surrender

Like a shark, for the bait.
You have been always waiting there.
Everytime, just too late.
Now at last you're standing there
What a fool what a shame
and the heart of everything
It's just the way that I want it

Tonight's tonight
Time to leave the pressure behind
There's no surrender, no

In the heart, at the root,
There's always something now.
In disguise, understood,
And the blame for someone else,
The time I will find
Was the heart of everything
It's just the way that I want it

~Kane

Dat is the soundtrack van 'Er komt een vrouw bij de dokter'. Die film zelf heb ik niet gezien, maar het nummer vind ik echt heel mooi. Droevig, toch troostend.
Bij Paul de Leeuw (wat ik normaal echt nóóit kijk, omdat ik uit principe een hekel heb aan de manier waarop Paul altijd alles maar belachelijk maakt.. maar nu moet ik enigszins op dat principe terugkomen, want dit interview was serieus en gewoon goed) was er een intervies met Kluun over zijn boek. Omdat het natuurlijk toch waargebeurd is: hoe ga je straks je kind uitleggen dat je een gigantische vreemdgaande, druggebruikende *** was? Goede vraag...

Maar dit nummer gaat voor mij over het nét niet hebben van dingen.
You have been always waiting there.
Everytime, just too late.
"Het kan je ook totaal niet schelen hoe hij over jou denkt, maar weer wel schelen hoe zij over je denkt. Het verschil zit hem in het kleine, het subtiele. In het verfijnde van wat je gevoel heet. En dat scheelt allemaal heel weinig."
Dit stond in een blog, en ik vind het vet mooi omschreven! Want als je er even over nadenkt (wat ik dus al wel vet vaak heb gedaan, maar door deze blog her-dacht ik er even over)en het is zo. Met 1 simpel ding zou je leven zo anders kunnen zijn, vaak is dat is waar je toch niks aan had kunnen veranderen. "Meant to be" of gewoon "toeval" (zelf geloof ik liever in Meant to be als het aankomt op dingen als dé ontmoeting met iemand bijvoorbeeld (nou eigenlijk is dat wel hét voorbeeld), maar toeval als in de plaats en manier waarop je geboren bent. Voor hetzelfde geld was ik ter wereld gebracht door een super George Clooney ER-achtige dokter, dan was mn moeder er misschien wel met hem vandoor gegaan naar de bahama's... dat was een ander leven geweest. Was ik zoiezo niet zo bleek geweest)
Conclusie: alles had anders kunnen zijn, maar dat is het niet. Dit is wat je hebt en je kunt toch niks meer aan dat soort dingen veranderen. Het enige waar je wel voor kunt zorgen is zorgen dat je zo min mogelijk achteraf hoeft te zeggen "had ik maar..." Natuurlijk zul je altijd wel dat soort momenten blijven houden, want je kunt gewoon niet alles krijgen.

Er zit een erg dunne lijn tussen gevoel. Liefde en haat zeggen ze wel. Zaterdag keek ik echt een SUPERR film: 27 dresses. Jawel, een romantische komedie. Maar echt een geweldige. Natuurlijk wist je vanaf het begin al wie het perfecte setje zouden zijn, maar zij had een hekel aan hem. Liefde-haat...Maar die vent was zoo leuk :D Zo'n jongen zou ik ook wel willen; hij had humor, kon lekker gek doen (bennie and the jets zingen op een bar) maar hij was gewoon goed voor haar. Hij kwam omdat hij wist dat zij het weleens moeilijk kon hebben en hij had haar gewoon door toen zij zichzelf niet doorhad. Bovendien had hij ook nog eens super leuke uitstraling:D Maar goed, hij wist niet of zij hem ook leuk vond maar zéí het gewoon. Eng, doodeng, maar super cool (H)Ik weet niet of het in het echte leven ook zo werkt, of dat mensen dat alleen zeggen in film (in Alles is liefde bijvoorbeeld ook. Mooie quotes, en ze lijken zo echt.. De outliner is ook zo mooi trouwens: Liefde is als Sinterklaas, je moet erin geloven anders wordt het niks.) Met het risico dat hij zou verliezen, maar dan vraag je je af: wat zou hij verliezen. Grens liefde-vriendschap...Een vriendschap die ontwricht is. Is dat meer of minder dan hij kon winnen? Ik denk dat je je dat moet afvragen: kun je leven zonder die vriendschap (al overleeft echte vriendschap meestal dit soort dingen wel) of kun je leven met dezelfde goede vriendschap maar met de wetenschap van "het scheelde niet veel, maar ik heb dr zomaar laten gaan"?
Maar ik zal de afloop van de film niet vertellen ;)

Nu is het toch maar tijd om te stoppen... want dit wordt een beetje een eindeloos gezweef zonder doel (maar wel met clou voor de verandering:P) Oke... tijd voor een kopje thee. Ik kan toch niet eens muziek luisteren, want ik ben mn oortjes kwijt (A). Maar ze deden het toch al niet meer, 1 kant deed het helemaal niet en de andere hing met plakband aan elkaar + je moest het onderste dingetje (dat je in je mp3 steekt) op een bepaalde manier draaien anders kwam er geen geluid uit.
Morgen als ik enigszins op tijd klaar ben met de examentraining (!:O)nog maar even langs de stad. Ik heb zoiezo ook nog een zwart hempje nodig voor onder mijn nieuwe jurkje...

Ow dat doet me nog even aan een frapant verhaal denken. Ik fietste vanmiddag terug naar huis, was reeds bíjna thuis. Roepen twee jongentjes (tjes idd, jaar of 14) 'Héé lekker ding'(losers) en toen ze iets dichter bij kwamen (ze fietsten aan een straat parallel aan de mijne, met een grasveld ertussen zeg maar) hoorde ik ze zeggen "wacht dat is Ali" (=mijn zusje) "heee Ali!!!!" schreeuwden ze toen..... URGH ten eerste vind ik het niet tof om voor mn zusje aangezien te worden en ten tweede kon ik er niks aan doen dat mn jurkje gigantisch opkruipt op de fiets (gelukkig dat ik dat rokje er nog onder had gedaan, omdat ik het anders zo'n doorzichtig geheel vond worden en iedereen mn benen kan zien door mn jurkje heen) maar BAH ali heeft dingen aan die niet eens over haar kont heen komen, om maar te zwijgen over een roze tutu.
Afijn....
ontspan en vergeet deze akelige nachtmerische vergissing ;) (afgeleid van homerische vergelijken jaja):P

Liefs,