I go alone
to watch stupid romance movies
and I sit, wishing,
it was your arms wrapped around me
and I just deny
that all I want is a piece of you
but I guess it's true
~Marie Digby
Ik was aan het msn'en met een vriendin toen we het over het op een gegeven moment over het volgende onderwerp hadden.
En dit idee komt van een blog genaamd Sagolika. Er stond ergens op een muur geschreven "prinsesje ik hou van je, vergeef me" Nou ging het meisje van deze blog nadenken over wat voor een situatie dat nou geweest kunnen zijn. Wie die jongen zal zijn, hoe het prinsesje zich zou voelen als ze deze woorden zou zien en of alles weer goed kwam (natuurlijk, vast wel)
Ik zelf vraag me dat ook altijd af als ik zoiets zie staan. En ik denk dat er best veel meiden zijn die denken aan hun -aanstaande-nog-te-ontmoeten sprookjesprins. Stel je ziet iets op tv, zo'n romantische komedie en dan denk je "" *zucht* dat wil ik ook" of je leest ergens op internet een gedicht van iemand die gewoon móést schrijven hoeveel hij van haar houd.
Opvallend feit: het zijn altijd nog de mannen die zo'n actie doen. Blijkbaar is de maatschappij nog niet zo geëmancipeerd als we denken (nu herinner ik mij een of andere bier/voetbal WK reclame:P) Maar blijkbaar wordt dat nog verwacht, dat de man het initiatief neemt.
Nog zo'n klassieker: zingen, midden op straat, als zij daar, zodat je haar kan vertellen wat je voelt. Dan blijven allemaal mensen staan om te kijken en op het eind rent het stel naar elkaar toe en zwiert hij haar zo rond (en dan maar hopen dat je niet net een minirokje aanhebt...)
Maar mijn punt was, en tevens de intrigerende kwestie van vandaag: zouden jongens dat ook doen? Denken zij ook zo? Of zouden zij die woorden op de muur niet eens zien staan?
Dat vraag ik mij heel erg af, ik kan haast niet geloven dat ze nooit over zoiets nadenken. Maar jongens blijven jongens. Dus óf ze zullen het nooit toegeven óf het valt hen gewoon écht niet op...
Liefs,
woensdag 27 januari 2010
zaterdag 23 januari 2010
gewoon doen
Once she faced the unwalked street
Curious who she might meet
She had her hopes and dreams
The hope has fade away
But the dreams still remain
The yellowed pages, should have told a story
About never-ending love
Friendship, peace and glory
But the white crisped pages of today
Still have nothing to say
"gewoon doen" wat kan ik daar tegen in brengen? (A)
Dus bij deze.. Facing the Unwalked street
Curious who she might meet
She had her hopes and dreams
The hope has fade away
But the dreams still remain
The yellowed pages, should have told a story
About never-ending love
Friendship, peace and glory
But the white crisped pages of today
Still have nothing to say
"gewoon doen" wat kan ik daar tegen in brengen? (A)
Dus bij deze.. Facing the Unwalked street
onverklaarbaar, maar dat is niet erg.
you see, i'm the bravest girl
you will ever come to meet
and yet i shrink down to nothing
at the thought of someone
really seeing me
i think my heart is wrapped around
and tangled up in winding weeds
but i don't wanna go on living
being so afraid of showing
someone else my.. imperfections
even though my feet are trembling
and every word i say comes stumbling
i will bare it all.. watch me unfold
unfold
these hands that i hold
behind my back are
bound and broken by my own doing
and i can't feel
anything, anymore
i need a touch to remind me
i'm still real..
i will allow someone to love me
i will allow someone to love me...
~Maria Digby
Een nogal lange begin-tekst vandaag. Maar het is ook zo'n mooi nummer, van een super getalenteerde zangeres. Dus bedankt voor de tip! Dit meisje, Maria Digby: ze lijkt zo normaal, maar ze kan zo goed uitdrukken en teksten schrijven. En ik vind het zo knap dat je zó eerlijk kunt zijn, al kijken bijna een miljoen mensen je filmpjes op youtube.
http://www.youtube.com/watch?v=0F3Rm8c3wP0
ik hoop dat jullie de moeite nemen om hierna te kijken, en ook vooral naar dit nummer
http://www.youtube.com/watch?v=_g5ZaV7ueAs
Het gaat over invisible zijn, iets wat we misschien allemaal wel eens meemaken. Je voelt je eenzaam, onbekeken, verborgen. Masker op, voor wie haal je die af? Zullen mensen dan nooit zien dat er meer is dan een op het eerste gezicht een verlegen meisje? Nemen ze dan nooit de moeite om eens te kijken wat er binnenin zit?
De waarheid is hard, maar het antwoord is nee. Ik kan het weten... maar ik weet ook hoe ongelofelijk veel het helpt als mensen wél eens verder kijken dan de oppervlakte. Maar het feit is dat je daar moeite voor moet doen en dat gebeurt vaak niet. Het is natuurlijk ook veel makkelijker om op iets in te gaan als diegene je zelf een opening geeft. Hoe moet je naar binnen bij mensen die dat niet doen? Waarom zou je de moeite doen?
Nu ik dit zelf zo bedenk, neem ik tegelijk het besluit om dat ook meer te doen. Niet dat ik altijd alleen maar afga op het eerste gezicht, de eerste ontmoeting, uitstraling. Nee dat vind ik niet. Maar er zijn mensen die misschien wel ongelukkig zijn, gewoon omdat zij zelf niet weten hoe zij zichzelf moeten laten zien... ondanks dat ze dat wel willen en ze dat verdienen...
