A merry Christmas

Mijn piepkleine familie zit ofwel in Spanje, of is niet bereid door deze weeromstandigheden te rijden of kan het niet opbrengen of 's ochtends "vroeg" op te staan voor een kerstontbijt. Soms is het gewoon zoals het is, en moet je de drang dingen te veranderen loslaten. Sommige dingen zijn gewoon niet meant to be.

Dus terwijl mijn zussen nog bezig waren met opstaan, hadden mijn ouders en ik al een heerlijk ontbijtje gehad met ovenbroodjes met zacht gesmolten boter en kerststol aan een mooi gedekte tafel (mijn vader was als eerste op en hij had geen idee dat het zwart glitterige tafelkleed boven in een kast lag en dat dat ons kerstkleed moest zijn, dus bij gebrek aan beter had hij maar een wit kleed op de tafel gelegd, wat eigenlijk een linnen onderlaken bleek te zijn haha) Daarna zijn we gaan wandelen.









En dit was 's avonds onze manier om de prosecco koud te krijgen haha doet me een beetje denken aan de Baileys reclame ;)


Straks ga ik het kerstdinee maken (samen met de camembert-dingetjes die mn zus heeft gemaakt) met oa vis met pestosaus, aardappelkroketjes, en de kersttraditie van de familie: kerstpudding, met lange vingers, kersen, pudding (waar ik 2 pogingen voor nodig had... oeps) en slagroom. Ik ben dol op koken.

Heel veel liefs,

Nummer 21

Yeah weer een dayzero goal gehaald!
Wees een week vegetarisch. Het was niet moeilijk, slechts 2 moeilijke momentjes, namelijk toen ik bijna niks in huis had en niet mijn zwitserse rostischotel kon maken omdat daar spekjes in zaten en toen ik gisteravond op een kerstborrel was en er een heerlijk geurende schaal (vlees)hapjes rondging (dat was omstreeks 19.00 en ik had nog niet gegeten)maar ik heb het gefikst :p geen vlees voor een week is easy, en ik ga wat vaker vleesloze dagen inlassen.


Liefs,

Gedachten op een zondagochtend

Er staat iets te gebeuren,
Dat voelen we wel aan,
Al weten we nooit wat.

Omdat het anders wordt,
Het wordt beter dan gisteren,
Mooier en echter,
Je zult het zien,
Omdat het anders wordt,
En het kan zoveel beter.

Omdat het anders wordt...

~Blof

Een pak sneeuw, chaos op het spoor, -8 graden vorst... winter.
Ik beleef een typische zondagochtend; ik kom beneden, een rustgevend muziekje (de cd Amora, van Andrea Bocelli; wat betekent dat het vandaag mijn vader was die als eerste op was), ik drink wat campina ontbijtdrink met extra vezels en zal straks een ontbijt/vroege lunch tosti maken.
Buiten is het koud, hierbinnen lekker warm. Thank god, dat was vorige week namelijk wel anders! Toen was onze cv ketel kapot, wat betekende dat we geen warm water en geen verwarming hadden!! Mn vader is het hele weekend bezig geweest in de kruipruimte om het te fiksen, wat gelukkig dan wel weer gelukt is. Ondertussen zaten mn moeder, zusje en ik maar met plaids om bij de openhaard, toen hebben we maar een klein hetelucht kacheltje gekocht, zodat het toch heerlijk warm was in de kamer. (in de rest van het huis was het stervenskoud) Toen wilde ik zondag toch echt mijn haren wassen, dus bedacht ik een ingenieuze tactiek. Ik kookte een waterkoker vol water, deed dat in de wasbak, mengde het met koud water zodat er een teiltje lekker warm water ontstond. Daarin waste ik mijn haar, terwijl mijn moeder weer een waterkoker water kookte, maar hem uitzette zodra het water gewoon opgewarmd was (niet kokend), dat goot zij dan over mijn hoofd om de shampoo uit te spoelen et voila... heerlijk fris haar :)

Het is een momentje van rust, rust die ik echt even nodig heb, maar mezelf niet kan gunnen omdat ik volgende week tentamens heb. Ja, in de week dat de rest van academisch Nederland al kerstvakantie heeft, heb ik tentamen week. En ik heb zelf 100% schuld aan het feit dat ik straks weer mega-hard bezig moet met leren, omdat ik de afgelopen twee weken gewoon te weinig heb gedaan. Ik ben namelijk nu op de helft, bij college 8 vd 16 dus er moet deze laatste twee dagen nog véél gebeuren. Hoewel ik weet dat ik het anders had moeten doen, weet ik niet of ik het wel anders had kunnen doen. Ik heb wat kracht nodig, of iets waardoor ik mijn eigen kracht, waarvan ik wéét dat ik het heb, ondanks wat andere mensen van mij denken, naar boven kan halen. Mensen snappen niet dat het echt moeilijk en ingewikkeld is; de keuze die ik nu moet maken. De situatie waarin ik nu zit. Iets moet veranderen, maar is dat de studie? Is dat mijn woonplaats? Of ben ik dat zelf?
Ik zelf, dat is een beetje naar de achtergrond verbannen, mijn eigen ik. Ik ben teveel bezig geweest met mensen om me heen verzamelen, de dagen vol plannen, de lege momenten opvullen met een stroom van gedachten en me druk maken om wat anderen dachten, voelden en wilden, dat ik daardoor vergat écht aan mezelf te denken. Een beetje egoïsme is niet erg, is juist nodig. Ik wil weer voelen wat ik kan.

Eerst ga ik mijn tentamens maken, en waarschijnlijk ook nog halen en daarna ga ik verder met mijn plan. Ik ben er nog niet helemaal klaar voor, maar het broedt en groeit en zodra ik het echt weet, zal ik het vertellen.
Dat zeg ik niet om mysterieus of interessant te doen, maar gewoon omdat ik het zelf zeker wil weten voordat het werkelijkheid kan worden. Ik wil zeker weten dat het kan, puur op basis van mijn eigen dromen en enthousiaste, niet omdat anderen het toevallig wel of geen goed idee vinden, me wel of niet zullen steunen. Nu kan ik nog niet zonder die steun, maar misschien straks wel.

Het is bijna 2011, bijna een nieuw jaar en ik voel dat het anders wordt.


Liefs,

Twee kanten van de mens

My past, my future, my disease
Perhaps collapse to make me seize
A moment just a breeze
Greatful, I allow
These words to be the past somehow

Stop asking why, all I know is all I am
Will never fully understand, my breathing
I try, How I try to feel, hear, see and it confuses me

Am I here now? Am I here now?
I feel, hear, see and it confuses me
I am wrong, I am here, now is mine
Now is mine

~K's Choice

Twee dagen waarin ik me verwonder over "de goedheid van de mens". Bestaat het nog of niet?
Maandag moest ik met een enorm grote en zware weekendtas naar het station lopen. Een wandeling van een kwartiertje. Toen ik net mijn straat uitwas, stopte een auto. Een auto met een vrouwtje dat haar kleinkinderen ging ophalen van school en mij wel even bij het station wilde afzetten. Ik was echt zo blij want anders had ik waarschijnlijk mijn trein gemist/had ik moeten rennen. Toen ik uitstapte en haar uitvoerig bedankte zei ze met een lach "er bestaan nog goede mensen". "Jazeker" antwoorde ik met een brede glimlach. Toen moest ik in Amsterdam mijn enorm zware tas de trap van de metro afsjouwen... iemand die even aanbod om te helpen? Nope. Vervolgens in de metro was er een man die er bij de Van Boshuizenstraat uitmoest; hij had zijn fiets keurig in de daarvoor bestemde fietsklemdingen gezet. Naast zijn fiets stond nog de fiets van iemand anders. Dus die man wil zijn fiets uit het rekje halen, maar dat lukt hem niet. Hij kan niet en zijn spaken uit dat rekje halen en voorkomen dat die andere fiets niet in zijn fiets vastzit en tegelijkertijd ook nog zijn halte halen. Dus ik zie dat gebeuren, zit een aantal zitjes verder weg. Ik kijk maar nee hoor, niemand van de mensen die dichtbij hem staan helpt even. Dus ik sta op (met mijn enorm zware tas) en help hem even. Dat vind ik zo bizar he, dat niemand dan even denkt van "goh laat ik hem even 5 seconden helpen" Hoeveel moeite is dat nou?!
Vervolgens ben ik ergens mijn ov verloren... grumbels grumbels. En hij is niet ergens als gevonden voorwerp afgeleverd.
Toen moest ik 's avonds weer naar de universiteit voor een vergadering van de gala-commissie (op de fiets....). Na 2 uur intensief vergaderen besloten een mede commissielid en ik samen nog even te koken (het was inmiddels half 8:p) dus we gingen met de metro naar mijn huis (sorry gvb voor het zwartrijden(A)) en toen moest mijn fiets die trap af. Die vriendin droeg alle tassen (2 nogal zware boodschappen tassen + laptoptassen + handtassen van ons beiden) dus ik moest in mn eentje mijn fiets van die trap sjouwen. Gelukkig was daar weer een aardig iemand die mij even hielp.

Zo had ik gisteren echt een dag waarin ik mij verwonder over mensen. Zo'n vriendelijk vrouwtje dat mij even een lift geeft, zulke onvriendelijke mensen die zo'n jongen niet eens even helpen zijn halte te halen. Bizarre wereld.

