Reisopdracht

And I think you need to stop following misery’s lead
Shine away shine away shine away
Isn’t it time you got over how fragile you are
We’re all waiting
Waiting on your supernova
Cause that’s who you are
And you’ve only begun to shine

~Anna Nalick

Jeetjemina, eindelijk een momentje rust. Dit was me toch eens een megasupervolle week.
Maandag: schoolschoolschool, toen 's avonds naar paardrijden. Volgende week is mijn laatste les. Dat is echt zo'n raar gevoel. Paardrijden, het klinkt als een snobbie sport en geloof mij er zijn ook echt een heleboel van die uit de hoogte meiden. Maar niet alleen... er zijn ook mensen die gewoon echt een band met die dieren kunnen hebben. Die ervan houden om een met je paard te galopperen, wind in je gezicht, die geur, mee met de beweging en wetend dat je echt op elkaar kunt vertrouwen; dat is het gevoel wat ik heb als ik paardrij. Niet altijd natuurlijk, soms is het beest echt ergelijk vervelend, super eigenwijs, lastig en als je 70 liter water in emmers naar de drinkbakken moet slepen, of als je de stal uitmest en uitglijd op de mesthoop, dan is het niet altijd even sereen als ik net beschreef.
Maar zodra ik films als The horsewhisper zie, van die rustige cowboys dan krijg ik gewoon weer zo'n gevoel van passie, van "dit is mijn ding" en nu is het ik-zonder-dat-ene-wat-mij-mij-maakte. Nu heb ik eigenlijk niks "speciaals"meer, geen eigen ding waar ik van alles in kwijt kon. Raar maar waar.
The horsewhisper is trouwens mijn vakantieboek. Een paar jaar geleden heb ik eens een tweedehands exemplaar op de markt gekocht (voor slechts 2 euro :p) en sindsdien neem ik het tot nu toe elk jaar meegenomen op vakantie (en gelezen natuurlijk). Normaal gesproken hou ik van de geur van nieuwe boeken, verse pagina's en die kick dat jij de eerste bent die die bladzijden omslaat. Er zijn echter uitzonderingen, en The horsewhisper is echt zo'n boek wat alleen maar mooier is als het meegaat in je koffer, als er wat zand tussenkomt en als het zovaak gelezen wordt.

oke dan hadden we dolle dinsdag; school-schoolschool-school-school-school-school-school-school; moet ik nog verder uitweiden? 1 specifiek geval dan. Ik was echt zo chagrijnig (wat ik deze week wel vaker was, maar ja dat komt gewoon even door mijn innerlijke chaos, maar hier werd ik écht chagrijnig van) Voor scheikunde moeten wij een praktische opdracht doen. Hiervoor moeten wij eerst een werkplan laten goedkeuren. Nou had ik mooi volgens schema mijn werkplan gemaakt. Dus ik naar de leraar "meneer wilt u even mijn werkplan controleren?" "NEE" was het antwoord... nou okee.... Richting het eind van de bespreking die les, vroeg de leraar of iemand nog vragen had. Nu was ik (met mijn groepje) de enige die die proef ook daadwerkelijk had gedaan, en dus de enige die een vraag kón hebben. Dus ik vraag waar ik meezat, krijg ik als antwoord "nou daar ga ik nu niet op in, dat moet je maar een keer persoonlijk aan mij vragen." Dus ik hand omhoog, zit een kwartier te wachten. Gaat hij eerst naar allerlei andere leerlingen. TRRRRRRR bel gaat. bahbahbah. Ik weer naar hem toe: "maar meneer, wanneer kan ik dán mijn werkplan laten zien?!" Weer een irritant antwoord. De volgende dag had hij wél tijd,
vraag hij "ben je nog boos?"
ik zo "nee hoor, ik was nooit boos"(nouja wel een beetje)
zegt hij "alleen teleurgesteld?"
ik "een beetje chagrijnig op zn hoogst (A)" nou dat vond hij wel grappig, dat ik dat gewoon ronduit toe gaf :p
mm dit is niet echt een interessant stuk zeg. oke door naar de woensdag....