Dat laat littekens na, littekens die niet zo makkelijk vervagen. Soms heb je iemand nodig die je laat inzien dat je het allemaal wel waard bent. Die behoefte kan zo sterk zijn, maar het is ook zo onzinnig. Waarom zou iemand moeite voor jou doen, als je dat niet voor jezelf doet?
En zo kom ik toch op "mijn bijbel". Een boek "Denk je sterk" van Fred Sterk dat ik nu aan het lezen ben (en nee nog steeds niet uit heb) en het is een confronterend boek. Het moet nog blijken of het ook een leven verbeterend boek is. Het gaat voornamelijk over zelfwaardering en hij stelt zelfkritiek voor als een "innerlijke criticus" die je onder controle moet krijgen en moet overwinnen.
Zelfkritiek: als er iets is waar ik goed in ben is het wel in mezelf onderwaarderen. In sommige dingen ben ik juist heel makkelijk, ik kan zeggen "ik heb deze goede eigenschap en dit kan ik ook wel redelijk" Maar daar blijft het bij. Ik ben altijd veel beter in het opnoemen van dingen die ik niet kan, die mislukt zijn en dingen die ik nooit zal doen gewoon omdat ik dat zelfvertrouwen mis.
Mijn vrienden kunnen wel zeggen; je teksten zijn mooi. Maar als ik dan weer iets nieuws heb geschreven introduceer ik ze toch met "ja ik heb wel iets nieuws geschreven, maar het is niet echt goed." of "het moet nog wat verbeterd worden" Wat natuurlijk eigenlijk een mechanisme om jezelf te beschermen tegen kritiek.
Dit boek zegt dat ook "je doet dingen niet, zodat je ze niet fout kunt doen. Je zegt dingen niet, zodat je niet afgewezen wordt" Well, that sucks.
Ik zit niet in een eeuwige dip. Het is absoluut niet dat ik diep in een put aan het watertrappelen ben en op het punt sta te zinken. Nee ik ben tevreden met hoe het nu is. Ik heb leuke vrienden, lol en gezelligheid. Ik kom erachter wat ik wil, al is het soms niet te krijgen. Ik moet accepteren dat het gaat zoals het gaat máár dat ik het toch zelf moet doen.
Het is misschien een beetje laat, maar nu in de 6e klas ben ik toch wel helemaal mezelf. Most of the time. Ik wil nog steeds teveel "perfect" zijn, te hoge eisen voor mezelf, maar daar werk ik aan. Ik wil zo graag.
Het is niet makkelijk. Zoiezo, op een of andere manier, heb ik veel mensen in mijn omgeving die niet zo snel zeggen wat ze eigenlijk écht willen zeggen. Dat kan natuurlijk ook geen eenrichtingsverkeer zijn...
Ik antwoord.
Dit is mijn stap, en terwijl ik dit schrijf heb ik geen flauw idee of ik dit wel wil plaatsen. Oke bijna niemand leest dit.
Dit is mijzelf, was mijzelf, wat vooral vroeger was, maar wat nu nog steeds aanwezig is. En daarom raakt dit nummer mij.
De cirkel is weer rond, en het psychologische zelf halfuurtje is gesloten.
Tijd om te leren, om verder te gaan. En natuurlijk om nog wat meer muziek op te zoeken.
Liefs,
you will ever come to meet
and yet i shrink down to nothing
at the thought of someone
really seeing me
i think my heart is wrapped around
and tangled up in winding weeds
but i don't wanna go on living
being so afraid of showing
someone else my.. imperfections
even though my feet are trembling
and every word i say comes stumbling
i will bare it all.. watch me unfold
unfold
these hands that i hold
behind my back are
bound and broken by my own doing
and i can't feel
anything, anymore
i need a touch to remind me
i'm still real..
i will allow someone to love me
i will allow someone to love me...
~Maria Digby
Een nogal lange begin-tekst vandaag. Maar het is ook zo'n mooi nummer, van een super getalenteerde zangeres. Dus bedankt voor de tip! Dit meisje, Maria Digby: ze lijkt zo normaal, maar ze kan zo goed uitdrukken en teksten schrijven. En ik vind het zo knap dat je zó eerlijk kunt zijn, al kijken bijna een miljoen mensen je filmpjes op youtube.
http://www.youtube.com/watch?v=0F3Rm8c3wP0
ik hoop dat jullie de moeite nemen om hierna te kijken, en ook vooral naar dit nummer
http://www.youtube.com/watch?v=_g5ZaV7ueAs
Het gaat over invisible zijn, iets wat we misschien allemaal wel eens meemaken. Je voelt je eenzaam, onbekeken, verborgen. Masker op, voor wie haal je die af? Zullen mensen dan nooit zien dat er meer is dan een op het eerste gezicht een verlegen meisje? Nemen ze dan nooit de moeite om eens te kijken wat er binnenin zit?
De waarheid is hard, maar het antwoord is nee. Ik kan het weten... maar ik weet ook hoe ongelofelijk veel het helpt als mensen wél eens verder kijken dan de oppervlakte. Maar het feit is dat je daar moeite voor moet doen en dat gebeurt vaak niet. Het is natuurlijk ook veel makkelijker om op iets in te gaan als diegene je zelf een opening geeft. Hoe moet je naar binnen bij mensen die dat niet doen? Waarom zou je de moeite doen?