Liefs,



ps luister gewoon eens naar dit nummer; Now is mine van K's Choice. Alleen luisteren; daarna nog een keer de tekst erbij. Ik deed hetzelfde en was meteen vanaf de eerste keer gepakt; het is zo'n ongelofelijk mooie tekst als je er wat aandacht aan besteed. Luister door de aparte regelafbraken en enters heen; het is het waard!

Actieplan

Ik heb een heus actieplan, opgesteld samen met de studieadviseur.
Het voelt goed om een plan te hebben. Het is sterk en dapper wat ik doe.
Ik kom er wel...

whats next?

Vandaag voel ik me op. Moe en uitgeblust.
Ik had met mijn ouders gepraat en zij snappen me niet. Zij denken dat ik gewoon teveel wil en teveel eisen stel.
Misschien bestaat niet wat ik wil, misschien is er niet zoiets als de klik met de juiste studie. Ik ben moe en heb er even geen zin meer in. Wel in de korte termijn dingen, maar niet in het lange termijn. Niet om over 4 jaar de rest van mijn leven lang op een lab te zitten en bijvoorbeeld 8 jaar aan hetzelfde ding te werken (zo werkte een vrouw waarbij ik gisteren in de trein zat al 8 jaar aan hetzelfde eiwit... so depressing vind ik dat) maar ook kan ik mezelf niet op een kantoor zitten, snakkend naar wat licht. Oke dat is natuurlijk heel deprimerend en overdreven gezegd; maar het principe blijft hetzelfde. Ik weet het even niet.
Ik weet wel iets wat ik graag zou willen, ik hou van de klank, het idee, maar de uitvoering is lastig, onrealistisch. Het is niet voor lange termijn, maar wel groots. Ik ga eerst nog wat meer research doen, het ontwikkelen in mn hoofd, voordat ik erover kan praten laat staan echt beslissen.

Liefs,

Grauw en Grijs

Tadaa:








Groningen:


Amsterdam:


Haarlem:



Dit zijn mijn foto's voor dayZero... 16% compleet, nog 812 dagen over en nog 25 dingen die ik moet toevoegen...
Haarlem en Groningen voor nummer 29. alle hoofdsteden van Nederland bezoeken.
Muffins van dr Oetker bakken, waarbij doel 74. Alle soorten cake/muffin/taart pakken in het schap bij Albert Heijn uitproberen. Met twee meiden van mijn studie gingen we die bakken; met jam, appel en chocola (helaas waren ze een beetje aangebrand, maarja dat wijten we maar aan de oven :p)
Verder nog een foto die ik vrijdagochtend heb gemaakt.Ik had om 10 uur een afspraak bij de kapper. Een salon waar ik nog nooit was geweest, maar die 50% korting aan studenten geeft (en aangezien kappers in Amsterdam rond de 35 euro kosten is dat wel heel mooi meegenomen)Dus ik kwam daar aan, heel mieserig weer, om kwart voor 10, was hij nog gesloten. Toen moest ik maar een beetje rondlopen tot het 10uur was. Uiteindelijk kwam ik tegelijk met de kappers aan en kon ik even met een warm kopje thee wachten tot hij (ja mannelijke kapper. Ik zal hem beschrijven: strak wit bloesje, 2 knoopjes te ver open, niks eronder, hij was engels (sprak dus ook engels met zo'n londens accent) en was gewoon precies zo'n kapper-man(oftewel 110% gay))Dus Omdat het communiceren een tikkeltje lastig was (leg maar eens in het engels uit hoe je het wilt hebben) zei ik maar gewoon "ok, sounds good" en hups daar ging hij. Het is niet echt heel erg anders ofzo, maar hij had het zo leuk gefohnt, en dan baal ik altijd zo als het thuis niet zo wil zitten en weer gewoon bleh lijkt :(
De foto's zijn trouwens allemaal wel een beetje donker en grauw... het is echt herftweer, maar dan het grauwe herfstweer in plaats van het heerlijke koude en heldere herfstweer..

Gisteren ben ik met mijn zus naar de film Eat Pray Love geweest. Deze gaat over Liz (Julia Roberts) die ineens beseft dat ze vastzit in haar leven. Ze voelt niet meer. Geen hartstocht. Grauw en Grijs. Dus ze neemt een jaar vrij en gaat eerst naar Italie voor "Eat"; vervolgens naar India voor "Pray" en als laatste naar Bali, waar ze bij de lessen van een oude medicijnman alles leert te combineren; genieten, mediteren en daar komt een Braziliaanse Love om de hoek kijken. Het is een mooie film, een romantische film, maar dan van de langzame drama kant.
Zij doet wat ik graag zou willen doen, maar wat eigenlijk alleen in films gebeurt...

Liefs,

Today had been oke

I'm a human being
I'm a living loving breathing
I'm not a dumb machine
I'm a walking talking dreaming
And I don't know what it means
But I know what I believe in
I believe in love and I love being a human being.

~Sandi Thom

Soms weet je gewoon dat je iets juist hebt gedaan. Natuurlijk twijfel ik weleens, maar nu, deze week, weet ik zeker dat ik een goede keus heb gemaakt om in mn eentje in Amsterdam een onbekende studie te gaan doen.

Ik krijg steeds minder zin om in het weekend naar huis te gaan. Ik doe leuke dingen, veel dingen. Gisteravond had ik een gezellig avondje met mijn eenheidsgenoten. Straks ga ik een vriendin helpen haar kamer leeghalen (hoe we dat voor elkaar gaan krijgen weet ik nog niet:P) zodat er een andere vloer inkan. Sporten. Binnenkort ga ik naar Rotterdam (naar de PRIMARK!! sokken inslaan :p). Met mijn studievereniging doen we allemaal toffe activiteiten; binnenkort comedy cafe. Over een maandje schaatsen en hopelijk krijgen we het gala van de grond.
En nog zoiets supervets! Onze eenheid doet mee aan het Uilenstede-cabaretfestival! Wat inhoud dat over 2 weken onze gezamelijke ruimte wordt omgetoverd tot een podium voor een cabaretier. De hele avond zijn in 12 verschilllende eenheden optredens. Je kunt dus lang allerlei voorstellingen die gewoon in iemands huiskamer worden gegeven :) Ook heb ik mn tentamens van de 1e periode gehaald, terwijl ik zeker dacht te weten dat ik voor 1 zou zakken. Maar toen ik met een loden maag keek.. 6,2! Dus dat viel reuze mee. En als ik dan thuis ben, dan doe ik alsnoggenoeg dingen. Halloween filmavondje (ben me serieus meerdere malen doodgeschrokken.. en de rest maar lachen :p arme ik), rijles, even door de mooie herfstnatuur fietsen...
Vanochtend had ik les in de snijzaal.... mortuarium. Je ziet echt van die stalen tafels, maar daarop afgedekte lichaamsresten. Een grote emmer wordt op tafel gezet. De docent pakt er een paar hersenen uit. Het viel me reuze mee; het stonk bijna niet en was eigenlijk heel mooi en facinerend. Toen we een of ander zenuwkanaaltje niet op die hersenen konden zien, zei de docent "ow ik pak wel even een ander. Niet schrikken" Wat komt er uit die emmer zetten?!! EEN HOOFD. EEN HOOFD. brrrr toen voelde ik me wel even week worden hoor, maar zolang je het gezicht niet kon zien en kon "uitschakelen" dat het een echt persoon is geweest, werd het een facinerende les. Wat iets minder was, was dat de docent zo enthousiast was dat hij helemaal met zijn handen ging zwaaien. Wat er dus in resulteerde dat er allemaal hersenenvocht en fixeerspul spetters door de lucht vlogen.. op ons. Halleluja voor de verplichte labjas en wasmachine ;) Deze cursus van mijn studie is echt interessant; alles over hersenen. Alleen nu begint er toch wel weer een beetje een geneeskunde gedachte te kriebelen...

Alles van de positieve kant bekijken.
Zo had ik hartstikke kunnen balen van het feit dat ik inlogde op de computer om de practicumhandleiding te printen en dat deze computer vervolgens crashte. Ik kon dus niet meer printen en moest mét die handleiding naar de snijzaal. Balen? Mwah het was ook niet erg dat ik de ICT jongen op moest halen, dat ik erachter kwam dat ik 10 minuten zou moeten wachten voordat ik opnieuw kon inloggen óf ik kon gewoon die jongen naast me vragen of ik even op zijn account mocht printen (A) No problem. Aardige niet gehaaste mensen bestaan nog ;)

Nu vind ik het tijd voor een frisse coupe, dus ik ga de kapper (die 50% korting aan studenten geeft!) even bellen voor een afspraak!

Liefs,

Ns sucks

de ns sucks. de laatste tijd heb ik altijd treimpech. vandaag moet ik eerst een uur met de bus naar zwolle ipv het gebruikelijke halfuur met de trein. nu is het zondagavond wat studentenreistijd betekent. wat weer betekent dat iedereen in de bus helemaal stil is, weggezonken luisterend naar ipods of mp3spelers. in de trein valt dat niet zo op, maar in een hobbelende bus.. met de nadruk op hobbelend en het detail dat ik misselijk wordt op bergwegen, boten op zee, achtbanen en dus ook op lange hobbelende busritten... geweldige reis =)

maar goed- ik zal niet zo negatief doen, want het beloofd een mega drukke, (op debat voeren na) leuke en interessante week te worden, gevolgd door een vol maar gezellig weekend (volgens de huidige planning)!

