Het is weer zover

I can laugh about it,
I'd better try to laugh.
I can cry about it.
You'll never see me cry
I should ignore the words you say,
they can hurt,
but won't kill me

~Racoon

Alweer een tijdje niet geschreven, maar mijn hoofd zat nou eenmaal zo vol met van alles dat ik er gewoon niet aan toe kwam om rustig te gaan zitten en me op 1 onderwerp te focussen. Daarom nu even geen van die onderwerpen, daarover schrijf ik later wel een keer, maar nu gewoon even de beschrijving en bijbehorende irritaties van een jaarlijks ritueel.

Bikini kopen. Op een of andere manier gaan bikini's nooit langer dan een jaar mee (#irritatie 1); het zoute zeewater, zand en zon zorgen ervoor dat elk jaar ik mijn bikini uit de kast trek en denk "hmmmzz tijd voor vervanging" Naast dat door de bovenstaande factoren de bikini altijd uitgelubberd raakt, past/staat hij ook niet meer (#irritatie 2). Weer die confrontatie dat je op een of andere manier, ondanks dat je niet meer eet of minder sport toch weer bent aangekomen.
Nadat je dit feit maar gewoon hebt geaccepteerd komt de volgende beproeving; het kopen van een nieuwe (#irritatie 3). Je moet je tussen de badrekken van diverse winkels begeven, toevallig op hetzelfde moment dat een heleboel andere gefrustreerde vrouwen hebben besloten dat hun badgoed niet meer stond. Mensen hangen bikini's ook nooit goed terug aan de haakjes, waardoor ze schots en scheef als afdankertjes aan de rekken belanden (zeker bij winkels als de H&M) (#irritatie 4). Als je dan de badgoed rekken hebt bereikt, moet je er nog een exemplaar zonder miniem broekje uitzoeken (#irritatie 5). Hoewel ik best wel toegeven dat mijn achterste gewoon elk jaar groter wordt, weet ik ook zeker dat ze de broekjes elk jaar kleiner en kleiner maken. Waarom?! Kunnen die onttwerpers nou niet bedenken dat sommige mensen niet helemaal strak en dun zijn en liever enigszins bedekking op bepaalde lichaamsdelen willen hebben? Deze ontwerpers kunnen toch niet allemaal mannen zijn?! Als je dan eindelijk een enigszins geschikt model hebt gevonden, moet je hem nog passen; in de rij voor de pashokjes (#irritatie 6), in pashokjes met super onflatteus licht en spiegels waarbij je alweer geconfronteerd wordt met van alles (#irritatie 7) heb je hem eindelijk aan... en kom je erachter dat je misschien toch een andere maat nodig hebt.(#irritatie 8) Dus dan moeten al je kleren weer aan, moet je weer de winkel doorbanjeren en als je echt pech hebt, na weer in de rij gestaan te hebben, kun je eindelijk de goede bikini aandoen. Nog even een voetnoot: het kost minstens 3 winkeltripjes naar een heleboel verschillende winkels en vaak ook nog verschillende steden voordat je eindelijk dé bikini hebt gevonden.

Volgende week wordt voor mij bikini-zoek week, maar misschien, héél misschien heb ik dit jaar geluk ;) Anders moet ik ook nog wat andere dingetjes hebben, en gelukkig is in Amsterdam altijd wel iets leuks te koop :)

Fijne paasdagen & veel liefs,