praat jezelf naar je bestemming?

Je kunt je eigen regels maken en bepalen
Daar in ben je vrij
Het spel begint en dat het eindigt is gegeven
Maar daar blijft het bij
Er is geen schuld maar elke stap heeft consequenties
Voor iedereen
En toch speel je dit spel
Alleen

~ Marco Borsato

Dolfijnen maken ultra hoge sonische tonen. Apen praten door gebaren, te krouwen en andermans vlooien te plukken. En mensen...? De wezens die volgens de evolutietheorie het meest ontwikkelde soort op deze aarde is, hoe communiceren die? De oermens praatte door te ''uh'' ''oeh'' en te ''grommen", maar met het verstrijken van de tijd is het niet altijd beter geworden. Op momenten dat we met elkaar zouden moeten praten, over onze gevoelens, dromen en verwachtingen, op die momenten blijven we meestal stil. Of we gaan wel praten, maar dan met een psycholoog of een van de andere vele personen die er zijn om bijstand te verlenen in "moeilijke tijden". Ik doe bewust moeilijke tijden tussen aanhalingstekens, want tijden zijn denk ik zo moeilijk als je ze zelf maakt.
Oke, een orkaan, een tsunami, vulkaanuitbarstingen; die zijn te defineren als echt moeilijke tijden. Bloedvergieten, oorlog, financiele crisis... ook te defineren als moeilijke tijden, dan door mensen zelf veroorzaakt. Maar de meeste dingen in de persoonlijke sfeer, die maken we alleen maar moeilijker door gebrek aan communicatie.

Ik schijn niet goed over mezelf te kunnen praten. In ieder geval niet met zomaar iemand. Ken je iemand die wel van alles over zichzelf uitstort met ''zomaar'' iemand?
Toch blog ik hier over van alles dat me bezig houd, écht in mn hoofd zit, de laatste tijd wat serieuzer dan eerst (maar het is mijn blog en als ik zin heb om ergens over te filosoferen, of gewoon om te even te zeuren dan mag dat) dat vind ik best wel eerlijk over jezelf praten...
Toch dácht ik dat ik altijd wel goed was in praten, in ieder geval over en met anderen. Maar misschien moet ik dat beeld van mezelf een keer updaten?

Alleen als je sterk een beeld in je hoofd hebben, van jezelf, anderen en over hoe je alles hebben wil... is dat een goede of een slechte eigenschap? Eigenlijk alles heel duidelijk hebben, maar daardoor het jezelf zo ontzettend moeilijk maakt door die twijfels van "kan dat wel? Waar ben ik mee bezig? Onrealistisch of toch mogelijk?"
Misschien moet ik daar maar eens mee ophouden, dingen écht even laten rusten. Helaas ben ik daar niet zo goed in, ik ga altijd meteen op mn gevoel af... gevoel wat er is, of juist als het ontbreekt.

Alles op zn tijd...
Ik ga het toch maar proberen, en me eerst focussen op het allerbelangrijkste voor mij nou, en dat is mijn examen halen.
Volgende maand is de laatste maand paardrijden, daarna stop ik ermee. Volgende maand is de laatste maand dat ik werk, totdat ik klaar ben met school. Wat voor maand volgende maand nog meer word? Geen flauw idee... Het komt zoals het komt ;)
School, dat wordt de focus. Nu voel ik me super slecht dat ik niet zoveel huiswerk in de vakantie heb gedaan als ik gepland heb. Volgende week maar flink inhalen, en dan die week erna tussentoets bio en proefwerk scheikunde: KNALLEN =)
Het gaat goed komen, weliswaar (en vandaar de tekst de bestemming van Marco Borsato hierboven) bestemming onbekend maar mijn trein gaat in volle vaart!

Liefs

relativeren

If you got a dream, you gotta protect it.
If people can't do something themselves, they wanna tell you that you can't do it.
You want something? Go get it. Period.

~ Will Smith in The pursuit of happiness

Pursuit of Happiness, hoe doe je dat? Door gewoon te doen wat je wil en je niks aan te trekken van anderen?
Als anderen zeggen dat je iets niet kan, is dat omdat ze willen dat je realistisch bent? Omdat ze je willen behoeden? Beschermen? Of omdat ze eigenlijk dat zelf ook wel zouden willen doen maar het niet doen of nooit gedaan hebben? Als dat eerste waar is, dat ze je alleen tegenhouden puur in jou belang, moet je er dan echt niks van aantrekken?

Ik kan dat niet. Ik bekijk alles altijd uit alle oogpunten, ook oogpunten die er helemaal niks om doen. Dan kan ik me van te voren ontzettend naar maken, want stél dat diegene zo zou reageren als ik het in me hoofd heb? De clou is dat het niet altijd gaat zoals ik het in me hoofd heb. Niet alleen met negatieve reacties en situaties, maar ook niet altijd met positieve dingen. Inleven is een ding, maar de toekomst voorspellen kan natuurlijk niemand.