Omg, nu rijdt de chaffeur ook nog verkeerd

liefs,

van het een komt het ander...

Speaking words of wisdom, let it be.
Let it be, let it be

~Beatles

Wat een dag weer...
en hij is nog niet eens voorbij.
Waarom voelt een dag soms of hij ontzettend lang is? Ontzetten vol en significant, maar eigenlijk als je er over nadenkt was het Just a day.

Vanochtend was het haast haast, erachter komen dat ik al mijn borden al had gebruikt, maar nog geen enkele had afgewassen. Dus dat werd brood smeren op een pannendeksel (dat is weer het voordeel van nog niet het handvatknopding erop hebben geschroefd, dan heb je tenminste een echt platte deksel, perfect voor gebruik als bord) Snel naar de fiets, blij zijn dat je toch je paraplu hebt meegenomen, niet zo blij dat je hem ook daadwerkelijk nodig hebt. Ontdekken dat je fiets helemaal ingeblokt staat, met ballarinarische bewegingen je ketting van je voorwiel ofhalen, KRATSS je panty scheuren, maar geen tijd hebben een andere aan te doen. Heel erg balend dat je geen broek had meegenomen deze week. Door alle chaos had ik donderdag namelijk mn broeken mee naar huis genomen om te "wassen" of om aan te trekken, maar eigenlijk helemaal niet om een reden, behalve dat ik gewoon niet met mn hoofd bij het tas inpakken was en daardoor belangrijke dingen als mp3 oplaadsnoer vergat, maar dus wel heel fijn 3 broeken mee had. Dus die was ik weer vergeten mee terug te nemen naar Amsterdam, wat er toe geleid heeft dat ik deze week elke dag een rokje aan moet.

Afijn, na het practicum was het middag. Vrije middag die geheel in het teken zou staan van essay schrijven. Dus ik zou om 1 uur beginnen had ik mezelf voorgenomen, eerst nog even lunchen, afwassen, wasmachine aanzetten.
Dan best moe zijn en besluiten toe te geven aan mijn nieuwste verslaving: The OC kijken. 41 minuten later blackboard en mail opstarten om de essayopdracht te lezen. En dat is het verst waar ik gekomen ben met die hele opdracht en inmiddels is het bijna 5 uur.

Soms zit je achter de computer en van het een komt het ander en daarvandaan weer iets anders. Het begint heel onschuldig met je mail checken, dan ook maar even hyves en blogs checken en vervolgens je dayzero account bijwerken en vanuit daar weer inspiratie opdoen, denken aan een liedje, denken aan een blog, even snel een reactie plaatsen enz enz... Dan kopje thee zetten, dus wanneer je in je badkamer komt, ziet dat die ook wel even een poetsbuurt kan gebruiken; dus badkamer poetsen, dan ook maar meteen alles in mn kamer afnemen. Mijn kamer trekt stof aan, zo erg, en ik zit niet eens op een zolder ofzo. Gewoon een basic 5e verdieping; hoe komt al dat stof daar? Ik wijt het maar aan de elke 3 minuten overvliegende vliegtuigen.

Inmiddels ben ik vet moe van gewoon het "niks" doen. Ik had vanmiddag druk bezig moeten zijn, want straks moet ik (ja móét van mezelf) sporten en daarna koken en daarna.... dan ben ik helemaal moe.
Wat er weer toe leidt dat ik geen zin meer heb om af te wassen...

Zucht.

Ter ontspanning ging ik met mijn inspiratiekaart van Happinez bezig:


"respecteer mijn eigen grenzen"
not such a bad idea ;)

Liefs,

I'm here, still here

De relatief onbekende Nederlandse band Stereo met het nummer Still Here. De soundtrack van de film, Terug naar de Kust. (aanrader)

Liefs,

oktober

...In oktober.
Oktober is de wreedste maand, oktober.
Met de dingen die voorbij gaan
Maar wel ergens blijven hangen, ze komen steeds weer bij ons terug
En meestal in oktober...
~ Blof

Ik heb altijd van september gehouden.
Ik hield van september en ook oktober mocht ik wel, met de bladeren die geel kleuren maar nog niet vallen. De sterke tegenwind, maar wel met een heldere lucht en een dansend zonnetje.

Alles is anders.

September miste dit jaar haar magie.
Oktober is nog niet voorbij, maar nu al meer dan miserabel.

Tijd voor afscheid
Een waterval van tranen
Die zich een weg banen
door de groeven van een oude man
Hij die nog niet zonder haar kan

Wakker, maar een leegte in haar ogen
Geen herkenning
Ze sliep weer, wist niet meer

Was het meeste misschien vergeten
Maar wij vergeten niet

Herinneringen zijn hier
Net als het verdriet

Zij is vertrokken
Het is tijd voor afscheid


"Belangrijk is niet alleen de weg die je gaat
maar ook de sporen die je achter laat"

Daar kom ik nog op terug, wanneer ik weer back on track ben.


Liefs,

Gedicht

Just keep smiling is what they say
then it will come your way, someday
So I've tried to smile for a while
But I don't know where I did it for
Brought me nothing, and nothing more

Now I'm giving up,
for a moment or two
So naieve, don't know why I did believe
fairytales are just not true

Can't follow my own rules of reason
wrote them down on a page of yesterday
and threw them all alway today
What if we get just one shot
and I missed the one I got?

So now I'm giving up
Thou tomorrow I still believe
there might be,
a little fairytale for me...

Geluk en mazzel, liefde en vriendschap

"wat is nou het verschil tussen geluk en mazzel?"

Die vraag werd ooit eens in mijn vriendengroep gesteld. Ik had nooit geantwoord, totdat ik vandaag ineens dacht:
zou het niet zo kunnen zijn dat Geluk iets is waarvoor je moet werken en mazzel een "gelukje" is wat je zomaar krijgt?
Nu ik even over dat idee nadenk, realiseer ik me hoeveel "geluk" of misschien gewoon "mazzel" sommige mensen hebben. Zouden zij zich dat realiseren? Ik kan natuurlijk niet beoordelen of zij ervoor gevochten, aan gewerkt hebben; maar ze hebben het gekregen en kunnen het vaak dan niet waarderen.
Daarnaast heb je mensen die iets zo graag wilden, ze hebben ervoor gewerkt, het "verdiend" en zodra ze het hebben vergeten ze de rest. Soms is er nog plek voor een paar andere dingen, maar de rest wordt voor vanzelfsprekend aangenomen.

Geluk, liefde, vriendschap en gezondheid.
Soms als je iets al lang hebt, lijkt datgene er altijd voor je te zijn, maar zoals het is met gezondheid: je kan zomaar een ongeluk krijgen. Zoals het is met liefde: die kan voorbijgaan. En vriendschap? Dat is anders dan met liefde, omdat vriendschap niet iets exclusiefs is, als in je hebt het maar met 1 tegelijk (natuurlijk kan dat met liefde ook; van meerdere mensen tegelijk houden, en op hele verschillende manieren, maar dan wordt het een beetje te ingewikkeld). Een goede vriend is een goede vriend voor een vriend, maakt niet uit of en hoeveel andere vrienden diegene nog heeft. Het is zo anders dan liefde, maar het 1 ding hebben liefde, geluk, vriendschap en gezondheid gemeen: het is zeker niet vanzelfsprekend. Er moet voor gewerkt worden.

Liefs,

gezwicht voor de commercie

Hoe ver je gaat
Heeft met afstand niets te maken
hoogstens met de tijd

~ Blof

Ik ben "gezicht voor de commercie"
Ik heb pepetnoten gekocht, zin in winterfilms, al met al zin in die huikamer openhaard sfeer.
Ook wilde ik naar de Dolle Dwaze dagen van de Bijenkorf, en dan er natuurlijk al meteen met openingstijd staan en maar dom in de massa shoppen. Het gaat helemaal niet om de spulletjes, maar gewoon om de hele rampetamp eromheen. Van te voren al in de foldertjes uitzoeken wat je wilt kopen, dan kijken welke verdieping dat ligt. Zo wist ik dat ik voor dat ene shirtje op de 1e etage moest zijn, dan weer naar patere voor de cosmetica en als laatste naar de kelder voor de kussenslopen van Happinez. Perfecte route, laat maar komen! Allemaal plannen dus. Toen was het vanochtend... negen uur werd ik hartstikke moe wakker, helemaal niet herinnerend dat ik mijn wekker had uitgedrukt, wel bedenkend dat ik al bij de Bijenkorf had willen staan. Crap...
Oke dan maar alleen naar werkgroep, mijn enige ding op de universiteit vandaag van 10.30 tot 11.30. Dus ik loop snel ietsje te laat naar de tram, kan ik er nog net inspringen.... dacht ik. Want de tram vertrok niet... en dan zie je waarom. Ongeveer 100 meter verder op de rails, maar niet alleen een tram: ook een auto. En een ambulance. Aanrijding.
Je maakt nu zovaak mee "wegens aanrijding met een persoon rijden er geen treinen" dat is dan een zelfmoord, dit was wel gewoon een ongeluk, maar het blijft heftig.

Dus toen duidelijk werd dat de tram nog even niet zou rijden, ging ik maar met de bus. Toen ik eindelijk om 10.50 het lokaal van mijn werkgroep binnen kwam, snel ging zitten, zei de docent "nou dan is het wat mij betreft nu wel klaar" Pffff

Toen ben ik door gegaan naar het station, met de trein 2 uur naar Hengelo. Daar met de bus naar de straat van mijn oma, die jarig was. Daar op visitie, haar dag helemaal goed gemaakt "ow wat een verassing!!" Dat is de omweg wel weer waard. Met mijn moeder terug in de auto.
Voor het avondeten iets nieuws ontdekt: pasta met spinazie, roomsaus en zalmblokjes van Iglo. Echt heerlijk!!