Nu ik dit zelf zo bedenk, neem ik tegelijk het besluit om dat ook meer te doen. Niet dat ik altijd alleen maar afga op het eerste gezicht, de eerste ontmoeting, uitstraling. Nee dat vind ik niet. Maar er zijn mensen die misschien wel ongelukkig zijn, gewoon omdat zij zelf niet weten hoe zij zichzelf moeten laten zien... ondanks dat ze dat wel willen en ze dat verdienen...
Dat laat littekens na, littekens die niet zo makkelijk vervagen. Soms heb je iemand nodig die je laat inzien dat je het allemaal wel waard bent. Die behoefte kan zo sterk zijn, maar het is ook zo onzinnig. Waarom zou iemand moeite voor jou doen, als je dat niet voor jezelf doet?
En zo kom ik toch op "mijn bijbel". Een boek "Denk je sterk" van Fred Sterk dat ik nu aan het lezen ben (en nee nog steeds niet uit heb) en het is een confronterend boek. Het moet nog blijken of het ook een leven verbeterend boek is. Het gaat voornamelijk over zelfwaardering en hij stelt zelfkritiek voor als een "innerlijke criticus" die je onder controle moet krijgen en moet overwinnen.
Zelfkritiek: als er iets is waar ik goed in ben is het wel in mezelf onderwaarderen. In sommige dingen ben ik juist heel makkelijk, ik kan zeggen "ik heb deze goede eigenschap en dit kan ik ook wel redelijk" Maar daar blijft het bij. Ik ben altijd veel beter in het opnoemen van dingen die ik niet kan, die mislukt zijn en dingen die ik nooit zal doen gewoon omdat ik dat zelfvertrouwen mis.
Mijn vrienden kunnen wel zeggen; je teksten zijn mooi. Maar als ik dan weer iets nieuws heb geschreven introduceer ik ze toch met "ja ik heb wel iets nieuws geschreven, maar het is niet echt goed." of "het moet nog wat verbeterd worden" Wat natuurlijk eigenlijk een mechanisme om jezelf te beschermen tegen kritiek.
Dit boek zegt dat ook "je doet dingen niet, zodat je ze niet fout kunt doen. Je zegt dingen niet, zodat je niet afgewezen wordt" Well, that sucks.
Ik zit niet in een eeuwige dip. Het is absoluut niet dat ik diep in een put aan het watertrappelen ben en op het punt sta te zinken. Nee ik ben tevreden met hoe het nu is. Ik heb leuke vrienden, lol en gezelligheid. Ik kom erachter wat ik wil, al is het soms niet te krijgen. Ik moet accepteren dat het gaat zoals het gaat máár dat ik het toch zelf moet doen.
Het is misschien een beetje laat, maar nu in de 6e klas ben ik toch wel helemaal mezelf. Most of the time. Ik wil nog steeds teveel "perfect" zijn, te hoge eisen voor mezelf, maar daar werk ik aan. Ik wil zo graag.
Het is niet makkelijk. Zoiezo, op een of andere manier, heb ik veel mensen in mijn omgeving die niet zo snel zeggen wat ze eigenlijk écht willen zeggen. Dat kan natuurlijk ook geen eenrichtingsverkeer zijn...
Ik antwoord.
Dit is mijn stap, en terwijl ik dit schrijf heb ik geen flauw idee of ik dit wel wil plaatsen. Oke bijna niemand leest dit.
Dit is mijzelf, was mijzelf, wat vooral vroeger was, maar wat nu nog steeds aanwezig is. En daarom raakt dit nummer mij.
De cirkel is weer rond, en het psychologische zelf halfuurtje is gesloten.
Tijd om te leren, om verder te gaan. En natuurlijk om nog wat meer muziek op te zoeken.
Liefs,
zaterdag 16 januari 2010
(mentaal)trainen
Sleeping Beauty's in a foul mood
she says, dear prince, I'm tired today
I'd rather sleep my whole life away than have you keep me from dreaming
The tall blonde lets out a cry of despair says
Would have cut it myself if I knew men could climb hair
I'll have to find another tower somewhere and keep away from the window
~Sarah Bareilles
Ik heb een beetje een productie probleem: ik verzet niet de lading werk dat ik me had voorgenomen. Eigenlijk wilde ik nog veel meer leren, want volgende week is toetsweek. Straks nog maar even 2 uurtjes bio doen dan.
