Jaloezie

My dreams are bigger than me
How will I get there?
Who will I have to be?
I'm so eager and I'm so scared
There's so much to see
Everyday I feel a little more like me

~ Butterfly Boucher

Jaloezie is zo'n vreemd iets. Soms komt het over als iets goeds. "Oh ik ben zo jaloers!" is een correct antwoord als iemand een weekje naar een zonnig oord op vakantie gaat. "ik ben echt jaloers op jou kamer, op jou benen, op jou schoenen" wordt gezien als compliment. Dat soort jaloezie wordt ingezet als positief wapen, soms zelfs met lichte zelfspot. Vaak wordt het niet eens gemeend; ik heb het zelf ook wel eens gezegd, terwijl ik ondertussen eigenlijk nog net zo blij met mijn kamer, ondanks dat die lang niet zo groot was als de kamer van desbetreffend persoon zou ik echt niet willen ruilen. Maar als iemand heel trots is, dan floept zo'n "ik ben jaloers" opmerking er weleens uit.

Nee, dat soort jaloezie -of het nou gemeend is of niet- is "goed". Het is de jaloezie waar niet over gesproken wordt die pijn kan doen. Die jaloezie kan beide betrokken partijen een heel ongemakkelijk gevoel geven, het kan groeien, bemoeilijken en uiteindelijk uitgroeien tot wrok. Waarom zij wel en ik niet?
Ze begrijpen misschien wel dat er reden is tot jaloezie, maar dat verandert niet dat ze willen dat je er voor hun bent. Dat jij dat helemaal niet wil, dat geef je niet toe. Maar soms heeft iemand niet door dat jij jaloers bent, en begrijpt daarom niet waarom je niet gewoon blij voor haar kunt zijn.
"Waarom kun je niet in mijn geluk delen?"
Je kunt niet antwoorden hoe je zou willen. Je kunt niet zeggen "het doet pijn, diep vanbinnen, omdat jij iets doet of hebt wat ik zo graag wilde." En daarom draai je er maar omheen. Het weerhoudt je, omdat je ergens ook wel weet dat het onredelijk is. Of is het toch terecht? Het kan je boos maken, waardoor het mensen tegen je in het harnas jaagt. Maar eigenlijk ben je niet boos op hen, het dat is het onredelijke gedeelte, eigenlijk ben je boos op jezelf. Wat jij zou dat ook best kunnen hebben, als je maar wat meer ondernomen had. Als je maar niet zo bang was geweest, niet zo afwachtend, maar er gewoon vol voor was gegaan.

Ik denk dat jaloezie iets menselijks is, waar je je niet voor hoeft te schamen. Het is niet erg om even wat afstand te nemen, om te verwerken dat zij iets doet wat jij zou willen. Het is rot voor jou, maar geen reden om haar te straffen. Als we "ik ben jaloers" kunnen zeggen op momenten dat we het niet echt menen, dan kunnen we toch ook wel doen alsof we niet jaloers zijn, en zeggen "gefeliciteerd, ik gun het je van harte" ondanks dat we dat eigenlijk niet doen.

Het allerbelangrijkste is om ervoor te zorgen dat je niet zo jaloers hoeft te zijn. Ga achter je eigen dromen aan. Zoek ze bij elkaar en langzaam maar zeker zal de puzzel steeds verder compleet raken. En laat je niet tegenhouden door mensen die je niet steunen! Want zij; zij zijn waarschijnlijk gewoon... jaloers.


Succes!
Liefs,