woensdag; kwart over vijf uit bed, want ik ging een proefstudeerdag doen. Heenweg ging vlekkeloos. De dag zelf was ook echt super leuk!! =) ik ben nu toch echt overtuigd dat ik gezondheid en leven wil gaan doen! yesss keuze gemaakt. Er waren ook leuke types, veel gesocialist met allerlei mensen. Wel een beetje jammer dat het zo'n ontzettende meidenstudie is. Waarom weet ik niet, want het is een combinatie van gezondheidswetenschappen en biomedischewetenschappen. Niet extreem meisjesachtig dus, wat je van bijvoorbeeld diëtiek ofzo wel zal verwachten. Maargoed, er waren uds maar 3 jongens (nee, niet echt bijster leuk, maar wel aardig en grappig) van de 60!
Ik ben niet zo oppervlakkig dat ik perse jongens in de studie wil (en al helemaal niet uitsluitend voor dat doeleinde, al is het wel een interessante bijkomstigheid. Als een college heel saai zou zijn, kun je altijd nog een beetje flirterig nouja... gewoon flirten. Maar dat vind ik een beetje een stom woord, het beschrijft niet echt het spel van subtiel haar zwiepen, een veelbetekende blik,indruk maken,indruk geven en dan op de juiste manier contact leggen(A))
Dat weggelaten voegen jongens over het algemeen toch een bepaalde flair aan een gesprek. Alleen meiden is soms zo.... eigenaardig (overigens zou ik ook niet met alleen maar jongens in een groep willen zitten, dat is echt vet awkward in bepaalde situaties (merk ik nu al in de groep, dan zijn er gewoon bepaalde taboe's enzo :p je merkt gewoon de verschillen, laat ik het zo maar even omschrijven. Natuurlijk ligt het ook wel aan de geestelijke gesteldheid van de jongens hoe zij daar meeomgaan. Bij sommige moet je gewoon echt niet aankomen met iets over ongesteldheid, of die zouden nooit zeggen "goh wat zit je haar leuk"of "leuk shirtje" terwijl sommige, misschien iets ervarener of iig iets volwassener jongens daar totaal niet moeilijk over doen (of ze hebben een lading zussen thuis))
oke back naar de clou.... hmzz... *even terug lezen* oja na een lange super leuke interssante gevarieerde dag ging ik natuurlijk nog ff shoppen. Vervolgens terug met de tram. Kwam ik 18.27 bij het station aan... en hoelaat ging mijn trein? Juist 18.28 met mijn net herstelde spier ik de sprint erin. FAIL. Toch nog iets meer trainen met hardlopen, want... jaja daar ben ik weer aan begonnen!

Mike en ik hebben nu een vast plan om hard te lopen. We zijn al wel 1 week bezig :p maar in die week heb ik al wel 3x gerend. Na de eerste keer had ik zóveel spierpijn, echt niet grappig meer! Toen ging ik twee dagen later de mythe "dan moet je gewoon weer gaan" eens testen. Nou daarna had ik het echt niet meer, kon de trap niet eens opkomen. Dus je kunt je voorstellen dat het perron afsprinten (de trein vertrok van 1c en ik kwam bij 1a het perron op...) niet zo amusant was. Vanmiddag zijn we weer geweest, en tijdens het lopen voelde ik mn kuiten wel, maar ik moest daarna op de fiets nog terug naar huis en nu heb ik eigenlijk nog nergens last van =) yeah gaat de goede kant op (H) Waarschijnlijk praat ik morgen wel anders. Dan heb ik zoiezo een volle dag, want dan ga ik met mn moeders shoppen. Met een missie: een galajurk! Jaja, het gala is al over 1,5 maand, de kappersafspraak (nicht van vriendin is kapster, heel handig dus!) Dus dat wordt flink stuinen. Nu weet ik ook weer waarom ik drie kwartier geleden eigenlijk op de computer ging: treinschema opzoeken ;P Morgenavond heb ik ook nog eens een verjaardag, dus ook weer lekkker druk op een leuke manier :) lastig geval trouwens qua cadeau dit geval. Nouja dan maar gewoon geld, niet zo orgineel en over het algemeen tegen mijn principes, maar briljante cadeau inspiratie laat zich niet dwingen ;)

Laat ik dat maar eens gaan doen. Ik wilde zoiezo X-factor kijken om half negen. Hmz en eigenlijk moest ik me ook nog even voorbereiden op morgen (nieuw nagellakje en dat soort dingen)
Als laatste wil ik nog even over mijn (als het goed is geplaatste afbeelding hebben) ik was woensdag natuurlijk nog even snel de stad ingedoken. En toen zeg ik een pakketje plint-kaarten. Dat zijn kaarten met een mooie illustratie en een gedicht. Nu kon ik niet op de verpakking zien wélke gedichter erop stonden en dus ook niet of het leuke waren. Achteraf viel het een beetje tegen, van de zes vond ik er maar 1 écht écht mooi (al waren 3 anderen ook wel leuk en 2 een beetje stom) Dat was het gedicht Reisopdracht, van Riekus Waskowski. Bovendien vond ik het plaatje ook ontzettend mooi en bijpassend. Voor alle mensen die voor een nieuwe stap in hun leven staan (wij dus allemaal)

Liefs,