Toch gaat het al best goed met mn schoolzaken, dus het komt wel goed :)
Vanmiddag was ik even naar het gezin waar mijn verzorgpony's staan, want ik moest nog wat terugbrengen. Met kerst heb ik de paarden verzorgd toen zij met het hele gezin op vakantie waren. Dus ik kom even binnen praatpraat :P Komen de ouders thuis ''ooww daar hebben we het verloren meisje weer'' Want ik was drie weken al niet geweest. En helemaal hoe fijn ze het wel niet vonden dat ik dit heb gedaan en hoe ze met een gerust gevoel weggingen en het helemaal vertrouwden. Dat geeft altijd zo'n goed gevoel, als mensen zo ontzettend hartelijk zijn. Ik kan daar in mn oude plunje aan komen (want je doet natuurlijk niet je goede kleren aan als je de kans loopt om in een mesthoop te vallen of ondergekwijld te worden ;)) maar dat daar helemaal niks aan. Of die jongens nou allemaal thuis zijn met vrienden, ik kom als ze een verjaardag aan het vieren zijn en de hele familie in de tuin zit, dan zeggen ze gewoon "allemaal dit is ons paardenmeisje kom erbij, wil je ook .." :D
Ik ben nu op internet aan het zoeken naar galajurkjes =) Ik heb al er al helemaal zin in: in ons eindgala. Wat automatisch ook betekent dat je toe bent aan je laatste schooldag. Als het over gala's gaat, dan lijkt het me altijd zo vet om in Amerika op school te zitten. Promnight: jij bent helemaal opgetut, ziet er plotseling dropdead gorgeous uit. Dan wordt er aangebeld Tringgg je date met bijpassende stropdas is gearriveerd. Waarempel, je beste vriend is opeens een mega leuke jongen. Hij heeft, super kitsch & cliche, een corsage of iets dergelijks mee genomen. Dan kan de avond beginnen... en de rest mag je zelf invullen ;)
Maar ja, dat is het amerika van films en geen realiteit. Wie weet *chinchan look* ik heb nog 3 maanden. (grapje)
In ieder geval ga ik wel weer trainen. Bij ons "in de stad" wordt elk jaar een grachtenloop georganiseerd (en nee, ik woon niet in amsterdam ofzo. Hier is welgeteld 1 gracht :P) En dit jaar heb ik besloten eens mee te doen, tenzij het in de vakantie valt. Maar ik ga er zoiezo voor trainen. Dus over een tijdje kan ik 3km in ong 13/14 minuten lopen. (schaam schaam nu zit ik op 19,5min :p ach er moet altijd iets te verbeteren te zijn he)
Eigenlijk zou ik nog wel verder willen vertellen over een boek dat ik aan het lezen ben "denk je sterk, denk je zeker" Het gaat over zelfwaardering en hoe je jezelf sterker kunt maken door onvoorwaardelijke zelfwaardering te kweken. Maar dat is niet echt stof voor een zaterdag avond.
En bovendien, nog veel erger, moet ik even een stukje appeltaart eten (A) haha Nu kan het nog. Ik weet nog niet waarneer ik ga beginnen met trainen, en of sommigen die hebben toegezegd ook mee te doen met mij ook daadwerkelijk mee gaan doen...
Liefs,
she says, dear prince, I'm tired today
I'd rather sleep my whole life away than have you keep me from dreaming
The tall blonde lets out a cry of despair says
Would have cut it myself if I knew men could climb hair
I'll have to find another tower somewhere and keep away from the window
~Sarah Bareilles
Ik heb een beetje een productie probleem: ik verzet niet de lading werk dat ik me had voorgenomen. Eigenlijk wilde ik nog veel meer leren, want volgende week is toetsweek. Straks nog maar even 2 uurtjes bio doen dan.
Toch gaat het al best goed met mn schoolzaken, dus het komt wel goed :)
Vanmiddag was ik even naar het gezin waar mijn verzorgpony's staan, want ik moest nog wat terugbrengen. Met kerst heb ik de paarden verzorgd toen zij met het hele gezin op vakantie waren. Dus ik kom even binnen praatpraat :P Komen de ouders thuis ''ooww daar hebben we het verloren meisje weer'' Want ik was drie weken al niet geweest. En helemaal hoe fijn ze het wel niet vonden dat ik dit heb gedaan en hoe ze met een gerust gevoel weggingen en het helemaal vertrouwden. Dat geeft altijd zo'n goed gevoel, als mensen zo ontzettend hartelijk zijn. Ik kan daar in mn oude plunje aan komen (want je doet natuurlijk niet je goede kleren aan als je de kans loopt om in een mesthoop te vallen of ondergekwijld te worden ;)) maar dat daar helemaal niks aan. Of die jongens nou allemaal thuis zijn met vrienden, ik kom als ze een verjaardag aan het vieren zijn en de hele familie in de tuin zit, dan zeggen ze gewoon "allemaal dit is ons paardenmeisje kom erbij, wil je ook .." :D
Ik ben nu op internet aan het zoeken naar galajurkjes =) Ik heb al er al helemaal zin in: in ons eindgala. Wat automatisch ook betekent dat je toe bent aan je laatste schooldag. Als het over gala's gaat, dan lijkt het me altijd zo vet om in Amerika op school te zitten. Promnight: jij bent helemaal opgetut, ziet er plotseling dropdead gorgeous uit. Dan wordt er aangebeld Tringgg je date met bijpassende stropdas is gearriveerd. Waarempel, je beste vriend is opeens een mega leuke jongen. Hij heeft, super kitsch & cliche, een corsage of iets dergelijks mee genomen. Dan kan de avond beginnen... en de rest mag je zelf invullen ;)
Maar ja, dat is het amerika van films en geen realiteit. Wie weet *chinchan look* ik heb nog 3 maanden. (grapje)
In ieder geval ga ik wel weer trainen. Bij ons "in de stad" wordt elk jaar een grachtenloop georganiseerd (en nee, ik woon niet in amsterdam ofzo. Hier is welgeteld 1 gracht :P) En dit jaar heb ik besloten eens mee te doen, tenzij het in de vakantie valt. Maar ik ga er zoiezo voor trainen. Dus over een tijdje kan ik 3km in ong 13/14 minuten lopen. (schaam schaam nu zit ik op 19,5min :p ach er moet altijd iets te verbeteren te zijn he)
Eigenlijk zou ik nog wel verder willen vertellen over een boek dat ik aan het lezen ben "denk je sterk, denk je zeker" Het gaat over zelfwaardering en hoe je jezelf sterker kunt maken door onvoorwaardelijke zelfwaardering te kweken. Maar dat is niet echt stof voor een zaterdag avond.