Nu op de bank The Voice kijken. Daar zit echt talent.
Klaar voor een weekend, aardig volgepland alweer met leuke spannende dingen, nieuwe dingen, maar ook iets waar ik tegenop zie, wat moeilijk is en waar ik nog even over moet denken.

Liefs,

en dan ben je 18...

... officieel volwassen.

Sometimes I wonder
Where I've been
Who I am, do I fit in?

We're always proving
Who we are
Always reaching
For that rising star
To guide me far
And shine me home
Out here on my own

~Fame, the musical

De leeftijd voor rijlessen, stemmen, online kleren bestellen, Paradiso, maar ook zaken als bloed doneren.

Ik ben vandaag niet fit. De eerste keer dat ik "ziek" ben terwijl ik alleen op mn kamertje zit. Ik werd vanochtend wakker misselijk en met een bleeeh gevoel, dus ik heb college maar overgeslagen. Kopje thee, boterhammetje, weer even slapen en nu ben ik wel weer oke.

Mijn verjaardag was heel anders dan anders natuurlijk, maar wel erg leuk. Verbaasd over de attentie van sommige mensen; dan blijkt maar weer dat sommigen je toch beter kennen dan je je soms realiseerd. Zaterdag mijn laatste werkdag bij de croissanterie. Nu ben ik officieel werkloos :p Toen 's avonds mijn bescheiden feest en weer werd ik verrast. Ik wist van te voren niet wie ik nou moest uitnodigen; mensen die je weken niet hebt gesproken maar er wel bijhoren, mensen die je weken niet hebt gesproken maar waarvan je dat ontzettend jammer vindt en dan gewoon je echte maatjes. Maar vanaf het moment dat de deurbel ging wist ik dat het gezellig zou worden =)

Een grappige brief, een persoonlijk geschreven tekst op een kaart, een foto-collage, en andere dingen waar mensen gewoon even over nagedacht hadden, dat zijn de dingen die symboliseren waarom ik die mensen graag om me heen heb, ondanks alles.

Liefs,

de 18 jarige student die sinds gisteren een iewat andere haarkleur heeft dan ervoor (en het nog een keer gaat kleuren zodat het wel een wat opvallender effect heeft, maar geverfd is geverfd, dus ik heb weer een punt van mijn dayzero lijst af kunnen vinken! Nu: 16% complete!)

Amsterdamse Bos

Ik ben gaan fietsen, over de fietspaden van het Amsterdamse bos, terwijl de zon al laag aan de hemel stond. Toen fietste ik over die veeroosters, dacht dat ik wat schapen tegen zou komen; zag ik ineens die enorme buffelo-achtige beesten, die Schotse Hooglanders heten. Prachtige wezens.
Je komt wielrenners, wandelaars, hardlopers en mensen op paarden tegen. Het heeft mijn hoofd even opgeklaard. Morgen ga ik koken met een nieuwe vriendin. Straks ga ik naar de stad; het centrum van Amsterdam. Even winkelen; ik heb maar 1 uurtje college vandaag. Alleen een introductie in de universiteits bibliotheek. Het college van vanmorgen viel uit (gelukkig besloot ik 3 minuten voordat ik weg zou gaan om nog even voor de zekerheid op blackboard te kijken)
Ik denk erover om mijn haar te kleuren. Of eigenlijk weet ik al dat ik het ga doen :p ik weet alleen nog niet welke kleur (rustig maar; het wordt geen blauwgroenig zoals mn zusje ;)) Bijna alle meiden van mijn studie hebben donkerblond haar, ik weet niet of een andere haarkleur me helpt mezelf te onderscheiden, maar ik heb de behoefte het te proberen....


Liefs,

achterlaten, zoeken en vinden?

Oh I’d rather walk a winding road
Rather know the things I know
See the world with my own eyes
No regrets, no looking back, no goodbyes

~Kim Richey

Er zijn de afgelopen tijd zoveel dingen gebeurt. Zoveel nieuwe indrukken. Nieuw Nieuw Nieuw. Eigenlijk leid ik gewoon een heel nieuw leven; maar waar stopt de oude ik en welke gedeeltes zijn nieuw? Er is zoveel nieuw en ik hou ervan.

Nieuwe traditie: treinreizen. Minstens 4 uur per week. (bij die traditie hoort overigens ook treinmissen) Vorige week was ik vergeten dat zondagmiddag de treinen maar 1x per uur rijden. Dus ik moest een een halfuur wachten. Op het perron waren ook een vrouw en een ouder mannetje; zo’n mannetje dat je helemaal op een bankje in een traditioneel dorpje in Frankrijk zou kunnen zien zitten, inclusief baret! Toen de trein er eindelijk was, zat ik bij het raampje. Ook de vrouw was ingestapt en stond nog voor een raampje. Terwijl de trein wegreed begon het mannetje zijn (tenminste dat neem ik aan) dochter uit te zwaaien, maar niet zomaar zwaaien. Net alsof ik 50 jaar terug in de tijd werd geblazen begon hij met zijn baret te wuiven. Geweldig toch 

Colleges, op jezelf wonen; het is allemaal retedruk om het zo maar even te zeggen. Ik had van te voren (uiteraad) zo’n beeld in mn hoofd. Well it’s not exactly like that. Toch heb ik de eerste weken goed overleefd. Een geweldig leuke introductie gehad. En deze week mijn eerste essay’s en tentamen overleefd. Ik zou niet durven zeggen dat het makkelijk was, maar het tentamen van vrijdag was niet zo ingewikkeld als ik had verwacht, en waar ik me zorgen om maakte. Het viel gewoon mee.

Amsterdam is echt een mooie stad. Ik heb zin om gewoon lekker de stad in te gaan en wat mooie foto’s te maken. Vanaf volgende week ga ik echt naar de sportschool heb ik besloten. Ik heb plannen. Nog veel meer plannen, zodat ik kan verwezelijken wat ik wil. Het is hartstikke leuk, spannend, nieuw, maar op sommige momenten is dat nieuwe ook beangstigend. De druk van die nieuwe eerste indrukken die je achterlaat. Van het willen dat alles goed gaat, dat je ertussen past, dat het iets voor jou is, dat je de goede keuzes hebt gemaakt.
Het is weer je eigen plek zoeken tussen de mensenmassa. Op de middelbare school was het toch relatief makkelijk: je had een groep en dat was gewoon een groep. Daar kon je op bouwen, die kon je uitnodigen en een uitnodiging terug verwachten. Nu moet je jezelf opnieuw bewijzen; je kunt niet bouwen op je connecties; nee die moet jezelf maken. En dat gaat niet vanzelf. Die stap als als enige van je mentorgroepje besluiten op kamp te gaan om daar weer nieuwe mensen te ontmoeten, by yourself naar een borrel gaan: dat soort dingen. Het is moving on en bij moving on, hoort ook saying goodbye.
Ik voel de afstand. Mensen waarvan ik het wel had verwacht. Dat is dan natuurlijk niet zo gek, dan doe je er zelf ook minder moeite voor. Ik had die krabbel best kunnen krabbelen. Dan zijn er de vrienden die je mist op een bepaalde manier, maar waarvan het gewoon zo loopt. Het is niet dat je bewust besluit de vriendschap te stoppen, soms doe je er juist moeite voor om dat niet te laten gebeuren. Maar iedereen krijgt zijn eigen leven, zijn eigen ontwikkelingen en dan als je een tijdje niet hebt gepraat wordt het steeds uitgesteld en daarvan komt afstel om dat wel te doen.
Ik heb ergens gelezen hoe dat komt, maar ik weet niet meer zo goed waar. Waarschijnlijk in de psychologie in de wachtkamer van de tandarts ofzo. Daarin stond dat mensen die elkaar bijna elke dag spreken, elkaar veel méér te vertellen hebben dan mensen die elkaar maar 1x per maand of per twee weken ofzo bellen. Waarom? Omdat als je elkaar niet meer zo vaak spreekt je –onbewust- het gevoel hebt dat je belangrijke dingen moet vertellen, terwijl als je elkaar heel vaak spreekt alles ter sprake komt en je dus veel meer het gevoel hebt dat je een gezellige theeleut meeting hebt gehad. Dat effect merk ik nu.

Dus deze blog werd geen verhaal of anekdote van alle grappige dingen die ik heb meegemaakt. Niks contreets. Het werd een gedachte; De gedachte van verandering die constant in me speelt. Hoe ik er over moet denken, weet ik eerlijk gezegd nog niet. Maar wat ik nu denk is dat ik er nu helemaal geen woord aan hoef te geven. Ik beleef het gewoon en dan merk ik vanzelf wel op of ik hier thuis ben….

Als laatste nog nog een country-achtig nummer, waarvan de lyrics very pretty is (en een stukje hierboven staat) Zoekende zijn is niet erg. Kim Richey met A place called home.

