Rollercoaster

Around here it’s the hardest time of year
Waking up, the days are even gone

I can make my own mistakes
Let it bend before it breaks

~Brandi Carlile

Ik luister de laatste tijd veel naar dit nummer en ook de rest van haar album van Brandi Cahttp://www.blogger.com/img/blank.gifrlile. Zij heeft een vet aparte stem en kan daar zoveel gevoel in leggen. Die inzet in het nummer Before it Breaks bezorgt me echt elke keer weer kippenvel.

Als ik uit het raam kijk zie ik alleen mijn boom, langzamerhand helemaal kaal geworden en verder niks. Mist blokkeert het zicht. Het is echt troosteloos weer en het doet me denken aan hoe ik me vorig jaar rond deze tijd voelde, namelijk precies hetzelfde. Verward, eenzaam en beklemd. Het klinkt bijna als de laatste trend om "een winterdip" te hebben, maar het bestaat serieus. Ik heb het al een paar jaar gehad, die nare gevoelens steken op een of andere manier altijd vanaf oktober/november de kop op. Maar dit jaar niet.

Dit jaar is het anders. Ik heb geleerd "to let it bend before it breaks"

Verder is er de afgelopen tijd echt weer zoveel gebeurd, dat ik het gewoon niet meer allemaal kwijt kan. Daarom alleen maar even de gebeurtenissen van de afgelopen paar dagen.

Maandag was echt awesome. Ook dit jaar deed mijn eenheid weer mee aan het huiskamer cabaret festival. Dat houdt in dat er een cabaretier in de keuken gaat staan en er twee keer een groep mensen (die daarvoor een kaartje moesten kopen) langskomen om naar zijn show te luisteren. Ik was dit jaar gastvrouw wat echt heel erg leuk was. Het hield in dat ik Maarten Ebbers, de cabaretier, verwelkomde, te drinken gaf, en toen het publiek er was hem introduceerde. Hij was echt cool, met zijn gitaar en grappige maar echt hele ware nummers speelde. Ik heb zijn optreden natuurlijk 2x gezien, omdat ik hem beide keren moest introduceren en moest zorgen dat het allemaal op tijd liep enzo. Dus zo kwam ik erachter hoe hij improviseerde en inspeelde op het publiek. Er waren ook twee vriendinnen van me en na de optredens zaten we nog wat te chillen in mijn kamer toen het gesprek op Disney uitkwam. We zijn alledrie gek van die films en zo kwam het dat we Anastacia gingen kijken. Die had ik als klein meisje 1x in de bioscoop gezien, maar nu weet ik ook weer waarom! Wat is dat een enge film voor Disneygebruiken! De laatste twintig minuten haperde de film echter (tsja hij is natuurlijk ook uit 1997) maar we wilden hem perse afzien en zaten alledrie ook keihard dat gehaper te negeren. Zo grappig :)

Dinsdag ging ik aan het eind van de middag naar de bloedband. Ik voelde me op en top, of tenminste dat dacht ik. Het bloed geven ging prima; het stroomde het zakje in. Maar toen de verpleegkundige de slangetjes afkoppelde en de naald uit mn arm haalde werd het helemaal zwart voor mijn ogen en toen ben ik flauwgevallen.
Ik was nog nooit eerder in mijn leven flauwgevallen en ik moet zeggen dat het echt een hele bizarre ervaring is. Het flauwvallen zelf is eigenlijk heel erg fijn, want het lijkt net alsof je in een diepe slaap bent net op het moment dat je daar het meeste behoefte aan hebt. Dat duurt natuurlijk eigenlijk maar heel kort, maar het voelt heel lang. Maar dan komt het moment dat ze je wakker proberen te maken en je lichaam schreeuw "nee dat wil ik niet" maar je toch wakker wordt. Het zweet breekt je aan alle kanten uit en dan hoor je "rustig maar,je bent in de bloedbank, alles komt goed". Toch kreeg ik een lichte paniekaanval, wat aan de ene kant ook wel weer goed is omdat mn bloeddruk toen omhoog schoot (een beetje te hoog zelfs). Toen werd ik gigantisch misselijk en heel langzaam trok het gevoel weg. Ik heb er ongeveer een uur over gedaan om bij te komen, want telkens als ze me weer rechtop zetten, werd ik weer misselijk. Maarja, ik kon moeilijk de rest van mijn leven in de bloedbank blijven zitten, dus na een uurtje besloot ik dat het wel weer goed genoeg ging om naar huis te gaan. Ik kwam echter niet verder dan de toiletten (A) Maar uiteindelijk voelde ik me echt veel beter en heb ik de reis terug naar mn kamer ondernomen. Daar rustig wat gegeten en veel thee met suiker en cola (ja cola helpt tegen misselijkheid en het houdt vocht vast dus is echt heel erg goed op zo'n moment) gedronken, ik voelde me nog steeds superslap natuurlijk. Dus om 20.00 ben ik in mijn bedje gaan liggen en ik heb tot 9 uur de volgende ochtend geslapen.

Woensdag voelde ik me alweer stukken en stukken beter, al bleef ik nog wel een beetje slapjes. Toch riep de plicht en moest ik werken. Wat wel weer heel erg leuk was aangezien ik al mijn kerstpakket kreeg :) hahaha ja op 16 november ontving ik al een grote doos met daarin allerlei bodyshop-producten, van een haarmasker tot een lipcare stick, massageolie, allerlei mini showergels en bodylotions, mascara, nagelvijl enzovoorts. Het was zo'n doos met 24 vakjes en eigenlijk hoor je elke dag zo'n vakje open te maken (en dus te beginnen op 1 dec en dan het laatste vakje op kerstavond open maken) maar ik was veels te nieuwsgierig dus ik heb gewoon alles al uitgepakt haha

Dit waren een paar momentjes uit mijn rollercoaster van de afgelopen tijd. Nu is het eerst tijd om naar de uni te gaan, ik schrijf later nog wel over wat ik voor avontuur ik nog meer heb beleefd ;)

Liefs,