En bovendien, nog veel erger, moet ik even een stukje appeltaart eten (A) haha Nu kan het nog. Ik weet nog niet waarneer ik ga beginnen met trainen, en of sommigen die hebben toegezegd ook mee te doen met mij ook daadwerkelijk mee gaan doen...
Liefs,
dinsdag 12 januari 2010
surrender
Like a shark, for the bait.
You have been always waiting there.
Everytime, just too late.
Now at last you're standing there
What a fool what a shame
and the heart of everything
It's just the way that I want it
Tonight's tonight
Time to leave the pressure behind
There's no surrender, no
In the heart, at the root,
There's always something now.
In disguise, understood,
And the blame for someone else,
The time I will find
Was the heart of everything
It's just the way that I want it
~Kane
Dat is the soundtrack van 'Er komt een vrouw bij de dokter'. Die film zelf heb ik niet gezien, maar het nummer vind ik echt heel mooi. Droevig, toch troostend.
Bij Paul de Leeuw (wat ik normaal echt nóóit kijk, omdat ik uit principe een hekel heb aan de manier waarop Paul altijd alles maar belachelijk maakt.. maar nu moet ik enigszins op dat principe terugkomen, want dit interview was serieus en gewoon goed) was er een intervies met Kluun over zijn boek. Omdat het natuurlijk toch waargebeurd is: hoe ga je straks je kind uitleggen dat je een gigantische vreemdgaande, druggebruikende *** was? Goede vraag...
Maar dit nummer gaat voor mij over het nét niet hebben van dingen.
You have been always waiting there.
Everytime, just too late.
"Het kan je ook totaal niet schelen hoe hij over jou denkt, maar weer wel schelen hoe zij over je denkt. Het verschil zit hem in het kleine, het subtiele. In het verfijnde van wat je gevoel heet. En dat scheelt allemaal heel weinig."
Dit stond in een blog, en ik vind het vet mooi omschreven! Want als je er even over nadenkt (wat ik dus al wel vet vaak heb gedaan, maar door deze blog her-dacht ik er even over)en het is zo. Met 1 simpel ding zou je leven zo anders kunnen zijn, vaak is dat is waar je toch niks aan had kunnen veranderen. "Meant to be" of gewoon "toeval" (zelf geloof ik liever in Meant to be als het aankomt op dingen als dé ontmoeting met iemand bijvoorbeeld (nou eigenlijk is dat wel hét voorbeeld), maar toeval als in de plaats en manier waarop je geboren bent. Voor hetzelfde geld was ik ter wereld gebracht door een super George Clooney ER-achtige dokter, dan was mn moeder er misschien wel met hem vandoor gegaan naar de bahama's... dat was een ander leven geweest. Was ik zoiezo niet zo bleek geweest)
Conclusie: alles had anders kunnen zijn, maar dat is het niet. Dit is wat je hebt en je kunt toch niks meer aan dat soort dingen veranderen. Het enige waar je wel voor kunt zorgen is zorgen dat je zo min mogelijk achteraf hoeft te zeggen "had ik maar..." Natuurlijk zul je altijd wel dat soort momenten blijven houden, want je kunt gewoon niet alles krijgen.
Er zit een erg dunne lijn tussen gevoel. Liefde en haat zeggen ze wel. Zaterdag keek ik echt een SUPERR film: 27 dresses. Jawel, een romantische komedie. Maar echt een geweldige. Natuurlijk wist je vanaf het begin al wie het perfecte setje zouden zijn, maar zij had een hekel aan hem. Liefde-haat...Maar die vent was zoo leuk :D Zo'n jongen zou ik ook wel willen; hij had humor, kon lekker gek doen (bennie and the jets zingen op een bar) maar hij was gewoon goed voor haar. Hij kwam omdat hij wist dat zij het weleens moeilijk kon hebben en hij had haar gewoon door toen zij zichzelf niet doorhad. Bovendien had hij ook nog eens super leuke uitstraling:D Maar goed, hij wist niet of zij hem ook leuk vond maar zéí het gewoon. Eng, doodeng, maar super cool (H)Ik weet niet of het in het echte leven ook zo werkt, of dat mensen dat alleen zeggen in film (in Alles is liefde bijvoorbeeld ook. Mooie quotes, en ze lijken zo echt.. De outliner is ook zo mooi trouwens: Liefde is als Sinterklaas, je moet erin geloven anders wordt het niks.) Met het risico dat hij zou verliezen, maar dan vraag je je af: wat zou hij verliezen. Grens liefde-vriendschap...Een vriendschap die ontwricht is. Is dat meer of minder dan hij kon winnen? Ik denk dat je je dat moet afvragen: kun je leven zonder die vriendschap (al overleeft echte vriendschap meestal dit soort dingen wel) of kun je leven met dezelfde goede vriendschap maar met de wetenschap van "het scheelde niet veel, maar ik heb dr zomaar laten gaan"?