Liefs,

Gedicht

Vergeet je niet te leven
dacht ik laatst
de tijd hield stil
een adempauze even

en als je nu eens zonder haast
buiten de tijd om wil
slagbomen neergelaten
dolgedraaide wijzerplaten

onder je door of langs je heen
ze laat voor wat ze zijn en dan
meer lucht en ogen van

het goede aardse zien
een beetje ruimte worden en misschien
iets meer gericht alleen
~ Kees Hermis

Barcelona

Ik zat in Parc Guell
Tussen Gaudi's mozaïeken
Zo gebroken en zo bont en blauw
Als alles in mijn hoofd en in mijn hart
De Ramblas op en neer, ik hoorde wel muziek
Maar ik wist dat die voorgoed veranderd was
En er was niets in Barcelona, niets in Barcelona
Er was niets in Barcelona, niets in Barcelona

Ooit kom ik terug
Ga ik Picasso achterna
De harde rake streken
Van een zinderend penseel
Geschilderd in je favoriete geel
Dan is er iets in Barcelona, iets in Barcelona

~ Blof

Barcelona heeft iets; een sfeer die anders is dan in andere zuidelijke steden waar ik ben geweest. Het is een stad van kust, maar zo anders dan Rome. Het is een stad van muziek. Ramblas, parc Quell, parc de Ciutadella: overal is muziek.
Er was iets in Barcelona :)

verfen, schoonmaken en nieuwe indrukken

People should smile more
Im not saying theres nothing to cry for but you've got
Everything laid out for you
Just close your eyes, take a deep breath and start another war

~Newton Faulkner


En zo ben ik hartstikke druk bezig met van alles. Werken bij de croissanterie; maar vooral druk bezig met mijn nieuwe kamer. Maandag voor het eerst geweest; contract tekenen en dan heb je ze in je hand: sleutels van je kamer, eenheid en postvakje. Volgepakt met een trapje, een doos vol met spullen, een douchegordijnenstok en een plafondverfstok in het kleine liftje. 1 Verdieping hoger moet er ook nog een iewat brede klusser in de al volle lift. Maar dan ben je toch op de 5e verdieping aangekomen. Jouw verdieping. Jouw nieuwe huis. Een huis wat ik een echt thuis ga maken. Grijs en magisch paars moeten het worden. Maar daar zijn mn vader (de uberklusser) en ik nog niet eens aan toe gekomen. De eerste middag was het poetsen poetsen poesten en alles eerst in de grondverf. Dan naar de praxis, want een tubetje muurvuller is toch wel handig. Zuslief wist wel een praxis "in de buurt" (oftewel helemaal achter bij de RAI) Op zich zou dat nog meevallen, als we hadden geweten hoe we daar moesten komen, of uberhaupt dat we daar heenmoesten. Zus haar wegwijsskills bleken niet helemaal optimaal te zijn. Maar we hebben nou wel over de Amsteldijk gereden, tussen wat luxe huizen hier en daar maar verder groene weilanden. Eigenlijk zou ik heel graag een racefiets willen; die kan ik wel op mn balkonnetje stallen (A)
Wel jammer trouwens dat racefietsen geen bagagedragers hebben.... (A) maar dat is weer een ander verhaal. Het heeft iets te maken met een jongen, een lift, en zijn racefiets ;P

De hele dag dat ik in Amsterdam was maandag voelde ik me wel op mn plek. Ik denk, nee ik weet zeker, dat ik daar tussen pas :)
Zaterdag gaan we weer -pap, mam en ik- om de muren in hun mooie (grijze en paarse) kleur te verven, tapijt te leggen, naar Ikea wat praktische dingen als een bed, kast, serviesgoed, prullenbak, stoel en die mikmak te kopen. Ik moet ook nog een laptip en eigenlijk ook een tv, anders voel ik me zo afgezonderd van de wereld he:p Wil natuurlijk geen romantische komedie missen(A) Al met al best wel veel te doen op 1 dag. Hopelijk lukt het de Ikea pakketten een beetje vlotjes in elkaar te zetten haha. Zodra de kamer af is, zal ik wat foto's posten!

Ik heb er zin in.
Ik ben tevreden met hoe alles nu gaat en is.
Ik heb het gevoel van een eeuwigdurende innerlijke glimlach ^^

Liefs,

Pizza

Vandaag ging ik zelf pizza bakken. Geen supermarkt Restaurante dit keer, maar echte home-made pizza!



Woeps... beetje chaos.





en het eindresultaat:


Ondanks dat ik vandaag alleen maar 2 boterhammen en 2 beschuitjes had gehad, zit ik nu mega prop vol. Misschien komt dat omdat ik heel veel bloem erover moest gooien, omdat het 1 mislukking dreigde te worden (1 plakkerige bende, geen bodem van te rollen:p) en zetten al die zelfrijzende dingen nu uit ofzo hahaha.

Liefs,

complimenten

Zolang de Oostenwind blijft waaien
Zullen bladeren blijven vallen
Zolang het vuur zal blijven branden
Schieten vonken naar de sterren
Zolang de maan gewoon blijft zorgen
Voor het zilveren licht en eb en vloed
En als de liefde maar blijft winnen
Komt het allemaal wel goed

~Paul de Leeuw

Een oprecht compliment kan zoveel impact -positieve invloed- hebben op een persoon. Heb je daar weleens over nagedacht? Dat wanneer je iets zegt, iets aardigs, iets gemeends, dat als je zoiets tegen iemand zegt, je diegene zo'n warm gevoel kan geven. Vanuit dat opzicht is Algemene Complimenten dag helemaal niet zo'n gek idee. Behalve dat de essentie van een compliment dan verloren gaat; want het is immers niet helemaal spontaan. Toch kan het geen kwaad als mensen elkaar wat meer zouden complimenteren, maar niet te vaak want dan is het niet meer speciaal.

Ook jezelf af en toe een compliment geven kan heel goed zijn.
Dus bij deze wil ik even zeggen dat ik trots ben op mezelf dat ik 10e ben geworden bij de Grachtenloop(van de 68!!). Ook ben ik vandaag geslaagd de enorme drukte op werk de baas gebleven, terwijl ik nog helemaal niet zovaak in de grote keuken had gestaan.
Als laatste vind ik dat ik een prima job doe in het zelfstandig zijn; gezond koken (meestal dan); schoonmaken/opruimen; van alles wat er bij alles thuis zijn komt kijken (waaronder zelf die vieze spinnen opzuigen)

Tijd voor iets grappig (tenminste ik lag even in een mini-deuk, en het is best frappant om in je eentje voor de computer te zitten lachen, maar dat komt vast door het alleen-zijn. Dan mis je soms wat aanspraak he).

X vond dat Y maar eens een meid aan de haak moest slaan.
Dus X zegt: "Is ... niks voor jou, die wacht allang op die prins op het witte paard
zo'n knappe kerel" (hij had het dus over mij he)
Waarop Y zei "dan val ik af"
Dus X zeg: "ja, je hebt geen paard hè"

Hoe droog haha :)

Oja, even terug naar de clou van deze hele post. Er werd mij dus gezegd dat het haar -mijn baas- ineens opviel dat ik toch zo'n mooi meisje was en dat ik het helemaal zou gaan maken in Amsterdam. (ik *nogal verbaasd dat dit er ineens uitkwam, überhaupt dat dit zo gezegd werd* zei "dankje" (ook alweer superdroog, misschien maar goed dat het gaat regenen morgen, hoef ik in ieder geval ook niet meer de buiten bloempotten water te geven)) maar eigenlijk bracht het een grote glimlach op mn gezicht :)
Trouwens, ik wil nog even benadrukken dat ik dit verhaal absoluut niet arrogant bedoel ;)

Tijd om die blender en dat fruit eens te gaan samenbrengen!

Liefs,

Barcelona

captain rijdt gate voorbij - op en top toerist - niemand spreekt engels, zie dan de menu kaart maar eens te ontcijferen - uiteindelijk toch iets goeds bestellen - snoezige winkeltjes - sagrada familia - avondzonnetje op strand - voetbal kijken op strand - nederland door naar de finale - tegen spanje nog wel! - beroofd worden - bijna 4 uur op het politiestation doorbrengen - heftig- veel indrukken - nog meer indrukkken - 9 dagen optrekken met dezelfde persoon - winkelen - pizza eten - naar kustplaatje ongelofelijk mooi - iemand in de trein gaat muziek spelen - meezingen met Let it Be - en nog heel veel meer dat komen gaat!!!
Uitgebreid verslag volgt.

Liefs,

stel...

