woensdag 27 januari 2010

sprookjesromance

I go alone
to watch stupid romance movies
and I sit, wishing,
it was your arms wrapped around me
and I just deny
that all I want is a piece of you
but I guess it's true


~Marie Digby



Ik was aan het msn'en met een vriendin toen we het over het op een gegeven moment over het volgende onderwerp hadden.
En dit idee komt van een blog genaamd Sagolika. Er stond ergens op een muur geschreven "prinsesje ik hou van je, vergeef me" Nou ging het meisje van deze blog nadenken over wat voor een situatie dat nou geweest kunnen zijn. Wie die jongen zal zijn, hoe het prinsesje zich zou voelen als ze deze woorden zou zien en of alles weer goed kwam (natuurlijk, vast wel)
Ik zelf vraag me dat ook altijd af als ik zoiets zie staan. En ik denk dat er best veel meiden zijn die denken aan hun -aanstaande-nog-te-ontmoeten sprookjesprins. Stel je ziet iets op tv, zo'n romantische komedie en dan denk je "" *zucht* dat wil ik ook" of je leest ergens op internet een gedicht van iemand die gewoon móést schrijven hoeveel hij van haar houd.
Opvallend feit: het zijn altijd nog de mannen die zo'n actie doen. Blijkbaar is de maatschappij nog niet zo geëmancipeerd als we denken (nu herinner ik mij een of andere bier/voetbal WK reclame:P) Maar blijkbaar wordt dat nog verwacht, dat de man het initiatief neemt.
Nog zo'n klassieker: zingen, midden op straat, als zij daar, zodat je haar kan vertellen wat je voelt. Dan blijven allemaal mensen staan om te kijken en op het eind rent het stel naar elkaar toe en zwiert hij haar zo rond (en dan maar hopen dat je niet net een minirokje aanhebt...)

Maar mijn punt was, en tevens de intrigerende kwestie van vandaag: zouden jongens dat ook doen? Denken zij ook zo? Of zouden zij die woorden op de muur niet eens zien staan?
Dat vraag ik mij heel erg af, ik kan haast niet geloven dat ze nooit over zoiets nadenken. Maar jongens blijven jongens. Dus óf ze zullen het nooit toegeven óf het valt hen gewoon écht niet op...

Liefs,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten