Vroeger en Nu

Reaching for something in the distance
So close you can almost taste it
Release your inhibitions
Feel the rain on your skin
No one else can feel it for you

Drench yourself in words unspoken
Live your life with arms wide open
Today is where your book begins
The rest is still unwritten

~Natasha Bedingfield

Er is een verschil tussen mij vroeger, een paar jaar geleden, een paar maanden geleden, middelbare scholier, onzeker, maar dromend en mij nu. Nu ben ik student, sterker, nog steeds dromend, maar het blijft niet bij dromen. Ik doe.
Ik wilde ontwikkelingswerk doen, al jaren dacht ik “als ik 18 ben, kan ik mee op van die interessante projecten in allerlei interessante landen” Nu wil ik dat nog steeds, dus ik ging woensdagavond naar een voorlichtings/inschrijfavond van stichting Wij Helpen Daar in Leiden. ’s Avonds heen, en ’s avonds weer terug. Ik heb me ingeschreven voor een project; activiteitenbegeleider in een weeshuis in Nis, Servië. Mijn ouders zijn nog niet overtuigd, maar ik ging en vond de sfeer, de personen –de mensen die mijn mede reizigers zullen worden- geweldig leuk en interessant. Dus ik pakte dat inschrijfformulier, motivatie, ervaringen, persoonlijke gegevens… oke ik was niet een perfecte kandidaat, maar ik stop met mezelf te vergelijken. Oke ik werk niet op een kinderdagverblijf, oke ik ben geen verpleegkundige in spe, ik heb geen indrukwekkend cv, niet zoals een aantal andere meiden (waarbij ik sneaky op hun blaadje heb gekeken) Dus dat heb ik allemaal niet, maar ik heb andere kwaliteiten. Voor dit project waren de meeste geïnteresseerden, dus de kans dat ik wordt uitgekozen gok ik op 50/50. Ondanks dat de mogelijkheid bestaat dat ik dus niet eens naar Servie kan afreizen, voelt het nu al als een overwinning. Ik heb het toch maar mooi geprobeerd. Bovendien heb ik nog andere opties openstaan; er is immers nog veel en veel meer te doen en te beleven.

Gisteravond besloot ik naar aanleiding van het volgende gesprek “was je serieus toen je zei dat je mee wilde naar een voetbalwedstrijd?” “ja!” dat ik maar eens moest gaan werken. Ik heb nou drie maand echt werkloos en daarvoor werkte ik ook 2 maanden een gering aantal ure, dat in combinatie met wonen in een stad met een heleboel leuke winkels, een heleboel dingen die ik wil doen, uitgaan, en mijn standaard kosten (te denken aan internet, telefoon, boodschappen) is alleen stufi toch een beetje beperkt. Zeker als je gewend was aan een leuk inkomen dat voorvloeit uit fooi en loon van zo’n 36 uur per maand werken) Dus ik besloot een baantje te zoeken. Wat is bij mij in de buurt? Winkelcentrum Gelderlandplein, daarna winkelcentrum Kostverlorenhof en ook Amstelveen Centrum is nog wel te doen. Wat voor baantje wil ik? Iets voor een paar maand, dus iets waar niet een hele lange inwerktijd is: horeca --> LaPlace. Dus hupsakee vandaag ging ik daar solliciteren en binnenkort krijg ik antwoord! Ik was niet “hired on the spot” maar ik denk dat ze me wel goed kunnen gebruiken :)

Vroeger bleef het bij dromen alleen, maar nu pak ik door. Wereld: pas maar op, Floor is in the running!

Liefs,