She has no problems with secrets
She knows how to keep them
She never felt the need to let them show

And I've had no trouble with speaking
Or trusting my instincts
But maybe this is one that I should know

But as I'm waiting there
The devil on my shoulder stares
Laughing that the one thing I can't get, it's what I need


She, she is the words that I can't find
How can the only thing that's killing me, make me feel so alive
And I couldn't speak
I couldn't breathe to save my life
All of my chances swim like sinking ships
This time it's it
I'll drown or make her mine


My vocal cords have been fighting
My mouth likes to spite me
It never says the words that come to mind

And I brought a stick to a gun fight
And I'm stuck with my tongue tied
I run, but I can't hide what's always there


She, she is the words that I can't find
How can the only thing that's killing me, make me feel so alive
And I couldn't speak
I couldn't breathe to save my life
All of my chances swim like sinking ships
This time it's it
I'll drown or make her mine

~Parachute




Parachute is mijn nieuwste muziek verslaving. Ik luister hun cd Losing Sleep constant. Goede teksten. Dit nummer is niet eens mijn favoriet, maar het is.... echt.
de titel is She (For Liz). Ze hebben het zelf geschreven. Er bestaat dus echt ergens een Liz, voor wie dit nummer is. Waarom zouden ze er anders achter zetten "For Liz"?
Lyrics zijn bijna nooit letterlijk gebeurd, ze zijn misschien wel gebasseerd op iets wat de schrijver heeft meegemaakt, maar toch dusdanig omgebouwd zodat het rijmt, loopt en verkoopt. Toch is dit nummer echt.
Kun je het je voorstellen dat je naar een optreden gaat van waarschijnlijk je ex of in ieder geval van de jongen waar het nooit iets mee is geworden, maar je kan je nieuwsgierigheid niet bedwingen en gaat erheen. Dan sta je daar in de zaal -in het donker zodat hij je niet per ongeluk kan zien- en wordt er ineens dit nummer gespeeld. Je verlaat onbewust je beschutte plek aan de rand van de zaal en staat daar maar te kijken. Dan opeens voel je Zijn (en nu heb ik het niet over God) blik. Eenmaal thuis zoek je de lyrics op, wat je had meteen zo'n gevoel bij het nummer. Maar misschien had je het verkeerd verstaan? Misschien ging de tekst niet over waar jij dacht dat de tekst over ging? Dan typ je in bij Google: "parachute lyrics" en daar plopt het op: nummer 3 She (For Liz) Wat denk je dan? Wat doe je dan? Dit zou zomaar echt gebeurd kunnen zijn....

Liefs,

Kamerjacht!

It's a beautiful day
Sky falls, you feel like
It's a beautiful day
Don't let it get away

It was a beautiful day
Don't let it get away
Beautiful day

~U2

Jippikajeeee!!! :D
Gisteren; paardjes verzorgen, werken, dan omkleden en hups op de trein!
Bij Hilversun mn zus gesmst ("jaa ik wacht je op op het cs) Eenmaal het het centraal station: geen zus. Bellen, smsen. Geen reactie. Was ze haar telefoon vergeten *zucht*
Uiteindelijk gevonden. Naar de Bijenkorf voor een sanitaire stop en dan wat winkeltjes pakken. In twee uur kun je behoorlijk wat leuks zien! (ja zelfs ik, die over het algemeen niet de snelste is) Toen op zoek naar een terrasje/restaurantje om avond te eten.... ik had natuurijk wel een goede bodem nodig. Na een lekkere omweg aangekomen op het Rembrandt plein. Super gezellig in het zonnetje, met voetbal aan (wat voor sfeer zorgt, al kon het mij eerlijk gezegd geen ene malle moer schelen of Japan doorging of niet. Al ben ik wel dol op penalty's. Even naar mn zus haar nieuwe kamer. Een snelle voorbereiding en toen op naar mn hospiteeravond. De eerste keer dat ik zou gaan hospiteren.

Ik vond het wel een beetje eng, maar toen ik binnenkwam hing er al meteen een goede relaxte sfeer. Ik spotte al meteen geen rotzooi/meters stof, maar wel een droger, een mooi tv'tje. Er waren vier kandidaten voor de kamer. Een divers gezelschap voor een zeer diverse eenheid. Na wat vragen van beide kanten, naar wat gepraat met de personen naast mij, naar wat ontzettend gekakel en discussie onderling (over weet ik veel wat allemaal) had ik nog steeds die gezellige indruk. Dit was een eenheid waar ik wel in zou willen! Een eenheid zonder verplichtingen van alles samendoen, maar wel met een huiselijke sfeer die soms samen koken, netjes, schoon (dat was niet speciaal voor vanavond, want ze hebben de regel dat alles wat je 2 dagen laat staan op het balkon gezet wordt :p) Al met al: perfecto. Ik hoefde alleen nog maar "even"uitgekozen te worden.

Toen zat ik in de trein van 22.57 terug (die van 22.28 net gemist grrrr stomme langzame tram)Kreeg ik hét telefoontje "hoi Floor, we hebben goed nieuws voor je. Je krijgt de kamer! We hebben de indruk dat jij er goed bijpast; je houdt van gezelligheid maar hebt ook je eigen dingen..." (waar ik het wel mee eens ben ;p)Yesssssssss al zat ik in de stilte coupe, waren mensen niet zo blij met mn telefoongesprek, toch kon ik een mega big smile en een mini juichend vreugdedansje niet onderdrukken. De eerste keer dat ik ging hospiteren, de eerste kamer waar ik na anderhalf jaar inschrijftijd op had gereageerd: ik heb het gewoon geflikt! =) Na een barre tocht van twee uur en een kwartier was ik om 01.20 eindelijk thuis!

Ooo Happy Day...

Liefs,

it just takes some time

A girl feeling very small
did not believe in herself at all
Imperfection dragged her down
So difficult to beat
if it's your own voice that speaks

Changing is a matter of time
A process of going on and growing strong
You will keep making the same mistakes again
Unless you decide to turn yourself aroud
'Till you notice beneath your feet already is some solid ground

This day I am not crying some one elses tears
These are my own salty drops
Don't know if they will ever stop
Now released by my mind
They will find there way outside

Alles

Water is my eye,
Most faithful mirror,
Fearless on my,
breath.


~Newton Faulkner















Ik ben geslaagd! Vrijdag diploma uitreiking.
Er is zoveel op me afgekomen de laatste paar weken dat ik het gevoel heb dat ik niet meer weet waar ik moet beginnen. Als ik begin met schrijven kan ik niet meer ophouden.
Ik ben zo ongelofelijk blij, opgelucht, hoopvol, gelukkig. Maar ook een beetje bang, droevig.
Ik kan gaan beginnen aan mijn "nieuwe" leven. Er is veel dat ik wel ga missen; Terschelling was super mooi. Gezellig. Hoe je het ook bekijkt, zo close zijn we nooit meer; iedereen krijgt andere vrienden, andere levens, andere ideeën. Dat gaat niet meer passen; weinig tijd meer om af te spreken en dan geen tijd meer. Maar dat geeft niet, ik weet dat ik de mensen die ik écht wil blijven zien, toch wel blijf zien. Daarvoor is de band te sterk. Het is eng om dinsdag te gaan hospiteren, mogelijk mijn huisgenoten te ontmoeten. Goede indruk achter laten; maar wel jezelf zijn. Mogen ze jou? En mag jij hen? Toch heb ik er ook heel veel zin in.

Van de week: werken; trainen voor de Grachtenloop (ik ga toch maar 2,5 km lopen, en ik heb besloten dat het niet uitmaakt hoe ik eindig, als ik het uitloop. Bovendien is het voor het goede doel: dus dat is altijd mooi.); vakantie voorbereiden (maandag 5juli ga ik al weg! Ga straks mijn koffer proef inpakken om te kijken hoeveel grotere koffer ik nodig heb) daarnaast nog wat leuke dingen opzoeken om te kijken wat we allemaal kunnen gaan doen. Geen strakke planning, we gaan gewoon doen waar we zin in hebben, geen we móéten...

Vanmorgen is mijn cavia dood gegaan. We hadden het al zien aankomen. Sinds vrijdag lagen ze allebei bij elkaar stil in hun hokje; allebei wilden ze niet eten. Waarschijnlijk stond er 1 op het punt van doodgaan en voelde de ander dat aan. Daardoor wilde de ander ook niet eten of drinken. Tsja, hoelang kunnen zulke beestjes zonder water? Noenoe dus niet zo lang. Pepper ligt nu alleen stilletjes in haar hokje; ze weet dat ze haar maatje kwijt is. Dat vind ik zo zielig :(
Veel erger dat zij nu alleen is, dan dat de ander dood is.

Dat hoort bij het leven he. Afscheid nemen. Afscheid van je huisdier, afscheid van je "thuis", afscheid van je klasgenoten. Daar staat tegenover: Welkom nieuwe mensen, welkom nieuwe kamer, helemaal zelf ingericht, welkom zon, zomer en nieuwe mogelijkheden!

Ik ben er klaar voor.

Ordinary miracle

It's not that unusual
When everything is beautiful
It's just another
Ordinary miracle today

The sky knows when it's time to snow
Don't need to teach a seed to grow
It's just another
Ordinary miracle today

Life is like a gift, they say
Wrapped up for you everyday
Open up, and find a way
To give some of your own

Isn't it remarkable?
Like everytime a raindrop falls
It's just another
Ordinary miracle today

The birds in winter have their fling
And always make it home by spring
It's just another
Ordinary miracle today

When you wake up everyday
Please don't throw your dreams away
Hold them close to your heart
'Cause we are all a part

Of the ordinary miracle

It seems so exceptional
That things work out after all
It's just another
Ordinary miracle today

The sun comes out and shines so bright
And disappears again at night
It's just another
Ordinary miracle today

It's just another
Ordinary miracle today

~Sarah McLachlan

Dit blijf ik zo'n ongelofelijk mooi nummer vinden. Zij, Sarah McLachlan, heeft aparte, oprechte nummers.
Soms kun je zo genieten van kleine dingen. Dan kijk je pas echt goed en ineens besef je dat het eigenlijk een wonder is. An ordinary miracle.

