wat overigens wel heel erg vervelend is, is dat ik wat van dat wc papier wilde meenemen naar mn kamer, omdat ik voor de vakantie door mn wcpapier heen was en ik dacht nou dat scheelt weer mooi dat gesleep op de fiets en dan heb ik tenminste wat, maar ik ben het dus vergeten mee te nemen en nu moet ik alsnog meteen boodschappen gaan doen als ik op mn kamertje ben aangekomen..)

Maar dat zijn dus alweer 4 doelen die ik op het punt sta uit te voeren de komende 3 weken :)

Liefs,

Childeren acting tough

Little princess gives a smile
She has a mummy with blue bruises
And a daddy who sometimes looses it
saying it will be better in a while

Boy with eyes so brown
and long black curly hair
Lived on streets almost everywhere
saying nothing could get him down

Childeren acting oh so tough
are just longing for some love

They are saved, they got a home
But there are many many more
where we could fight for

belevenissen in de thuiszorg

"I may never loose that fear
that keeps me brave"

~ Audre Lorde

Morgen is mijn laatste dagje als huishoudelijke hulp en ik heb toch veel grappige en typerende dingetjes meegemaakt. Echt er zijn veel ergere baantjes te vinden ;)
Zo is er een keurig meneertje, die mij neerzette voor koffie en mij begon te vertellen over het graf van zijn vrouw, waarna hij automatisch uitkwam bij de oorlog. 25 minuten laten moest ik toch echt weer even aan het werk, maar ik had nog niet 1 overhemd aan de waslijn gehangen of hij riep me "heb je deze foto's weleens gezien?" Dus ik erheen en een heel mapje foto's bekijken van mijn stadje in de oorlogstijd. Meneer las op zo'n manier waarop oude meneertjes die niet meer zo heel goed kunnen zien en lezen de bijschriften aan me voor en vertelde dan nog wat bij de foto. Geweldig zulke dingetjes. Dit zelfde meneertje kijkt ook elke donderdagochtend ochtendgymnastiek op tv. Niet dat hij zelf nog zou kunnen strekken en buig en buig en buig en weer wandelen...

Wat ook heel leuk is om op de achtergrond te horen is het nieuws. Het volgende heb ik bij meerdere mensen meegemaakt. De meeste van mijn klanten waren natuurlijk een beetje dement (of nogal dement) aan het worden. Nu vinden deze oudjes het heel interessant om het nieuws te kijken. Dus ze zetten nederland 1 aan en kijken het 10 uur journaal, vervolgens gaat de tv zacht tijdens de reclame en als het nieuws weer begint gaat de tv weer harder, alleen.... om die tijd wordt de hele tijd hetzelfde journaal herhaald.
Dus ze zitten gewoon 5 keer naar hetzelfde journaal te kijken totdat om 11 uur weer een nieuw journaal (dat overigens ook weer bijna exact gelijk is aan het 10 uur journaal, omdat er nou eenmaal niet zoveel nieuws bijkomt in een uur). En ze hebben het oprecht niet door. De meneer uit het eerste stukje las trouwens ook hardop de krant aan mij voor.

Gisteren belde ik aan bij een vrouwtje waar ik nog niet eerder was geweest. "hallo mevrouw, de hulp!" oh kom maar binnen klonk het door de intercom en de deur ging open, ik loop de 5 verdiepingen (waarom dacht ik er niet aan de lift te nemen!) de vrouw doet haar deur open "ik had je niet verwacht, je zou toch gisteren komen"
ik "huh nee hoor, op mijn briefje stond vandaag"
vrouw "nou op die van mij stond gisteren" *en zij pakt haar brief erbij*
"kijk maar: de 10e om 13.00"
ik "ja maar het is vandaag de 10e" * opgelucht dat ik niet oprecht verkeerd was*
vrouw "nee hoor, de 10e was woensdag"
ik "maar mevrouw, het is vandaag woensdag!" hahahaha

