nachtmerries en nachtkastjes

"You don't have to believe the mirror
Just make it bigger, make it smaller
Make it thinner, make it thaller
Sketch a new one and paint it in with colour
Make it everything you ever wished for
But remember that won't be what others see"



Hoe je jezelf ziet, of wilt zien, is vaak zo anders dan dat anderen je zien. Betekent dat dan dat die anderen geen realistisch beeld van jou hebben, of dat je geen realistisch beeld van jezelf hebt?

Hoe komt het dat "ons" zelfbeeld zo afhankelijk is van wat anderen denken?

Ik had vannacht een droom, of beter gezegd een nachtmerrie. Ik lag in het ziekenhuis in zo'n groot smetteloos bed, als een heel klein kwetsbaar poppetje. Tenminste zo begon het. Iemand hield mijn hand vast en probeerde me uit mn slaap te praten. Alleen toen was ik geen bleek blond sneeuwwitje meer, maar was ik overal verbrand. Mijn hele gezicht was ingepakt in compressen en het was gewoon heel erg naar.
Misschien was het toch niet zo'n goed plan geweest om gisteravond een reportage over een man die een "nieuw" gezicht kreeg (huidtransplantatie en een neuscorrectie) nadat hij in Irak over een bermbom was gereden en dat ding in zijn gezicht was geexplodeerd te kijken...

Afijn, deze week leren, leren, lezen en leren en daarna wordt het leuk. Tenminste dat hoop ik. Vrijdag komen mijn ouders naar Amsterdam, mede omdat ik mijn papa nodig heb om wat haakjes, een nachtkastplankje, gordijnrail en plafondlamp op te hangen, maar van die gelegenheid maken ze meteen gebruik om even te gaan winkelen en naar een galerie te gaan ofzo. Het weekend blijf ik in de mooie grachtenstad (note to myself: niet mn camera vergeten) om zelf nog wat te winkelen, te wandelen en heerlijk op mn kamertje (met als het goed is dan correct opgehangen gordijnen en een geweldig praktisch nachtkastplankje)te relaxen.

Oke kom maar op met die immunologie, des te sneller is het weekend. (Al betekent dat ook dat ik mijn autotheorie moet gaan leren maarja, een mens moet iets te doen hebben he)


Liefs,