Vandaag had ik zo'n... luie dag. Helemaal geen verplichtingen, even helemaal niks doen. Eigenlijk wilde ik uitslapen, maar op een of andere manier was ik om half 10 eruit, helemaal wakker en absoluut uitgerust. (al is half 10 natuurlijk al best laat maarja:P)
Even ontbijten en verder heb ik de hele dag maar een beetje voor me uit zitten dromen op mn kamer, wat geschreven, wat stapels stencils uitgezocht. Voor ik het wist was het half 5! Toen kreeg ik toch wel honger, dus maar even naar beneden.
Kwam ik net op tijd om mn moeder geheel verzopen terug te zien komen van een Ladies ride, 65 km fietsen in de regen van vandaag (A) Super stoer hoor! haha

Ik luister nu ook naar Greenriver Ordinance... echt heel mooi nummer: Endlessly.
het is zo romantisch, maar ook zielig op een serene maar hoopgevende manier.


Liefs,

angst

Examens zijn geweest, morgen alleen nog engels.
Dat is een vak wat ik met goed fatsoen gewoon niet meer kán verkloten aangezien ik dan een 3,2 moet halen.
Maar ik heb andere vakken; bio, na en wi wel verkloot.
Ik haat nakijken via internet.
En nu ben ik zoooo bang he...
Falen is geen optie, maar ik kan er nu niks meer aan doen en het is gewoon echt héél erg onzeker of ik het gehaald heb of niet.
Ik denk niet dat het meevalt.
Alles hangt nou af van de ntermen van biologie en natuurkunde... please laat 1 van die 2 ong 1,0 of hoger zijn.
Als ik gelovig was geweest was ik de komende twee weken gaan bidden.

Baretten en Banketten

It's like rain on your wedding day
It's a free ride when you've already paid
It's the good advice that you just didn't take
Who would've thought ... it figures

It's a traffic jam when you're already late
It's a no-smoking sign on your cigarette break
It's like ten thousand spoons when all you need is a knife
It's meeting the man of my dreams
And then meeting his beautiful wife
And isn't it ironic... don't you think
A little too ironic... and yeah I really do think...

~Alanis Morissette

(toch nog een bijpassende lyrics gevonden)

Ik kreeg vorige week een mail van iemand die ik ken van het Comeniusproject. Met hem kon ik tijdens het project heel goed opschieten, maar daarna hebben we eigenlijk geen contact meer gehad. Dus ik kreeg die mail en dacht "aah sweet" Deze week was namelijk de laatste bijeenkomst in Ierland (alleen bij ons gingen een paar vijfde klassers heen aangezien wij -zesde- in de examens zitten) en hij ging daar ook heen.
Dus ik mail vrolijk terug "nice to contact you again blablabla" Wat kreeg ik vandaag terug "ow I'm sorry I confused you with the smaller Floor" Grrrrr plotseling vond ik hem niet meer zo aardig.

Ik heb al een aantal "penpals" gehad, sommige nog hopelozer dan de andere. Toppunt was toch wel het meisje uit Finland dat in februari vroeg hoe mijn kerst/sinterklaas was geweest...
De jongen uit NewYork die op deze manier op mijn mail antwoorddee (en laten we zeggen niet bepaald een erg energiek, oplevend of vrolijk persoon was)
Yes, I still live with my Mom. Everyone else in my family has passed away. I have a lot of friends, but most of them don't seem to want to hang out with me after school.
Highschool: It was rather a rough road for me and I'd prefer not to talk about it.
Verder was zijn enige hobby computeren, wat betekende dat er niet zoveel was om over te praten. Maar ik dacht, iedereen een kans nietwaar? Dus ik stuurde een "leuke" mail terug over een biologiepracticum, en wat blabla dingetjes...
Waarop hij weer antwoorde met:
It's all right. You didn't know. It's just that I don't like to talk about those things.
Oh, that's cool. Did you have fun? It's sounds pretty awesome.
I want to become a Computer Repair Techinican. It's pretty cool. Oh, that's awesome.

(uit privacy redenen plak ik niet alles ;)) Volgens mij heb ik nooit geantwoord.
-even in mn mail verzonden items zoeken- oja dat was ik helemaal vergeten.
Ik dacht toen ongetwijfeld dat er nog steeds een waardevolle vriendschap inzat (ahumzz) dus ik mailde dat hij wel wat meer mocht vragen/vertellen ofzoiets. Waarop hij vroeg hoe het weer in FRANCE was :o Heeft hij eindelijk aanspraak weet hij niet eens waar ik woon Holland-France klein verschil pffff De enige overeenkomst is dat ik dol ben op baretten en banketten en wat andere Franse dingetjes (behalve croissant)

Ik heb ook nog een paar keer met een Chinese jongen gemaild, maar dat werd hem ook niet (beetje problemen met de taal :p)
Toch lijkt het me nog steeds heel erg tof om zo'n band op te bouwen met iemand. Wie weet, op 1 van min toekomstige reizen ^^

*mail* nu krijg ik weer een mail van die Comenius jongen.. blijkbaar vindt hij het toch niet zo erg om met mij te praten ;) "Add me under msn" hmzzz misschien

Eerst maar eens de stellingen van wiskunde doorlezen; Thales, Korodenvierhoek, middelpuntshoek, ellipsen... klinkt saai; is het ook. Maar ik ga knallen, straks om half 2 in die gymzaal!!! Ik ga verbazen, verbluffen, verbijsteren joehoee!!! Over mijn grenzen heen naar minstens een 5,2!

Liefs,

X-factor

We are what we pretend to be, so we must be careful what we pretend to be

~Kurt Vonnegut (1922-2007)





Ik zoek een jongen met de X-factor. Dat betekent niet dat hij super knap, drop dead gorgeous, modelmooi zoals bijv die jongen/man uit de Chanel no 5 reclame, maar zo'n bescheiden zelfverzekerde uitstraling. Genieten van wat je doet, wie je bent en zo'n twinkelende blik. Sommige jongens hebben dat gewoon, zo'n natuurlijke uitstraling.

Kelvin uit de X-factor (dat talentenzoek programma op rtl4) heeft dat. Dat is gewoon zo'n leuke jongen, niet echt mijn type qua uitlijk maar als hij zingt, zoals vrijdagavond "A song for you" olala dat mag iemand ook wel op zo'n manier voor mij zingen ^^ Hoge smeltfactor ;)Of hij echt zo is, dat weet je natuurlijk nooit. Tv kan heel veel doen met iemand, maar hij lijkt in ieder geval wel oprecht.

Er worden heel vaak onderzoeken gedaan naar rangordes in het datingscircuit. Hoe komt het dat de "normale good-guy" niemand kan krijgen? Ik denk dat vrouwen van hetzelfde "niveau" dromen van een man die te hoog gegrepen is, iemand uit een hogere rangorde. Dus omdat daar niemand tussen zit die ze ook kunnen houden en een evenwichtige relatie mee kunnen hebben, voelen die vrouwen op een gegeven moment hun biologische klok tikken. TikTak TikTak. Dan worden hups de eisen drastisch verlaagd. In Dokter Phill was een vrouw van achterin de 40 die serieus met een halve psychopaat (iemand vanuit de gevangenis, verslaafd en weet ik weet wat allemaal nog meer) aan de haal ging omdat het anders er niet meer van kwam. Het is maar wat je liever wil; kinderen uit een buisje zonder vader of kinderen die zo'n vader hebben. Straks is het erfelijk.
Dit was ook zo in A Beautiful mind, een hele mooie dramatische film maar daar gaat het niet om, het gaat om de theorie van de schizofrene natuurkundige: als in een kroeg alle jongens op de stoot afgaan, dan eindigt iedereen met niks. De stoot zal toch niet kiezen en haar vriendinnen willen geen tweede keus zijn. Gaan de jongens zich vanaf het begin verspreiden; voila.

Het lijkt zo simpel, maar waarom is het dan niet zo? In New York is een mannen tekort. Te danken aan Sex and te City. Allemaal hoogopgeleide super women hebben alles behalve een soortgelijke man. Veel tegenstrijdigheden dus. Het lijkt me heel fascinerend om hierna onderzoek te doen.

Al met al is het dus zeer verwarrend in Op zoek naar geschikte Jongens-land ;) dan weer moet je niet zo veeleisend zijn, dan weer moet je kieskeurig zijn. "Put yourself out there" tegelijk met "gewoon afwachten er komt vanzelf iemand" Pff en dat moet logica zijn? Universiteiten hebben een groot meidenoverschot, Academisch Nederland verandert in 1 groot New York :p Dus waar duikel je dan nog zo iemand op? Misschien moet ik lid worden van de stripboekenclub (oke niet eens grappig stereotyperend grapje) of ik moet een super webberig netwerk opbouwen en me laten koppelen. Ik op een blinddate... haha ^^

Liefs,

Overgave

Je overgeven is niet hetzelfde als opgeven. Je overgeven is niet hetzelfde als verliezen.
Je overgeven is besluiten open te staan en je niet langer tegen te laten houden.
Niet door anderen en niet door jezelf.
Overgave is juist een teken van kracht.

Waarom zeggen we zo vaak "nee" tegen iets wat we wel wilden? Waarom dat "Ach misschien is het beter van niet" in plaats van een luid "JA"?
Weer een beperkende factor, opgelegd door onszelf.
Je weet dat je iets wilt, maar doet het toch maar niet.
Je laat je leiden door wat anderen van je zullen denken, wat anderen zullen zeggen. Je laat logica je hart overnemen.

Je kunt niet alles alleen maar doen zoals jij het wilt.
Je kunt niet iemand dwingen jou lief te hebben evenveel als jij diegene liefhebt.
Dat moet je ook niet willen.

Overgave is jezelf toestaan dat het anders gaat. Jezelf niet beperken door koppigheid maar trots zijn op je buigzaamheid.