Daarna voelde die vrouw zich helemaal schuldig want normaal gesproken maakte ze altijd schoon vóórdat de hulp kwam (hoorde ik dat nou goed..) want dan kon de hulp er zo doorheen met de stofzuiger zonder dat die eerst hoefde te stoffen. "maar mevrouw, ik wil ook wel even voor u stoffen" maar nee, dat mocht niet. Ik hoefde alleen te zuigen, badkamer en toilet even te doen, strijken en koffie drinken en de verhalen horen over haar geweldige kleinzoon in Indonesië. Ik weet niet wat het is deze week, maar het is plots niet meer zo zwaar :p

Als laatste zal ik even een belofte inlossen: het aantal items met katten die in het ene kleine huisje van het kattenvrouwtje hangen/staan/liggen zijn 326. OMG. Het was trouwens nog een aardig karwei om dat allemaal te tellen, vooral alle beeldjes en dingetjes in een vitrinekast, ik maakte maar heel uitgebreid het glas van die kast schoon met glassex zodat ik even de tijd had om ongegeneerd naar de spulletjes in de kast te kijken hahaha.

Nog een dagje te gaan...

Liefs

Dingen die iets betekenen

Sunlight creeps in between the curtains
Lose the sheets there's no time for sleep
I lie, I pretend 'til I'm almost certain
It's a beautiful world

~ Carolina Liar


Kippenvel, dat is wat ik krijg van bepaalde muziek, van bepaalde teksten.

De afgelopen weken maakte ik schoon bij mensen thuis. 's Ochtends een klant, en 's middags een klant. Ik zal niet zeggen dat het meeviel; het is lichamelijk gewoon zwaar om 2 huisjes per dag schoon te maken. Volgende week is mijn laatste week, en hoewel ik daarna wel blij ben dat het klaar is, vond ik het ook niet heel vervelend werk. De meeste mensen zijn heel lief, en bijv een heel leuk vrouwtje wil eigenlijk niks liever dan de hele tijd met me kletsen en koffie drinken.
Maar het is ook interessant om al die kamers te zien; met name omdat er heel vaak prachtige schilderijtjes hangen met mooie teksten. Er staan kasten vol met wijsheidtegeltjes. Grappige spreuken zoals bij een klant die ik de kattenvrouw noemt aangezien ze alleen maar hardop tegen haar twee katten aan het praten heeft en van deurmatten tot beeldjes tot kalenders en theedoeken; alles is bedrukt met katten. Ik zal de volgende keer een gaan tellen hoeveel items met een kat erop in haar woonkamer hangen/staan. Zij heeft een grappige spreuk "iemand die niet van katten houdt is in zijn vorig leven vast een muis geweest".

Maar ook in Servie; in een tijdschrift dat we daar als prijsje voor de bingo hadden gekocht stond een stukje over nieuwe cd's en dvd's. Natuurlijk kon ik het niet lezen, maar mijn oog viel op de nieuwe cd van "2 cellos - Luka Sulic & Stjepan Hauser". Ik houd van het warme geluid van een cello, van de uitdrukking die musici op hun gezicht hebben als ze hun instrument bespelen; de passie en hoe ze helemaal opgaan in hun muzien, alsof er niks anders meer bestaat. Daarom hou ik van de film August Rush, een verhaal over een zoontje van 2 muzikanten die zijn ouders gaat zoeken en geleid wordt door muziek. Hij komt binnenkort weer op tv trouwens. Maar toen ik thuiskwam ging ik even wat van hun muziek opzoeken en hun cello-spel is werkelijk WOW. Echt een aanrader.

Nog een zin waar ik helemaal kippenvel van kreeg; op de laatste dag begon het te regenen. Zegt zo'n jongen uit het tehuis "heaven cries because your leaving".
What else is there to say, zoiets breekt je wel van binnen. Ik wil zeker meer vrijwilligerswerk doen, ik weet nu dat ik een verschil kan maken. Al was dit project nog iets relatiefs kleins, slechts 2 weken en de kinderen verkeerden niet in hele ermbarmelijke omstandigheden. Maar alles wat de wereld een stukje beter maakt helpt, vind ik. En er is nog zoveel pijn, honger en armoede op de wereld; er is nog zoveel te verbeteren.
En daardoor weet ik dat ik mijn richting internationale volksgezondheid goed heb gekozen.