Maar ik zal de afloop van de film niet vertellen ;)
Nu is het toch maar tijd om te stoppen... want dit wordt een beetje een eindeloos gezweef zonder doel (maar wel met clou voor de verandering:P) Oke... tijd voor een kopje thee. Ik kan toch niet eens muziek luisteren, want ik ben mn oortjes kwijt (A). Maar ze deden het toch al niet meer, 1 kant deed het helemaal niet en de andere hing met plakband aan elkaar + je moest het onderste dingetje (dat je in je mp3 steekt) op een bepaalde manier draaien anders kwam er geen geluid uit.
Morgen als ik enigszins op tijd klaar ben met de examentraining (!:O)nog maar even langs de stad. Ik heb zoiezo ook nog een zwart hempje nodig voor onder mijn nieuwe jurkje...
Ow dat doet me nog even aan een frapant verhaal denken. Ik fietste vanmiddag terug naar huis, was reeds bíjna thuis. Roepen twee jongentjes (tjes idd, jaar of 14) 'Héé lekker ding'(losers) en toen ze iets dichter bij kwamen (ze fietsten aan een straat parallel aan de mijne, met een grasveld ertussen zeg maar) hoorde ik ze zeggen "wacht dat is Ali" (=mijn zusje) "heee Ali!!!!" schreeuwden ze toen..... URGH ten eerste vind ik het niet tof om voor mn zusje aangezien te worden en ten tweede kon ik er niks aan doen dat mn jurkje gigantisch opkruipt op de fiets (gelukkig dat ik dat rokje er nog onder had gedaan, omdat ik het anders zo'n doorzichtig geheel vond worden en iedereen mn benen kan zien door mn jurkje heen) maar BAH ali heeft dingen aan die niet eens over haar kont heen komen, om maar te zwijgen over een roze tutu.
Afijn....
ontspan en vergeet deze akelige nachtmerische vergissing ;) (afgeleid van homerische vergelijken jaja):P
Liefs,
You have been always waiting there.
Everytime, just too late.
Now at last you're standing there
What a fool what a shame
and the heart of everything
It's just the way that I want it
Tonight's tonight
Time to leave the pressure behind
There's no surrender, no
In the heart, at the root,
There's always something now.
In disguise, understood,
And the blame for someone else,
The time I will find
Was the heart of everything
It's just the way that I want it
~Kane
Dat is the soundtrack van 'Er komt een vrouw bij de dokter'. Die film zelf heb ik niet gezien, maar het nummer vind ik echt heel mooi. Droevig, toch troostend.
Bij Paul de Leeuw (wat ik normaal echt nóóit kijk, omdat ik uit principe een hekel heb aan de manier waarop Paul altijd alles maar belachelijk maakt.. maar nu moet ik enigszins op dat principe terugkomen, want dit interview was serieus en gewoon goed) was er een intervies met Kluun over zijn boek. Omdat het natuurlijk toch waargebeurd is: hoe ga je straks je kind uitleggen dat je een gigantische vreemdgaande, druggebruikende *** was? Goede vraag...
Maar dit nummer gaat voor mij over het nét niet hebben van dingen.
You have been always waiting there.
Everytime, just too late.
"Het kan je ook totaal niet schelen hoe hij over jou denkt, maar weer wel schelen hoe zij over je denkt. Het verschil zit hem in het kleine, het subtiele. In het verfijnde van wat je gevoel heet. En dat scheelt allemaal heel weinig."
Dit stond in een blog, en ik vind het vet mooi omschreven! Want als je er even over nadenkt (wat ik dus al wel vet vaak heb gedaan, maar door deze blog her-dacht ik er even over)en het is zo. Met 1 simpel ding zou je leven zo anders kunnen zijn, vaak is dat is waar je toch niks aan had kunnen veranderen. "Meant to be" of gewoon "toeval" (zelf geloof ik liever in Meant to be als het aankomt op dingen als dé ontmoeting met iemand bijvoorbeeld (nou eigenlijk is dat wel hét voorbeeld), maar toeval als in de plaats en manier waarop je geboren bent. Voor hetzelfde geld was ik ter wereld gebracht door een super George Clooney ER-achtige dokter, dan was mn moeder er misschien wel met hem vandoor gegaan naar de bahama's... dat was een ander leven geweest. Was ik zoiezo niet zo bleek geweest)
Conclusie: alles had anders kunnen zijn, maar dat is het niet. Dit is wat je hebt en je kunt toch niks meer aan dat soort dingen veranderen. Het enige waar je wel voor kunt zorgen is zorgen dat je zo min mogelijk achteraf hoeft te zeggen "had ik maar..." Natuurlijk zul je altijd wel dat soort momenten blijven houden, want je kunt gewoon niet alles krijgen.