Je overgeven aan iemand wil niet zeggen dat je jezelf totaal afhankelijk maakt. Je overgeven aan een gevoel wil niet zeggen dat je verzwelgt.
Het is een fase van accepteren; dit ben ik. Niet meer, niets minder.
Als iemand daarmee geen genoegen neemt, als iemand niet hetzelfde terug kán geven, dan is het tijd om verder te gaan. Het is niet erg om te vinden dat je beter verdient. Waarom zou je genoegen nemen met minder?

Liefs,

het is begonnen

Liever lachen om wat is geweest
Dan iets vrezen wat nog komt, misschien
Liever houden van een grote geest
Dan iets haten wat je niet kunt zien

~Blof

Het is begonnen! Al drie examens gehad. Hoewel ik van het weekend echt naar was van de spanning (vooral 's nachts dan) viel het maandag en vandaag mee! Zodra ik dat papiertje voor me kreeg kon ik het allemaal loslaten en gewoon knalluh!
Nederlands ging goed genoeg en Latijn ook. Biologie iets minder, maar misschien moet ik ook maar leren om tevreden te zijn met een zes gemiddeld.

Nu ben ik even aan het uitpuffen, bakje monayogurt (mmmmm mona) erbij. Straks moet ik naar bijles, hopelijk de laaste. Wiskunde examen wordt wellicht nog een beetje een probleem, maar hopen dat ik op deze die ik straks ga bespreken (een oefenexamen van vorig jaar) een beetje een goed cijfer had.

Oke genoeg over examens....
Gala was super leuk!! =)

Al zeg ik het zelf, ik vond mijn haar very pretty (A) haha Soms mag je zoiets even met zelfvertrouwen zeggen toch? En ik vond het gewoon mooi :) Het was zo leuk om bij de kapster te zitten, samen met een vriendin, en daar helemaal mooi gemaakt te worden. Krullen, haarlak, opsteken, haarlak, haarlak, knipjes erin, haarlak, kapster handen wassen omdat die helemaal plakkerig waren van de haarlak, nog een tijdje bezig (kost best veel tijd om mijn haar te krullen en op te steken ;)), kapster nieuwe bus haarlak halen...:P eindresultaat... tadaaaa:D



Gelukkig hadden we bij mij thuis de tijd genomen om nog een paar mooie foto's te maken (de lift moest even wachten... haha) want de foto's die op het gala zelf gemaakt zijn, zijn echt zwaar mislukt. Wie heeft het bedacht om een zwarte achtergrond te nemen? Van al die jongens in pak is alleen het hoofd zichtbaar ;') Verder heeft die fotograaf ook alleen maar stomme foto's erop gezet; hij schoot zo'n 10x per opstelling, maar hij heeft gewoon de eerste van elk genomen. Helemaal niet even de mooiste uitgezocht ofzo. Sukkel bleeh.
Maar het gala zelf was echt heel gezellig. Uitglijden over bier, paar naaldhakken op mijn voeten (in open schoentjes) maar vooral veel springen. Iedereen op Viva Hollandia en weet ik veel wat allemaal in hun galajurk (of smoking). Zelfs de leraren deden mee hihi

Heb niet echt tijd om veel inhoudelijke blogs te schrijven, maar dat komt straks wel weer! ;) Nu eerst naar bijles, en dan vrijdag natuurkunde examen!

Toitoitoi iedereen!
Liefs,


ps i luuuuv blof. Zo relaxend op de vroege morgen, op gestresde dagen. Nog beter dan klassieke muziek, als is greensleeves ofzo ook wel mooi! Maar Blof heeft tekst, en ik ben dol op tekst (oke dat is niks nieuws) maar er zitten echt diepzinnige dingen tussen. Zielig, moedgevend, hele mikmak ;)

examenstress en een toekomstbrief

One day, where the shoreline breaks,
We'll write in sand all our mistakes,
For the sea to wash away

~I am Kloot

Tsja wat kan ik schrijven? Examens zijn zooo vervelend. Het besef dat ik over 8 dagen mijn eerste examens al heb, freaks me out.
Ik ben al wel goed bezig, heb 6 examens gemaakt deze vakantie. Nu moet ik me alleen enorm gaan storten op biologie en economie. Dat worden vakken waarvoor ik echt wil scoren. Ik heb door de herkansingen en gewoon in de loop van dit jaar mijn gemiddelden nogal opgehaald; alles voldoende en bijna alles een 7. Ik zou ik niet zijn als ik dat niet zo wilde houden... Misschien weer iets te veeleisend. Ik moet ook niet te teleurgesteld gaan zijn als ik met een aantal zessen ertussen slaag, maarja kan het niet helpen ;)

Volgende week is het gala. Lijkt me echt heel gezellig worden! Heb alles compleet, gister nog even snel een bijpassend nagellakje (nét die kleur had ik natuurlijk niet, niet die ontbrak in mijn collectie van zo'n 30 potjes :p) gehaald. Ik ben alleen een beetje bezorgd over mijn schoenen... heb ze niet heel erg kunnen inlopen, maar gisteren had ik ze weer even aan op mn kamer en het was meer glijden en schaatsen dan lopen (A) De hak is helemaal niet zo hoog, 5cm ofzo, maar ze zijn wel heel glad. Dus ik hoop maar dat ik daar niet gigantisch op mn bek ga en dat iedereen mijn onderbroek kan zien. hahaha oke iets teveel fantasie misschien.

Ik moest met mijn bijlesleraar een dag afspreken voor bijles wiskunde. Die man is nogal apart (ook Joods trouwens, niet dat dat nou perse wat zegt. Maar hij heeft dus geen auto, geen tv, kippen die soms in huis lopen, en een heleboel boeken als "Gods Partner" en een heleboel meer) Oke terug naar de clou. Dus hij zegt "ik heb de opties woensdagmiddag, of donderdagochtend" Ik antwoord "uhm woendsdagavond heb ik gala, dus dat lijkt me niet zo handig" (want dat duurt tot 1 uur dus dan kan ik echt niet de volgende dag om kwart voor 8 opstaan en gezellig wiskunde doen) "maar woendsag middag dan?!!" zegt hij. Ik weer "nee dan heb ik gala" "Hoezo heb je daar een middag voor nodig?" zei hij met een hele vage onbegrijpelijke uitdrukking.... omdat iemand dan mijn haar gaat doen... haha dat snapt hij niet.
Wel heel ernstig; dinsdagmiddag ga ik ook al naar de kapper. Maar dat is highlight (NIET voor het gala, maar omdat ik dat al zo'n half jaar wil maar het er telkens niet van komt, en toen zou het er eindelijk van komen werd ik opgeroepen voor werk, of moest ik naar de tandarts omdat die stomme vent (de tandarts) mijn gaatje niet goed heeft gerepareerd en wat nu nog steeds niet over is, maar ik durf niet weer heen want als het niet zou overgaan zou hij de zenuw eruit gaan halen...:O AAH HELLUP)

Laat ik ook nog even schrijven over de tekst van At the sea, van I am kloot, eigenlijk hou ik niet van dat soort muziek. Dit vond ik echter zo mooi; al gaat het even mis, all your mistakes will be washed away. Gewoon verdwenen, verwerkt, achter je. Ik ben toch een day zero project begonnen (heb nu 50 goals) en 1 daarvan was een brief naar mezelf schrijven die ik over 1001 (nu nog 1000) open. Ik hoop dat als ik hem lees, dat ik denk "dat is nu achter me, en dit ben ik nu" Het is best een mooie brief al zeg ik het zelf. Ik begon met het idee van "eerst even klad op een notitieblokblaadje" maar ik schreef het er zo uit zonder ook maar 1 doorstreping, dus ik hou hem lekker zo. 5 blaadjes. En daarbij nog een lijstje met eigenlijkschappen, zowel goed als slecht, van mij nu (25 stuks) Nu wil ik er eigenlijk nog een lijstje instoppen van wat een aantal mensen over mij noemen, qua eigenschappen ofzo. Dus als je je geroepen voelt!! Twee dingen die in je opkomen als je aan mij denkt!

Oke nu is het tijd voor weer een examen maken! Vanochtend latijn gedaan, dus nu maar weer even iets exacts. Het is ook nog eens moederdag en ik zou ook hardlopen want dat heb ik al 1,5 week niet meer gedaan... ernstig. Oh, ik hoop maar dat we geen taart hadden. Mijn moeder kreeg van mij trouwens een brillenkoker hahaha. Aangezien ze denkt dat het allemaal nog wel meevalt, maar echt heel vaak kleine lettertjes (bijv de tv gids s avonds)niet meer kan lezen. Wat een acties zij soms heeft, daar val ik bij in het niet. Zij moest als verpleegkundige naar een oud vrouwtje toe om een intakegesprek te doen. Dus zij belt aan, komt binnen, praat met die vrouw en denkt "mm valt best mee met die dementie" houdt haar "verkoop" praatje over Icare. Zegt die vrouw ineens, maar uhh ik ben helemaal niet alleenstaand hulpbehoevend... was mijn moeder bij het verkeerde huisnummer! haha
Laat ik nu maar eens de was op gaan hangen,

Liefs,

Bevrijdingsfestival

Een paar foto's van het bevrijdingsfestival 2010 Zwolle!
- Kane -> gitarist
- Kane -> Dinand
- Sfeerfoto (véél mensen)
- Onbekende artiest op klein podium maar wel goed!
- Van Velsen