Vanochtend heeft mn moeder mijn denkwijze bubbel even lek geprikt. Nu is hij natuurlijk weer opnieuw opgeblazen hoor, met extra sterke bellenblaas. Ik zat Memoires of a Geisha te kijken... een dramatische en prachtige film. Mijn moeder kwam het laatste kwartier (van de twee uur...) meekijken en nátuurlijk eindigde het "goed" Toen zei mijn moeder "ik had het kunnen weten, het is immers een film van jou, die moet wel een romantisch eind hebben" Dus ik "tjsa.. dat klopt" Geen nut om dat te ontkennen, iedereen weet wel dat ik romantisch ben, dat ik zoek naar sprookjes, die klik, die blik en bovendien hou ik wel van een beetje drama (A) Alleen toen besloot mn moeder dat dit een goed moment was om mij een wijze les te leren "je weet wel dat dit in het echt niet zo gaat..." uuuuh... niet?! Splets bubbel.

Mensen schijnen te denken dat ik niet zou kunnen backpacken, niet zonder een enorme baal genaamd toilettas zou kunnen, niet alles voor 2 weken in slecht één rugtas, slangen trotseren, stoffig, lopend... maar ik denk wel dat ik dat kan. Ik ben helemaal niet zo gesteld op luxe en ik kan vet goed kamperen (mits de tent waterdicht is)Ik ben niet zóóó meisjesachtig dat ik dat niet zou kunnen!
Dat mensen denken dat ze mij zo kunnen inschatten, dat stoort me. Vooral omdat ik mezelf de laatste tijd verras, ik beleef dingen, ik doe dingen. Ik heb geleerd dat ik geen meisje voor teddyberen en chocoladehartjes ben, ik ben geen meisje die constant hoeft te horen "ik vind je leuk" maar die kan smelten van die kleine dingetjes waar dat wel uit blijkt. Ik ben onzeker, maar erg zeker. Ik heb heel duidelijk mijn eigen mening en ben absoluut niet verlegen, maar soms niet zo nonchalant & "cool" als ik zou willen.

Er zijn zoveel dingen die ik nog niet weet; het grootste raadselachtig iets van dit moment is toch wel mijn studiekeuze... ik weet het niet en wordt daar helemaal gek van :S
Mensen noemen mij oppervlakkig, omdat ik ook kijk naar de mensen die op een studie afkomen. Ik dat belangrijk vind. "Het gaat toch om jezelf" zeggen ze dan. Maar voor mij gaat het om het geheel van "je studietijd" en daar horen de mensen ook bij. Misschien doe ik er te moeilijk over, maar dat zal wel weer mijn romantische brein zijn op zoek naar dé klik met een studie. Nu ga ik maar weer een paar opties bekijken die ik nog niet eerder heb bekeken. Ik twijfel...

Nu moet ik het maar eerst even écht van me af zetten, tenminste voor een paar daagjes. Die bevestiging, daar moet ik het maar eens zonder doen. Gewoon spontaan in het onbekende onbevestigde want dat kan ik en daar hou ik van (meestal...)Het is nu vakantie! =) Voor het eerst heb ik eens niet een té volle vakantie, een vakantie waar je uitkomt als "poeh dat was heftig" Leuke dingen staan op het programma; dagje winkelen met een vriendin, regelen van vakantie (al weet ik zo net nog niet of dat ook écht leuk gaat worden... maar het feit dat we gezellig op vakantie gaan en zoiezo voor nu dat we even met zn alles bij elkaar zijn is wel leuk)naar de paarden, 3 dagen werk, en voor de rest gewoon even lekker ontspannen =) Boek erbij (Ps I love you voor de 3e of 4e keer :P (ja ik lees Engelse boeken voor het ontspannen))

Heb ik verder nog wat te melden? Nee ik heb eigenlijk even niet zo'n behoefte om over alledaagse gebeurtenissen te schrijven de laatste tijd. Alles behalve oppervlakkig he ;)
Ik heb zoiezo dit weekend al flink geschreven... in totaal 3,5 pagina voor het jaarboek =) Want nátuurlijk kon ik die kans niet aan mij voorbij laten gaan, het jaarboek, daar wilde ik natuurlijk een leuk stuk van mij in hebben (of het leuk is moet nog blijken, maar ik vind het zelf in ieder geval wel leuk en daar gaat het om he) Ik heb mijn stuk over Rome (die ergens onder mei wel op mn blog staat) aangepast/ingekort en wat "opgeleukt" en daarnaast een stuk over grappige/gedenkwaardige momenten van het afgelopen jaar. Twee klasgenoten en ik hebben onze krachten gebundeld en een flink aantal van die momenten bedacht en bedacht en bedacht totdat we er genoeg hadden, die lijstjes met "leraren zijn altijd zo subtiel over ons" of "de beste smoezen die gebruikt zijn toen iemand te laat kwam" heb ik verwerkt en lopend aan elkaar geschreven in een stuk van 2 pagina's (A) (best wel een beetje trots op mezelf, twee best leuke jaarboek stukken afgeleverd)

Nou dit was het wel weer: tea time en om 23.30 de 1500 meter dames kijken! En vandaag gaat het me wel lukken om op te blijven én af te kijken :P Al moet ik morgenochtend wel naar de tandarts (bleh) Ach die stoel is wel comfortabel om in te slapen... :p

Liefs