Er zit een erg dunne lijn tussen gevoel. Liefde en haat zeggen ze wel. Zaterdag keek ik echt een SUPERR film: 27 dresses. Jawel, een romantische komedie. Maar echt een geweldige. Natuurlijk wist je vanaf het begin al wie het perfecte setje zouden zijn, maar zij had een hekel aan hem. Liefde-haat...Maar die vent was zoo leuk :D Zo'n jongen zou ik ook wel willen; hij had humor, kon lekker gek doen (bennie and the jets zingen op een bar) maar hij was gewoon goed voor haar. Hij kwam omdat hij wist dat zij het weleens moeilijk kon hebben en hij had haar gewoon door toen zij zichzelf niet doorhad. Bovendien had hij ook nog eens super leuke uitstraling:D Maar goed, hij wist niet of zij hem ook leuk vond maar zéí het gewoon. Eng, doodeng, maar super cool (H)Ik weet niet of het in het echte leven ook zo werkt, of dat mensen dat alleen zeggen in film (in Alles is liefde bijvoorbeeld ook. Mooie quotes, en ze lijken zo echt.. De outliner is ook zo mooi trouwens: Liefde is als Sinterklaas, je moet erin geloven anders wordt het niks.) Met het risico dat hij zou verliezen, maar dan vraag je je af: wat zou hij verliezen. Grens liefde-vriendschap...Een vriendschap die ontwricht is. Is dat meer of minder dan hij kon winnen? Ik denk dat je je dat moet afvragen: kun je leven zonder die vriendschap (al overleeft echte vriendschap meestal dit soort dingen wel) of kun je leven met dezelfde goede vriendschap maar met de wetenschap van "het scheelde niet veel, maar ik heb dr zomaar laten gaan"?
Maar ik zal de afloop van de film niet vertellen ;)
Nu is het toch maar tijd om te stoppen... want dit wordt een beetje een eindeloos gezweef zonder doel (maar wel met clou voor de verandering:P) Oke... tijd voor een kopje thee. Ik kan toch niet eens muziek luisteren, want ik ben mn oortjes kwijt (A). Maar ze deden het toch al niet meer, 1 kant deed het helemaal niet en de andere hing met plakband aan elkaar + je moest het onderste dingetje (dat je in je mp3 steekt) op een bepaalde manier draaien anders kwam er geen geluid uit.
Morgen als ik enigszins op tijd klaar ben met de examentraining (!:O)nog maar even langs de stad. Ik heb zoiezo ook nog een zwart hempje nodig voor onder mijn nieuwe jurkje...
Ow dat doet me nog even aan een frapant verhaal denken. Ik fietste vanmiddag terug naar huis, was reeds bíjna thuis. Roepen twee jongentjes (tjes idd, jaar of 14) 'Héé lekker ding'(losers) en toen ze iets dichter bij kwamen (ze fietsten aan een straat parallel aan de mijne, met een grasveld ertussen zeg maar) hoorde ik ze zeggen "wacht dat is Ali" (=mijn zusje) "heee Ali!!!!" schreeuwden ze toen..... URGH ten eerste vind ik het niet tof om voor mn zusje aangezien te worden en ten tweede kon ik er niks aan doen dat mn jurkje gigantisch opkruipt op de fiets (gelukkig dat ik dat rokje er nog onder had gedaan, omdat ik het anders zo'n doorzichtig geheel vond worden en iedereen mn benen kan zien door mn jurkje heen) maar BAH ali heeft dingen aan die niet eens over haar kont heen komen, om maar te zwijgen over een roze tutu.
Afijn....
ontspan en vergeet deze akelige nachtmerische vergissing ;) (afgeleid van homerische vergelijken jaja):P
Liefs,
vrijdag 1 januari 2010
The perfect year
It's New Year's Eve and hopes are high
Dance one year in, kiss one goodbye
Another chance, another start
So many dreams to tease the heart
~ Sunset Boulevard
En hier is het dan: het nieuwe jaar. Toch altijd weer een mijlpaal. Goede voornemens worden voorgenomen en deze dag wordt voor iedereen gezien als een nieuwe start.
Een beetje brak misschien, maar toch vol goede moed gaan we die dit jaar eens uitvoeren.
Goede voornemens:
1) Examen halen
2) Meer openstaan voor eigenlijk alles (wat dus inhoudt de grote dingen als liefde, nieuwe mensen, maar ook de houding van 'het boeit me lekker niet wat jullie denken' en gewoon mijn gedichten posten. Gisteren liet ik iets lezen aan een vriend en achteraf denk ik 'nou zo confronterend was het nou ook weer niet.' Aan de ene kant doe ik altijd wel mijn eigen ding, maar soms vind ik het ook lastig om helemaal eerlijk te zijn. En mijn schrijfsels zijn altijd heel eerlijk, maar dat heeft iedereen misschien ook niet altijd door. Want ze gaan niet altijd helemaal over mij, mm het wordt nu een beetje een vaag verhaal.
3) Meer tevreden zijn over mezelf en wie ik ben en wat ik heb.
Zo dit zijn mn voornemens, en dit keer wel realistische denk ik zo.
Nou wordt het weer tijd voor de sleur van alledaagse bezigheden. Al zit ik op dit moment wel in een rollercoaster met school en alles om me heen. Ik heb het in iedere geval nou wel geregeld met werk, want ik raakte een beetje overwerkt dus ik had besloten om te stoppen en als het kon na mn examens nog wel weer even een paar weken werken. Dat heb ik aan mn baas uitgelegd en we hebben even een planning gemaakt. Ik werk nu nog februari (voorjaarsvakantie) en begin maart, maar zo min mogelijk. En dan werk ik de rest van maart tm mn examens in mei niet. Dus dat probleem heb ik opgelost en dat lucht op :)
Gisteren een super gezellig feest, met vuurwerk, sneeuwballen gevecht en champagne. En natuurlijk een paar domme acties als mn mobiel verliezen (A) buiten, ergens in de sneeuw. Dus ik neem het terug.. meiden het is toch niet zo heel handig om daar je mobiel op te bergen als je een sneeuwballen gevecht doet met mensen die het leuk vinden om je (te proberen) te tackelen :P Gelukkig had ik een opvallende beltoon (Kukkeleku!!) en kon Imcoski hem zo lokaliseren.
En wat is een avond zonder dat je je in kleren van een vriendin, of haar moeder moet hijsen omdat je doorweekt bent. (en ik had nog wel een skibroek mee, maar natuurlijk niet aan :S) Dus toen werden het wandelschoenen onder mijn jurkje en daarna de zoveelste legging van huize Of The Avenue :P Oepss (A)
Het is trouwens wel heel vervelend dat je de halve nacht er niet doorkomt met smsen. Ik wilde juist van de gelegenheid gebruik maken om even een sms te sturen naar mensen waar ik al een (behoorlijk) tijdje geen contact meer heb gehad. Als perongeluk excuus :P maar helaas, gemiste kans noemen we dat maar weer (ow wat een terugkerende uitdrukking is dat toch weer de laatste tijd)
Om maar even met mijn goede voornemen te starten:
All I ever wanted was to be wanted
All I ever needed was to be needed
Now this insecurity in me is all I can see
Should I stay or is it just not what I want today
That is the thought of the night
The choice that keeps me awake
I wanted someone to touch my skin
Makes me feel good from deep within
But do I want that with him?
Perfect does not exist
But he always knows what to say
To make me feel that way
Not that good, not that smart
But he can cure this broken heart
Hohoho...
Een heel Gelukkig Nieuwjaar iedereen!!! =)
Liefs,
Dance one year in, kiss one goodbye
Another chance, another start
So many dreams to tease the heart
~ Sunset Boulevard
En hier is het dan: het nieuwe jaar. Toch altijd weer een mijlpaal. Goede voornemens worden voorgenomen en deze dag wordt voor iedereen gezien als een nieuwe start.
Een beetje brak misschien, maar toch vol goede moed gaan we die dit jaar eens uitvoeren.
Goede voornemens:
1) Examen halen
2) Meer openstaan voor eigenlijk alles (wat dus inhoudt de grote dingen als liefde, nieuwe mensen, maar ook de houding van 'het boeit me lekker niet wat jullie denken' en gewoon mijn gedichten posten. Gisteren liet ik iets lezen aan een vriend en achteraf denk ik 'nou zo confronterend was het nou ook weer niet.' Aan de ene kant doe ik altijd wel mijn eigen ding, maar soms vind ik het ook lastig om helemaal eerlijk te zijn. En mijn schrijfsels zijn altijd heel eerlijk, maar dat heeft iedereen misschien ook niet altijd door. Want ze gaan niet altijd helemaal over mij, mm het wordt nu een beetje een vaag verhaal.
3) Meer tevreden zijn over mezelf en wie ik ben en wat ik heb.
Zo dit zijn mn voornemens, en dit keer wel realistische denk ik zo.
Nou wordt het weer tijd voor de sleur van alledaagse bezigheden. Al zit ik op dit moment wel in een rollercoaster met school en alles om me heen. Ik heb het in iedere geval nou wel geregeld met werk, want ik raakte een beetje overwerkt dus ik had besloten om te stoppen en als het kon na mn examens nog wel weer even een paar weken werken. Dat heb ik aan mn baas uitgelegd en we hebben even een planning gemaakt. Ik werk nu nog februari (voorjaarsvakantie) en begin maart, maar zo min mogelijk. En dan werk ik de rest van maart tm mn examens in mei niet. Dus dat probleem heb ik opgelost en dat lucht op :)
Gisteren een super gezellig feest, met vuurwerk, sneeuwballen gevecht en champagne. En natuurlijk een paar domme acties als mn mobiel verliezen (A) buiten, ergens in de sneeuw. Dus ik neem het terug.. meiden het is toch niet zo heel handig om daar je mobiel op te bergen als je een sneeuwballen gevecht doet met mensen die het leuk vinden om je (te proberen) te tackelen :P Gelukkig had ik een opvallende beltoon (Kukkeleku!!) en kon Imcoski hem zo lokaliseren.
En wat is een avond zonder dat je je in kleren van een vriendin, of haar moeder moet hijsen omdat je doorweekt bent. (en ik had nog wel een skibroek mee, maar natuurlijk niet aan :S) Dus toen werden het wandelschoenen onder mijn jurkje en daarna de zoveelste legging van huize Of The Avenue :P Oepss (A)
Het is trouwens wel heel vervelend dat je de halve nacht er niet doorkomt met smsen. Ik wilde juist van de gelegenheid gebruik maken om even een sms te sturen naar mensen waar ik al een (behoorlijk) tijdje geen contact meer heb gehad. Als perongeluk excuus :P maar helaas, gemiste kans noemen we dat maar weer (ow wat een terugkerende uitdrukking is dat toch weer de laatste tijd)
Om maar even met mijn goede voornemen te starten:
All I ever wanted was to be wanted
All I ever needed was to be needed
Now this insecurity in me is all I can see
Should I stay or is it just not what I want today
That is the thought of the night
The choice that keeps me awake
I wanted someone to touch my skin
Makes me feel good from deep within
But do I want that with him?
Perfect does not exist
But he always knows what to say
To make me feel that way
Not that good, not that smart
But he can cure this broken heart
Hohoho...
Een heel Gelukkig Nieuwjaar iedereen!!! =)
Liefs,
Abonneren op:
Posts (Atom)